Βρίσκεται στην πιο δημιουργική φάση της μέχρι τώρα καριέρας του.
Μιας καριέρας, που είχε απειληθεί σοβαρά με πρόωρο τερματισμό όταν τρεις φορές πήγε για ακρωτηριασμό μετά από ατύχημα με τη μηχανή του.
Κάτι τέτοιο τελικά ευτυχώς αποτράπηκε και ο Στέλιος Δημόπουλος μετά από αρκετούς μήνες αναγκαστικής αποχής επέστρεψε ελέω Γιώργου Παλούμπη στην σκηνή στον “Εθνικό Ελληνορώσων”.
“Ο άνθρωπος είναι συγκλονιστικός και του χρωστάω τη ζωή μου”, παραδέχεται στο All4fun ο Στέλιος, που έχει την ευκαιρία να συνεργάζεται με τον βραβευμένο σκηνοθέτη και στα “Αξύριστα Πηγούνια” του επίσης βραβευμένου Γιάννη Τσίρου, τα οποία ξεκίνησαν πριν από λίγες ημέρες.
Παράλληλα κάθε Δευτέρα και Τρίτη συμμετέχει στο Θέατρο Αθηνών “Terror” μ’ έναν πολύ διαφορετικό ρόλο, αφού υποδύεται τον πιλότο Λαρς Κοχ. “Βρέθηκα στηην παράσταση μετά από υποκριτικό scouting του Γιώργου Οικονόμου και του Βασίλη Παλαιολόγου. Με είχαν δει στον Εθνικό Ελληνορώσων να παίζω ένα συνοικιακό τσογλανάκι και σκέφτηκαν “ωραία δε θα’ταν να πάρουμε αυτό το τυπάκι και να το βάλουμε να παίξει έναν επισμηναγό της Γερμανικής πολεμικής αεροπορίας που στέλνει έναν τηλεκατευθυνόμενο πύραυλο εναντίον επιβατικού αεροπλάνου και σκοτώνει 164 άτομα; Πέραν του χαβαλέ για μένα σημαίνει πολλά αυτή η συνεργασία. Βρίσκομαι σε ένα τιμ ανθρώπων που εκτιμώ πολύ, μ’ έναν ρόλο διαμάντι, που με πονάν και τους πονάω και προσπαθούμε να περατώσουμε αυτόν το θεατρικο-δικανικό άθλο όσο πιο τίμια και ειλικρινά μπορούμε. Το Terror είναι ένα έργο που πραγματεύεται την ηθική τοποθέτηση του πολίτη του 21ου αιώνα σε δραματικά μεταβαλλόμενες οικονομικές, πολιτικές και ιστορικές συνθήκες υπό το την ψυχολογική μέγγενη της τρομοκρατίας. Είναι ένα κείμενο βαθιά πολιτικό, σημερινό και μεγάλο…”
* Βυρωνιώτης ξεριζώνεται από τον τόπο του και μετακομίζει στην επαρχία λόγω μετάθεσης των γονιών του. Οι γονείς τον υπό την απειλή Καλάσνικοφ τον αναγκάζουν να πάρει το Proficiency με την πρώτη και να γίνει διεθνολόγος. Γίνεται τελικά διεθνολόγος, παίρνει και το Proficiency και μετά ξεκινάει η κατρακύλα. Μπλέκει σε αίρεση που λατρεύει τα χταπόδια, γίνεται μάστερ στις σκοτεινές τέχνες υπό την καθοδήγηση της φατρίας των νίτζα του Κόκκινου Λωτού, διαλογίζεται 12 μήνες στη μεξικανική έρημο χωρίς τρόφιμα και νερό, βλέπει σε όραμα τη θεία του την Κούλα που τον συμβουλεύει να δώσει εξετάσεις σε δραματική, κωλώνει να το πει στους γονείς του μην τον κράξουν, στο τέλος λέει δε γαμιέται θα το πω, το λέει και επειδή η μάνα του μόλις πρόσφατα έχει νοσήσει από την ΚΩΛΟΑΡΡΩΣΤΙΑ του λέει να πάς. Ε, και πήγε.
* Υποκριτική σημαίνει να είσαι χαμαιλέοντας. Να γίνεις ΑΛΛΟΣ. Να κονιορτοποιείς και να εξαλείφεις το «είναι» σου μέχρι το μεδούλι σου. Να σκοτώνεις το εγώ σου. Να υπηρετείς χωρίς ναρκισσισμό και υποκριτικό αυνανισμό το κείμενο και το μήνυμα του. Και αν σε όλη αυτή τη διαδικασία πεθάνεις επί σκηνής, τόσο το καλύτερο.
* Ένας καλλιτέχνης αντιμετωπίζει την κρίση με το να ΜΗΝ έχει μια δουλειά αντίστοιχη με το πτυχίο του, με το να τον χαρτζιλικώνει στα 36 του η γιαγιά του η Χριστίνα, με το να προσπαθεί να εξηγήσει στους δικούς του ότι η υποκριτική είναι μια κανονική δουλεία από την οποία όμως δε θα πληρωθείς ποτέ (εκτός αν παίζεις στο Εθνικό), με το να διαβάζει μέρα νύχτα βιβλία και να βλέπει ταινίες και να ακούει γαμάτες μουσικάρες, με το να αγαπάει τους φίλους του μέχρι θανάτου, με το να τον αγαπάν και εκείνοι και με το να μπορεί να μετασχηματίζει τα σκατά σε φως. Και ποτέ μα ποτέ (ΠΟΤΕ ΟΜΩΣ) να μη μασάει.
* Η τέχνη είναι το πολιτιστικό μας νόμισμα. Στα μουσεία μας εκτίθεται τέχνη, δεν εκτίθενται τραπεζικοί λογαριασμοί. Η τέχνη αν είναι πραγματική, ζώσα και πάλλουσα πάντα μπορεί να δίνει απαντήσεις. Και η παραδοξότητα της τέχνης έγκειται στο ότι όσο δυσκολότερες οι συνθήκες τόσο πιο αναγκαία η παρουσία της και η καθαρτική της δύναμη.
* Βρέθηκα στο Terror μετά από υποκριτικό scouting του Γιώργου Οικονόμου και του Βασίλη Παλαιολόγου. Με είχαν δει στον Εθνικό Ελληνορώσων να παίζω ένα παιδί της γειτονιάς, ένα συνοικιακό τσογλανάκι και σκέφτηκαν … Ωραία δε θα’ταν να πάρουμε αυτό το τυπάκι και να το βάλουμε να παίξει έναν επισμηναγό της Γερμανικής πολεμικής αεροπορίας που στέλνει έναν τηλεκατευθυνόμενο πύραυλο εναντίον επιβατικού αεροπλάνου και σκοτώνει 164 άτομα;
* Πέραν του χαβαλέ τώρα για μένα σημαίνει πολλά αυτή η συνεργασία. Βρίσκομαι σε ένα τιμ ανθρώπων που εκτιμώ πολύ, που μου εμπιστευτήκαν ένα ρόλο διαμάντι, που με πονάν και τους πονάω και προσπαθούμε να περατώσουμε αυτόν το θεατρικο-δικανικό άθλο όσο πιο τίμια και ειλικρινά μπορούμε. Το Terror είναι ένα έργο που πραγματεύεται την ηθική τοποθέτηση του πολίτη του 21ου αιώνα σε δραματικά μεταβαλλόμενες οικονομικές, πολιτικές και ιστορικές συνθήκες υπό το την ψυχολογική μέγγενη της τρομοκρατίας. Είναι ένα κείμενο βαθιά πολιτικό, σημερινό και μεγάλο.
* Εγώ στη θέση του χαρακτήρα μου θα’μουν στο Octoberfest και θα’τρωγα λουκάνικα. Δεν έχει σημασία τι θα έκανα στη θέση του ως Στέλιος. Είμαι στη θέση του ως Λάρς Κόχ. Και σημασία έχει αυτό και μόνο αυτό. Στο τέλος κάποιων εκ των παραστάσεων έχω δεχτεί και ένα μικρό μπούλινγκ από κόσμο που θεωρεί ένοχο τον Κόχ. Θυμάμαι χαρακτηριστικά που προσπαθούσα να βοηθήσω μια κυρία να κατέβει τη σκάλα και μου πε με ύφος, φύγε από δω εγώ αυτούς που πετάνε βόμβες δεν τους θέλω κοντά μου. Αυτό για μένα ήταν τεράστιο κομπλιμέντο. Μεγάλη τιμή να σε αντιμετωπίζουν σα ρόλο και μετά το τέλος της παράστασης.
* Τα Αξύριστα Πηγούνια είναι ένα τρομερό και φοβερό έργο του Γιάννη Τσίρου, του συγγραφέα του Άγριου Σπόρου, της αόρατης Όλγας κτλ. Σε μια εποχή που ο ρατσισμός και ο σεξισμός φέρει τη δυσωδία μια κολόνιας που ούτε καν συνειδητοποιούμε ότι φοράμε, η ικανότητα του Τσίρου να διαρρηγνύει το λεπτό υμένα του νεοελληνικού κοινωνικού καθωσπρεπισμού καθιστά τα «Αξύριστα Πηγούνια» ένα έργο πιο επίκαιρο από ποτέ.
* Τα χω πει πολλές φορές για τον Γιώργο Παλούμπη. Ο Γιώργος σε διαπλανητικό διαγωνισμό για το πιο καλόκαρδο ον στο γαλαξία θα έβγαινε δεύτερος. (Δε σε χάλασε Παλούμπη). Πρώτος ως γνωστόν εδώ και 60.000 χρόνια βγαίνει ο Ζλότ ο Βουτυράτος ο οποίος όταν βρίζει εκτοξεύει κομπλιμέντα. Ε, μετά από αυτόν είναι ο Γιώργος. Τώρα για να τα λέμε όλα ως έχουν είναι πραγματικά μεγάλη χαρά να συνεργάζεσαι με κάποιον που υπηρετεί το θέατρο και δεν πουλάει σκηνοθετιλίκι, που είναι συνεπής στον θεατρικό και αξιακό του κώδικα, που είναι ψυχικά υγιής και δεν τρέφεται από τα δάκρυα των ηθοποιών του, που τους εμπιστεύεται, που τους αφήνει ελεύθερους να προτείνουν τα πιο παρανοϊκά πράγματα και που τους στηρίζει ακόμη και όταν τους ξεχάσουν όλοι. Εμένα οι γιατροί όταν πήγα 3 φορές για ακρωτηριασμό μετά από ατύχημα με τη μηχανή μου λέγανε οτι δε θα ξαναπερπατήσω και ο Παλούμπης, ο τρελέας μου ζήτησε με εξωσκελετό να πάω να παίξω μπάσκετ για τον «Εθνικό Ελληνορώσων». Ο άνθρωπος είναι συγκλονιστικός και του χρωστάω τη ζωή μου. Τίποτα λιγότερο.
* Ο “Εθνικός Ελληνορώσων” ήταν να παίζει ήδη. Στο Καρτέλ. Και μετά η μοίρα μας χτύπησε και ο Μάκαρος ο Παπαδημητράτος έπεσε από μια σκάλα ο δύστυχος και έσπασε τον ώμο του και δυό πλευρά. Και πήγαμε στο νοσοκομείο τη μέρα των γενεθλίων μου και ο Μακούλης μας ήταν στενοχωρημένος και μας έλεγε συγνώμη που σας κρέμασα και εμείς του παμε να σαι εσύ καλά αγάπη μου θα σε περιμένουμε μέχρι σβήσει ο ήλιος και μας λέει σίγουρα; Και του λέμε ναι μωρή παιχτούρα Μάκη. Σίγουρα. Η όλοι η κανείς. Δε θέλω να βάλω μπουρλότο στη μπασκετικο-θεατρική Αθήνα αλλά οι προσευχές και το πείσμα του Μάκη θα τον κάνουν να επιστρέψει κοντά μας πολύ σύντομα. Πολύ πολύ πολύ σύντομα.
* Λατρεύω τον κινηματογράφο. Και να βλέπω και να παίζω. Έχω κάνει ένα γρήγορο πέρασμα από τον «Αόρατο» του Δημήτρη Αθανίτη και είμαι πολύ περήφανος για δυο ταινίες μικρού μήκους με τον Κηρυναίο Παπαδημάτο το “Maniera Greca” και το «Πιασ’το πράμα και σφάξτο» (σχετικά με τη ζωή του Μάρκου Βαμβακάρη) που αυτή τη στιγμή τελειοποιείται και ετοιμάζεται να χτυπήσει τον ελληνικό κινηματογράφο σαν Αρμαγεδδώνας.
* Η σχέση μου με την τηλεόραση έγκειται στο να την έχω κλειστή και να την ανοίγω μόνο για να παίξω Playstation και για να βάλω καμιά ταινία. Θεωρώ το επίπεδο της ελληνικής τηλεόρασης τουλάχιστον τραγικό. Αρπακωλιά, προχειροδουλειά και κωμίκα για κυράτσες. Τηλεόραση για νοικοκυραίους. Σεξιστική, βρώμικη, φτηνή και Β’ διαλογής διασκέδαση υπό την αιγίδα ημίνεκρων και πουλημένων πρωταγωνισταράδων που έχουν ήδη πουλήσει την ψυχή του στο διάολο. Καταλαβαίνω την ανάγκη να στάζει το μαρούλι αλλά στην τελική ας γινόσουν κατσίκα όχι ηθοποιός. Εξαιρούνται πολύ πολύ πολύ λίγα πράγματα όπως ας πούμε το «Νησί» και κάτι κωμικές σειρές που όντως γύρω στα 90’s κάτι είχαν να πουν. Πρέπει να ναι κάτι πάρα πάρα πολύ καλό για να κάνω τηλεόραση. Αλλιώς προτιμώ να τηγανίσω τα μουστάκια μια γαρίδας.
* Νιώθω ότι είμαι σε μια φάση στη ζωή μου που θέλω να σκηνοθετήσω. Να δημιουργήσω κάτι που θα φέρει εξ ολοκλήρου την προσωπικό μου κώδικα και θα γίνει απολύτως υπό τους όρους μου. Τραγουδάω επίσης στους Granny Goes Mad και βρισκόμαστε στο στούντιο ετοιμάζοντας το πρώτο μας άλμπουμ, αθλούμαι πολύ, είμαι θαυμαστής του Kyrie Irving και χορεύω μόνο όταν μεθύσω.
* Για όλες τις συνεργασίες μου είμαι περήφανος. Επιλέγω πολύ συνειδητά τους συνεργάτες μου και είμαι περήφανος για αυτούς ακόμη και αν με κάποιους έχουμε χωρίσει δρόμους. Συμμετέχω μόνο σε παραστάσεις που με αφορούν. Έργο που εμένα με στοιχειώνει ήταν, είναι και θα είναι ο Μάκβεθ.
* Όλα μου αρέσουν στην Αθήνα. Να αράζω στην ταράτσα του κολλητού μου του Έκτορα και να με παρακαλάει να πιώ ξύδια και εγώ να πίνω σόδα κάνοντας δισκοκριτικές, να κάνουμε ψησίματα με το τιμ του Ελληνορώσων και να τρώμε κοψίδια και να κολλάνε στα δόντια μας τα κάρβουνα και να γελάμε με τα ίδια αστεία ξανά και ξανά. Να πηγαίνω ντυμένος σαν μπαμπόγερος με το Νεφελάκι μου και να αγοράζω μισόκιλο παγωτό, ενώ χθες βράδυ είπα ότι δε θα ξαναφάω και να της βάζω με το ζόρι το μπουφάν μου όταν κρυώνει, να παίζω pro και 2κ με το φίλο μου τον Μπάμπη και να με λέει «ασβό» όταν τον κερδίζω. Να πηγαίνω στο σπίτι του Ξανθού με το Νίκο και τον Κώστα και να παίρνουμε αγκαλιά το πιο θαρραλέο μωράκι του σύμπαντος και να οδηγώ βράδυ βλέποντας τα φώτα της πόλης και να λέω τι ωραία πόλη ρε γαμημένε Στέλιο. Δε μ’ αρέσουν τα φασισταριά, οι ρατσιστές, οι σεξιστές, οι νοικοκυραίοι, οι παρτάκηδες, οι κεκαλάδες, οι πολιτικά ορθοί, οι έλληνες ράπερ, οι χαζογκόμενες, οι χαζογκόμενοι, οι σφίχτες, οι νάρκισσοι, οι επηρμένοι, οι αγενείς, οι μπετόβλακες, οι μικρόψυχοι και οι γλύφτες.
* Εσύ μου αρέσεις στο All4fun Κυριάκο και μην το κόψεις. Για το ότι είσαι τόσο τρελός που με αφήνεις να τα πω όπως γουστάρω χωρίς να το παίζω καλλιτεχνόπουλος…
& Αναλυτικές λεπτομέρειες για το “Terror” ακολουθούν ΕΔΩ:
&& Αναλυτικές λεπτομέρειες για τα “Αξύριστα Πηγούνια” ακολουθούν ΕΔΩ:
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 7/11/2019
