Μαζί με τη Νάνσυ Μπούκλη συνυπάρχουν στην σκηνή, όπως είχε συμβεί και στο “Δε μιλάμε γι’ αυτά”.
Αυτήν τη φορά σκηνοθέτης της δεν είναι ο Κώστας Γάκης, αλλά η Βάσια Ατταριάν, η οποία έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στο “Γιατί σκότωσα την καλύτερη μου φίλη”.
* Δεν είμαι σίγουρη για το πώς προέκυψε η υποκριτική. Νομίζω πως η ιδέα γυρόφερνε στο μυαλό μου απ’ όταν ήμουν μικρή. Οταν μπήκα στο πανεπιστήμιο κατάλαβα πως ήρθε η ώρα να το ψάξω, μπήκα στη δραματική σχολή της Δήμητρας Χατούπη, βγήκα και να ‘μαι..
* Σε σχέση με τότε έχω αλλάξει πολύ και καθόλου. Κάποια πράγματα τα βλέπω τελείως διαφορετικά μέσα απο τις εμπειρίες στη δουλειά και άλλα ακριβώς όπως πριν…
* Ακόμα δεν είμαι σίγουρη για το τι σημαίνει υποκριτική,και ούτε πιστεύω πως θα καταλήξω ποτέ σε κάποιον ορισμό. Η έρευνα, πάντως, και το παιχνίδι είναι αναπόσπαστα κομμάτια αυτής της έννοιας στο μυαλό μου.
* Ένας ηθοποιός αντιμετωπίζει την κρίση όπως όλοι οι άλλοι άνθρωποι φαντάζομαι. Αν και στο δικό μας χώρο και στις καλές μέρες ακόμη δεν υπάρχει σιγουριά. Είναι η φύση της δουλειάς τέτοια.
* Η τέχνη μάλλον κάνει ερωτήσεις παρά δίνει απαντήσεις στα όσα συμβαίνουν γενικά. Είναι τροφή για σκέψη. Από εκεί και πέρα νομίζω πως η τέχνη από μόνη της δεν μπορεί να κάνει τίποτα.
* Οφείλω πολλά στον Κώστα Γάκη και στη Βάσια Ατταριάν, όπως και σε όλους τους ανθρώπους που έχουμε δουλέψει μαζί. Οι συνεργάτες μας διαμορφώνουν την αντίληψη για το θέατρο σε μεγάλο βαθμό.
* Το «Γιατί σκότωσα την καλύτερη μου φίλη» είναι μια παράσταση νοσταλγική και σύγχρονη μαζί. Έχει να κάνει με τη φιλία δύο γυναικών και με τις σχέσεις γενικά μέσα στο χρόνο. Πραγματεύεται πολύ μεγάλα θέματα με χιούμορ και σεβασμό αλλά χωρίς να παίρνει σοβαρά τον εαυτό της. Εγγυημένη επιτυχία λοιπόν!
*Εχει πλάκα που παίζουμε μαζί τόσα χρόνια με τη Νάνσυ Μπούκλη. Και το φαινόμενο αυτό είχε ξεκινήσει από τη σχολή όπου είχαμε σκηνές μαζί συνεχώς ή παίζαμε τους ίδιους ρόλους..Πάντως θέλει δουλειά να παίξεις με μια φίλη σου τη φίλη σε μια παράσταση. Γιατί πρέπει να επανεφεύρετε μαζί μια σχέση που ήδη υπάρχει στη ζωή, με άλλους κώδικες και άλλες ισορροπίες. Άστα να πάνε δηλαδή. Παρ’ όλα αυτά ειδικά φέτος νομίζω πως την ευχαριστιόμαστε πολύ τη σκηνική μας συνύπαρξη όπως και με τον Παναγιώτη Κατσώλη φυσικά.
*Στις 14 Δεκεμβρίου ανεβαίνει στον Κινητήρα άλλη μια δουλειά στην οποία θα συμμετέχω. Λέγεται Ιούλιος Καίσαρας: Scripta Femina και είναι μια γυναικεία ματιά στη γνωστή ιστορία της συνωμοσίας που οδήγησε στη δολοφονία του Καίσαρα. Σκηνοθετεί η Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη και παίζουμε: η Όλγα Νικολαϊδου, η Βασιλική Τσεκούρα και εγώ.
* Ακόμα δεν έχω κάνει τηλεόραση. Ποτέ μη λες ποτέ, αλλά με δεδομένο ότι στην Ελλάδα γίνονται πλέον ελάχιστα πράγματα δε νομίζω πως θα με απασχολήσει σύντομα το ζήτημα. Σινεμά έχω κάνει και θα ήθελα πολύ να κάνω περισσότερο. Είναι μαγικό το σινεμά…
* Η Αθήνα είναι η πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα και είμαι πολύ δεμένη μαζί της. Μ’αρέσουν οι γειτονιές της, η ζωντάνια της ακόμα και το χάος της μερικές φορές. Αυτό που δε μ’ αρέσει στην Αθήνα είναι το πόσο ξενοφοβική έχει γίνει.
* Στο All4fun μ’ αρέσει που το διαχειρίζονται νέα παιδιά και αυτό φαίνεται στη θεματολογία του!
Του Κυρ. Κουρουτσαβούρη, 26/11/2012