7.1 C
Athens
Τετάρτη, 12 Φεβρουαρίου, 2025

Η ταινία της εβδομάδας: “Κάποτε στο…Χόλιγουντ”

ΤΟ BOX OFFICE ΤΟΥ ΜΗΝΑ
Από τον Κωνσταντίνο Στραγαλινό
 
«ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΟ…ΧΟΛΙΓΟΥΝΤ» του Κουέντιν Ταραντίνο, 2019
 
Η πιο ηχηρή πρεμιέρα του φετινού Αυγούστου ήταν σαφώς η ένατη ταινία του ιδιοσυγκρασιακού σκηνοθέτη που έγραψε ιστορία με τα “Pulp Fiction” και «Reservoir Dogs”, αλλάζοντας ριζικά το crime genre και συνέχισε να αναβιώνει και να αποδομεί κλασικά είδη με τις μετέπειτα ταινίες του.
 
Ο Κουέντιν Ταραντίνο επέστρεψε με μια ταινία της οποίας ο τίτλος είναι ευθεία αναφορά στο γουέστερν του Σέρτζιο Λεόνε «Κάποτε στη Δύση», αποτίοντας για μια ακόμα φορά φόρο τιμής στα αγαπημένα του είδη και έχει ήδη σπάσει τα ρεκόρ στο box office.

Η υπόθεση:

Λος Άντζελες 1969. Ο  τηλεοπτικός αστέρας Ρικ Ντάλτον (Λεονάρντο Ντι Κάπριο) και ο επί σειρά ετών φίλος και κινηματογραφικός συνεργάτης του, που εκτελεί χρέη κασκαντέρ του, Κλιφ Μπουθ (Μπραντ Πιτ) αντιλαμβάνονται ότι πλέον βρίσκονται σε μια κινηματογραφική βιομηχανία που έχει αλλάξει ριζικά και προσπαθούν να προσαρμοστούν. Τίποτα όμως δεν είναι όπως παλιά. Ο Ρικ μένει στο El Cielo d., δίπλα στο σπίτι που νοίκιασαν ο Ρόμαν Πολάνσκι και η σύζυγός του Σάρον Τέιτ (Μάργκο Ρόμπι), η  οποία ζει αθέατες, καθημερινές στιγμές της λίγο χρόνο πριν την άγρια δολοφονία της από την συμμορία των σατανικών χίπηδων του Τσαρλς Μάνσον. 

 
Η ένατη ταινία του Κουεντίν Ταραντίνο πλαισιώνεται από ένα καστ από αστέρες του Χόλιγουντ και ταυτόχρονα μια σειρά από ιστορίες που λειτουργούν σαν φόρος τιμής στις τελευταίες μεγάλες στιγμές της χρυσής εποχής του Χόλιγουντ. 
Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ των Καννών και μάλλον αδικήθηκε, αποσπώντας μόνο το Palme Dog (βραβείο καλύτερης ερμηνείας σκύλου).
Ο Κουέντιν Ταραντίνο δίνει αγάπη και βάθος στους χαρακτήρες του. Εξαιρετικά δουλεμένη στις παραμικρές λεπτομέρειες η ερμηνεία του χαρισματικού Ντι Κάπριο. Μεστές οι παρουσίες των Μπραντ Πιτ και Αλ Πατσίνο, αλλά και συγκινητικά απλή η παρουσία της Μάργκο Ρόμπι που υποδύεται με φυσικότητα την αδικοχαμένη Σάρον Τέιτ.
 
ouatih-1.jpg
 
Είναι αξιοσημείωτο ότι οι περισσότεροι χαρακτήρες του Ταραντίνο στο «Κάποτε στο Χόλιγουντ» δεν είναι καρικατούρες ή αναλώσιμα όντα, όπως έχει συμβεί σε παλαιότερα έργα του. 
Αυτό συνέβη μάλλον γιατί ο ευφυέστατος σκηνοθέτης ήθελε το περιεχόμενο του έργου του να περάσει στο θεατή ως μια αυθεντική προσωπική ματιά στα ιστορικά τεκταινόμενα του Χόλιγουντ και στο τέλος της αθωότητας του κινήματος των χίπηδων. Έτσι, άφησε στην άκρη την διάθεσή που είχε να σατιρίζει τους χαρακτήρες του μέσω του μεταμοντέρνου αμοραλισμού που τον χαρακτήριζε κατά καιρούς και με μια ουμανιστική πλέον προσέγγιση τους αφήνει να ξεδιπλώνονται διαρκώς. 
Ο αργός ρυθμός βοηθά στο μεγαλύτερο μέρος του έργου στην αφήγηση της ιστορίας και στην παρουσίαση της εσωτερικής δράσης των χαρακτήρων. Η  εντυπωσιακή φωτογραφία κατορθώνει με τις εναλλαγές των χρωμάτων να μεταφέρει αυτούσιο τόσο τον ρομαντισμό της εποχής, όσο και την αισθητική των ταινιών στις οποίες κάνει αναφορά ο σκηνοθέτης. Το Soundtrack είναι όπως σε όλες τις ταινίες του Ταραντίνο τόσο οικεία απολαυστικό και νοσταλγικό, που είναι αδύνατον να μην διασκεδάσει κανείς, ακόμα και αν δεν είναι fan του συγκεκριμένου κινηματογράφου. 
OnceUponATime In Hollywood.jpg
 
Spoiler alert: Στο τέλος, ο Ταραντίνο επιχειρεί για μια ακόμα φορά να ξαναγράψει την ιστορία. Μοιάζει όμως τελικά σαν μια ύστατη προσπάθεια να απενοχοποιήσει την στιλιζαρισμένη βία, απλώς και μόνο σκοτώνοντας τους «κακούς».
Αυτή την φορά όμως ο ρεβανσισμός σε βάρος της πραγματικής ιστορίας δεν διαθέτει το ιδεολογικό βάρος και την αφηγηματική συνοχή του «Άδωξοι Μπάσταρδη». Τα εγκλήματα που έκαναν οι χίπηδες το 1969 ήταν μεμονωμένα και διαπράχθηκαν από συγκεκριμένα άτομα. Έτσι εννοιολογικά η αναστροφή της πραγματικότητας μένει κάπως μετέωρη.  
Λόγω των προβλημάτων ιδεολογικής συνοχής σε ένα έργο που μοιάζει λόγω της θεματικής του να το ενδιαφέρει το συμπέρασμα, η ταινία απέχει αρκετά από το να χαρακτηριστεί αριστούργημα. Ωστόσο, χάρη στις εντυπωσιακά ισορροπημένες ερμηνείες κυρίως από Ντι Κάπριο και Πιτ, που λειτουργούν αρμονικά σαν ένας συμπαγής οργανισμός σε έναν κόσμο που αλλάζει διαρκώς, καταφέρνει να μπει στη λίστα με τις καλύτερες ταινίες της ύστερης εποχής του σκηνοθέτη.
ΗΠΑ, 2019. Σκηνοθεσία: Κουέντιν Ταραντίνο. Πρωταγωνιστούν: Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Μπραντ Πιτ, Μάργκο Ρόμπι, Εμίλ Χιρς, Αλ Πατσίνο κλπ.
 
 
hollywood.jpg
 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Σχετικά Άρθρα

Τελευταία Άρθρα