Συνδυάζει αρμονικά τον δυναμισμό με τις ευαισθησίες της. Και μαζί την επιθυμία για συνύπαρξη με τους συμπαίκτες της και το κοινό. Η Αλίκη Κακολύρη είναι ένα νέο, φρέσκο πρόσωπο, που ήδη έχει δώσει πολύ καλά δείγματα γραφής και σίγουρα έχει να δώσει πολλά ακόμα στο μέλλον.
Η “τηλεοπτική” Δανάη των “Παγιδευμένων” αποφοίτησε μόλις το περασμένο καλοκαίρι από την Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, όμως μετρούσε ήδη στο βιογραφικό της μια σπουδαία θεατρική συνεργασία από τότε που ήταν ακόμα στο λύκειο. Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης την είχε επιλέξει στον “Αύγουστο” και μαθήτρια ακόμα έπαιζε μπροστά στο κατάμεστο Δημήτρης Χορν.
Μια εμπειρία σίγουρα πολύ σημαντική, που ουσιαστικά οριοθέτησε και το ν’ ακολουθήσει την καλλιτεχνική της κλίση…
* Η υποκριτική μπήκε στη ζωή μου στα 16 μου χρόνια και μετά από πολύ σπρώξιμο μιας αγαπημένης καθηγήτρια αγγλικών. Εκείνη, έκανε αίτηση για να πάρει μέρος το σχολείο μας στο φεστιβάλ εφηβικού θεάτρου που τότε γινόταν στη Στέγη Γραμμάτων και τεχνών και κάπως έτσι με έπεισε να πάρω μέρος στην συγκεκριμένη ομάδα.
* Έπειτα, μπαίνοντας στην ομάδα και συνεχίζοντας να κάνω θέατρο για δυο χρόνια με την έμπνευση και την καλλιτεχνική ανάγκη που έβλεπα να πηγάζουν από τα άτομα αυτής της ομάδας όπως ήταν η Κατερίνα Σκουρλή και ο Βαγγέλης Κυριακού, μου ήταν λοιπόν αδύνατον να μην ερωτευτώ τον τρόπο που δούλευαν και να μη θέλω να τον συνεχίσω εγω η ίδια. Στη συνέχεια, στα 18 έπαιξα και στη πρώτη μου επαγγελματική παράσταση τον «Αύγουστο» σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη στο θέατρο Δημήτρης Χορν.
* Υποκριτική για εμένα σημαίνει να είσαι άχρονος, να είσαι ένα τίποτα, να είσαι άυλος, να βάζεις τον εαυτό σου στην μπάντα και να εστιάζεις, ν’ αγαπάς και να κατανοείς κάποιον πέρα από τον μικρούλη εαυτό σου. Σημαίνει να ακούς καλά τον άλλο, Τόσο τον συνάδελφο όσο και τον θεατή. Στην υποκριτική εμπιστεύομαι περισσότερο απ’ όλα τον συνάδελφο, γιατί μέσα απο εκείνον θα υπάρξω. Φυσικά, λατρεύω τις σιωπές,τις παύσεις. Οι στιγμές σιωπής, είναι κάτι που στη ζωή αγνοούμε ή μας προκαλούν να έρθουμε σε άβολη θέση. Πρέπει να τις αφουγκραζόμαστε, συχνά μας αλλάζουν περισσότερο απο όσο οι λέξεις.
* Θα σας πω πως αντιμετωπίζεται ένας ηθοποιός στο σήμερα. Η πρώτη ερώτηση που κάνουν είναι αν παίζεις κάπου στην τηλεόραση. Αν δεν παίζεις, και τους λες ότι κάνεις θέατρο σου λένε, “δε βλέπω θέατρο”. Αν τους πεις οτι παίζεις στη τηλεόραση σου λένε, ότι δεν παρακολουθούν τηλεόραση. Για να σε σεβαστούν σίγουρα πρέπει να έχεις εμπειρία στο χώρο και να έχεις γράψει στο μυαλό τους… Διαφορετικά, υπάρχει δυστυχώς ακόμη η αντίληψη, ότι εισαι ο καημένος ηθοποιός, που ανά πάσα στιγμή και ώρα βρίσκεσαι χωρίς δουλειά και χωρίς αποδοχές, και που ζεις όπως οι περισσότεροι απο μας, στο χώρο της εστίασης.
* Αισιόδοξη νιώθω πάντα, δε με ρίχνει εύκολα η κατάσταση που υπάρχει. Την επέλεξα πολύ συνειδητά. Είμαι πολύ χαρούμενη που έχουν ολο και περισσότερες ευκαιρίες και οι νέοι ηθοποιοί, αρχίζουμε πλέον και τους πιστεύουμε περισσότερο. Έχουνε πολλά να μας πουν. Δυστυχώς, στην Ελλάδα έχουμε την τάση να διαιωνίζουμε συγκεκριμένα πρόσωπα του χώρου.
* Τα πράγματα είναι απλά, ειδικότερα στην καραντίνα καταλάβαμε πόσο πολύ χρειαζόμαστε την τέχνη στη ζωή μας. Μας κλείσανε σε σπίτια μήνες ολόκληρους, όσες αγορές κι αν κάνεις απ’ το ίντερνετ, όσα χρήματα κι αν έχεις στην άκρη για να χαλάσεις σε υλικά αγαθά που πάντα ήθελες, τίποτα δεν θα σε γεμίσει περισσότερο από ένα καλό τραγούδι, μιά ταινία ή μια θεατρική παράσταση. Θυμάμαι, πόσος κόσμος κατεβάζε ηλεκτρονικά ολόκληρες παράστασεις και τις παρακολουθούσε στους υπολογιστές.
* Δε χρειάζεται να κάνεις τέχνη για να εκφραστείς. Είσαι μέρος της από τη στιγμή που γεννιέσαι! Η αγαπημένη σου ταινία βρίσκεται μες την καρδιά σου σαν θησαυρός. Οι διαμεσολαβητές που σου προβάλουν το αποτέλεσμα, σε βοηθούν να εκφραστείς και γίνεις ένα μαζί τους.
* Πολλοί δεν ενδιαφέρονται για την ίδια την τέχνη, αλλά για το αποτέλεσμα της, δηλαδή αν τους αρέσει ή όχι. Πιστεύω, πως απλά δεν θέλουν να μπουν στην διαδικασία της προσωπικής τους αναζήτησης. Αδιαφορούν να θέσουν νέα ερωτήματα στη ζωή τους, γιατί θεωρούν ότι ήδη έχουν αρκετά προβλήματα. Απαντήσεις ίσως να μη βρούν αλλά η διαδικασία θα τους ωριμάσει και θα τους αλλάξει. Η τέχνη σε βάζει σε αυτή τη διαδικασία, ν’ αναρωτηθείς και ν’ αφυπνιστείς. Φυσικά και τα περισσότερα αποσκοπούν στο οικονομικό κέρδος, κάπου εκεί χάνεται η καλλιτεχνική ανάγκη και είναι επόμενο.
* Το όραμα που κάποιοι καλλιτέχνες είχαν, με τα χρόνια ,τις απογοητεύσεις και με τα χαστούκια το βλέπεις να ξεφτίζει. Με τον ανταγωνισμό και τις ίντριγκες, με τους χρόνους να τρέχουν με τον ελάχιστο σεβασμό που μας δείχνουν. Δεν ειναι λογικό λοιπόν έτσι να χάνεται και η ομαδικότητα, έτσι να εξαφανίζεται και ο κοινός στόχος χάνοντας την κοινή πορεία; Καταλήγουν λοιπόν, να κοιτούν το αποτέλεσμα και χάνουν την διαδρομή του. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να μείνεις ακέραιος, ειδικά με τις συνθήκες που επικρατούν στην Ελλάδα και την στάση που έχουν οι άνθρωποι και η πολιτεία για τη τέχνη.
* Οι περισσότεροι πάνε θέατρο απλά για να δουν κάποιο συγκεκριμένο αναγνωρίσιμο ηθοποιό, και να περάσουν το χρόνο τους ευχάριστα. Αυτό λέγεται διασκέδαση. Εγώ μιλάω για ψυχαγωγία. Το αποτέλεσμα ειναι ένα φάσμα, καθώς είναι και απόλυτα προσωπικό. Η διαδρομή προς αυτό ειναι κάτι ζωντανό και θα προκύψει απο την ίδια τη διαδικασία σε συνδυασμό με την ωρίμανση της. Τότε, «το προϊόν διασκέδασης» του θεατή ίσως γίνει και η καθοριστική στιγμή αλλαγής του. Αν συνέβαιναν αυτά θα σεβόμασταν λίγο περισσότερο την τέχνη άρα και τους εαυτούς μας.
* Στους “Παγιδευμένους” με πρότεινε η Ηρώ Γάλλου, η οποία είναι και η Casting Director της σειράς. Όταν μου μίλησαν για την σειρά ενθουσιάστηκα με το σενάριο την πλοκή και τις ανατροπές του. Είμαι πολύ χαρούμενη που βρίσκομαι στην συγκεκριμένη δουλειά που ξυπνάω το πρωί και πηγαίνω για γύρισμα, που συναναστρέφομαι με τόσο μεγάλους σε αξία ηθοποιούς. Νιώθω τυχερή που μπορώ να τους παρατηρώ με τις ώρες, ακόμα και όταν δεν κάνουν γύρισμα τους παρατηρώ και έτσι ωριμάζω.
* Έχουμε δημιουργήσει ισχυρές σχέσεις μεταξύ μας, κάτι που είναι επόμενο όταν περνάς τόσο χρόνο με τον άλλον. Το σημαντικότερο είναι να υπάρχει κατανόηση και σεβασμός. Κανένας δεν ειναι ρομπότ. Οι συντελεστές που δεν φαίνονται και βρίσκονται πίσω απο τη κάμερα,τα φώτα τον ήχο, είναι και αυτοί που μετρούν περισσότερο, Η δική τους η δουλειά θα σε απογειώσει και θα σε βοηθήσει να εκτοξευτείς.
* Τους σέβομαι βαθιά, ειναι απίστευτα δύσκολο να βγάλεις σκηνές, να έχεις καλλιτεχνική έμπνευση και φυσικά ενέργεια σε συνθήκες δύσκολες (που μπορεί να ειναι και οι περισσότερες καθώς τα γυρίσματα μας σχεδόν όλα ειναι σε εξωτερικό περιβάλλον). Σίγουρα οι “Παγιδευμένοι” προξενούν ενα ενδιαφέρον στον θεατή με την απρόβλεπτη πλοκή του έργου και με τις τρελές ανατροπές. Αυτός ηταν και ο λόγος που εγώ ήθελα να είμαι μέρος της συγκεκριμένης δουλειάς.
* Η Δανάη είναι ένα κορίτσι που λόγω της οικογενειακής κατάστασης της και των τραυμάτων της, για άμυνα, δημιούργησε ένα τείχος με το συναίσθημα της. Δεν μπορεί να εμπιστευτεί κανέναν ούτε τον ίδιο του τον εαυτό και γι’ αυτό φτάνει στα άκρα.
* Και εγώ σε στιγμές της εφηβείας μου, μιας πολύ δύσκολης ηλικίας για μένα ήμουν αγρίμι σαν και εκείνη, κάθε μέρα μέσα στα νεύρα, τις αντιδράσεις και με πολλές υπερβολές. Η Δανάη νιώθει ότι δεν την χωράει ο τόπος. Η βία που έχει βιώσει στο οικογενειακό περιβάλλον την γέμισε οργή και καχυποψία, ειναι σαν ενα πληγωμένο σκυλί που γρυλλίζει στο κάθε χάδι. Πώς να μην κάνει λάθος επιλογές και να πάρει τον λάθος δρόμο όταν της λείπει η αγάπη;
* Με τους δύο τηλεοπτικούς μου μπαμπάδες, τον Πέτρο Λαγούτη και τον Νίκο Ιωαννίδη έχουμε τις καλύτερες σχέσεις. Και οι δύο μου έχουν διδάξει πολλά. Ποτέ δεν έχω νιώσει ανασφάλεια μαζί τους.
* Ο Πέτρος, με τον πολύ δικό του διακριτικό τρόπο ξέρει πότε να μου δώσει βοήθεια, κατανόηση ή χρόνο να συγκεντρωθώ για μιά στιγμή δική μου.
* Ακόμη και ο τρόπος που ο Ανδρέας, σαν πατέρας κοιτάει την Δανάη την ώρα που γυρίζουμε σκηνές, οποιο προσωπικό εμπόδιο και αν φέρω δεν γίνεται να μην το αφήσω στην άκρη αφού ο ίδιος θα με βάλει αμέσως στην συνθήκη. Για αυτό, υπάρχει και αυτό το αποτέλεσμα στη σχέση της Δανάης και του Αντρέα.
* Με το Νίκο, δεν θα ξεχάσω τη σκηνή που είχαμε όταν ο ρόλος του, ο Βλάσσης μπήκε στο κρατητήριο. Μου έδωσε τις καλύτερες συμβουλές, ώστε να διατυπωθεί μέσα απο μονάχα μιά σκηνή η τεράστια ανάγκη για αγάπη που έχει η Δανάη.
* Ξέρει ακριβώς πως να ενισχύσει τον συνάδελφο υποκριτικά, για να το κάνεις αυτό, πρέπει να είσαι πολύ καλός ηθοποιός και πολύ δοτικός άνθρωπος.
* Πιο μικρή παρακολουθούσα τηλεόραση τώρα την ανοίγω να μου κρατάει παρέα.
* Ο κινηματογράφος με αφορά πολύ, ωστόσο έχω κάνει μονο μια μικρού μήκους προς το παρόν. Θα ήθελα πάρα πολύ να κάνω κάτι εποχής.
* Τραγουδάω απο μικρή, κατάλαβα οτι έχω καλή φωνή όταν πρωτοξεκίνησα να κάνω φωνητική στα 17 μου λόγω κάτι κάλων στις φωνητικές χορδές που είχα βγάλει, λογικό γιατι την υπέρ χρησιμοποιώ. Απο τότε κάνω εντατικά μαθήματα φωνητικής και βρήκα τα φτερά μου να πετώ μέσα απο τους κανόνες της φωνητικής.
* Στον ελεύθερο χρόνο μου γράφω ποίηση και πεζογραφία όπως επίσης και διαβάζω. Η πρωινή ρουτίνα εχει ώς εξής, λατρεύω τη ρόκ μουσική κυριώς 70s, 80s, 90, με το που ξυπνήσω ανοίγω το ηχείο μου και η γάτα μου Σωσώ, αλλάζει δωμάτιο, Ίσως βέβαια και οι γείτονες, σπίτι… Ακολουθεί γυμναστικό ξεθέωμα ή πάω για σύγχρονο χορό.
* Μελλοντικά θα ήθελα πάρα πολύ ν’ ασχοληθώ με το αρχαίο Δράμα. Αυτός είναι και ο πιο βαθύς λόγος που ασχολούμαι με την υποκριτική, οι λέξεις έχουν νόημα, είναι πυκνές, έχουν υφές, έχουν ήχο, και σε αυτά τα τεράστια κείμενα θέλω να τις δοκιμάσω.
* Αγαπώ την Αθήνα, είναι αρχοντοαλήτισσα. Λατρεύω τα στενά με τα καταχωνιασμένα της μπαράκια. Μ´αρέσει που μπορείς να τη μισείς και να τη λατρεύεις. Μου αρέσουν οι αντιθέσεις της. Ακόμη και η δηθενιά της.
* Μου αρέσει να παρατηρώ τη ποικιλία ανθρώπων που συχνάζουν στην Αθήνα. Είναι απο τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα για να σκοτώσεις την ώρα σου.
* Το All4fun το παρακολουθώ απο τότε που ήμουν στο σχολείο, δίνει τόσες ευκαιρίες σε νέους καλλιτέχνες να μιλήσουν. Πάντα έκανα κλικ στα πρόσωπα της βδομάδας και διάβαζα τι απαντούσαν οι ηθοποιοί. Αυτή μου η συνήθεια με έκανε να μπορώ να πάρω θέση για πολλά θέματα της τέχνης και της ζωής!
& Αναλυτικές πληροφορίες για τους “Παγιδευμένους” ΕΔΩ:
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 5/5/2023
