Από μικρή ήταν εκφραστική, πεισματάρα και ατίθαση. Έλεγε τα πράγματα με το όνομα τους. Όταν μπήκε στην δραματική σχολή επέλεξε να συγκρουστεί με τους δικούς της προκειμένου να εκπληρώσει την επιθυμία της να γίνει ηθοποιός.
Συνδημιουργός παράλληλα της ποιητικής ομάδας G.A.P. η Πελαγία Μπότση παίρνει δύναμη από τα μικρά θαύματα, τα οποία συντελούνται σχεδόν καθημερινά από τους υπόλοιπους ποιητές – μέλη…
* Η υποκριτική ξεκίνησε από ανάγκη επικοινωνίας με τον κόσμο. Με περισσότερο κόσμο απ’ ότι στο δωμάτιο μου και τη βεράντα μου. Ξέρεις τι συνέβη; Δεν ήθελα από μικρή να γίνω ηθοποιός, αλλά μεγαλώνοντας αυτό που γινόμουν συντελούσε στο να το κάνω. Η δραματική τέχνη εμπεριέχει στοιχεία με τα οποία μπορούσα να εκφραστώ και να επικοινωνήσω. Κάποια στιγμή στην εφηβεία μου, με ρώτησε η μεγάλη μου αδερφή τι θα κάνω στη ζωή μου. Της λέω, «θέλω να εκφράζομαι μέσω του σώματος μου, να ακούω, να μιλάω, να γράφω και να έχω άμεση επικοινωνία με τον κόσμο». Και μου είπε, γιατί δε γίνεσαι ηθοποιός; Τότε το σκέφτηκα, αλλά ύστερα το ξέχασα. Τώρα, όμως, νομίζω πως έπαιξε σημαντικό ρόλο εκείνη η κουβέντα που είχαμε. Τότε πίστευα ότι οι ηθοποιοί ήταν σταρ και τους σιχαινόμουν. Στα 18 μου ερωτεύτηκα κάποιον που είχε σχέση με το θέατρο. Όχι άμεση, αλλά λόγω του περιβάλλοντος του. Από εκεί άρχισα να καταλαβαίνω τι είναι τελικά ο ηθοποιός, τι το κείμενο.
* Αυτή η δουλειά είναι ανάγκη για μένα. Με ισορροπεί. Αν δεν υπήρχε η τέχνη ίσως να ήμουν πολύ επιθετική.
* Έχω αλλάξει από τότε που πρωτοασχολήθηκα με το θέατρο. Δεν ξέρω αν φταίει αυτή η δουλειά ή το ότι όλοι οι άνθρωποι αλλάζουν με τον χρόνο. Πάντως άμεση είμαι από πάντα και παραμένω έτσι. Δυστυχώς δεν έχω συνηθίσει να φιλτράρω τα πράγματα. Τα λέω όπως μου έρχονται, όπως θα μίλαγε ένα πεντάχρονο.
* Σπούδασα στην Δραματική Σχολή Αθηνών. Ήμουν αποφασισμένη να ασχοληθώ με το θέατρο και δυστυχώς χρειάστηκε στην αρχή να κάνω πόλεμο με τους δικούς μου. Αναγκάστηκα να επαναστατήσω, διότι δεν το δέχονταν. Στη δραματική σχολή βέβαια δεν ήξερε κανείς τίποτα. Ήμουν απολύτως επιμελής και συγκεντρωμένη. Μετά από 5-6 μήνες αφού τελείωσα την σχολή ετοίμασα το πρώτο μου βήμα, το οποίο ήταν ένα δικό μου έργο σε συγγραφή και σκηνοθεσία. Ο τίτλος του ήταν: «Ό,τι και αν κάνεις, μια μέρα θα πεθάνεις.» Μετά φτιάξαμε την ποιητική ομάδα G.A.P. η οποία μετράει πλέον 35-40 ποιητές. Είναι μια avant-garde ομάδα, ένας μεγάλος έρωτας για μένα. Όπως και στο θέατρο έτσι και σ’ αυτήν την ομάδα συντελούνται θαύματα.
* Εκεί διαβάζω αριστουργήματα και το λέω συνεχώς αυτό. Παίρνω φοβερές συγκινήσεις. Με παίρνουν τηλέφωνο και μου διαβάζουν και λέω από μέσα μου, «θεέ μου, αυτό είναι ένα θαύμα». Τότε γίνομαι πρώτος δέκτης των συναισθημάτων, των ονείρων τους. Υπάρχει έμπνευση σ’ αυτήν την ομάδα. Σχεδόν καθημερινά διαβάζω μικρά θαύματα. Οι ποιητές μας είναι από 19 μέχρι 60 χρόνων και είναι από διάφορα επαγγέλματα και χώρους.
* Από παιδάκι έγραφα. Από την τεμπελιά μου άρχισα να διαβάζω ποιήματα, γιατί μου φαίνονταν μικρά σε έκταση. Το πρώτο θεατρικό έργο που διάβασα ήταν το Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας του Σαίξπηρ. Ήμουν περίπου δέκα ετών και έτυχε να το επιλέξω ακριβώς επειδή μου φάνηκε μικρότερο από άλλα που είχαμε στη βιβλιοθήκη μας. Την εποχή του γυμνασίου και του λυκείου διάβαζα πολλή ψυχολογία, ψυχανάλυση. Κυρίως Φρόιντ και Παβλόφ. Η ψυχανάλυση ήταν το κύριο θέμα στην σκέψη μου εκείνη την εποχή και όπως ήρθαν τα πράγματα η συλλογιστική αυτή με έχει βοηθήσει και στο θέατρο.
* Θυμάμαι στα χρόνια του δημοτικού ότι είχα ένα ημερολόγιο το οποίο χρησιμοποιούσα μόνο για να γράφω τα όνειρα που είδα το προηγούμενο βράδυ. Ίσως επειδή έδινα μεγάλη βάση στα όνειρα κάποια στιγμή άρχισα να βλέπω τρομερά πράγματα στον ύπνο μου. Κατά καιρούς διαβάζω τι έγραφα τότε!
* Εννοείται ότι υπάρχει ποίηση στις μέρες μας. Γράφουμε την πραγματικότητα όπως την αντιλαμβάνεται ο καθένας. Μπορεί να γίνεται σκληρή, ξερή, όμως είναι αληθινή, ακριβώς just in time. Προσωπικά δε θέλω στο λόγο ωραιοποιήσεις και περικοκλάδες. Όταν ερωτεύεσαι μπορείς να είσαι ρομαντικός. Τι είναι ρομαντισμός, όμως; Για μένα δεν είναι τα ηλιοβασίλεματα. Ρομαντισμός είναι να μην έχει να φάει ο άλλος και να του δίνεις την τελευταία σου μερίδα να τη φάει. Ρομαντισμός είναι να πας έξι μπουκάλια νερό σ’ έναν άστεγο στους 40 βαθμούς…
* Η παράσταση “Βήματα σε στάση” αποτέλεσε για μένα ευκαιρία να δουλέψω και να αναμετρηθώ με τις δυνάμεις μου, καθώς πρόκειται για ένα μονόλογο σε ποιητικό πεζό λόγο, ένα πολυεπίπεδο κείμενο, με άπειρες και συχνότατες αλλαγές, σκηνοθετημένο με ελάχιστη κίνηση -κυρίως των χεριών. Μια πρόκληση για έναν νέο ηθοποιό. Βασικό στοιχείο της παράστασης αυτής είναι η χρήση video art. Η ατμόσφαιρα που λαχταρούσαμε να δώσουμε με την σκηνοθέτρια Φραντζέσκα Ντόγκα, σαν από πάντα να μας περίμενε στο χώρο του φεστιβάλ των Αισχυλείων. Ο γκρεμισμένος τοίχος, πιο πίσω οι αρχαιότητες των μυστηρίων ανάμεσα σε καμινάδες εργοστασίων. Μην ξεχνάμε και τις νυχτερίδες που περνούσαν πάνω από το κεφάλι μου… (σ.σ. γέλια) Η συγκυρία αυτή ήταν μαγική. Αυτό που συνέβη εκείνη τη νύχτα στην Ελευσίνα θα μου μείνει αξέχαστο.
* Η έκφραση «εργατικά δικαιώματα» συνοδεύεται με ερωτηματικό στο θέατρο. Ποια δικαιώματα; Ο ηθοποιός κατά κύριο λόγο δε θεωρείται εργαζόμενος. Κατά κύριο λόγο μας έχουν για ψώνια που δεν έχουμε δικαίωμα σε ασφάλιση ή κανονική αμοιβή όπως σε άλλα επαγγέλματα. Υπάρχει βέβαια υπερπληθώρα ηθοποιών στη χώρα, γεγονός που συντελεί στο να υποβαθμιστεί όλος ο κλάδος. Επίσης κάποιες σχολές δέχονται πάρα πολλά παιδιά για να βγάζουν μεγαλύτερο κέρδος. Από την άλλη με όλα αυτά που συμβαίνουν στον χώρο μπορείς να δημιουργήσεις πιο ιδιαίτερα πράγματα από εκείνα που θα έκανες υπό άλλες συνθήκες. Μπορείς να ασχοληθείς με τη μετάφραση ή τη σκηνοθεσία, να φτιάξεις την ομάδα που ονειρεύεσαι, να ανακαλύψεις νέες δυναμικές. Σ’ ένα άσχημο περιβάλλον μαθαίνεις να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος!
* Από πού να ξεκινήσεις και πού να τελειώσεις με τον φασισμό; Πιστεύω πως το λιγότερο που έχει να κάνει ο κάθε ελεύθερος νους είναι να τον τσακίσει! Να οργανωθεί, να μην τον επιτρέψει στο οικογενειακό του περιβάλλον, στον περίγυρό του, στη γειτονιά του. Να προσπαθήσει να τον αφανίσει με όλες του τις δυνάμεις. Δε γερνάει με το χρόνο και πεθαίνει ο φασισμός. Ριζώνει, βγάζει φύλλα και καρπούς κι έχει κι αυτός τις εποχές του. Τώρα είμαστε στην άνοιξή του πάλι. Η εποχή προχωράει. Όσο μπορείς προσπάθησε να τον πλακώσεις στο ξύλο, ή έστω μίλα. Ο φασισμός πάει αγκαζέ με τον ρατσισμό. Αν έχουν σήμερα πρόβλημα με το χρώμα του άλλου, ή την εθνικότητά του, αύριο θα βρουν κάτι άλλο και για σένα που μπορεί να είσαι ευπαρουσίαστος, έξυπνος, να έχεις πιο πολλά χρήματα από εκείνους, κάτι που δε θα συμφωνεί με τα σάπια ιδεώδη του φασίστα.
* Την Αθήνα τη λατρεύω και δεν μπορώ να σκεφτώ να μείνω αλλού. Τώρα που μένω στο κέντρο ό,τι και αν συμβεί θα πεταχτώ εκεί. Δεν μπορώ να φανταστώ να είμαι έξω από το ρου της οποιαδήποτε ιστορίας. Και ζούμε φυσικά σε μια πολύ έντονη πολιτικοκοινωνική κατάσταση. Ένας άνθρωπος που επιλέγει να γίνει ηθοποιός, που θέλει να μιλήσει στον κόσμο δεν γίνεται ν’ απέχει από τις εξελίξεις. Γίνε καλουπατζής, γίνε φωτομοντέλο, γίνε κάτι άλλο αν βγαίνεις από το σπίτι μόνο για ποτάκι και δημόσιες σχέσεις. Τι λες στον κόσμο; Με τι μούτρα βγαίνεις έξω στη σκηνή; Δεν είσαι ηθοποιός έτσι, είσαι κάτι άλλο. Ο ηθοποιός δημιουργεί συνείδηση. Μπορεί τα πράγματα να είναι πολύ δύσκολα στο θέατρο και γενικότερα στις τέχνες, αλλά εσύ οφείλεις να κάνεις το χρέος σου και να προσφέρεις τον καλύτερο σου εαυτό. Πιστεύω ότι όλοι οι ηθοποιοί πρέπει να έχουν επίγνωση του τι κάνουν. Σε κάθε λέξη που λένε και σε κάθε δουλειά τους να σέβονται το θεατή σαν να ήταν παιδί τους.
* Ενημερώνομαι από το διαδίκτυο. Βλέπω καμιά φορά και τηλεόραση όταν συμβαίνει κάτι πολύ μεγάλο. Για να δω πώς θα το μεταδώσει κάθε κανάλι. Γεγονότα που μπορεί να τα έχω ζήσει και εγώ η ίδια. Θέλω επίσης να δω πως «ενημερώνονται» άτομα μεγαλύτερων ηλικιών, τα οποία δεν μπορούν να ψάξουν από μόνα τους στο διαδίκτυο. Να δω τι ακούν στην τηλεόραση, τι πιστεύουν ότι έχει συμβεί. Και βεβαίως ζω συνήθως τον απόλυτο σουρεαλισμό. Ωραίος ο σουρεαλισμός αλλά όχι στην ενημέρωση (σ.σ. γέλια).
* Στο All4fun μου αρέσει πολύ το ότι προβάλλονται πρόσωπα, τα οποία υπό άλλες συνθήκες δε θα τα μαθαίναμε. Μου αρέσει το αποτέλεσμα και η επιμονή στο να κάνετε κάτι καλό. Η επιμονή είναι πάντα εμπνευστική. Μου αρέσει που υπάρχετε!!!
* Ευχαριστούμε για τις φωτογραφίες τον Διονύση Μοσχονά.
Toυ Κυρ. Κουρουτσαβούρη, 5/8/2012