Η εκπληκτική του ερμηνεία ως Λένος στο “Άνθρωποι και Ποντίκια” είναι για βραβείο από μόνη της.
Και αποτελεί έναν βασικότατο λόγο για την τεράστια επιτυχία της πολυβραβευμένης πλέον παράστασης, που βασίζεται στο βιβλίο του Τζον Στάιμπεκ και συνεχίζεται για 2η σεζόν στο Cartel σε σκηνοθεσία Βασίλη Μπισμπίκη.
Ο Δημήτρης Δρόσος απολαμβάνει ιδιαιτέρως και τη φετινή θεατρική χρονιά, που έρχεται σε μια σεζόν, όπου αφήνει το στίγμα του και τηλεοπτικά ως Μεχμέτ Καρτάλ στο “Κόκκινο Ποτάμι”.
Είναι τέτοια η ταύτιση μάλιστα ορισμένων τηλεθεατών με πόσο καλά ερμηνεύει και τον συγκεκριμένο ρόλο, που συχνά κάποιοι τον “μαλώνουν” για τον χαρακτήρα που υποδύεται (ο οποίος βασίζεται στον Ταλάατ Πασά)
“Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι κάποιοι συγχέουν τον ηθοποιό με τον ρόλο. Καταλήγουν όμως να με συγχαίρουν για την ποιότητα της σειράς και δέχομαι θετικά σχόλια για τις ερμηνείες όλων των ηθοποιών”, αναφέρει στο All4fun ο Δημήτρης, συμπληρώνοντας για το συγκεκριμένο χαρακτήρα: “Βασίζεται σε ιστορικό πρόσωπο, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εσωτερική πολιτική της οθωμανικής αυτοκρατορίας στις αρχές του 20ου αιώνα. Πρόκειται για έναν χαρακτήρα πού διακρίνεται για την οξύνοια, τον δυναμισμό, την τόλμη και κυρίως την σκληρότητα του. Προσπαθώ ν’ αναδείξω όλες τις πτυχές του με όσο πιό αντικειμενικό τρόπο μπορώ. Σαν ηθοποιός δε μου επιτρέπεται να κρίνω τον χαρακτήρα που ερμηνεύω. Ώς πολίτης και άνθρωπος είμαι πιο υποκειμενικός”.
Παράλληλα με την παρουσία του στο “Άνθρωποι και ποντίκια”, αλλά και στο “Κόκκινο Ποτάμι” βρίσκεται σε εντατικές πρόβες για τα “Κόκκινα φανάρια”, τα οποία θα παρουσιαστούν διασκευασμένα τον Μάρτη στο Cartel σε σκηνοθεσία πάλι του Βασίλη Μπισμπίκη.
* Όλα σχετικά με την ενασχόλησή μου με την υποκριτική ξεκινούν στην βρεφική και παιδική ηλικία με τα παιχνίδια που έπαιζα με τον εαυτό μου αλλά και με τους φίλους μου. Παιχνίδια ρόλων: Του καλού, του μπαμπά, του Ζορό, του μαχητή, του δικηγόρου, του γιατρού κλπ. Με εξίταρε να μπαίνω στα παπούτσια του άλλου παράλληλα με την επιθυμία να μεγαλώσω. Μεγαλώνοντας στα προεφηβικά μου χρόνια εντάχθηκα σε μιά παιδική ερασιτεχνική ομάδα και ξεκίνησα ν’ αντιλαμβάνομαι πιο συνειδητά πια ότι η υποκριτική είναι ένα παιχνίδι μεν, σοβαρό δε και με κανόνες.
* Χρειάστηκε να μου λείψει αυτό το παιχνίδι τα χρόνια του λυκείου και συνειδητοποίησα τα χρόνια των σπουδών ότι ήθελα ν’ ασχοληθώ με αυτό. Έτσι και μπήκα σε μιά τροχιά αναζήτησης για να σπουδάσω την δραμάτική τέχνη και να μπώ απολύτως συνειδητοποιημένα στο χώρο της υποκριτικής.
* Τολμώ να πω ότι η υποκριτική από όλες τις τέχνες και ειδικότερα τις παραστατικές είναι αυτή πού είναι πιό κοντά στη ζωή. Αυτό, γιατί ό,τι συμβαίνει, εκπληρώνεται στη στιγμή και δεν επαναλαμβάνεται. Αυτό με συγκινεί βαθειά.
* Ένας ηθοποιός αντιμετωπίζει την όλη κατάσταση με γενναιότητα, τόλμη και αγάπη. Μα πάνω απ’ όλα με ανησυχία.
* Δεν πιστεύω ότι η τέχνη δίνει απαντήσεις. Θεωρώ όμως ότι μπορεί να θέσει ερωτήματα πού οδηγούν σε περαιτέρω σκέψη.
* Ένα μεσημέρι χτύπησε το τηλέφωνό μου από την Χρύσα Ψωμαδέλλη, casting director, η οποία με κάλεσε για να με προτείνει στο “Κόκκινο Ποτάμι” και στον σκηνοθέτη της σειράς, τον κο Μανουσάκη. Στο τηλέφωνο ξεκίνησα να της εξηγώ ότι η εικόνα που είχε από εμένα δεν ήταν η ίδια, καθώς η εμφάνισή μου είχε μεταβληθεί από γενειοφόρου σε clean-cut face. Επέμεινε να πάω στο casting κι έτσι ξεκίνησαν όλα.
* Χρειάστηκε να μελετήσω πολύ, κυρίως τουρκική ιστορία για να προσεγγίσω τον χαρακτήρα του Μεχμέτ Καρτάλ. Αυτό γιατί βασίζεται σε ιστορικό πρόσωπο (Μεχμέτ Ταλάατ) πού έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εσωτερική πολιτική της οθωμανικής αυτοκρατορίας στις αρχές του 20ου αιώνα. Πρόκειται για έναν χαρακτήρα πού διακρίνεται για την οξύνοια, τον δυναμισμό, την τόλμη και κυρίως την σκληρότητα του.
* Προσπαθώ ν’ αναδείξω όλες τις πτυχές του χαρακτήρα του με όσο πιο αντικειμενικό τρόπο μπορώ. Αυτό γιατί σάν ηθοποιός δέν μου επιτρέπεται να κρίνω τον χαρακτήρα που ερμηνεύω. Ώς πολίτης και άνθρωπος είμαι πιο υποκειμενικός. Αναγνωρίζω τις καταστροφικές του αποφάσεις και ενέργειες που στόχευσαν τους πληθυσμούς τών Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσυρίων.
* Υπάρχουν στιγμές πού με σταματούν στον δρόμο και με μαλώνουν για τις πράξεις του ρόλου μου. Κάποιοι ταυτίζονται και συγχέουν τον ηθοποιό με τον ρόλο που υποδύεται. Καταλήγουν όμως να με συγχαίρουν για την ποιότητα της σειράς και δέχομαι θετικά σχόλια για τις ερμηνείες όλων των ηθοποιών. Τη σειρά την προτείνω σε όλους καθώς είναι μια εργασία που διακρίνεται από συνέπεια, πίστη και πολλή δουλειά και παράλληλα με σεβασμό στα ιστορικά γεγονότα, αλλά και στον τηλεθεατή.
* Είναι μεγάλη χαρά να βρίσκεσαι σε μιά δουλειά σαν όπως το “Κόκκινο Ποτάμι”. Πρώτα πρώτα η συνεργασία με τον κο Μανουσάκη είναι ευλογία. Έχει μελετήσει πολύ καλά το θέμα που πραγματεύεται η σειρά, επιμένει στην λεπτομέρεια και μας καθοδηγεί όλους με ευγένεια και τρυφερότητα. Νιώθω τυχερός πού είμαι δίπλα του καθώς γνωρίζει πολύ καλά την τηλεόραση και μαθαίνω πολλά κοντά του. Πρόκειται για μιά μεγάλη παραγωγή με εξαιρετικούς συντελεστές. Ηθοποιοί, τεχνικοί, φροντιστές, παραγωγοί, εργαζόμαστε όλοι ενωμένοι σαν γροθιά για να προκύψει ένα αρτιο αποτέλεσμα.
* Πέρασαν πολλά χρόνια που υπήρχαν τηλεοπτικά προϊόντα όπως το “Κόκκινο Ποτάμι”. Για καιρό παρακολουθούσαμε ξενόγλωσσες σειρές κυρίως και ελάχιστες ελληνικές. Η ανταπόκριση του κόσμου αποδεικνύει πόσο έλειπαν από το τηλεοπτικό τοπίο τέτοιες δουλειές. Δεν θα έλεγα ότι υπάρχει κάτι που θα ήθελα διακαώς να κάνω τηλεοπτικά. Όλα κρίνονται από την ποιότητα της πρότασης και γι’αυτό είμαι ανοιχτός.
* Το να επιχειρούμε να διαπραγματευτούμε ένα διαμάντι της παγκόσμιας λογοτεχνίας, με αναγνώστες απ’ όλον τον κόσμο που έχει αφήσει το στίγμα του στον λογοτεχνικό χάρτη, όπως το “Άνθρωποι και Ποντίκια” του Τζον Στάινμπεκ ήταν και είναι μιά πρόκληση. Μεταφέρεται η ιστορία στο σήμερα με πρωταγωνιστές ανθρώπους που μπορεί να συναντήσουμε στο δρόμο, σ’ ένα εργοτάξιο. Άνθρωποι πού μάχονται να επιβιώσουν παράλληλα ομως χαίρονται, λυπούνται,
αστειεύονται, κοροϊδεύουν,
παθιάζονται, απογοητεύονται,
αλλά πιο πολύ ονειρεύονται. Όταν ονειρεύεσαι, υπάρχει ελπίδα, βλέπεις το αύριο, έχεις κάτι να περιμένεις.
* Κάθε ένας από τους συνεργάτες-συντελεστές-συναδέλφους-φίλους είναι μέσα σε αυτό ευθύς εξαρχής. Αυτό δημιούργησε μιά ζεστή αγκαλιά ανθρώπων πού λέει μια ιστορία, ενώ ο καθένας κουβαλάει τη δική του.Το κοινό φαίνεται πώς το εισπράττει αυτό εξ’ου και η απίστευτη προσέλευση. Παράλληλα η ομάδα του Cartel εργαζόμαστε εντατικά στα “Κόκκινα φανάρια” σε μια trans διασκευή. H παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού.
* Γνωρίζω τον Βασίλη Μπισμπίκη πολλά χρόνια. Κάναμε πολλή παρέα στα χρόνια της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Βρισκόμασταν μιά μικρή παρέα σε καφενέδες και μιλούσαμε ώρες για θέατρο, σινεμά, τέχνη. Ανταλλάσαμε εικόνες και κάναμε όνειρα. Με το “Άνθρωποι και ποντίκια” επιτέλους ανταμώσαμε και σκηνικά.
* Ο Βασίλης είναι ένας πολύ καλός φίλος και τον διακρίνουν αρετές πού με συγκινουν. Είναι ειλικρινής, ευθύς και γενναιόδωρος. Εκτιμώ ιδιαίτερα ότι επιδιώκει να κατανοεί τον άλλον και τα καταφέρνει. Επίσης είναι άνθρωπος με μπέσα. Όλα αυτά τα στοιχεία του χαρακτήρα του είναι ευδιάκριτα γι’ αυτό και είναι πολύ ευχάριστο και παραγωγικό να δουλεύεις μαζί του.
* Αυτές οι αρχές νομίζω ότι διακρίνουν όλα τα μέλη της ομάδας του Cartel. Κυριολεκτικά είναι όλοι ένας κι ένας. Η αλληλοεκτίμηση, ο σεβασμός και η αποδοχή είναι στοιχεία αδιαπραγμάτευτα στο χώρο πού δουλεύουμε. Νιώθω ότι είμαι μέλος μιας υπέροχης οικογένειας.
* Αφαλώς ο Λένος, ο ρόλος που ερμηνεύω, είναι μιά από τις σημαντικότερες στιγμές – άν όχι η σημαντικότερη – στην επαγγελματική μου θεατρική πορεία. Αυτό το αναγνωρίζω.
* Το να επιβραβεύεσαι για τον κόπο της εργασίας σου είναι πολύ τονωτικό και σε επιβεβαιώνει, σου δίνει δύναμη να συνεχίσεις. Τα βραβεία του All4fun και του Αθηνοράματος μας γέμισαν χαρά και αισιοδοξία. Το γιορτάσαμε μέχρι το πρωί και με τα μεν και τα δε. Ήταν μιά αναγνώριση όλης της προσπάθειας μας και το καταευχαριστηθήκαμε. Δεν μπορώ να πω ότι το περίμενα.
* Έχω μάθει σ’αυτή τη δουλειά να μήν έχω υψηλές προσδοκίες. Δεν εφησυχάζουμε. Συνεχίζουμε τη δουλειά με πίστη και αγαπητικότητα. Μόνο θετικά ήταν τα σχόλια για τις βραβεύσεις μας. Αυτό πού με ικανοποίησε ιδιαίτερα είναι ότι όλοι υποστήριξαν ότι το αξίζαμε και αυτό φάνηκε και τη στιγμή των βραβεύσεων.
* Η σχέση μου με το σινεμά έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια. Κυρίως συμμετοχές σε μικρού μήκους αλλά και μεγάλου. Τις περισσότερες φορές αφιλοκερδώς, όχι για να “χαλάσω την πιάτσα”, αλλά για να βοηθήσω κινηματογραφιστές, που δεν έχουν μπάτζετ να κάνουν πραγματικότητα τα όνειρά τους. Εύχομαι να έρθουν ενδιαφέροντα σενάρια και όμορφες προτάσεις με ανθρώπους πού εκτιμώ. Τώρα πού τα βάζω κάτω έχουμε πολλούς άξιους κινηματογραφιστές. Ας τολμήσουν κι οι παραγωγοί. Μπορούν ανα γίνουν πολύ αξιόλογες δουλειές. Το έμψυχο δυναμικό το έχουμε. Το budget λείπει.
* Δεν έχω ασχοληθεί με την σκηνοθεσία. Δέν έτυχε. Πρέπει να υπάρχει μιά βαθιά ανάγκη να πεις κάτι και να έχεις την γενική επιστασία αλλά και την ευθύνη. Είναι ένα λογοτέχνημα που τριβελίζει το μυαλό μου εδώ και χρόνια και το δουλεύω από καιρό σε καιρό αλλά χρειάζεται χρόνος, αφοσίωση και χρήματα. Όταν είμαι έτοιμος θα συμβεί.
* Η σχέση μου με τις τέχνες ξεκίνησε από νωρίς. Υπήρχε μια έφεση στο τραγούδι, στη μουσική. Έκανα και κάποια μαθήματα κιθάρας στο ωδείο και παράλληλα παραδοσιακούς χορούς. Και ο αθλητισμός υπηρχε στη ζωή μου από νωρίς. Ποδόσφαιρο, στίβος αλλά κυρίως μπάσκετ. Έβλεπα όλους τους αγώνες, έκανα συλλογή από πόστερ, χαρτάκια NBA και ξεχνιόμουν στο γήπεδο ώρες.
* Παράλληλα μάθαινα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και στην ενήλικη ζωή μου, πριν μερικά χρόνια ξεκίνησα και τουρκικά. Κατευθύνθηκα πρός μιά γλώσσα που δέν είναι ευρωπαϊκη. Την βρήκα ενδιαφέρουσα. Μου αρέσει να μαθαίνω καινούρια πράγματα. Θα ήθελα να έχω περισσότερο χρόνο να ξανασχοληθώ.
* Η συνεργασία με τον Βασίλη είναι σίγουρα στην κορυφή της λίστας. Κάθε συνεργασία είχε κάτι να μου προσφέρει. Ο Μπισμπίκης, ο Γκραουζίνις και ο Φιλίππογλου μου έχουν αφήσει ισχυρές αναμνήσεις. Όπως προανέφερα δεν έχω προσδοκίες. Είναι πολλοί οι σκηνοθέτες έμπειροι και νεότεροι πού κάνουν ενδιαφέρουσες δουλειές. Και άπειρα τα έργα…άπειροι οι ρόλοι..
* Στην Αθήνα μου αρέσουν τα θέατρα, οι χώροι τέχνης, τα μουσεία, τα πάρκα, οι λόφοι της, κάποια κτίρια που φέρουν ιστορία ή και ιστορίες, οι όμορφες γειτονιές, οι παραδοσιακοί καφενέδες, τα λίγα πουλιά που μπορεί να ακούσεις να κελαηδάνε. Δεν μου αρέσει η βρωμιά στις γειτονιές, το ότι δεν υπάρχουν περισσότεροι πράσινοι χώροι, τα άσχημα κτίρια, η αποξένωση, η αγένεια, η κίνηση, ο συνεχής θόρυβος, η μιζέρια. Η Αθήνα είναι εδώ και καιρό μιά μητρόπολη. Μπορούμε να την φροντίζουμε και αυτή και τους ανθρώπους πού κατοικούν σ’ αυτήν.
* Το All4fun κατάφερε σε λίγα χρόνια με επιμονή και συνέπεια να δημιουργήσει μιά πλατφόρμα ενημέρωσης για τον σύγχρονο θεατρικό χάρτη, προσβάσιμο από όλους, δημιουργώντας ένα κοινό πιο νεαρής ηλικίας, παρουσιάζοντας σχεδόν όλες τις θεατρικές παραστάσεις και παράλληλα παρουσιάζει πρόσωπα του χώρου. Συγχρόνως οι ανακοινώσεις των ακροάσεων είναι πολλή σημαντική δουλειά. Επίσης διευρύνεται στην πληροφόρηση σχετικά με τον κινηματογράφο και την τηλεόραση.Το ότι υπάρχει τόση επισκεψιμότητα είναι πολύ αισιόδοξο καθώς αποτελεί δείκτη για το τι συμβαίνει στην πόλη και πόσοι ενδιαφέρονται να ενημερωθούν για τα δρώμενα της. Ευχαριστώ πού υπάρχεις All4fun!
& Αναλυτικές λεπτομέρειες για την παράσταση “Άνθρωποι και Ποντίκια”, που συνεχίζεται με τεράστια επιτυχία για 2η σεζόν στο Cartel,
&& Όλα όσα έγιναν στα 7α Θεατρικά Βραβεία Κοινού All4fun,
&&& Μπορείτε να βλέπετε όλα τα επεισόδια από το “Κόκκινο Ποτάμι” ΕΔΩ:
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 16/2/2020
