Της είχα πει ότι θα είναι καλοκαίρι όταν θα λέει, “Ματουάλι Κωνσταντίνα Κουτουλάκη, το πρόσωπο της εβδομάδας”. Είναι ούτως ή άλλως η εποχή της. Τότε που γεννήθηκε και βρίσκεται πιο κοντά στο είναι της. Παίρνει το διάλειμμα της και ανασυγκροτείται.
Όπως όταν πήρε την απόφαση ν’ αλλάξει όνομα και το Κωνσταντίνα να γίνει Mατουάλι. Κι όπως μας εξηγεί το νέο της όνομα προέκυψε από την επιθυμία της ανάγκη της για να συστηθεί ξανά από την αρχή. Η αλήθεια είναι πως μου πήρε λίγο χρόνο να το συνηθίσω, αλλά τώρα και για μένα είναι συνυφασμένο με την υπόσταση της.
Η φετινή σεζόν την βρήκε να πρωταγωνιστεί σε δύο μικρού μήκους ταινίες που έχει και τον βασικό ρόλο. Στο Still της Μαρίλιας Γαλανάκη ως μητέρα και στο “Μαύρο Βουνό” (σκηνοθεσία Νίκου Κακωνά) πάλι στον ρόλο της μάνας, αλλά η οποία φτάνει στο έσχατο σημείο να εκδίδει το μικρό της παιδί. Ένας ρόλος που χρειάζεται μεγάλες υποκριτικές απαιτήσεις και στις οποίες ανταποκρίθηκε περίφημα. Εκτιμώ μάλιστα πως μόλις βγουν οι δύο ταινίες στην αγορά θα είναι μια ηθοποιός, που θ’ ανεβάσει τις μετοχές στο κινηματογραφικό γίγνεσθαι, αλλά και στο τηλεοπτικό, όπου σίγουρα θα ήθελε να έχει δουλέψει περισσότερο.
Α, και μη ξεχνάμε ότι πέρσι τέτοιο καιρό συνυπήρξαμε στην προετοιμασία για τα 10α βραβεία μας, όπου είχε τον ρόλο στο θεατρικό μας δρώμενο ως βοηθός σκηνοθέτη. Ένας ρόλος ειρωνικά ενοχλητικός, που είχε γραφτεί πολύ μικρότερος αρχικά, όμως του έδωσε σημασία, υπόσταση και συνεπώς μεγάλωσε και σε έκταση.
* Το σπέρμα της υποκριτικής μπήκε στην Α΄Λυκείου που επιλέχτηκα να παίξω τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο «Τύμπανο Τρομπέτα και Κόκκινα Κουφέτα» του Γ. Ξανθούλη σε σκηνοθεσία Γ. Ξανθογιώργη. Εκεί ένιωσα πως το σανίδι έχει κάτι σαγηνευτικό και με μαγνητίζει. Πέρασαν αρκετά χρόνια, οι σπουδές μου στη Νομική και η μεγάλη και δύσκολη απόφαση ν’ ακολουθήσω την τέχνη επαγγελματικά. Και μάλλον καλά έκανα και άλλαξα πορεία, γιατί ως δικηγόρος δε θα ήμουν χαρούμενη.
* Η υποκριτική είναι ένα ταξίδι ανακάλυψης ενδοσκόπησής και εξέλιξης. Αυτό που με γεμίζει στη δουλειά μας είναι οι πρόβες, η παρατήρηση του εαυτού και των ανθρώπων γύρω μου. Οι χαρακτήρες που καλούμαι να ενσαρκώσω. Μου αρέσει η μεταμφίεση. Νιώθω ότι ανασαίνω πάνω στη σκηνή πιο σωστά απ’ ότι στη ζωή. Η μαγεία της παράστασης που σε αποκόπτει από την καθημερινότητα και οι λέξεις που γίνονται ζωντανές, μέσα από τους ηθοποιούς, τις έννοιες, τις πανανθρώπινες αξίες και σίγουρα η σχέση με το κοινό. Κάνουμε θέατρο γιατί μας αρέσει η επαφή με τους άλλους ανθρώπους, τους συναδέλφους, το κοινό. Αυτή η αλληλεπίδραση είναι εθιστική.
* Το 2025 ένας καλλιτέχνης αντιμετωπίζεται όπως όλα στην Ελλάδα, με απαξία. Όλοι στο χώρο γνωρίζουμε τις αντίξοες συνθήκες την υποτίμηση από το κράτος και τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που κάνουν οι ηθοποιοί για να βιοποριστούν από αυτό το επάγγελμα. Γνωρίζουμε επίσης τις εξουσιαστικές – κακοποιητικές συμπεριφορές προ me too και τις απαιτήσεις των παραγωγών για followers στο Instagram. Θέλω να πιστεύω πως κάποια πράγματα έχουν αλλάξει προς το καλύτερο στον χώρο μας. Πως τα νέα παιδιά διεκδικούν περισσότερο σεβασμό και τον κερδίζουν.
* Ακόμα και η νίκη του me too στην απόφαση της δίκης του Φιλιππίδη είναι μια όαση, μια ανάσα αυτή τη στιγμή, για όλα τα θύματα. Μπράβο, που άντεξαν τον πόλεμο των δικηγόρων υπεράσπισης του κατηγορουμένου, όλο αυτό το διάστημα. Αισιόδοξη με κρατά μόνο ότι πιστεύω στην καλοσύνη (εγώ και η Μπλανς Ντυμπουά) και στην ανθρωπιά και φυσικά στη σκληρή δουλειά που κάποτε θα αναγνωριστεί.
* Με στενοχωρεί ωστόσο που τόσα νέα παιδιά αλλά και παλαιότεροι πασχίζουν και κάνουν αυτό το επάγγελμα με όρους σεβασμού και αξιοπρέπειας ενώ ταυτόχρονα γνωρίζουμε όλοι την αναξιοκρατία που επικρατεί. Προσωπικά με στενοχωρεί που ψάχνω δουλειά κάθε σεζόν και βλέπω ηθοποιούς με 15 και 20 χρόνια στον χώρο να ζορίζονται οικονομικά ή να κάνουν δύο και τρεις δουλειές για να ζήσουν την οικογένεια τους. Ζούμε σε τόσο ασταθή κοινωνικοπολιτική εποχή με πόλεμο στην Ουκρανία, στη Γάζα γενοκτονία, δύσκολα μπορεί κάποιος να διατηρήσει την φωτεινή πλευρά, τη θετική και αισιόδοξη. Δεν είναι τυχαία η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη. Ούτε η στροφή προς τον εθνικισμό και την ξενοφοβία.
* Οι ευθύνες για την κατάσταση που επικρατεί στον χώρο μας μοιράζονται αφενός στην πολιτεία και αφετέρου σε εμάς. Όταν δεν στηρίζουμε το συλλογικό μας όργανο, το ΣΕΗ. Όταν δεν πατάμε στις συνελεύσεις, όταν δεχόμαστε να παίξουμε με πολύ χαμηλό αντίτιμο, απλήρωτες πρόβες και συνθήκες επισφαλείς για την υγεία μας στο όνομα της τέχνης, Κατανοώ πως παλαιότερα κάποιες διδαχές είχαν οδηγήσει τους δασκάλους της υποκριτικής σε συμπεριφορές πιο εξουσιαστικές, να το πω. Αλλά πλέον η εποχή έχει αλλάξει. Οι προσβολές, η σωματική και ψυχολογική βία, δεν εκλαμβάνεται ως κάτι το φυσιολογικό. Από την άλλη, η πολιτεία μας υποβιβάζει καθώς δεν αναγνωρίζει τα πτυχία μας. Κόβονται επιχορηγήσεις, απαξιώνεται συνολικά ο πολιτισμός.
* Ένα παράδειγμα λογοκρισίας, το πειθαρχικό συμβούλιο κατά της εκπαιδευτικού στη Ζάκυνθο, που ανέβασε παράσταση «Η Άννα Φρανκ συνομιλεί με τα παιδιά της Παλαιστίνης». Θέλω όμως να κρατηθώ από την αισιόδοξη ματιά και να προσθέσω πως μετά τον covid το κοινό αγκάλιασε το θέατρο ακόμα πιο πολύ. Σα να ένιωσε, πόσο απαραίτητο ήταν στην ζωή του. Και αυτό είναι συγκινητικό. Θα ήθελα η πολιτεία να στηρίξει το θέατρο, ν’ ανοίξουν σε κάθε πρωτεύουσα νομού πολιτιστικοί οργανισμοί με κρατική επιχορήγηση για παραστάσεις χορού, θεάτρου ώστε να υπάρχει όλο τον χρόνο ενεργός πολιτιστικός πυλώνας σε όλη την χώρα. όπως τα ΔΗΠΕΘΕ. Να στηριχθεί ο πολιτισμός στην επαρχία. Από την άλλη όμως πώς, όταν απαξιώνεται η παιδεία, η υγεία κλπ.
* Φέτος ο χειμώνας είχε σινεμά. Συμμετείχα σε δυο ταινίες μικρού μήκους. Η πρώτη γυρίστηκε στα Χανιά και η δεύτερη στην Αθήνα. Θα ήθελα εδώ να σ’ ευχαριστήσω, που με πρότεινες στη Μαρίλια Γαλανάκη. Η ταινία λέγεται“Still” και πραγματεύεται την σχέση – απόσταση μιας μάνας με την έφηβη κόρη της, την πανέμορφη και ταλαντούχα Χριστίνα Μαθιουλάκη. Η ομάδα ήταν καταπληκτική και ήδη πήρε« Εύφημη μνεία» στο Young film Academy awards (UK). Να σημειωθεί πως η σκηνοθέτης είναι μόλις 16 ετών!
* Έπειτα γυρίσαμε το «Μαύρο Βουνό» σε σκηνοθεσία Νίκου Κακωνά. Εδώ η ταινία είναι σκληρή. Παιδική κακοποίηση και drugs. Τι να πω για αυτήν την εμπειρία! Είχα την τύχη και τιμή να παίξω με την κυρία Πέμη Ζούνη. Μία καταπληκτική ηθοποιό, μια υπέροχη γυναίκα, μια φωτεινή ύπαρξη με υποκριτικό ήθος και μαγνητισμό απαράμιλλο!
* Επίσης μαζί μας ήταν κι ο Σταύρος Σβήγγος, μπήκε στο set με τρομερή ενέργεια και σάρωσε! Έχω πολύ αγωνία να τις δω και τις δυο στην μεγάλη οθόνη.
* Πιστεύω πολύ και στις δύο ταινίες. Οι ομάδες που δούλεψαν δημιούργησαν ένα πολύ καλό αποτέλεσμα νομίζω. Θα μας κρίνουν τα φεστιβάλ και το κοινό!
* Στο «Μαύρο Βουνό» υποδύομαι μια εξαρτημένη από τα ναρκωτικά μάνα που ξεπουλάει ως και το παιδί της για να βρει λεφτά. Την πρώτη φορά που διάβασα το σενάριο είπα … ουπς. Αυτό είναι πολύ σκληρό. Δεν μπορώ να το κάνω.
* Δουλεύοντας άρχισε να δημιουργείται ένας μηχανισμός ταύτισης και προστασίας παράλληλα. Είμαι και μάνα, όποτε μου ήταν ακόμα πιο δύσκολο να μπω στην θέση αυτής της μητέρας. Ο ηθοποιός όμως εστιάζει στα κίνητρα του ρόλου. Στον στόχο κάθε σκηνής. Κάθε ατάκας.
* Διαχωρίζει τον εαυτό του από τον ρόλο ενώ παράλληλα χρησιμοποιεί τις ποιότητες του, για να δημιουργήσει έναν ρόλο. Μία σχιζοφρένεια! (γέλιο) Όταν φτάσαμε στο set ήταν τελείως ξεκάθαρο μέσα μου. Είχα δουλέψει τόσο πολύ που δεν ένιωθα την παραμικρή ενοχή ή ταύτιση.
* Είχα αποκοπεί από μένα και βίωνα μονάχα την ανάγκη να ικανοποιήσω την έξη του ρόλου. Τίποτε άλλο. Ήταν σοκαριστικό. Αυτή είναι η δουλειά του ηθοποιού, τεχνική πολύ μα και πνευματική. Για να αγγίξεις την ψυχή του ρόλου πρέπει να βουτήξεις στην δική σου. Όπως στην προετοιμασία για το “still” που έπαιρνα κάθε μέρα το αμάξι και έκανα πρόβα οδηγώντας ή με θέα τον Παρθενώνα. Κάθε βράδυ να παίζει το σενάριο στο μυαλό μου «Λυπάμαι, είσαι στο τελευταίο στάδιο του καρκίνου». Παίζουμε με το μυαλό και το νευρικό μας σύστημα. Είναι παιχνίδι αλλά ζόρικο παιχνίδι. Όσο για τα κοινά με τον ρόλο … είμαστε ένας κύκλος Γιν και Γιανγκ. Έχουμε το καλό και το κακό. Το φως και το σκοτάδι. Όλες οι ποιότητες, ταξιδεύουν μέσα μας. Πετάμε το καλάμι και ψαρεύουμε στοχευμένα στη λίμνη των αναμνήσεων και τις φαντασίας.
* Η σχέση μου με την τηλεόραση είναι σχέση πάθους. Την κυνηγάω αλλά δεν με θέλει. Έχω συμμετάσχει σε κάποιες σειρές. Αλλά δεν μου έχει δοθεί η ευκαιρία να παίξω έναν ρόλο σε σειρά εποχής ‘η σύγχρονης μυθοπλασίαςμε μια συνέχεια.
* Θα ήθελα να έρθει αυτή η στιγμή, τώρα που νιώθω λίγο πιο κοντά στα τεχνικά εργαλεία του σινεμά. Και φυσικά η γλύκα του σινεμά καλά κρατεί. Περιμένω την επόμενη συνεργασία!
* Το γράψιμο ήταν πάντα ένα καταφύγιο. Το είχα αφήσει να κοιμάται, από όταν έγινα μάνα. Με μικρά ξυπνήματα, αλλά πέρυσι έγραψα ένα θεατρικό που αν και τελείωσε, δεν θα ανέβει, προς το παρόν.
* Η σκηνοθεσία δε με τραβάει. Θέλω να αναπνέω στη σκηνή. Να φτιάχνω ρόλους και να παίζω με τους συναδέλφους μου. Δεν μου ταιριάζει η ηγετική προσωπικότητα του σκηνοθέτη. Τώρα. Αύριο μπορεί να αλλάξω γνώμη! (χαχαχ)
* Λατρεύω το τραγούδι! Ακούω πολύ ραδιόφωνο και τραγουδάω μόνη μου συχνά. Ακούω πολλά είδη. Από ξένο ως Μπιθικώτση. Από παλιά ιταλικά τραγούδια ως Archive. Από Pagan ως Θεοδωράκη και Χατζιδάκι. Φυσικά αγαπώ την κρητική μουσική και περνάω όμορφα στις συναυλίες του συμμαθητή και φίλου Γιάννη Χαρούλη!
* Χορεύω στις συναυλίες του Χαρούλη και στα πάρκα. Χόρευα πολύ στο κέντρο διαλογισμού που πήρα το όνομα μου (Matwali), πριν πολλά χρόνια. Η ζωή είναι ένας χορός. Αν ακολουθείς τον ρυθμό, κυλάς με το ποτάμι. Αν βάζεις εμπόδια και δεν ακούς τον εαυτό σου, τότε σε βγάζει στην στεριά. Έχω κάνει μαθήματα χορού αν και τα τελευταία επτά χρόνια ασχολούμαι με την γυμναστική πιο συστηματικά.
* Θα το λέω ώσπου να πεθάνω, πως τα κλασικά κείμενα με προσελκύουν και αυτά θέλω να υπηρετώ. Από το 2010 που τελείωσα την σχολή θέλω να παίξω Τσέχωφ. Δεν έχει προκύψει ακόμα. Θα έρθει! Δεν ονειρεύομαι ρόλους. Τα κείμενα μ’ ενδιαφέρουν. Οι ομάδες. Οι Άνθρωποι που πλαισιώνουν ένα όραμα. Και μιας και είπα ομάδα, θα μπορούσα να μοιραστώ μαζί σας, την χαρά μου για την συνεργασία που επίκειται τον προσεχή χειμώνα, σ’ ένα εξαιρετικό κείμενο, με μια ομάδα υπέροχων και ταλαντούχων ηθοποιών στο Θέατρο Νους. Αυτό μπορώ να πω, προς το παρόν.
* Ο Τόπος μου, είναι η Κρήτη. Εκεί μεγάλωσα. Εκεί ανατρέχω σε κάθε ευκαιρία. Είναι η δύναμη μου, η ανάσα μου, τα παιδικά μου βιώματα. Τα βουνά και η θάλασσα που ανοίγουν τον νου και πλαταίνουν τη ψυχή. Έχω και μια άλλη αγάπη, το ησυχαστήριο μου. Ένα νησάκι που πάω κάθε καλοκαίρι για να τα βρω με τον εαυτό μου, να τα πούμε, να αναμετρηθούμε και να καθαρίσω από την τρέλα της πόλης. Αλλά ποτέ δεν το διαφημίζω. Γενικά δεν μου αρέσει όλη αυτή η αυτοπροβολή με τα social. Προσωπικά με κουράζει, αλλά δεν κατακρίνω όσους μπορούν να το διαχειριστούν και το γουστάρουν.
* Στο νησί λοιπόν πάω και τα κλείνω όλα. Ανοίγω σε επιλεγμένες στιγμές. Δεν θέλω τίποτα να μου χαλάσει την ησυχία. Τα Τζιτζίκια έχουν τώρα τον πρώτο ρόλο. Η θάλασσα και η άμμος. Εγώ θεατής της φύσης, αφουγκράζομαι την δύναμη και την αδυναμία του ανθρώπου. Την τρέλα και την γαλήνη της ψυχής. Αφουγκράζομαι και σωπαίνω.
* Τι αγαπώ στην Αθήνα ε; Να, αυτή είναι η ερώτηση που μπορεί να στοιχίσει την πορεία μου στον χώρο! (γέλιο) Στην Αθήνα αγαπώ, την οικογένεια μου, το Θησείο, τα Αναφιώτικα. Τους φίλους μου …αντε και την Αεροπαγίτου. Μισώ την καθημερινότητα, τη βία, τους ρυθμούς της τρέλας, τη βρωμιά στους δρόμους, τον υπερτουρισμό, την απρόσωπη πλευρά της, ότι δεν βλέπω θάλασσα αν δεν οδηγήσω 40 λεπτάτουλάχιστον. Σταματώ εδώ Γιατί θα μου κόψεις την καλημέρα! (γέλιο) Είμαι παιδί της επαρχίας. Όχι της πόλης. Τι να κάνω!
* Τα 10α Θεατρικά Βραβεία Κοινού του All4fun ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία! Γίναμε μια παρέα, γελάσαμε, κουραστήκαμε, αλλά περάσαμε υπέροχα. Σ’ ευχαριστώ και για αυτό! Μέσα σε λίγες πρόβες καταφέραμε το ακατόρθωτο.
* Ήταν, όπως είπαν πολλοί συνάδελφοι μια γιορτή, μια χαρούμενη ατμόσφαιρα με κέφι και ζωντάνια. Εγώ πέρασα πραγματικά πολύ όμορφα με όλα τα παιδιά! Να, με τον σκηνοθέτη μας στα βραβεία Μίμη Καπέρδο, θα ήθελα να συνεργαστώ. Μήπως και με ξεφοβίσει στην κωμωδία. Που την γνωρίζει πολύ!
* Για τον «Θεό» Κυριάκο, τι να πρωτοπώ; Είναι αυθεντικός, αληθινός, ειλικρινής, αγαπάει τους ηθοποιούς και μας στηρίζει πολύ. Εμπιστεύομαι απόλυτα τις συμβουλές του στο casting και πιστεύω σε αυτόν. Γνωρίζει όλους τους εν ενεργεία ηθοποιούς, είναι τρομερός! Τον αγαπώ και για κάτι πιο προσωπικό. Έμπαινα χειρουργείο πριν λίγα χρόνια, ήμουν σε αναμονή και αγωνία. Μου στέλνει λοιπόν έναν αγώνα μπάσκετ στο κινητό. Τυχαία, δεν ήξερε ότι έμπαινα χειρουργείο. Μου κράτησε παρέα σε όλη την αναμονή. Αυτό δεν το ξεχνώ ποτέ!
* Το All4fun, είναι μια όαση δημοσιογραφική. Ανεβάζει ακροάσεις, άρθρα που αφορούν στον χώρο, ακόμα και τα χιουμοριστικά άρθρα, είναι τόσο απαραίτητα. Η ζωή χρειάζεται χιούμορ. Και η Τέχνη! Στηρίζει τους ηθοποιούς και το στηρίζουμε και εμείς. Έτσι είναι ,ότι δίνεις παίρνεις. Δίνεις φως, λαμβάνεις φως. Δίνεις μίσος, λαμβάνεις σκοτάδι. Σας ευχαριστώ πολύ για την όμορφη κουβέντα! Καλό καλοκαίρι εύχομαι. Που ξέρω, πόσο το αγαπά ο Κυριάκος! (γέλιο)
& Η κεντρική φωτό είναι του Χρόνη Περράκη.
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 16/7/2025
