14.5 C
Athens
Δευτέρα, 17 Φεβρουαρίου, 2025

Το πρόσωπο της εβδομάδας: Άννα Μάγκου – Ηθοποιός / Χορεύτρια

Είναι πραγματικά θαυμαστό να συνεργάζεσαι με την Άννα Μάγκου. Και πέρα από το πόσο καλά γνωρίζει τον χορό, έχει και μια πολύ μεγάλη ικανότητα στο να μεταδίδει αυτήν την γνώση υπό το πρίσμα του χορογράφου.

Ως υπεύθυνη για όλα τα χορευτικά δρώμενα στα 10α Θεατρικά Βραβεία Κοινού All4fun έστησε υποδειγματικά έναν θίασο, ο οποίος – φτιαγμένος κυρίως από ηθοποιούς – διαμορφώθηκε για λίγες μόνο ημέρες και για συγκεκριμένο λόγο. Θαυμάζοντας τη δουλειά της σε βάθος ανέμενα με πολύ ενδιαφέρον να τη δω και λίγες εβδομάδες μετά να πρωταγωνιστεί ως Κατρίν στην παράσταση “Μάνα κουράγιο” σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού στο Εθνικό θέατρο δίπλα και σε σπουδαία ονόματα, όπως η Μπέτυ Αρβανίτη.

Η βωβή “Κατρίν” της – για την οποία πέρασε ακρόαση – με κέρδισε αμέσως και ήταν μια ακόμα προέκταση μιας καλλιτεχνικής ύπαρξης, που εκτός από μια διακεκριμένη χορεύτρια/χορογράφος, έχει εξελιχθεί πολύ και ως ηθοποιός, έχοντας περάσει με επιτυχία στην τηλεόραση.

* Θ’ αναφερθώ πρώτα στον χορό γιατί από εκεί ξεκίνησαν όλα. Σίγουρα ήμουν ένα εξωστρεφές παιδί που χόρευε συνέχεια αλλά πιο σοβαρά ξεκίνησα όταν μπήκα στο φυτώριο της Κρατικής σχολής χορού στην τετάρτη δημοτικού. Εκεί τα πράγματα δεν ήταν εύκολα για ένα μικρό παιδί οπότε μπήκα στα δύσκολα από μικρή. Τον αγαπούσα πολύ τον χορό όμως για αυτό και τον ακολούθησα. Η οικογένειά μου ήταν σαφώς υποστηρικτική.

* Στα 16 πήγα σ’ ένα Summer School στο Λονδίνο να κάνω Musical και εκεί ανοίχτηκε ένας άλλος κόσμος όταν είδα στο West End τον Billy Eliot και τον μικρό που ενσάρκωνε τον ρόλο. Μετά τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους. Σπούδασα στη Ραλλού Μάνου γιατί δεν ήθελα να φύγω από την Ελλάδα στην αρχή για προσωπικούς λόγους. Έπειτα πήγα στο Λονδίνο, όπου εκεί σπούδασα Musical.

* Εκεί προέκυψε και η υποκριτική καθώς στην Αγγλία όταν σπουδάζεις Musical σου φανερώνουν το τραγούδι, τον χορό και το θέατρο ως απαραίτητα και ισότιμα για έναν Performer. Εκεί λοιπόν αγάπησα την υποκριτική και πήρα κατεύθυνση, ειδικότητα προς τα εκεί χωρίς όμως να αφήσω τον χορό. Μπήκα στη χοροθεατρική εκπαιδευόμενη ομάδα της Jasmin Vardimon στο Λονδίνο και ύστερα γύρισα Ελλάδα που ήταν κάπως επόμενο να δουλέψω πιο πολύ στα Musical. Μια μεγάλη στιγμή ήταν η υποτροφία στη Νέα Υόρκη στο Steps on Broadway, όπου επίσης μου ανοίχτηκε ένας καινούριος κόσμος για το θέατρο και τον χορό. Μπορώ να πω ότι η σπουδή μου στο θέατρο στην Αγγλία μου έδωσε τρομερά εφόδια αλλά γυρίζοντας εδώ δε σταματάω να διαβάζω το ελληνικό θέατρο και την ιστορία του, που δεν είχα την ευκαιρία στο εξωτερικό.

* Πλέον μπορώ να πω ότι δε θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο πέρα από την υποκριτική και τον χορό. Είτε τηλεοπτικά, είτε θεατρικά είναι αυτό που μου δίνει ζωή και ο λόγος που ξυπνάω το πρωί. Είναι έμπνευση, είναι Οξυγόνο. Η στιγμή πριν βγω στη σκηνή έχει εκείνο το σύμπτωμα του τρελού έρωτα… Που νοιώθεις πεταλούδες στο στομάχι και δεν αντέχεις από τον πόνο αλλά αν τις χάσεις τίποτα δεν έχει νόημα πια. Ειναι δύο τέχνες που κατέχουν διαφορετικά κομμάτια στην ψυχή μου και μ’ εμπνέουν με εντελώς διαφορετικό τρόπο βέβαια. Όταν ακούω τραγούδια, από παραδοσιακά μέχρι Metal σκέφτομαι αμέσως χορογραφίες.

* Όταν θέλω να εκφραστώ και δεν μπορώ, θέλω να χορέψω. Μου γεννιέται αληθινά. Όταν αναλαμβάνω χορογραφίες για μια παράσταση έχω την αίσθηση ότι δημιουργώ σύμπαν! Στο θέατρο και στη τηλεόραση είναι αλλιώς. Υπάρχει μια μύγα μέσα στο σώμα μου που δε με αφήνει να ηρεμήσω από τον ενθουσιασμό ότι για κάποιο καιρό θα μπω στο μυαλό και στο σώμα ενός χαρακτήρα που πρέπει να ανακαλύψω. Είναι μαγικό και μακάρι να μπορούσαν να το αισθανθούν όλοι οι άνθρωποι! Ηθοποιοί και μη.

* Τα τελευταία χρόνια είναι δύσκολα για τους ηθοποιούς τόσο σε επίπεδο οικονομικής ασφαλείας αλλά και απορρόφησης. Τη μια χρονιά κάνεις ακριβώς αυτό που θες με τους συνεργάτες που θες και την επόμενη μπορεί να κάνεις μια εντελώς άσχετη δουλειά για να επιβιώσεις. Προσπαθούμε νομίζω πολύ να παραμένουμε αισιόδοξοι και να πολεμάμε για αυτά που μας ανήκουν και δικαιούμαστε. Δυστυχώς όλοι γνωρίζουμε σε ποιο μονοπάτι πάμε να μπούμε πριν καν μπούμε. Αλλά το όνειρο και η ζωή που μας δίνει αυτή η τέχνη είναι τόσο πιο πάνω από την απογοήτευση που μόνο να συνεχίσουμε να παλεύουμε μπορούμε. Ετσι και αλλιώς όταν πατάμε στη σκηνή ή στο “πάμε” της κάμερας όλα τα άλλα φαίνονται τόσο μικρά και η στιγμή αυτή δίνει δύναμη για 7 ζωές! Όσον αφορά τα υπόλοιπα περιστατικά που έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια στον χώρο μας δε θα ήθελα να αναφερθώ μόνο για έναν λόγο. Γιατί δε συμβαίνουν μόνο στο θέατρο και θεωρώ άδικο να το απομονώσω. Όλα αυτά τα ανεπίτρεπτα σε όλους τους χώρους είναι καιρός να πάρουν έναν δρόμο που δε θα έχει επιστροφή.

* Πιστεύω ότι η ευθύνη είναι πολύ σχετική και αλληλένδετη. Έχει να κάνει με την εμπιστοσύνη σε μεγάλο βαθμό.Ναι, όλοι εμείς παλεύουμε και ίσως θα έπρεπε να παλεύουμε παραπάνω και πιο συχνά και πιο και πιο και πιο… αλλά νομίζω ότι η Πολιτεία οφείλει να δώσει στη τέχνη πολλά παραπάνω… να την εκτιμήσει… να τη βάλει στη θέση της πυραμίδας που πραγματικά ανήκει. Να εμπιστευτεί την Ιστορία και τη δύναμή της. Δε ζούμε χωρίς Τέχνη! Κανείς μας! Το κάθε μας βήμα είναι Τέχνη. Όταν το καταλάβουμε αυτό όλα θα αλλάξουν. Η Τέχνη και το θέατρο έχουν σημαντική διαχρονική αξία για τις κοινωνίες και τον πολιτισμό. Λειτουργούν ως μέσα έκφρασης συναισθημάτων, ιδεών και κοινωνικών θεμάτων, προάγοντας την ψυχική και συναισθηματική κατανόηση.

* Πολλά καλλιτεχνικά έργα θίγουν κοινωνικά, πολιτικά και ηθικά ζητήματα, προάγοντας τη γνώση και τη συνείδηση της κοινωνίας. Αποτελούν σημαντικό μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς ενός λαού, διατηρώντας τη γλώσσα, τις παραδόσεις και την ιστορία τους. Το θέατρο δημιουργεί ευκαιρίες για μάθηση, συνεργασία και ανάπτυξη δεξιοτήτων, είτε για τους καλλιτέχνες είτε για τους θεατές. Προσφέρει διεξόδους ψυχαγωγίας, χαλάρωσης και απόδρασης από την καθημερινότητα. Μπορεί να ενώσει ανθρώπους, δημιουργώντας κοινές εμπειρίες και συναισθήματα.

* Η σημασία των Τεχνών συνεχώς εξελίσσεται, αλλά η βασική τους λειτουργία ως καθρέφτης και επαναστατή του ανθρώπινου πνεύματος παραμένει σταθερή. Συχνά, οι επιχορηγήσεις και οι προϋπολογισμοί για τον πολιτισμό και την τέχνη είναι περιορισμένοι, σε σύγκριση με άλλους τομείς, όπως η υγεία και η εκπαίδευση. Αυτό επηρεάζει την παραγωγή, την υποστήριξη καλλιτεχνών και την ανάπτυξη πολιτιστικών οργανισμών.

* Σε πολλές περιπτώσεις δυστυχώς, η τέχνη θεωρείται δευτερεύον ζήτημα, που δεν συνδέεται άμεσα με τις οικονομικές και κοινωνικές προτεραιότητες της πολιτείας. Αυτό μπορεί να μειώσει την εκτίμηση προς την τέχνη ως κρίσιμου παράγοντα πολιτισμικής ανάπτυξης. Χρειάζεται περισσότερη προγραμματισμένη πολιτική για την τέχνη και τον πολιτισμό, ώστε να συνεργάζονται οι φορείς και να υλοποιούνται μακροχρόνιες στρατηγικές ανάπτυξης.

* Η έλλειψη επαρκούς πολιτιστικής εκπαίδευσης στα σχολεία επίσης περιορίζει την εκτίμηση και την ανάγκη για τέχνη από νεαρή ηλικία. Ωστόσο, υπάρχουν και θετικά βήματα που έχουν γίνει σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως η δημιουργία πολιτιστικών προγραμμάτων και η αναγνώριση της αξίας του πολιτισμού στην υποστήριξη τουρισμού και της ανάπτυξης. Ο διάλογος για την τέχνη και την πολιτική είναι συνεχής και απαιτεί συμμετοχή και πρωτοβουλία από όλες τις πλευρές.

* Η Κατρίν, ο ρόλος μου… Αυτό το κορίτσι που το μόνο χρώμα που θα της έδινα θα ήταν το λευκό! Ο χαρακτήρας της Κατρίν, που είναι η κόρη της Μάνας Κουράγιο, εκπροσωπεί την αθωότητα και τις επιπτώσεις του πολέμου στην προσωπική ζωή και τις σχέσεις. Η εξέλιξη της Κατρίν εκφράζει τα τραγικά αποτελέσματα του πολέμου, την απώλεια και την απογοήτευση.

* Η Μάνα Κουράγιο είναι μια φιγούρα που προσπαθεί να επιβιώσει και να προστατεύσει την οικογένειά της, γι’ αυτό και η Κατρίν αναπαριστά τη σύγκρουση ανάμεσα στη μητρική αγάπη και τις σκληρές συνθήκες που προκαλούνται από τον πόλεμο. Η ιστορία είναι μια καυστική κριτική της κερδοσκοπίας και της αποδοχής του πολέμου.

* Προσπάθησα να προσεγγίσω αυτόν τον ρόλο, φυσικά με την καθοδήγηση του Στάθη Λιβαθινού με όσο γινόταν περισσότερη απλότητα… Δεν ήθελα να βιαστώ να εντοπίσω τον ψυχισμό της. Και ακόμα και τώρα ακόμη τον ψάχνω σε κάποια σημεία. Είναι ένας δύσκολος ρόλος και αυτό γιατί η ακοή της δεν έχει χαθεί.

* Η έλλειψη φωνής οφείλεται σε ψυχικούς λόγους και όσο κι αν το έψαξα με ψυχιάτρους και κλινικές περιπτώσεις το αποτέλεσμα ήρθε… Ή καλύτερα ακόμη έρχεται μέσα από την πράξη και τη διαδρομή σε κάθε πρόβα και παράσταση βρίσκω μια Κατρίν μέσα στην Άννα και αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον νομίζω.

* Αν μπορούσα να την έχω φίλη μου… σίγουρα θα ταιριάζαμε στο χιούμορ και στην αγάπη της που έχει για τον κόσμο. Αυτά είναι δύο έντονα κοινά που βρίσκω με εμένα και που μ’ έχουν βοηθήσει να την προσεγγίσω και να την κατανοήσω καλύτερα.

* Η συνεργασία μου με το Εθνικό θέατρο και τον Στάθη Λιβαθινό ήταν απρόσμενη και τρομερά ευχάριστη! Τρεις μήνες πρόβα μέσα σ’ αυτό το κτήριο με αυτόν τον άνθρωπο είναι σπουδή. Η ομάδα και οι συνεργάτες στη συγκεκριμένη παράσταση και σε κάθε παράσταση για εμένα είναι αυτό που κάνει μια πρόβα να λειτουργήσει.

* Ο Στάθης Λιβαθινός δουλεύει μ’ έναν τρόπο πολύ εμπνευσμένο και αφήνει τον ηθοποιό να πάρει αποφάσεις το οποίο είναι δύσκολο και ταυτόχρονα πολύ ελκυστικό. Αυτό ίσως με δυσκόλεψε στην αρχή αλλά χωρίς αυτό δε θα είχα φτάσει σε κάτι. Ξεπέρασα το όριά μου και σε αυτό ήμασταν όλοι μαζί.

* Το να είσαι σε μια ομάδα που σε στηρίζει και σου δημιουργεί ένα προστατευμένο περιβάλλον που να μπορείς να “παίξεις” σαν παιδί είναι από μόνο του ευλογία. Το να παίζω δίπλα στην Μπέτυ Αρβανίτη επίσης είναι ένα μεγάλο σχολείο για την πορεία μου ως ηθοποιός. Όταν όμως ανοίγει Αυτή η κουρτίνα και βλέπεις Αυτόν τον κόσμο σε Αυτή την αίθουσα και εσύ πατάς σε Αυτό το σανίδι… τι άλλο να θες; Ένα σχόλιο κρατάω έντονα και αυτό είναι ότι “το δέσιμο που έχει η ομάδα φαίνεται και στη σκηνή…”

* Μου αρέσει ο φακός! Είτε είναι τηλεόραση, είτε κινηματογράφος. Ξεκίνησα στην τηλεόραση πιο σημαντικά με τις Άγριες Μέλισσες, αλλά πραγματικά στην τηλεόραση υπήρξα στο “Κόκκινο Ποτάμι 2” του Μανούσου Μανουσάκη. Εκεί ένιωσα τη μαγεία της τηλεόρασης και του κινηματογράφου, γιατί ο Μανούσος δεν τα ξεχώριζε. Ηταν σχολείο για εμένα αυτή η δουλειά και θα τον ευχαριστώ για πάντα. Έμαθα πάρα πολλά και την αγάπησα. Αυτή η καθημερινότητα των γυρισμάτων εμένα με τρέφει. Δεν μπορώ να κάθομαι καθόλου ούτως η άλλως.

* Οι σχέσεις των ανθρώπων στην τηλεόραση φαίνονται απρόσωπες σε σχέση με το θέατρο αλλά δεν είναι. Μπορεί να μην υπάρχουν τόσες πρόβες αλλά υπάρχει πολύ το “Εδώ και τώρα” και αυτό είναι μαγικό. Θα ήθελα να κάνω και άλλα πράγματα που να με αφορούν οι συνεργάτες, η πλοκή, ο ρόλος αλλά σίγουρα να είναι κάτι που θα το αγαπώ αισθητικά και δεν έχουμε πάντα αυτή την επιλογή. Ό,τι έχω κάνει μέχρι τώρα βέβαια, Famagusta, Πανθέοι και τώρα Διάφανη αγάπη είναι σειρές που είμαι πολύ περήφανη για αυτές.

* Στον κινηματογράφο δεν είχα την ευκαιρία να κάνω πολλά πράγματα δυστυχώς. Ήμουν σε δύο ταινίες. Η μία στο εξωτερικό το “Aligned” του Απόλλωνα Bakopoulos και μια ελληνική “Η αναζήτηση της Χώρας Ντουράντ” του Δημήτρη Μπαβέλλα. Υπαρχει όμως και η Ιταλική σειρά “Il comincario Charitos” που παίζει στο ιταλικό κρατικό κανάλι στην οποία έχω συμμετάσχει και η οποία είχε κινηματογραφική προσέγγιση. Τον κινηματογράφο τον λατρεύω και θα ήθελα πολύ το μέλλον μου ως ηθοποιός να είναι σε έναν μεγάλο βαθμό εκεί.

* Με τη σκηνοθεσία νομίζω τα πάω πολύ καλά όσον όμως αφορά τη φαντασία μου. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να σκηνοθετήσω ενα έργο θεατρικά. Αυτό θεωρώ θέλει κάποιες γνώσεις που μου λείπουν… η φαντασία βέβαια για εμένα είναι το 70% οπότε πότε δεν ξέρεις… Στο γράψιμο επίσης συμβαίνει το ίδιο. Έχω γράψει μια σειρά την οποία την έχω δώσει σε ανθρώπους να την κοιτάξουν για υλοποίηση και η οποία θεωρώ ότι έχει ένα πολύ εμπνευσμένο σενάριο. Σίγουρα όμως η δομή της και οι διάλογοι είναι κάτι που εγώ δεν έχω τα εφόδια να το κάνω σωστά και εκεί είναι που έρχονται οι ειδικοί.

* Ο χορός είναι άθλημα… οι χορευτές είναι αθλητές… Δεν ήμουν ποτέ fun των υπολοίπων αθλημάτων (στο να τα εξασκώ) αλλά θαυμάζω πολύ τους ανθρώπους που δίνουν τη ζωή τους για αυτό. Οι γνώσεις μου στη μουσική ειναι συγκεκριμένες. Θα ήθελα να μπορώ να έχω περισσότερες και να μπορώ να παίζω πολλά όργανα, αλλά αυτό ήθελε χρόνο τον οποίο εγώ δεν είχα. Έχω κάνει πολύ φωνητική, διαβάζω παρτιτούρες και δε σταματάω να ακούω μουσική… Μπορώ να ακούσω τα πάντα και να εμπνευστώ από όλους τους ήχους… Νομίζω ότι γενικά ένας καλλιτέχνης έχει τη μουσική μέσα του και τη χρησιμοποιεί σε ότι κάνει.

* Ονειρεύομαι πολλά για το μέλλον… Ποιος άλλωστε δεν το κάνει; Υπάρχουν πολλά κλασικά έργα στα οποία θα ήθελα να παίξω και πάρα πολλοί σκηνοθέτες με τους οποίους θα ήθελα να συνεργαστώ. Το τελευταίο καιρό όμως με αφορούν και έργα που γράφονται τώρα και εμείς οι ηθοποιοί δεν έχουμε ακούσει ή μελετήσει πότε αυτούς τους χαρακτήρες γιατί τώρα γεννιούνται.

* Θα κλέψω μια φράση που είπε ένας σκηνοθέτης μιας ακρόασης για το “Moulin Rouge” που είχα παρευρεθεί πριν δύο μήνες στο Μιλάνο. “Δε θέλω να σκέφτεστε για ποιο έργο κάνω ακρόαση γιατί ξέρετε τους χαρακτήρες και εγώ θέλω να δω εσάς… Πού ξέρετε; Μπορεί τελευταία στιγμή να αλλάξω έργο και να θέλετε περισσότερο να είστε εκεί…”

* Σίγουρα όμως θέλω οι επιλογές μου στο μέλλον να είναι απόλυτα στηριγμένες στους συνεργάτες και στην αισθητική.Τωρα αν πρέπει να απαντήσω κάτι για έναν ρόλο, “οκ… θα πω Ιουλιέτα”. Ήμουν κι εγώ κάποτε ένα μικρό κορίτσι που πάντα το ήθελε… χαχα

* Όλα μου αρέσουν στην Αθήνα… ακόμη και τα “άσχημά” της τα αγαπάω. Γι’ αυτό μένω και στο κέντρο. Μου αρέσει ο ήχος της και τα χρώματά της. Οι άνθρωποί της, η κουλτούρα της. Όσο κι αν έχω μένει στο εξωτερικό και θαυμάζω και αναζητώ πράγματα που δεν έχουμε εδώ, δεν την αλλάζω. Και αν φεύγω πάντα θα επιστρέφω. Αρχικά πού θα βρεις καλύτερο καφέ και φαγητό;

* All4fun!!! Είχα την ευκαιρία φέτος να χορογραφήσω τα 10α βραβεία του All4fun και να μπω λίγο πιο μέσα σε αυτό που έχει δημιουργήσει ο Κυριάκος. Είναι ένας θεσμός που “ακούει” το κοινό και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Ο Κυριάκος έκανε ένα βήμα που εκτιμήθηκε πολύ σημαντικά με τα χρόνια. Άκουσε το κοινό. Το All4fun πέρα από την πλατφόρμα που βγαίνουν ακροάσεις και είναι απίστευτα βοηθητικό για όλους τους ηθοποιούς, έχει δημιουργήσει συνεργασίες, έχει συστήσει ανθρώπους που δεν ξέραμε το ταλέντο τους και γενικά είναι κάθε μέρα εκεί με νέα και ιστορίες για αυτόν τον υπέροχο θεατρικό μας κόσμο. Σε ευχαριστούμε Κυριάκο.!

& Αναλυτικές πληροφορίες για την παράσταση “Μάνα κουράγιο” ΕΔΩ:

Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 14/1/2025

9 ΣΧΟΛΙΑ

  1. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ .ΑΞΙΟ ΠΑΙΔΙ ΑΞΙΑ ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΑΞΙΑ ΧΟΡΕΥΤΡΙΑ ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΣΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ; ΤΕΛΙΚΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ

  2. Γλυκιά μας Άννα δεν έχεις μόνο ταλέντο έχεις και μυαλό. Γιατί το πρώτο, χωρίς το δεύτερο για να το καθοδηγήσει πολλές φορές πάει στράφι. Συγχαρητήρια από καρδιάς. Καλή σου πορεία κι αντοχή γιατί ο δρόμος της τέχνης είναι Μαραθώνιος, όχι δρόμος των χιλίων.

  3. Υπέροχα λόγια και συνέντευξη από ένα κορίτσι με τεράστιο ταλέντο και πορεία στη Τέχνη. Συγχαρητήρια Άννα, έχεις κατακτησει ενα όμορφο παρόν και ένα Λάμπρο μέλλον.

  4. Κάθε άνθρωπος γεννιέται με ένα αστέρι…..
    Άννα εσύ είσαι ένα αστέρι που λάμπει όλο και περισσότερο.
    Σου εύχομαι να κατακτήσεις όλες τις σκηνές του κόσμου που έχεις ονειρευτεί.
    Συγχαρητήρια Άννα

  5. Πολλά πολλά συγχαρητήρια για την μεγάλη προσπάθεια στο όνειρο σου!!! Πάντα μπροστά !!! Η επιτυχία είναι πάντα σύμμαχος της σκληρής δουλειάς !!! Η επιτυχία σου μας κάνει περήφανους!!!

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Σχετικά Άρθρα

Τελευταία Άρθρα