Την πρωτοείδα στις πτυχιακές της εξετάσεις στη Δραματική Σχολή της Δήλου το καλοκαίρι του 2022 και με κέρδισε από το πρώτο κιόλας λεπτό. Με την έξοχη της κίνηση, τις εναλλαγές συναισθημάτων και την άνεση της πάνω στη σκηνή.
Η Μελίνα Κόφφα είναι μια ηθοποιός μεγάλων αξιώσεων και είναι απορίας άξιον ακόμα το πώς δεν έχει αξιοποιηθεί περισσότερο. Μετά από έντονες πιέσεις μου έγινε τελικά πρόσωπο της εβδομάδας – το 1ο από ένα πολύ αξιόλογο έτος, όπως το συγκεκριμένο – και ελπίζω σιγά – σιγά ν’ ανοιχτούν ακόμα περισσότερο οι πόρτες του χώρου για εκείνη…
* Θυμάμαι τη γιαγιά μου να μου τραγουδάει “Θα γίνω θεατρίνα, θ’ αφήσω την κουζίνα” οπότε μάλλον θα υπήρχαν από πολύ παλιά τα δείγματα. Το κομβικό σημείο όμως ήταν στα 9 μου όταν στη θεατρική ομάδα του Βόλου που συμμετείχε η θεία μου, η Κερασία είχαν ανάγκη από ένα παιδάκι…. Το παιδάκι είδε τα παρασκήνια, την προετοιμασία, τα ρούχα, τα φώτα, τα λόγια, το άγχος, τα γέλια, ανέβηκε τελικά στη σκηνή και μετά δεν υπήρχε επιστροφή!
* Yποκριτική για μένα σημαίνει άνοιγμα, εδώ και τώρα, δράση, αντίδραση, δημιουργία, το στομάχι να σφίγγεται από τη χαρά του ερωτευμένου όταν όλα συντονίζονται και το έντερο να τρέμει από την αγωνία των πανελληνίων λίγα λεπτά πριν ανοίξει η αυλαία.
* Δεν ξέρω αν υπάρχει αντιμετώπιση όσων συμβαίνουν και βιώνουμε κάθε μέρα. Σε κάθε χώρο εργασίας και στο σύνολο της καθημερινότητας νιώθω ότι έχουμε ένα μούδιασμα. Δεν προλαβαίνουμε να μεταβολίσουμε όσα συμβαίνουν, ψάχνουμε τρόπους ν’ αντισταθούμε και παράλληλα τους ξεχνάμε μέσα στην ανάγκη μας να χαρούμε τη ζωή ως ανταμοιβή του τεράστιου κόπου που κάνουμε κάθε μέρα για να έχουμε τα βασικά αγαθά. Μέσα σε όλη αυτή την παράνοια οι ηθοποιοί έχουν να αντιμετωπίσουν και την ανάγκη τους να υπάρξουν σε ένα χώρο με περισσότερες ματαιώσεις απ’ ότι ευκαιρίες για δημιουργία.
* Η τέχνη μαλακώνει την ψυχή και απευθύνεται στο συλλογικό μας ασυνείδητο πάνω από κάθε πολιτεία. Στη δική μας όμως την ελληνική υπάρχει μια ανάγκη να εξαλειφθεί οτιδήποτε συλλογικό ακόμη και το ασυνείδητο.
* Εδώ έρχεται το μερίδιο ευθύνης των καλλιτεχνών, αλλά και όλων των υπολοίπων ανθρώπων που ακόμη έχουμε μια μικρή ελπίδα για την ανθρωπότητα. Να μη σταματήσουμε να δημιουργούμε και να αντιστεκόμαστε. Να σκάβουμε τρύπες προς το φως και να μένουμε όσο είναι δυνατόν ενωμένες και ενωμένοι.
* Στα τέλη του Μαΐου έχουμε την πρεμιέρα της παράστασης μας στον Τεχνοχώρο Φάμπρικα. Κάνουμε μια διασκευή στο Κουκλόσπιτο του Ίψεν σε σκηνοθεσία της Μαρίας Φουρκιώτη και στη σκηνή είμαστε μαζί με τη Δήμητρα Μάζη. Βρεθήκαμε στο 2ο φεστιβάλ νέων σκηνοθετών του Tempus Verum και από τότε αποφασίσαμε αυτό το έργο που παρουσιάστηκε αρχικά σαν μία σκηνή ν’ ανέβει ολοκληρωμένα αυτή τη σεζόν γιατί μας άφησε πολλούς ανοιχτούς δρόμους να εξερευνήσουμε και να δούμε που θα μας φτάσει. Προσπαθούμε όλο αυτό να το δούμε μέσα από την καθαρή γυναικεία φύση του ζωντανεύοντας όλους τους ρόλους με 2 γυναικεία σώματα. Δουλεύουμε με προσοχή στις λεπτομέρειες και περιμένουμε όλες μας με μεγάλη χαρά να μοιραστούμε αυτό το κλασικό έργο που εχει τόσα ακόμη να πει το 2024.
* Στη δική μας διασκευή όλοι οι ρόλοι του έργου θα υπάρξουν μέσα από τις δύο μας (Μελίνα και Δήμητρα). Οπότε υπάρχει μια διαδικασία να φτιάξουμε ανθρώπους που μιλούν με αλήθεια και πάντα η αλήθεια του κάθε ανθρώπου θα έρθει να σε συναντήσει σε δικά σου προσωπικά κομμάτια αρκεί να έχεις ανοιχτά ματιά για να την δεις.
* Οι καλές δουλειές είναι πάντα καλοδεχούμνενες! Δεν έχω βάλει συγκεκριμένο στόχο θεατρικά σε σχέση με αυτό το κομμάτι. Το μόνο μου κριτήριο είναι να υπάρχει ένα ωραίο αισθητικό αποτέλεσμα και ένα πλαίσιο σεβασμού στο χώρο της δουλειάς. Δεν παρακολουθώ ιδιαίτερα τηλεόραση γιατί μας έχει ρουφήξει το streaming κι εγώ έχω μεγάλη προσκόλληση στις αγαπημένες μου sitcoms.
* Περιμένω διακαώς πότε θα συναντήσω κάπου τυχαία τον Γιώργο Λάνθιμο να του πω απλά και ταπεινά: “Να σας παίξω λίγο;”
* Η σχολή μου, η “Δήλος” θα είναι πάντα ένα μέρος νοσταλγίας που με πολλούς τρόπους- εύκολους και δύσκολους – με μεγάλωσε σαν άνθρωπο και σίγουρα κατάφερε να με κάνει μια ηθοποιό που βγήκε στον κόσμο έξω από το προστατευμένο περιβάλλον της σχολής και ένιωθε δυνατή και έτοιμη να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων!
- Έχω κρατήσει επαφές και φιλίες που μάλιστα φέτος έγιναν και μια υπέροχη συνεργασία στην παράσταση “Αποκέντρουσα” που φτιάξαμε με τις συμφοιτήτριες μου Μαντώ Κατσούγκρη και Πολυξένη Κωνσταντίνου και θα παίζεται στην Αθήνα από την νέα σεζόν.
* Στην Αθήνα μ’ αρέσει που τα έχει όλα, δεν μ αρέσει που για να τα φτάσω πρέπει να χάνω τη μισή μου μέρα και να περνάω ανάμεσα από τον μισό ελληνικό πληθυσμό. Μ’ αρέσει που έχω έναν δυνατό πυρήνα αγαπημένων ανθρώπων και μπορώ να τ’ αντέξω όλα αυτά δίπλα τους.
* Μου αρέσει που το Αll4fun, ο Κυριάκος κι όλοι οι άνθρωποι γύρω από αυτό με μεγάλη φροντίδα δίνουν χώρο και χρόνο σε εμάς τις νέες και τους νέους. Μας κράτα πάντα σε επαφή με ό,τι καινούργιο συμβαίνει και μας άνοιγει όσες πόρτες μπορεί για να φτιάξουμε κι εμείς την θέση μας σ’ αυτόν τον ιδιόμορφο χώρο της τέχνης. Αυτό είναι κάτι μεγάλο και σημαντικό, πόσο μάλλον αυτόν τον πρώτο καιρό που ακολουθεί την μεγάλη έξοδο από τις σχολές μας στο θεατρικό γίγνεσθαι.
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 7/4/2024
