“Lacrimosa ή το απέπρωτο” του Θανάση Τριαρίδη σε σκηνοθεσία Δημήτρη Γιαμλόγλου

Τρία χρόνια μετά το La ultima noche ή οι Καρχαρίες, το πρώτο θεατρικό έργο του Θανάση Τριαρίδη, ο Δημήτρης Γιαμλόγλου επιστρέφει στον ιδιαίτερο κόσμο του συγγραφέα, σκηνοθετώντας το τελευταίο μέρος μιας άτυπης δωδεκαλογίας.

Στο πιο ερμητικό έργο του Θ.Τ., συναντάμε ξανά τα χαρακτηριστικά στοιχεία που πλέον αναγνωρίζουμε ως κομμάτια της δραματουργίας του:

Ένα παιχνίδι ρόλων, μια αλληλουχία αποκαλύψεων και ανατροπών, ένα ταξίδι στα βάθη του ασυνειδήτου και –κυρίως– το ζήτημα της μεταβαλλόμενης ταυτότητας. Οι ήρωες των έργων του επιλέγουν να είναι ό,τι επιθυμήσουν (ή πιστεύουν ότι είναι ό,τι επιλέξουν), βάζοντας το ζήτημα της επινόησης της ύπαρξης στο κέντρο της προβληματικής του συγγραφέα.

Το Lacrimosa ή το απέπρωτο είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ μυστηρίου, ένα μπαρόκ παραμύθι, μια αλληγορία για τους ρόλους της γυναίκας στην οικογένεια, μια ιστορία στο κατώφλι του φανταστικού, ένα υπαρξιακό δράμα και ταυτόχρονα -όπως πάντα– μια αναζήτηση για τα όρια του θεάτρου.

Για τη συγκεκριμένη παράσταση ο σκηνοθέτης επέλεξε δύο νέους ηθοποιούς 21 και 22 ετών που μόλις αποφοίτησαν από τη σχολή του Εθνικού Θεάτρου.

Ο Μιχαήλ Ταμπακάκης και η Μάρθα Λαμπίρη-Fedorόw, καλούνται να υποδυθούν δυο συνομήλικούς τους: δυο αδέλφια που υποδύονται τους γονείς τους, που στη συνέχεια μετατρέπονται στα παιδιά τους, τα οποία γίνονται οι γονείς τους – μέχρι που το αίνιγμα της Lacrimosa να βρει τη δική του απάντηση, πέρα από κάθε προσδοκία.

ΣΥΝΟΨΗ

Στην αρχή, ήταν η Σχισμή: Ένα ζευγάρι επιτυχημένων δικηγόρων εξαφανίζεται μυστηριωδώς αφήνοντας πίσω τα εντεκάχρονα παιδιά τους και κάποιους ακατάληπτους στίχους σε ένα μωβ τετράδιο.

Έντεκα χρόνια μετά, απόψε, ο Κ και η Ρ στα εικοσιδύο τους, αποφασίζουν να υποδυθούν τους γονείς τους εκείνο το βράδυ, προκειμένου να κατανοήσουν την αλλόκοτη εξαφάνιση.

Στήνοντας μια αυτοσχέδια (ή όχι;) μυστικιστική τελετή, φτάνουν τόσο βαθιά στον ψυχισμό των γονιών τους ώστε κάποια στιγμή παρασύρονται και γίνονται εκείνοι.Λίγο πριν εξαφανιστούν, οι δυο γονείς αποφασίζουν να υποδυθούν τα παιδιά τους, έντεκα χρόνια αργότερα.

Ένα άγριο ταξίδι, παρόμοιο με το παιχνίδι με τις ρώσικες κούκλες, έχει ξεκινήσει. Και μέσα από τρομακτικές ιστορίες θυσίας, αλληλοκατηγορίες, ανάσυρση κρυμμένων επιθυμιών, ενοχές και ακραίες δοκιμασίες πίστης, το Απέπρωτο θα ολοκληρωθεί.

Κι όπως έχουν πει άλλοι, παλιότεροι: Όσα ήταν να γίνουν δεν έγιναν ποτέ – κι όσα έγιναν δεν ήταν για να γίνουν.

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Τιτλος: Lacrimosa ή το απέπρωτο

Κείμενο: Θανάσης Τριαρίδης

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Γιαμλόγλου

Σκηνικά / Κοστούμια: Αιμιλία Κακουριώτη

Μουσική: Γιάνης Πλαστήρας

Βοηθός σκηνοθέτης: Γιάννης Ζαφείρης

Casting: Κυριάκος Κουρουτσαβούρης

Διανομή

Ρ: Μάρθα Λαμπίρη – Fedorów

Κ: Μιχαήλ Ταμπακάκης

Προγραμματισμένη πρεμιέρα: 25 Νοεμβρίου 2016.Έως τις 15 Ιανουαρίου

Μπορείτε να δείτε στιγμιότυπα από την πρόβα από το βίντεο που ετοίμασε για το All4fun η Ζωή Βάλβη:https://www.facebook.com/zoevalve/videos/vb.1155445182/10211211730026484/?type=2&theater

 

Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ

Ο Δημήτρης Γιαμλόγλου είναι σκηνοθέτης στον κινηματογράφο, την τηλεόραση και το θέατρο. Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη το 1973, παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής στο Εργαστήριο Θεατρικής Έκφρασης της Πειραματικής Σκηνής της Τέχνης στη Θεσσαλονίκη και σκηνοθεσίας στο το τμήμα TV and Film Studies του New York College στην Αθήνα.

Πριν στραφεί στη σκηνοθεσία εργάστηκε ως βοηθός διευθυντή παραγωγής και βοηθός σκηνοθέτη σε κινηματογραφικές ταινίες, ελληνικές και διεθνείς, σε τηλεοπτικές σειρές και στο θέατρο. Επί σειρά ετών στενός συνεργάτης του Πάνου Κοκκινόπουλου, εργάστηκε σε όλες τις σαιζόν της σειράς Δέκατη Εντολή ως βοηθός σκηνοθέτη.Σκηνοθέτησε ντοκιμαντέρ, διαφημιστικά, τηλεοπτικές εκπομπές λόγου και μουσικά βίντεο κλιπ. Έχει αναλάβει τη διεύθυνση παραγωγής σε ταινίες μικρού μήκους. Σκηνοθέτησε επεισόδια στις σειρές Μαύρα Μεσάνυχτα, 3ος νόμος, ενώ έγραψε σενάρια για την τηλεοπτική σειρά Δέκατη Εντολή. Το 2005 γύρισε, σε δικό του σενάριο, την ταινία μικρού μήκους Πάμε Πάλι, με συμμετοχή σε ελληνικά και ξένα φεστιβάλ.

Το 2009, η δεύτερη του ταινία Ιμάντας κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Κύπρου και σειρά βραβείων (ανάμεσα στα οποία βραβείο σκηνοθεσίας και σεναρίου) σε φεστιβάλ της Ελλάδας και του εξωτερικού.

Στο θέατρο σκηνοθέτησε τους Δαίμονες του Λαρς Νορέν, σε παραγωγή του θιάσου Κώδικας, το αναλόγιο Ο μονόλογος του Σκύλου της Ναταλίας Ηλία για το θέατρο Beton7, το La ultima noche ή οι Καρχαρίες του Θανάση Τριαρίδη στο θέατρο ΠΚ, το έργο της Δήμητρας Στάικου Παιχνίδια στο θέατρο Σταθμός και σε παραγωγή της Square Theatre Company την κωμωδία Ο Θεός της σφαγής της Γιασμίνα Ρεζά στο θέατρο 104 και την noir παρωδία Άσκηση για φόνο του Βίκτορ Καν στο θέατρο Αγγέλων Βήμα.

Οι φωτογραφίες είναι του Γιάννη Ζαφείρη.

Από 25 Νοεμβρίου 2016