Το πρόσωπο της εβδομάδας: Ναταλία Καλημερατζή – Ηθοποιός

 

Επέλεξε να γίνει ηθοποιός λίγο πριν τελειώσει την αγγλική φιλολογία, διαλέγοντας από το google τις πέντε πρώτες σχολές. Πήγε σε όλες και την επέλεξαν, όμως εκείνη προτίμησε του Γ. Θεοδοσιάδη, γιατί της άρεσε η ζεστασιά των ανθρώπων της…

 

Από τα πρώτα της βήματα στον χώρο έπαιξε στην τηλεόραση, η οποία της λείπει, όμως ελπίζει πώς κάποια στιγμή θα αναγεννηθεί. Ηδη, πάντως, συμμετέχει σ’ ένα ιντερνετικό εγχείρημα με τη σειρά, «Τη μάνα μου τη λένε Γιάννη», η οποία θα εκπέμπει από το Νοέμβριο σε δικό του χώρο.

 

Η Ναταλία έχει συμμετάσχει με επιτυχία και στον κινηματογράφο με την βραβευμένη ταινία, «Η πόλη των παιδιών» του Γιώργου Γκικαπέππα, ενώ τη δεδομένη χρονική στιγμή συμμετέχει θεατρικά στο «Γαμ», το οποίο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Bios στο πλαίσιο του φεστιβάλ Bob Theatre τον περασμένο Μάιο και επαναλαμβάνεται στον θέατρο Θησείο για λίγες μόνο παραστάσεις.

 

Θα συμμετάσχει επίσης σε μία ακόμη επανάληψη, αφού από τα τέλη του μήνα θα εμφανιστεί ξανά με την «Τελεία» στο Skrow theater. Εχοντας, μάλιστα, έμφαση και στο γράψιμο δεν αποκλείεται κάποια στιγμή να μοιραστεί τις σκέψεις της με περισσότερο κόσμο….

 

* Μεγάλη κουβέντα για το πότε, πώς μου προέκυψε η υποκριτική ή της προέκυψα εγὠ {σ.σ. γέλια). Το σίγουρο είναι πως όσο περνάει ο καιρός όλο και περισσότερο σιγουρεύομαι ότι έχω κάνει τη σωστή επιλογή. Πρόσφατα μάλιστα αφηγόμουν σε φίλους τη διαδικασία αναζήτησης δραματικής σχολής και γελούσαμε. Λιγο πριν τελειώσω το πανεπιστήμιο, γιατί έχω τελειώσει αγγλικη φιλολογία στο Laverne, τότε τοποθετώ χρονικά την ώριμη αποφασή μου να γίνω ηθοποιός, πήρα σβάρνα όλες τις σχολές και άρχισα να δίνω εξετάσεις. Δεν είχα γνωριμίες, οπότε μετά απο Google search, πήρα τη λίστα των σχολών διάλεξα τις πέντε πρώτες, και πήγα να δοκιμάσω την τύχη μου. Από πάντα το ήθελα. Τότε απλώς συνειδητοποίησα ότι πρέπει να το κάνω. Το γεγονός οτι έγινα δεκτή σε όλες τις σχολές που χτύπησα την πόρτα, μου έδωσε αυτοπεποίηθηση. Υστερα επέλεξα αυτη του Γ.Θεοδοσιάδη, γιατι μου άρεσαν οι άνθρωποι. Είχε μια ζεστασιά η ατμὀσφαιρα. Εκει ἠθελα να περνάω 10 ωρες την ημέρα από τη ζωή μου. Αργότερα ήρθε μια υποτροφία και έπειτα η πρώτη μου δουλειά στην τηλεόραση. Το σύμπαν μου ἐστελνε « τυράκια» ώστε να νιὠθω ότι έχω πάρει τον σωστό δρόμο.

 

* Υποκριτική είναι ταξίδι. Ταξίδι με πολλές εκπλήξεις, ταξίδι που θέλει όμως καλή προετοιμασία για να το απολαύσεις. Δεν έχει διαμονή σε πεντάστερο ξενοδοχείο. Πιο πολύ με ελεύθερο κάμπινκ μοιάζει. Θέλει κότσια, σωματική υγεία, υπομονή, επιμονή, μελέτη, γερό στομάχι. Έχει όμως και πολυ γοητεία, και προκαλεί έντονα συναισθήματα. Εισαι ανάσκελα στο χώμα, αλλά βλέπεις ουρανό με αστέρια.

 

*Ένας νέος ηθοποιός αντιμετωπίζει την κρίση δύσκολα, όπως όλοι οι νέοι σε κάθε επάγγελμα. Εδώ βέβαια και ένας λόγος παραπάνω, γιατί ο ηθοποιός κάνει χιλιἀδες ώρες απλἠρωτες πρὀβες, αν είναι τυχερὀς να παίζει κἀπου. Έπειτα έχει δημιουργηθεἰ και αυτό το τερἀστιο κενὀ, που έχει φέρει η απουσία της τηλεόρασης. Τι να πὠ! Ελπίζω σε καλύτερες μἐρες. Παρὀλα αυτά ακοὐω όλο και συχνὀτερα, ότι δεν μπορεἰ καποιος να ζἠσει μονο με το επάγγελμα του ηθοποιού. Οι περισσότεροι τις υπὀλοιπες ώρες τους απασχολοὐνται σε διἀφορους ἀλλους χὠρους. Οτιδήποτε μπορεἰ να είναι αυτό για τον καθἐνα. 

 

* Τι να πρωτοπώ για την παρἀσταση “Γαμ”. Νιὠθω μια ιδιαἰτερη τρυφερὀτητα απέναντἰ της, γιατί ο κάθε ένας απο τους ανθρὠπους που συμβἀλει με την παρουσία του στο να υπάρχει, είναι πάρα πολύ αγαπημένος μου. Από την Κατερίνα Εσσλίν που μας χἀρισε το βιβλἰο της, τον καρδιακὀ μου φἰλο Δημήτρη Μπογδἀνο που μας οργἀνωσε όλους μαζί, και το κἀθε ένα απο τα παιδιἀ που έχουν φέρει εναν «σἀκο» γεμἀτο απο τρέλα, ευαισθησία, εμπειρἰες, ιστορἰες, πληγές, χαμόγελα, γκρἰνια, παιχνἰδια, σφαλιἀρες και αγἀπη και τον άδειασαν στα πόδια μας για να έχουμε να διαλἐγουμε. Έχω γνωρἰσει καλά ανθρὠπους, σε αυτήν τη διαδικασἰα μεταφορἀς του βιβλίου “Γαμ” στο θεατρο. Μαζἰ και τον εαυτὀ μου. Αυτο ειναι το “Γαμ”. Σεβασμὀς στην ιστορία του άλλου. Πριν κρἰνεις αυστηρἀ άκου τον! Πού ξἐρεις, μπορεί να είσαι εσύ, μπορεί και όχι, μπορεί να τον κἀνεις φιλο σου, να τον αγαπἠσεις, μπορεί και να μην το ξαναδεἰς ποτέ. Εγώ αυτό το ἐνιωσα, σ’ ένα παρἀλληλο σύμπαν Γαμ. Αφού με αυτούς τους ανθρὠπους κλαἰω, γελἀω, κουρἀζομαι, και μοιρἀζομαι μαζί τους τις ώρες μου καθημερινἀ. Αγάπησα λοιπόν και έκανα φιλους. Ελἀτε να μας δεἰτε. Και θα καταλἀβετε τι σας λέω. Ο χώρος ειναι υπέροχος. Το θέατρο Θησεἰον είναι απο τα αγαπημἐνα μου. Πολύ του πἀει το κἰτρινο!!!!!

* Επέτρεψέ μου να μην μπω σε λεπτομἐρειες για το ρὀλο μου στην παράσταση. Ειναι τἐτοια η φὐση του έργου, που αν προδὠσω την ιστορἰα μου, θα μειὠσω τη δὐναμη της εξομολὀγησης εκεἰνη τη στιγμἠ. Θα σου πω όμως πως η ηρωἰδα είναι μια απο εμάς και ζει ανἀμεσα μας. Φυσικἀ και δε γνωρἰζουμε ποτε θα τελειὠσει το ταξἰδι του Γαμ. Έβγαλε μονο εισητἠριο allez. Τα πρἀγματα φεὐγουν κἀποια στιγμή από τα χἐρια μας. Ποτε δεν ξἐρεις…..Επιθυμἰα μου να ταξιδέψει οσο περισσότερο γἰνεται…….

 

 

* Απορροφήθηκα και εγώ απο τον χώρο της τηλεόρασης για αρκετά μεγάλο διάστημα. Όλες οι δουλειές μου  μου έχουν αφήσει γλυκιά γεύση. Μου έχει λείψει να σου ομολογήσω…Ένιωθα μεγαλύτερη ασφάλεια. Ήταν περισσότερες οι ενναλακτικές και καλύτερη η συνολική αμοιβή μου. Σε ό,τι αφορά το εισόδημα μου εννοώ. Ναι πιστεύω ότι θα έρθει η στιγμή που θα πάρει τα πάνω της. Θα ξαναγεννηθεί. Μέχρι τότε όμως, έχουμε ξεκινήσει με μια ομάδα ανθρώπων μια απόπειρα για ιντερνετικό σίριαλ. Έχει πολύ μεγάλη δύναμη το ίντερνετ και απήχηση στη νεολαία. Πατώντας λοιπόν σ΄ αυτό, έχουμε ήδη γυρίσει έναν πρώτο κύκλο 10 επεισοδίων. Το σίριαλ λέγεται “Τη μάνα μου τη λένε Γιάννη” (https://www.facebook.com/TiManaMouTiLeneGianni?fref=ts)και θα ξεκινήσει να εκπέμπει σε δική του σελίδα το Νοέμβριο.  Ο Κωσταντίνος Θάνος, ένας νέος και ευφυής σεναριογράφος μας ξεσήκωσε με το κείμενο του και τώρα ξεσηκώνουμε ο ένας τον άλλον. Οι συνθήκες δεν ειναι ιδανικές μιας και δεν υπάρχει χρηματοδότης προς το παρόν. Παρόλα αυτά όλοι όσοι απαρτίζουν την ομάδα ειναι επαγγελματίες, έχουν πολύ διάθεση και πείσμα. Είμαι αισιόδοξη. Το πιστεύω πολύ αυτό το project. 

 

 

* Οχι δεν έχω κάνει ακόμα κάποια σκηνοθετική απόπειρα. Θα έρθει η κατάλληλη στιγμή. Έχω πολύ υλικό. Γράφω πολύ μόνη μου. Είναι το ξέσπασμα μου. Απλώς δεν έχω κάτι ολοκληρωμένο. Πρέπει να με εμπνεύσει κάτι πάρα πολύ, ωστε να νιώσω την ανάγκη “να τολμήσω” να το μοιραστώ με τον κόσμο μ’ αυτόν τον τρόπο. Προς το παρόν γεμίζω τετράδια με ιστορίες και ιδέες και φορτώνω τη βιβλιοθήκη μου.