Το ανήσυχο πνεύμα της φάνηκε από μικρό κορίτσι. Όταν πρωτοπήγε στην Επίδαυρο και ένιωσε τους έντονους παλμούς της σκηνής. Και τα πρώτα σημάδια έγιναν με τον καιρό δείγματα γραφής. Έτσι προέκυψε και η γοητεία του να λέει ιστορίες και να προκαλεί συναισθήματα στους θεατές.
Η Τζούλι Τσόλκα ανήκει σε μια γενιά, που δε μεγάλωσε, ακούγοντας θέατρο στο ραδιόφωνο. Με βάση, όμως, τις δεδομένες συνθήκες των τελευταίων μηνών οι καλλιτέχνες άρχισαν δικαιολογημένα να πειραματίζονται και να επιστρέφουν και σε παλαιότερες φόρμες.
Έτσι αυτήν την χρονική περίοδο θα την ακούσουμε να συμμετέχει στο “Καληνύχτα Μαργαρίτα” του Γεράσιμου Σταύρου (σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη) με το οποίο ολοκληρώνεται ο κύκλος της παρουσίασης 10 ελληνικών έργων στο πλαίσιο της θεατρικής εκπομπής «Πλατεία Θεάτρου» του Αθήνα 9.84.
“Μου αρέσει το ραδιοφωνικό θέατρο. Στις πρόβες έκλεινα τα μάτια για να καταλάβω πως είναι η εμπειρία ν’ ακούς θέατρο. Πολύ δύσκολο αν σκεφτεί κανείς ότι μόνο με τη φωνή πρέπει να μεταφέρεις την εποχή, τα συναισθήματα του ρόλου και τις εντάσεις των σκηνών. Να κάνεις τον ακροατή να φτιάξει όλη την εικόνα μόνο ακούγοντάς σε. Δύσκολο αλλά υπέροχο”, παραδέχεται στο All4fun η Τζούλι, που μας αποκαλύπτει τρεις επιθυμίες της για το μέλλον. Η μία είναι να παίξει στον κινηματογράφο. Τις άλλες δύο σας αφήνουμε να τις αποκαλύψετε μόνοι σας μέσα απ’ τη συνέντευξη…
* Γύρω στα πέντε άρχισα να βλέπω παραστάσεις στην Επίδαυρο με τους γονείς μου. Έτσι προέκυψε η υποκριτική στην ζωή μου και ήταν όνειρο μου να γίνω ηθοποιός.
* Υποκριτική για μένα σημαίνει τέχνη του λόγου, του σώματος, της ψυχής. Να μπορώ να σου πω μια ιστορία και να σου γεννήσω συναισθήματα, να σε προβληματίσω, να μας πάω ένα βήμα παραπέρα.
* Πώς αντιμετωπίζεται στις μέρες μας ένας καλλιτέχνης; Αρχικά από το κράτος ή από τους πολίτες; Γιατί είναι διαφορετική η αντιμετώπιση. Το κράτος σκοτώνει αργά τους καλλιτέχνες, ενώ οι πολίτες τους ψάχνουν γιατί τους έχουν ανάγκη. Υπάρχουν υπέροχοι και φωτεινοί άνθρωποι στον χώρο μου. Αυτό με κρατάει αισιόδοξη. Και η σκέψη ότι όσα σκοτάδια και να υπάρξουν, το φως είναι πιο δυνατό. Στενοχώρια μου προκαλεί όταν ακουώ ανθρώπους να έχουν σοβαρά θέματα υγείας.
* Για μένα είναι σπουδαία η αξία της τέχνης. Οι αξίες των τεχνών γενικότερα. Αν ζούσαμε χωρίς μουσική, ταινίες, σήριαλ, βιβλία στις καραντίνες τότε θα καταλάβαινε ουσιαστικά ο κόσμος πόσο σημαντικό για την ψυχή μας και το μυαλό μας είναι η παρουσία της τέχνης στην ζωή μας. Αλλά δε ζήσαμε…
* Σχετικά με τα όσα έγιναν μέσα στο 21 στον χώρο μας ήταν μια πολύ δύσκολή φάση για τους ανθρώπους του, όπως και για μένα. Όλα αυτά που ακούστηκαν, μου έσφιγγαν το στομάχι. Μου προκαλούσαν θλίψη. Είχα παγώσει και απλώς άκουγα τις καταγγελίες. Οφείλω όμως να πω ότι δεν συμβαίνουν μόνο στον δικό μου χώρο. Συμβαίνουν σε όλην την κοινωνία. Σε όλα τα επαγγέλματα. Σε οικογένειες. Ελπίζω όλο αυτό να λειτουργήσει αφυπνιστικά και ν’ αλλάξουμε σαν κοινωνία. Να μάθουμε τον ουσιαστικό σεβασμό. Ν’ αγαπήσουμε αληθινά και να πάψουμε να λειτουργούμε με βία. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από τη βία.
* Το “Καληνύχτα Μαργαρίτα” ήρθε σε μια στιγμή που το χρειαζόμουν πολύ. Η διαδικασία των αναγνώσεων, οι συναντήσεις με τους συναδέλφους και το ότι βρισκόμουν στον συγκεκριμένο θίασο με τον Στέφανο Ληναίο και την Έλλη Φωτίου ήταν κυριολεκτικά δώρο. Δεν είχα ξανακάνει ραδιοφωνικό θέατρο και νομίζω έγινε με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Μαζί μας ήταν ο Τάσος Ιορδανίδης, ο Σαράντος Γεωγλερής, η Μαρία Παπαφωτίου και άλλοι υπέροχοι ηθοποιοί και με τον Κώστα Γάκη στο τιμόνι της σκηνοθεσίας, μπορώ να πω ότι είναι μια εμπειρία που θα θυμάμαι για πάντα.
* Μου αρέσει το ραδιοφωνικό θέατρο. Στις πρόβες έκλεινα τα μάτια για να καταλάβω πως είναι η εμπειρία να ακούς θέατρο. Πολύ δύσκολο αν σκεφτεί κανείς ότι μόνο με τη φωνή πρέπει να μεταφέρεις την εποχή, τα συναισθήματα του ρόλου και τις εντάσεις των σκηνών. Να κάνεις τον ακροατή να φτιάξει όλη την εικόνα μόνο ακούγοντάς σε. Δύσκολο αλλά υπέροχο. Μνήμες από ραδιοφωνικό θέατρο δεν έχω. Δεν είχε τύχει να ακούσω μικρή.
* Η τηλεόραση τα τελευταία χρόνια έχει κάνει ωραία στροφή στις μυθοπλασίες και νομίζω ότι από εδώ και πέρα θα δούμε πολλές καινούργιες ιδέες σε σήριαλ. θα προτιμούσα να έχει λιγότερα ριάλιτι. Τα πρώτα χρόνια μετά το Μπρούσκο ήταν συνειδητή επιλογή να μην κάνω τηλεόραση. Χρειαζόμουν ένα διάλειμμα και ξεκούραση. Όσον αφορά το μέλλον σαφώς και θέλω να ξανακάνω. Μια καλή κωμωδία θέλω πολύ αν και οι περισσότεροι μου λένε πως θέλουν να με δουν σε δράμα. Θα δείξει. Ό,τι είναι το καλύτερο
* Ακόμα δεν έχω παίξει στον κινηματογράφο και θέλω πολύ! Τον λατρεύω πολύ τον κινηματογράφο. και ανυπομονώ να κάνω το ντεμπούτο μου. Κι εδώ θα σου πω, ό,τι είναι το καλύτερο!
* Το τραγούδι υπάρχει στην ζωή μου πολλά χρόνια. Από την σχολή που ουσιαστικά έμαθα να τραγουδώ.
* Το γράψιμο υπάρχει τα τελευταία τρία χρόνια. Πάντα ήθελα να γράφω κείμενα και θαύμαζα όσους μπορούσαν να το κάνουν. Έτσι μπήκα στην διαδικασία με πολλή υπομονή να ξεκινήσω τα δικά μου κείμενα, να σβήνω και να ξαναγράφω μέχρι να φτάσω στο αποτέλεσμα που θέλω. Με αποσυμπιέζει το γράψιμο. Με ταξιδεύει.
* Όσο για την σκηνοθεσία είναι κάτι που θέλω να δοκιμάσω. Φλερτάρω με κείμενα που θέλω να ανεβάσω και ξέρω πως όταν νιώσω έτοιμη και με σωστές συνθήκες θα το τολμήσω.
* Χορεύω από τεσσάρων χρονών. Σχέση ζωής λοιπόν ο χορός. Όσο για τον αθλητισμό, μικρή έκανα βόλευ στον Πανελλήνιο και κυρίως βλέπω τον Παναθηναϊκό στο γήπεδο στο ποδόσφαιρο.
* Δε ξεχωρίζω τις δουλειές μου. Ήταν όλες σημαντικές. Μου έμαθαν πράγματα, πήρα εμπειρία, γνώρισα ανθρώπους που μοιραστήκαμε πολλά και όλες με φέρανε σ’αυτό που είμαι σήμερα. Οπότε θα μου επιτρέψεις να μη ξεχωρίσω.
* Θέλω να καταπιαστώ με όσα περισσότερα έργα, ρόλους και συγγραφείς μπορώ. Σίγουρα θέλω μέσα σε αυτά να είναι η Κασσάνδρα, ένας από τους αγγελιοφόρους των τραγωδιών, να παίξω κλασσικά έργα και απόλυτα μοντέρνα. Να λέω ιστορίες και να σας ξυπνάω το συναίσθημα.
* Στην Αθήνα μου αρέσουν οι γειτονιές της, τα νεοκλασσικά της, τα μικρά μπαράκια της και οι μεγάλες βόλτες που κάνω. Μου αρέσουν τα μνημεία της και οι λόφοι της και φυσικά το κέντρο της. Το αγαπώ το κέντρο της Αθήνας. Δεν μου αρέσει που βλέπω σκουπίδια παντού. Δεν μου αρέσει που βλέπω γραμμένους τοίχους χωρίς νόημα. Δεν μου αρέσει ο τρόπος που οδηγούν γιατί δεν υπάρχει πουθενά ο κοκ.
* Στο Allfun μου αρέσει το ότι ασχολείται με τα καλλιτεχνικά δρώμενα, τους καλλιτέχνες και γενικότερα με την τέχνη. Ότι ανεβάζει ακροάσεις ενώ δεν είναι αμιγώς τέτοιο σάιτ και παρόλα αυτά το κάνει. Μου αρέσει που θέλει να υπάρχει τέχνη στα άρθρα του και να παρακινεί τον κόσμο σ’αυτήν. Μπράβο All4fun για αυτές σας τις κινήσεις!
& Αναλυτικές λεπτομέρειες για το “Καληνύχτα Μαργαρίτα” ΕΔΩ:
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 18/6/2021