Χρειάζεσαι ελάχιστο χρόνο για να συνειδητοποιήσεις πως είναι μια φωτεινή προσωπικότητα. Η Ελένη Σταμουλακάτου έχει χαρίσματα και ικανότητες που σε κερδίζουν αμέσως. Καταφέρνει, μάλιστα, να τα συνοδεύει με ευαισθησία, χιούμορ και ντομπροσύνη. Συνδυασμός όλων αυτών μαζί, σπάνιο φαινόμενο…
Όταν, λοιπόν το «Up the W–all» Festival ξεκίνησε ως σκέψη, δεν υπήρξε καμία άλλη επιλογή για το ποιο θα ήταν το πρόσωπο εκείνο, που θα αναλάμβανε τη διοργάνωση του.
Μια ηθοποιός, που έχει ήδη πάρει σημαντικές εμπειρίες ως βοηθός σκηνοθέτη (αρχικά στο θέατρο και τώρα και στον κινηματογράφο), έχει εμπλακεί με το casting και μπορεί να πραγματώνει με επιτυχία πολλά και ξεχωριστά πράγματα. Ταιριάζει, άλλωστε, και στη διδυμίσια φύση της.
«Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να καταπιάνεσαι με κάτι διαφορετικό κάθε φορά και είναι μεγάλη πρόκληση να μπορείς να ανταπεξέλθεις σ αυτό. Ούτως ή άλλως έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, και βλέποντας το χώρο από διαφορετικές οπτικές γωνίες έχω αποκτήσει μια σφαιρική άποψη για το πώς λειτουργεί, και αυτή τη γνώση (έστω και μικρή προς το παρόν) τη θεωρώ πολύ σημαντική κυρίως για όλα αυτά που θέλω να κάνω στο μέλλον», αναφέρει στο All4fun λίγες εβδομάδες πριν αναλάβει να παρουσιάσει τα 2α θεατρικά βραβεία που θα προκύψουν από τη ψηφοφορία των αναγνωστών του σάιτ μας. Επομένως η επιλογή μας ως το 100ο πρόσωπο από τότε που δημιουργήθηκε η συγκεκριμένη στήλη έμοιαζε αυτονόητη και αδιαμφισβήτητη! Όσο και αν λόγω σεμνότητας δεν ήθελε και πολύ να αποδεχθεί την πρόταση μας…
* Νομίζω η υποκριτική ήταν μια συνάντηση που έπρεπε να γίνει. Το πότε προέκυψε σαν σκέψη αδυνατώ να το θυμηθώ. Το γιατί δεν το έχω ανακαλύψει ακόμη. Παρατηρώντας την πορεία μου, φαίνεται να είναι μέρος του ταξιδιού και όχι προορισμός. Το «επάγγελμα» άλλωστε του ηθοποιού το ασκώ πολύ περιστασιακά. Όπως συνηθίζω να λέω «ο χώρος φαίνεται σωστός, η θέση με προβληματίζει».
* Περίμενα πως θα χρειαστούν μαθηματικά σε αυτή τη συνέντευξη μα δεν περίμενα να χρειαστούν τόσο νωρίς. Αν έχουμε δύο κύκλους όπου ο ένας συμβολίζει την επιστήμη και ο άλλος την πίστη, τότε η υποκριτική είναι η περιοχή εκείνη όπου οι δύο κύκλοι τέμνονται. Τουλάχιστον αυτή είναι η προσωπική μου εντύπωση. Μπορώ βέβαια να σου πω πως η υποκριτική εκτός από το παραπάνω σχήμα είναι σε γενικές γραμμές ένας τρόπος να παρατηρείς. Τον κόσμο γύρω σου και τον κόσμο μέσα σου. Μια έρευνα. Και σίγουρα αυτό που λέμε «ένας δρόμος».
* Δεν ξέρω πως αντιμετωπίζει ένας νέος ηθοποιός την κρίση! Δεν είμαι ηθοποιός (χαχα…) Αστειεύομαι. Μέρος της προσωπικής δουλειάς όσων ασχολούνται με τις τέχνες γενικότερα, συμπεριλαμβανομένων και των ηθοποιών είναι να υπογράψουν την σύμβαση του αβέβαιου. Υπογράφοντας αυτή τη σύμβαση νομίζω είναι πιο εύκολο να αντιμετωπίσεις την οποιαδήποτε κρίση. Η κρίση είναι δεδομένη και ως τέτοια την αντιμετωπίζεις. Σαν τον άνθρωπο που έχει ένα χέρι και όχι δύο. Θα ζήσει με αυτό. Και ίσως ζήσει καλύτερα. Τολμώ να πω πως σε τέτοιες εποχές οι «τεχνίτες» τα καταφέρνουν καλύτερα.
* Η τέχνη περισσότερο είναι εκεί για να θέτει ερωτήματα. Δε δίνει απαντήσεις. Ίσως σε κατευθύνει καλύτερα ως προς το ποιο είναι το ερώτημα που έχει αξία να απαντηθεί. Όσο σου απαντάω, τώρα δηλαδή, γυρίζει στο μυαλό μου κάτι που διάβασα και σκέφτομαι πως θα βοηθούσε κάποιους ανθρώπους που αυτή την περίοδο έχουν πληγεί και χάνουν το κουράγιο τους και το ενδιαφέρον τους για τη ζωή. Καταλήγει ο Μαυριτσάκης σε ένα μονόλογό του : «Κατανάλωσε το χρόνο σου. Δεν είναι και πολύς, όμως προς το παρόν είναι όλος δικός σου και δε θα έχεις ποτέ ξανά την ευκαιρία». Αν η Αθήνα είχε μεγάφωνα, πολύ θα θελα τα παραπάνω λόγια να ακούγονται κάθε μέρα. Για τα υπόλοιπα της κατάστασης στην Ελλάδα νομίζω αρμόδιοι να απαντήσουν είναι όσοι κατοικούν σε αυτή έξω και πέρα από οποιαδήποτε μορφή τέχνης.
* Την ευκαιρία να εμπλακώ με το casting τη δημιούργησα μόνη μου στον εαυτό μου. Ζήτησα να το κάνω και η συγκυρίες ήταν τέτοιες που μου το επέτρεψαν. Με έχει βοηθήσει πολύ σε προσωπικό επίπεδο. Να καταλάβω το δικό μου «ταιριαστό». Ίσως είναι παράδοξο για κάποιον που εμπλέκεται με την ηθοποιία να περνάει ξαφνικά στην απέναντι όχθη. Υπάρχει μόνιμα ο προβληματισμός του συνδυασμού. Από την άλλη το να στέκεσαι απέναντι σε βοηθάει να δεις πιο καθαρά και αυτό ήταν κάτι που το χρειαζόμουν. Άσε που οι αλλαγές κατεύθυνσης για μένα είναι κάτι αρκετά συνηθισμένο. Το πιο συγκλονιστικό όλων στα 3.5 χρόνια που κάνω αυτή τη δουλειά και σαν scouter και σαν βοηθός αλλά και σαν υπεύθυνη, είναι η διαπίστωση πως τα παιδιά που τα καταφέρνουν στο χώρο έχουν κάτι κοινό. Δεν μπορώ να το εξηγήσω με λόγια, και δεν ξέρω αν αυτό είναι διακριτό σε όλους. Σε μένα σίγουρα είναι. Πολλές φορές σκέφτομαι πως ανήκουν στην ίδια «φυλή».
* Παράλληλα με τα υπόλοιπα εργάζομαι και σαν βοηθός σκηνοθέτη στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Το να είσαι βοηθός σκηνοθέτη πάνω απ’ όλα προυποθέτει να αγαπήσεις αυτό που θέλει να πει κάποιος άλλος και να δώσεις ό,τι μπορείς για να καταφέρει να το πει ακόμα κι αν δε συμφωνείς. Αυτό είναι ίσως και το ελκυστικότερο χαρακτηριστικό αυτής της δουλειάς. Φέτος μπήκα στα νερά των μικρομηκάδων και χαίρομαι ιδιαιτέρως γιατί το περίμενα καιρό. Μόλις τελείωσαν τα γυρίσματα της πρώτης ταινίας μικρού μήκους-συνεργασία τόσο γεμάτη που θα τη θυμάμαι για πολλά χρόνια- και αναμένω με αγωνία τις δύο επόμενες που βρίσκονται σε εξέλιξη. Παραπάνω πληροφορίες θα έχεις όταν οι ταινίες θα είναι έτοιμες.
* Για να είμαι ειλικρινής δεν πιστεύω γενικότερα στους θεσμούς βράβευσης και ιδιαίτερα όταν αυτοί έχουν να κάνουν με την τέχνη. Ξέροντας όμως εκ των έσω την διαδικασία αλλά και την πρόθεση των συγκεκριμένων βραβείων (2ων θεατρικών από τη ψηφοφορία των αναγνωστών του All4fun), είναι χαρά μου που θα τα παρουσιάσω. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που δέχτηκα να το κάνω. Ίσως και λιγάκι επειδή μου το ζήτησες εσύ(χαχα).
* H διοργάνωση του «Up the w-all festival” είναι το πιο δύσκολο project που έχω αναλάβει μέχρι στιγμής. Βέβαια δεν είμαι μόνη μου σ’ αυτό. Eκτός από τους ανθρώπους του σάιτ έχω και τον αγαπημένο μου αδερφό Χρήστο Σταμουλακάτο, ο οποίος έχει δώσει άπειρο χρόνο και κόπο για την οργάνωση του. Δύσκολο λοιπόν το εγχείρημα και με αρκετά εμπόδια να μας κλείνουν το δρόμο. Τα εμπόδια όμως είναι για να τα προσπερνάς και μέχρι στιγμής τα καταφέρνουμε μια χαρά. Στο περιεχόμενο τώρα.. Το Up the w-all είναι εν μέρει διαγωνιστικό θεατρικό φεστιβάλ. Και λέω εν μέρει διότι στις 5 από τις εφτά ημέρες διάρκειάς του, δεκαέξι ομάδες θα παρουσιάσουν τη δουλειά τους και θα διεκδικήσουν μία σεζόν στον πολυχώρο VAULT που φιλοξενεί το γεγονός. Μετά το διαγωνιστικό μέρος ακολουθεί το out of the box weekend. Όλη η ιδέα για αυτό το Σαββατοκύριακο στηρίχτηκε στην επιθυμία μας να ανοίξουμε τις πόρτες του VAULT σε δημιουργούς από το ευρύτερο καλλιτεχνικό φάσμα που θέλουν να μιλήσουν μέσω του έργου τους. Είναι κάτι για το οποίο θα έλεγα σε κάποιον να μας τιμήσει με την παρουσία του. Πέρα από αυτό στηρίζοντας το φεστιβάλ μας, στηρίζει κανείς νέους ανθρώπους που αντιστέκονται στους χαλεπούς καιρούς και λένε όχι σε όσους θέλουν να τους κλέψουν το όνειρο. Αξίζει τον κόπο!
* Άρχισα αυτή τη συνέντευξη λέγοντας «ο χώρος φαίνεται σωστός, η θέση με προβληματίζει». Αυτός είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο ασχολούμαι με πολλά πράγματα. Ακόμα δεν μπορώ να απαντήσω στην ερώτηση « τί θα γίνεις όταν μεγαλώσεις». Όχι ότι δεν το απολαμβάνω. Αντιθέτως, έχει μεγάλο ενδιαφέρον να καταπιάνεσαι με κάτι διαφορετικό κάθε φορά και είναι μεγάλη πρόκληση να μπορείς να ανταπεξέλθεις σ’ αυτό. Ούτως ή άλλως έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, και βλέποντας το χώρο από διαφορετικές οπτικές γωνίες έχω αποκτήσει μια σφαιρική άποψη για το πώς λειτουργεί, και αυτή τη γνώση (έστω και μικρή προς το παρόν) τη θεωρώ πολύ σημαντική κυρίως για όλα αυτά που θέλω να κάνω στο μέλλον.
* Όταν μια μέρα γράψω κάτι, έστω και μια γραμμή, νιώθω πως αυτή η μέρα δεν είναι χαμένη. Έτσι μόνο μπορώ να περιγράψω τη σχέση μου με το γράψιμο. Το αν κάποια στιγμή αυτά που γράφω παιχτούν κάπου ή δημοσιευτούν δεν έχει τόση σημασία, τουλάχιστον προς το παρόν. Όταν θα πάρω το νόμπελ λογοτεχνίας το ξανασυζητάμε…
* Κάθε συνεργασία που έχω κάνει έχει τη δική της αξία και με έχει πάει ένα βήμα παραπέρα. Δε θα ξεχώριζα κάποια για να την αναφέρω. Αυτό που μου μένει περισσότερο είναι οι συναντήσεις με τους ανθρώπους μέσα σε κάθε συνεργασία. Το καλοκαίρι με περιμένει πολύ δουλειά αφενός γιατί θα τρέχουν οι ταινίες για τις οποίες ήδη μιλήσαμε, αφετέρου γιατί θα ξανασυνεργαστώ με ένα πολύ αγαπημένο σκηνοθέτη για μια παράσταση που θα παιχτεί μέσα στον Ιούλιο. Ηθοποιός αυτή τη φορά.
* Στην Αθήνα μου αρέσει: Κάποιες νύχτες που βολτάρω από την Αρεοπαγίτου στα στενά της Πλάκας και πάλι πίσω. Ταξίδάκι. Τουρίστας μέσα στους τουρίστες. Δε μου αρέσει: Αυτή η εικόνα των τόσων ανθρώπων που δεν έχουν σπίτι. Πώς να τη διαχειριστείς;
* Αγαπώ Αll4fun και στηρίζω παντού και πάντα γιατί ό,τι κάνει, το κάνει με αγάπη και χωρίς να σκέφτεται τί θα κερδίσει. Σπάνιο αυτό και ανεκτίμητης αξίας. Ήμουν αμερόληπτη. Δεν μπορείς να πεις…
& Αναλυτικά στοιχεία για τα 2α θεατρικά βραβεία των αναγνωστών του All4fun, που θα δοθούν στο Afrikana την Πέμπτη 15 Μαϊου ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/various/events-happenings/8456–all4fun-2013-14.html
&& Αναλυτικά στοιχεία για το Up the w–all festival, που θα διεξαχθεί στο Vault από τις 16 έως τις 22 Ιουνίου ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/various/events-happenings/8087-up-the-w-all-festivalq.html
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 24/4/2014