* Η υποκριτική προέκυψε τυχαία στα φοιτητικά μου χρόνια στα Χανιά. Μπήκα λόγω παρέας στη θεατρική ομάδα του Πολυτεχνείου και σιγά σιγά με τα χρόνια άρχισε να μου αρέσει και να αφιερώνω όλο και περισσότερο χρόνο. Όταν τελικά πήρα το πτυχίο αποφάσισα να πάω στη δραματική σχολή. Πριν περάσω φοιτητής ποτέ δεν μου είχε περάσει αυτή η σκέψη από το μυαλό. Η υποκριτική δεν ήταν καν πιθανότητα. Τότε μου άρεσε πολυ το μπάσκετ και γενικά τα αθλήματα. Σκεφτόμουν να γίνω αθλητικός συντάκτης. Ή και μαθηματικός!
* Θεωρώ ότι έχω αλλάξει αρκετά από τότε που ασχολήθηκα με την υποκριτική. Εν μέρει λόγω της δουλειάς, εν μέρει λόγω ηλικίας. Ηλικιακά πέρασα απο τα είκοσι στα τριάντα και σαν να «σοβάρεψα» λίγο. Σιγά σιγά γίνομαι πιο ρεαλιστής, το σκέφτομαι παραπάνω: Πώς θα βγουν αυτά τα λεφτά; και τέτοια. Προσπαθώ πάντως να μη χάνω την όρεξη και την ενέργειά μου. Ίσως η πιο σημαντική αλλαγή μου μέσα από τη δουλειά να είναι αυτή. Το γεγονός ότι ασχολείσαι και παρατηρείς όχι μόνο τον εαυτό σου αλλά και τους άλλους ανθρώπους, και προσπαθείς να τους κατανοησεις, να τους συναισθανθείς, με έχει κάνει με ένα τρόπο πιο ήρεμο και πιο σίγουρο στο τί έχει αξία για μένα. Δεν απογοητεύομαι τόσο εύκολα όσο πριν.
* Στην δραματική σχολή η δασκάλα μου, η Νέλλυ Καρρά, που αγαπώ και εκτιμώ όσο λίγους, μας είχε μάθει ότι τα τέσσερα βασικά εργαλεία του ηθοποιου, αλλά και καθε ανθρώπου, είναι: Νους, σώμα, συναίσθημα, φαντασία. Για μένα υποκριτική σημαίνει η συνέχης διάθεση και δουλεια για την εξέλιξη, ισορροπία και αρμονία των εργαλείων αυτών.
*Απαντήσεις σε και για αυτά που συμβαίνουν, οικονομική κρίση, έξαρση φασιστικών διαθέσεων κ.λ.π. μπορεί σ’ ένα βαθμό να δώσει ο καθένας. Και εμείς και η πολιτική και η οικονομία και η ιστορία, και η τέχνη φυσικά. Αυτές όμως οι απαντήσεις είναι λειψές, γιατί έχουν συγκεκριμένη οπτική σκοπιά η καθεμία. Κάτι τους ξεφεύγει πάντα. Η τέχνη μόνο μπορεί να το ξεπεράσει αυτό. Εμπεριέχει μέσα της με ένα τρόπο όλες τις οπτικές γωνίες. Τόσοι διαφορετικοί άνθρωποι ασχολούνται με αυτή. Αλλά το μέλημα της δεν πρέπει να είναι οι απαντήσεις αυτες καθαυτές, αλλά η ενασχόληση με τα ερωτήματα, η προσπάθεια συνολικής κατανόησης, η κατάθεση απόψεων.
* Η συνεργασία με το Βασίλη Μαυρογεωργίου είναι σίγουρα η πιο σημαντική όλα αυτά τα χρόνια. Η πρώτη παράσταση που έπαιξα ήταν το «Εγώ ελπίζω να τη βολέψω» το 2009. Είναι η παράσταση που έχω αγαπήσει περισσότερο. Σταθμός και για μένα προσωπικά και για τη συνεργασία μου με το Βασίλη. Και επειδή η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, εθέλω να ευχαριστήσω τη Νελλυ Καρρά και τον Πάρη Μαντόπουλο που σαν δάσκαλοι στη σχολή, μου έμαθαν πάρα πολλά.
* Πώς αντιμετωπίζει ένας ηθοποιός την περίοδο της κρίσης; Με πρόβες, πρόβες κι άλλες πρόβες! Προσπαθεί να εκφραστεί, να δημιουργήσει και, αν τελικά γίνουν οι παραστάσεις, ελπίζει να πάνε καλά και να τα βγάλει πέρα. Πάντως η κρίση μας έβγαλε από το κουκούλι μας και μας έκανε πιο κινητικούς, δημιουργικούς και διεκδικητικούς. Και φυσικά μας βοήθησε να δούμε το πραγματικό πρόσωπο του καθένα γύρω μας.
* Οι “Πτυχιούχοι” είναι μια θεατρική διασκευή του ομώνυμου μυθιστορήματος του Χρήστου Βακαλόπουλου. Μια απλή ιστορία μέσα από την οποία διαγράφονται η σκέψη, η ιδιοσυγκρασία και οι απόψεις του Βακαλόπουλου. Τα κείμενα είναι ευφυη και εξαιρετικά επίκαιρα. Η παράσταση έχει όρεξη, ζωντάνια, θέτει ερωτήματα και βάζει το θεατή σε ένα κλίμα πρωτόγνωρο. Σιγά – σιγά σταματάει η σκέψη και λειτουργεί το συναίσθημα. Είναι περίεργο το πόσα μπορείς να κατανοήσεις και να αποκομίσεις όταν σταματάς για λίγο να σκέφτεσαι και αφεθείς στην αίσθηση.
*Οι πρόβες για τους “Πτυχιούχους” ήταν από τις πιο ευχάριστες και δημιουργικές που έχω κάνει. Με την Βάσια είχαμε γνωριστεί αλλά είναι η πρώτη φορά που συνεργαζόμαστε. Είναι νέα, πανέξυπνη και υπερεργατική. Εν τέλει δεν απορώ που ο Βακαλόπουλος είναι απο τους αγαπημένους της συγγραφείς. Και παρόλο το νεαρό της ηλικίας έχει σιγουριά και ηρεμία. Χωρίς κρίσεις ανασφάλειας στις πρόβες και τέτοια. Και με τα άλλα δύο παιδιά η συνεργασία υπέροχη. Πολύ καλή επικοινωνία και στις πρόβες και τώρα στις παραστάσεις. Με την Κατερίνα είχαμε ξανασυνεργαστεί, αλλά πάντα με εκπλήσσει με τις ικανότητές της. Με τον Παναγιώτη ταιριάξαμε σχετικά εύκολα και πιστεύω πως κάνουμε ένα πολύ ωραίο δίδυμο στη παράσταση. Συμμετέχω και στη παιδική παράσταση “Το μυστικό του βασιλιά” σε κείμενο του Βασίλη Μαυρογεωργίου και σκηνοθεσία της Θάλειας Ματίκα, στο θέατρο Ανεσις. Μια παράσταση με απίστευτο κέφι και ενέργεια. Αυτό είναι που μου αρέσει στα παιδικά, δε μπορείς ποτέ να διεκπεραιώσεις. Τα παιδιά θα σε καταλάβουν και την πάτησες!
* Θα μπορούσα ίσως ν’ ασχοληθώ και με την σχολή μου στο Πολυτεχνείο. Εχουν περάσει βέβαια χρόνια και θα ήταν δύσκολο να το ξαναπιάσω, αλλά δεν το σκέφτομαι. Θέλω να συνεχίσω σαν ηθοποιός. Ποτέ δεν ξέρεις όμως τί επιφυλλάσει το μέλλον. Οι σπουδές στα Χανιά βοήθησαν παρα πολύ και στην υποκριτική. Μία απο τις παγίδες της ενασχόλησης με την τέχνη είναι η κατανάλωση χρόνου και ενεργειας σε συζητήσεις, θεωρίες, φιλοσοφίες. Είναι εύκολο να ξεφύγεις και να χάσεις το στόχο σου. Να χαθείς στη θεωρία. Χρειάζονται κι αυτά εννοείται αλλα με μέτρο, με ισορροπία. Εδώ έρχεται το Πολυτεχνείο: Θετικές επιστήμες, μηχανικός, πράξη. Τί θα κάνουμε; Πώς θα το κάνουμε; Πάμε να το κάνουμε.
* «Οι Ευγενείς από τη Βερόνα» που συμμετείχαμε ξανά στην αρχή της σεζόν ήταν μια πολύ ωραία δουλειά που κάναμε και την ευχαριστηθήκαμε. Φέτος παίχτηκε σε ένα μπαρ, το Soiree de Votanique. Αν εξαιρέσεις τις αλλαγές που προέκυψαν καθαρά λόγω χωρου, δεν είχαμε πολύ διαφορετική προσέγγιση απ’ ότι στη Knot. Ουσιαστικά εξελίξαμε την αρχική ιδέα που υπήρχε, δηλ. να έχει γεύση τραγούδια 80’ς και δουλέψαμε εκ νεου στο κείμενο.
* Τη συνεργασία μου με το Βασίλη τη διασκεδάζω αφάνταστα. Κάθε παράσταση που κάνω με το Βασίλη είναι σαν να έχω ένα καινούριο αγαπημένο τραγούδι. Το ακούω συνέχεια και παντού. Δεν ξέρω αν θέλω να σκηνοθετήσω στο μέλλον. Αυτή τη στιγμή απολαμβάνω το να είμαι ηθοποιός.
*Στην Αθήνα μου αρέσουν οι βόλτες με το ποδήλατο, τα μικρά μπαράκια που γίνονται στέκια, οι ταβέρνες, τα ξημερώματα απο το μπαλκόνι του σπιτιού μου. Δεν αντέχω καθολου την πολυκοσμία το Σάββατο βράδυ.
* Το All4fun είναι ένας ζωντανός οργανισμός με νέους ανθρώπους και έξυπνες ιδέες. Η φωτογραφία κάθε μέρας με τρελαίνει!
Αναλυτικές λεπτομέρεις για τους “Πτυχιούχους” ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/fun/theater/5605-q-q—.html
Του Κυρ. Κουρουτσαβούρη, 1/4/2013