Φοβάστε το χρόνο;
Η μαμά πέθανε τρία λεπτά αφού γέννησε τον μικρό.
Η μαμά ΤΗΣ πέθανε σήμερα και θα πάμε στη κηδεία μήπως τη συναντήσουμε.
Είναι εφτά χρόνια που έφυγε για την πρωτεύουσα.
Εκείνη πέτυχε. Εμείς όχι.
Τρία “χαμένα κορμιά”, που έλεγε ο πατέρας, τρεις άχρηστοι, τρεις….
Ο Πατέρας έφυγε πριν δύο χρόνια.
Τρία λεπτά αφού οι μπάτσοι άφηναν τον μεγάλο.
Εκείνη έφυγε τρία λεπτά αφού την φίλησε ο μεσαίος
Είναι περιέργο να τον λέμε έτσι.
Εκείνη θα έρθει να μας συναντήσει τρεις ώρες αφού γυρίσουμε από την κηδεία.
Το αυτοκίνητο θα την χτύπησει σε εβδομηνταδύο κλάσματα του δευτερολέπτου.
Ο μεγάλος θα πάρει, πέντε λεπτά μετά, το όπλο στα χέρια του.
Ο μικρός για τέσσερα λεπτά δεν θα παραδέχεται ότι φτιάχνει μηχανή του χρόνου.
Για δύο δευτερόλεπτα σκέφτηκες αυτό που διάβασες.
Σήκωσες τα φρύδια. Δε σου άρεσε .
Πατώντας το κουμπί δεν υπάρχει εκείνη, αλλά εκείνες. Ούτε εμείς.
Αλλά εμείς, φυλακισμένοι στο γκαράζ, χωρίς χρόνο, χώρο.
Από την ομάδα ΟμΕΝ
Παίζουν: Πάρης Αλεξανδρόπουλος, Αντώνης Γιαννακός, Γιάννης Μάνθος, Εριέττα Μανούρη
Μουσική Κων/νος Χίνης
Σκηνογράφος – Κατασκευή Σκηνικών Ευάγγελος-Ραφαήλ Χλωρός
1ος Προκριματικός – Πέμπτη 13 Ιουνίου @ 18:30