Ένα ταξίδι εξερεύνησης και μια ευκαιρία απουσίας από το γνώριμο, το επαναλαμβανόμενο και το συνηθισμένο. Έτσι αντιλαμβάνεται την υποκριτική η Έλενα Σαλαμπάση.
Και μέσα απ’ αυτό το ταξίδι των αποκαλύψεων ανοίχθηκε μέσα της μία ακόμα κρυμμένη πτυχή κι αυτή των ταξιδιών όχι σε φανταστικούς δικούς της κόσμους, αλλά ανά τον πλανήτη.
Αυτήν την περίοδο συνεχίζει τις παραστάσεις της στα “Οργισμένα νιάτα” του Τζον Οσμπορν στο Αγγέλων Βήμα σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά και ονειρεύεται σύντομα να ταξιδέψει και στον κόσμο του ελληνικού κινηματογράφου.
* Η υποκριτική ξεκίνησε ως μια φευγαλέα σκέψη στo πλαίσιo προσωπικής “αναζήτησης” κάπου στο τέλος των πρώτων σπουδών μου (έχω τελειώσει Αγγλική Γλώσσα και Φιλολογία στο ΑΠΘ στην Θεσσαλονίκη). Πολύ άμεσα και παρορμητικά έγινε έντονη επιθυμία να το κυνηγήσω. Και εντελώς συνειδητά κατέληξε σε ανάγκη να μη θέλω να το αφήσω.
* Τι σημαίνει για μένα υποκριτική; Σημαίνει «ταξίδι». Στο κάλεσμα του, τρέχω σαν παιδί να το εξερευνήσω. Ας ξεκινήσω λέγοντας ότι λατρεύω να ταξιδεύω. Μεχρι τώρα έχω κάνει πολλά – κοντινά, αλλά κυρίως μακρινά – ταξίδια, για μεγάλα διαστήματα. Αγαπώ να χάνομαι, να εξερευνώ και να ανακαλύπτω. Αγαπώ συχνά να λείπω απ’το γνώριμο, απ’το επαναλαμβανόμενο και απ’το συνηθισμένο. Αγαπώ να λείπω ακόμα και απ’ τον γνώριμο εαυτό μου και να αναζητώ τι άλλο είμαι, γιατί οι άνθρωποι δεν είμαστε μόνο ένα πράγμα. Ξεκινώντας να καταπιάνομαι με την υποκριτική (απ’ τα χρόνια της δραματικής σχολής), μου δημιουργήθηκε, σχεδόν παράλληλα, η ανάγκη να ταξιδεύω μόνη μου στον κόσμο.
* Γρήγορα συνειδητοποίησα ότι η υποκριτική είναι το πιο μεγάλο ταξίδι που θέλω να κάνω δώρο στον εαυτό μου. Για μένα, ξεκινάει ως μια ατομική διαδικασία που τη βιώνω μόνη μου, στο μυαλό μου και στην καρδιά μου, για να φτάσει να γίνει μια μεγάλη αγκαλιά με τους συναδέλφους και να βρει απήχηση στον κόσμο που μας παρακολουθεί. Είναι ένα ταξίδι από μέσα προς τα έξω. Νιώθω ότι όσο πιο πολύ ταξιδέψει ο ηθοποιός μόνος του στον εσωτερικό του κόσμο, τόσο πιο σφιχτή θα είναι η σύνδεση και το μοίρασμα με τους συμπαίκτες του και τόσο πιο πολύ θα συνεπάρει τους θεατές μαζί του. Είναι ένα τεράστιο ταξίδι προς την αποδοχή, τη συμφιλίωση, την γνώση, την ισορροπία, την ελευθερία, την αγάπη για τον ίδιο τον εαυτό και κατ’ επέκταση για τους ανθρώπους, το περιβάλλον, τα ζώα, τη ζωή. Είναι ένα ταξίδι προς την αυθυπαρξία αλλά και την ένωση ταυτόχρονα. Και είναι σαφώς, ένα ταξίδι που δεν τελειώνει ποτέ αν δεν το επιθυμήσεις. Κουβαλάς στις αποσκευές σου μια ανεξήγητη βαθιά συγκίνηση και συνεχίζεις να πορεύεσαι μέσα σ’ αυτό με αισιοδοξία.
* Η τέχνη είναι μία διμερής ανάγκη. Εγώ κάνω κάτι που έχω ανάγκη. Και το παρακολουθεί ένας άλλος που το έχει ανάγκη. Είναι η όμορφη συνάντηση δύο μεγάλων αναγκών! Ειδικότερα για την τελευταία διετία που βιώνουμε, είναι διέξοδος!
* Με πετυχαίνεις αυτό το διάστημα σε μια ωραία δουλειά στο θέατρο με ωραίους ανθρώπους που τους έχω αγαπήσει. Η παράσταση λέγεται «Οργισμένα Νιάτα», είναι σε σκηνοθεσία του Θοδωρή Βουρνά και ανεβαίνει στο θέατρο «Αγγέλων Βήμα» κάθε Δευτέρα και Τρίτη. Ο πρωτότυπος τίτλος είναι «Look Back in Anger». Είναι γραμμένο από τον Άγγλο θεατρικό συγγραφέα John Osborne, ο οποίος με αυτό το έργο εισήγαγε ένα νέο κίνημα στο θέατρο της Μεγάλης Βρετανίας τη δεκαετία του 1950, όπου συνέβη μια μετατόπιση όσον αφορά την καλλιτεχνική ενασχόληση. Ο προσανατολισμός στράφηκε με έντονο ρεαλισμό από την ωραιοποιημένη εικόνα της ανώτερης αστικής τάξης στα σύγχρονα προβλήματα των κατώτερων κοινωνικών τάξεων. Πρόκειται για ένα κλασικό έργο που πραγματεύεται την ανθρώπινη ύπαρξη στις παγιωμένες βάσεις της, όπως είναι ο έρωτας, η φιλία, το σεξ, ο γάμος, η θρησκεία, η κοινωνία.
* Η μαγεία με τα κλασικά κείμενα είναι ότι πάντα θα βρίσκουμε στοιχεία που μας συνδέουν με το σήμερα και πάντα θα μιλάνε στην ψυχή μας. Αυτό καθιστά τα κλασικά έργα διαχρονικά και πάντα επίκαιρα. Θα έλεγα ότι η παράσταση κοιτάζει στα μάτια με απλοϊκό, αλλά αληθινό και κοφτερό τρόπο την διαχρονική πλευρά της τρωτής ανθρώπινης ύπαρξης: τα σκοτάδια, τα λάθη, την οργή, τον πόνο, τα ανεκπλήρωτα οράματα, την ορμή της νιότης, τις απώλειες, τις διαταραγμένες ισορροπίες. Έπειτα αγκαλιάζει τις έννοιες της αποδοχής, της αλλαγής, της ωρίμανσης, της λύτρωσης. Τέλος, φωτίζει το βασικό διαχρονικό στοιχείο στην ανθρώπινη διαδρομή: τη δίψα για ζωή. «Τί ζητάω; Λίγο ανθρώπινο ενθουσιασμό» λέει ο Jimmy Porter, ο ήρωας του έργου. Και συνεχίζει λέγοντας «Τι λέτε, να παίξουμε ένα παιχνίδι; Θα κάνουμε ότι είμαστε άνθρωποι και ότι είμαστε ζωντανοί. Σύμφωνοι;»
* Δανείζομαι το κάλεσμα αυτού του πληγωμένου χαρακτήρα για να προσκαλέσω όλους όσους θέλουν να έρθουν στην παράσταση μας για να συνδεθούν με μια γλυκόπικρη προσέγγιση της ευαίσθητης ανθρώπινης φύσης μας.
* Η τηλεόραση είναι ένας χώρος που έχω αρχίσει να γνωρίζω επαγγελματικά τα τελευταία χρόνια. Είχα τη χαρά να συμμετέχω ως τώρα σε δυο δουλειές σε δυο μεγάλα κανάλια («Γυναίκα χωρίς όνομα» στον ANT1 και «Το αύριο μας ανήκει» στο MEGA), όπως επίσης έχω κάνει και κάποια μικρότερα περάσματα από άλλες δουλειές και διαφημιστικά. Είναι ένα μέσο ψυχαγωγίας που δεν απορρίπτω. Με ελκύει όταν γίνονται όμορφα πράγματα και θα ήθελα να έχω την ευκαιρία να είμαι μέρος αυτών.
* Το σινεμά το αγαπώ. Από μικρή ταυτιζόμουν με κάτι σε ό,τι και να έβλεπα. Φανταζόμουν τον εαυτό μου να παίζει. Με μαγεύει. Υπάρχει στη ζωή μου μόνο ως θεατής μέχρι στιγμής. Είναι ένα πιο δύσκολο “σενάριο” στη χώρα που ζούμε αλλά θα ήθελα πολύ να καταφέρω να δουλέψω πάνω σ’ αυτόν τον χώρο.
* Η σχέση μου με το γράψιμο είναι μια σχέση μίσους και πάθους. Υπάρχει στη ζωή μου από μικρή ηλικία. Κατά καιρούς καταπιάνομαι με διάφορα πράγματα και άλλοτε το εγκαταλείπω για διαστήματα. Πηγαίνει παράλληλα με την έμπνευση μου, την ψυχολογική μου κατάσταση και τη διάθεση. Εκφράζομαι μέσα απ’ αυτό αλλά σε προσωπικό επίπεδο ακόμη. Ίσως φοβάμαι να εκτεθώ σε αυτό το κομμάτι.. ακόμη.
* Το τραγούδι είναι εξίσου ένας δημιουργικός τομέας που με αφορά ως ηθοποιό. Κάνω μαθήματα, κάνω εξάσκηση και προσπαθώ να το εξελίσσω γιατί έχω ανάγκη να εκφράζομαι μέσα απ’ αυτό. Τέλος, η σκηνοθεσία είναι μάλλον το φλερτ μου. Δεν έχω πειραματιστεί επαγγελματικά αλλά είναι μια έντονη επιθυμία. Με γοητεύει η ιδέα να έχω την ευθύνη μιας δημιουργίας απ’ την αρχή ως το τέλος της και να προσπαθήσω να την φέρω εις πέρας.
* Την Αθήνα την αγαπώ. Γενηθηκα στην Καστοριά, κατάγομαι και μεγάλωσα στο μικρό και όμορφο Διδυμότειχο Έβρου, σπούδασα στην Θεσσαλονίκη, ταξίδεψα σε πολλά σημεία του κόσμου, αλλά η Αθήνα είναι το «σπίτι» που νιώθω άνετα. Μου αρέσουν πολλά στοιχεία της, και κυρίως, μου αρέσει η Αθήνα τον Αύγουστο, όταν όλοι λείπουν. Γι’ αυτό συχνά παραμένω αυτόν τον μήνα για να την τριγυρνάω με ησυχία. Καμιά φορά λέω στον εαυτό μου.. θα σηκωθώ να φύγω, αλλά νομίζω ότι πάντα εδώ θα γυρνάω. Αν δεν υπήρχε η ανάγκη μου να δουλεύω και να εκφράζομαι καλλιτεχνικά εδώ, ενδεχομένως θα με κούραζε ο αστικός τρόπος ζωής της Αθήνας αν έκανα οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα.
* Σε αυτήν τη περίπτωση είναι πολύ πιθανό ότι θα έφευγα για ένα μέρος που είχα την ευλογία να ζήσω εκεί αρκετούς μήνες στο παρελθόν. Είναι η Ινδονησία και συγκεκριμένα το Μπαλί. Έχοντας ταξιδέψει αρκετά στον κόσμο, είτε σε μεγάλα αστικά κέντρα είτε κοντά στην φύση, μπορώ να πω ότι ξεχώρισα και ερωτεύτηκα αυτόν τον τόπο. Μερικές φορές σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να ζήσω εκεί για πάντα. Αλλά οι στόχοι και τα όνειρα μου βρίσκονται εδώ. Έχω μάθει να βρίσκω ηρεμία και ομορφιά στην Αθήνα.
* Το All4fun είναι το στήριγμα του ηθοποιού, ειδικά της νέας γενιάς μας. Ευχαριστούμε για όλα Κυριάκο!
Αναλυτικές πληροφορίεςγια τα “Οργισμένα νιάτα” ακολουθούν ΕΔΩ:
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 27/4/2022
