Αν συναντήσετε στον δρόμο σας στην Αθήνα μια κοπέλα που μοιάζει στην Τζέσικα Μπιλ μην αναζητήσετε μαζί και τον Τζάστιν Τιμπερλέικ! Θα είναι η Έλενα Μεντζέλου, την οποία μπορεί να έχετε ήδη δει σε αρκετές διαφημίσεις και που έχει πλέον κάνει τρεις δουλειές στο θέατρο (δύο με τον Κώστα Γάκη και μία με τον Άγη Εμμανουήλ), περιμένοντας και την τέταρτη της από το νέο έτος, αφού αποτελεί το νεότερο μέλος της εξαιρετικής ομάδας του Βασίλη Μαυρογεωργίου.
Mε παρουσιαστικό, το οποίο παραπέμπει σε μια άλλη εποχή η Έλενα αναφέρει στο All4fun τους λόγους που έγινε ηθοποιούς – προέκυψαν στην πορεία -, μιλάει για τη μέχρι τώρα εμπειρία της από τις διαφημίσεις, αλλά και για το ότι ο καθένας από μας μπορεί να κάνει τη δική του επανάσταση, συμμετέχοντας βέβαια αν είναι δυνατόν και σε κάτι πιο συλλογικό.
* Το 2004 έκανα την πρώτη μου διαφήμιση. Με πρότεινε η καθηγήτρια αγγλικών μου και έτσι ήρθα σε επαφή με τη Cinegram. Eτσι ξεκίνησε. Θυμάμαι αυτήν τη διαφήμιση που ήταν για μάρκα καφέ στη Ρόδο το καλοκαίρι.
* Έχω συμμετάσχει μέχρι τώρα σε καμιά 10αριά διαφημίσεις. Μου αρέσει η διαδικασία γιατί έχεις τη δυνατότητα να δείξεις τις υποκριτικές σου ικανότητες, όμως τώρα πλέον το κάνω καθαρά για βιοποριστικούς λόγους. Με φέρνει πάντως ένα βήμα πιο κοντά στον κινηματογράφο, ο οποίος είναι και η αιτία για την οποία θέλησα να γίνω ηθοποιός. Αυτό συνέβη και με την τελευταία μου διαφήμιση, την οποία σκηνοθέτησε ο Παναγιώτης Φαφούτης. Είναι ένας πολύ υποστηρικτικός σκηνοθέτης, ο οποίος έχει κάνει σημαντικές ταινίες, όπως η τελευταία του, ο “Πάράδεισος” και μαζί του αισθάνθηκα πολύ απελευθερωμένη και ασφαλής. Με καθοδήγησε πολύ καλά και ήταν μια συνεργασία την οποία χάρηκα πολύ.
* Με την υποκριτική ασχολήθηκα το 2007. Προέκυψε μάλλον από την επιθυμία μου για επικοινωνία και υποθέτω από τις σπουδές μου, καθώς ήμουν φοιτήτρια της φιλολογίας. Στην αρχή δεν το σκέφτηκα, αλλά ήρθε με το πέρασμα του χρόνου. Δεν είναι αυτό που λένε ότι θες από παιδί να γίνεις ηθοποιός. Εγώ ήθελα πάντα να γίνω καθηγήτρια. Είχα, όμως, και από μικρή καλλιτεχνικές ανησυχίες. Θυμάμαι που ζωγράφιζα, σχεδίαζα, πάντα προσπαθούσα να βρω διέξοδο στην τέχνη. Αυτή η ανάγκη μου για διδασκαλία είναι μια γενικότερη ανάγκη για επικοινωνία και ανταλλαγή απόψεων, η οποία εκφράζεται πλέον μέσω του θεάτρου.
* Τελείωσα την δραματική σχολή το περασμένο καλοκαίρι και μέσω των σπουδών μου έμαθα πολλά για τον εαυτό μου. Άλλαξα γιατί με τις υποκριτικές σπουδές μπαίνεις σε μια διαδικασία αλλαγής του τρόπου σκέψης και θεώρησης των πραγμάτων. Και επιπλέον κέρδισα κάτι που δεν είχα ποτέ. Έγινα υπομονετική με τους ανθρώπους. Πριν ήμουν πολύ απαιτητική. Είχα πολλές προσδοκίες από τους ανθρώπους γύρω μου, αλλά και από τον εαυτό μου. Συνειδητοποίησα ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να συμπεριφέρεται και να εξελίσσεται με τον τρόπο, που εκείνος θέλει ανεξάρτητα από τις προσδοκίες που έχουν οι άλλοι για εκείνον.
* Νομίζω ότι με την κρίση ένας ηθοποιός πρέπει να δώσει έμφαση στη βελτίωση της δουλειάς του και μέσω των παραστάσεων και των έργων που επιλέγει να θεωρεί πως μπορεί να κινητοποιήσει τον κόσμο να έχει μια πίστη για κάτι καλύτερο, το οποίο φυσικά θα πρέπει να συνδυάζεται και με δράση.
* Θεωρώ ότι οι νέοι σήμερα πρέπει να δώσουμε το δικό μας στίγμα, παρά τις αναμολόγητα δύσκολα συγκυρίες. Να μην το βάλουμε κάτω, να συσπειρωθούμε, ν’ αγκαλιαστούμε ξανά, ν’ αγαπήσουμε, να πιστέψουμε στη δύναμη μας και να πατήσουμε το ένα πόδι μας έξω από τη γη, ώστε να σταθούμε πάνω της (παραφράζοντας τον ποιητή)!
* Ξεκίνησα να είμαι στο θέατρο με το «Οικολογία και Σκηνή». Ήταν η πρώτη μου θεατρική εμπειρία και προέκυψε από ένα σεμινάριο που έκανα με τον Κώστα Γάκη. Και λίγο μετά ακολούθησαν οι «Μετρημένες Μέρες» στο «Μιχάλης Κακογιάννης». Μου άρεσε πολύ που πήρα μέρος σ’ αυτές τις δύο δουλειές και ευγνωμονώ πολύ τον Κώστα για τις ευκαιρίες που μου έδωσε. Είναι ένας άνθρωπος, τον οποίο θαυμάζω, διότι εκτός από ηθοποιός, σκηνοθέτης και μουσικός, είναι ένας καλλιτέχνης με τρομερά αισθητήρια και ένας άνθρωπος που εντοπίζει τις ευαίσθητες χορδές στην ψυχούλα του ανθρώπου. Επίσης είναι εκείνος που μ’ έβγαλε στη σκηνή και του το χρωστάω. Οι «Μετρημένες Μέρες» ήταν μια εξαιρετική δουλειά και ελπίζω να μου ξανασυμβεί κάτι ανάλογο στο μέλλον. Ήταν η πρώτη μου σημαντική δουλειά και όλο αυτό είχε μια άλλη γλύκα. Ήταν μια πολύ επίκαιρη παράσταση που μου χάρισε υπέροχους φίλους –εκτός από συνεργάτες- καθώς επίσης και μια σημαντική και πολύ αξιόλογη γνωριμία, αυτή με την Βάσια Ατταριάν, κοπέλα με όραμα και ταλέντο (ήταν η συν-σκηνοθέτιδά μας στην παράσταση). Και το καλοκαίρι είχα την ευκαιρία να παίξω σε μια ακόμα πολύ καλή και ενδιαφέρουσα δουλειά, «Και έβρασαν οι ιπποπόταμοι στις γούρνες τους» με σκηνοθέτη τον Άγη Εμμανουήλ, έναν πολύ έμπειρο ηθοποιό, έναν καλλιτέχνη ιδιαίτερα κοινωνικά ευαίσθητο, που βουτάει στην ουσία των πραγμάτων.
* Μέσω αυτής της παράστασης μου δόθηκε η ευκαιρία να μεταφερθώ στην εποχή των Μπίτνικ, η οποία είναι κοντά στο στιλ μου. Στο έργο αυτό ασχοληθήκαμε με σπουδαίους ανθρώπους και θεμελιώδεις προσωπικότητες του καλλιτεχνικού γίγνεσθαι της Αμερικής, όπως ο Κέρουακ και ο Μπάροουζ, η ζωή και τα έργα των οποίων με ιντρίγκαραν φοβερά.
* Νομίζω πως γενικά είμαι μιας άλλης εποχής και ότι κλίνω περισσότερο προς την παριζιάνικη μπελ επόκ. Αυτή η εποχή με γοητεύει. Και επιπλέον με γοητεύουν και εποχές, όπως του Μάη του 68, που κουβαλούν μια έντονη δόνηση.
* Επαναστατώ και γενικά είμαι πολύ αντιδραστική. Προσπαθώ, όμως, να διοχετεύω αυτήν την αντιδραστικότητα μου σε συγκεκριμένα κανάλια για να έχει αποτέλεσμα. Ο καθένας μπορεί κάνει και ατομικά την επανάσταση του, όμως μου αρέσουν οι συλλογικότητες. Μου αρέσουν όλες εκείνες οι εναλλακτικές κινήσεις που έχουν να κάνουν με την κοινωνική προσφορά. Είναι σημαντικό να υπάρχει μια κινητικότητα, προκειμένου να βελτιώνουμε τα πράγματα, να εξελισσόμαστε.
* Η Αθήνα μου αρέσει, την αγαπώ πολύ, παρά το γεγονός ότι μαυρίζει και μιζεριάζει τον τελευταίο καιρό. Μου αρέσει, όμως, γιατί διαρκώς με εκπλήσσει. Είναι μια ζωντανή πόλη και διαθέτει ορισμένες εξαιρετικές μεριές. Παράλληλα έχει και μια έντονη καλλιτεχνική δράση, την οποία θεωρώ πολύ ελπιδοφόρα. Εκεί που είσαι βουτηγμένος στην απαισιοδοξία, συνειδητοποιείς ότι συμβαίνουν και πολλά όμορφα πράγματα σ’ αυτήν την πόλη. Είναι άλλη πόλη το πρωί και άλλη το βράδυ και αυτό της χαρίζει μια μαγεία.
* Τον Βασίλη Μαυρογεωργίου τον είχα καθηγητή και είναι ένας πολύ δημιουργικός, ταλαντούχος, ευφάνταστος άνθρωπος. Είμαι πολύ χαρούμενος που μπήκα στην ομάδα του και είμαι το νεότερο μέλος της και ανυπομονώ να ξεκινήσουμε να δουλεύουμε μαζί στην παράσταση, στην οποία θα συμμετέχω από τη νέα χρονιά.
* To All4fun μου αρέσει πολύ, γιατί είναι πολύ φρέσκο. Στελεχώνεται από ένα άτομα, τα οποία έχουν νιώσει τα vibes της εποχής. Είναι πολύ όμορφο που ένα σάιτ βοηθάει τους νέους καλλιτέχνες να δείξουν τη δουλειά τους και να τους γνωρίσει το κοινό. Γενικά εύχομαι μεγάλη επισκεψιμότητα και να κάνετε πάντα τόσα ωραία πάρτι, όπως αυτό των γενεθλίων σας…
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 19/11/2012