Από την ανυπομονησία συμμετοχής στις σχολικές γιορτές μέχρι την τελική απόφαση να γίνει ηθοποιός μεσολάβησε καιρός. Πρώτα ήρθε η σχολή Μηχανολογίας στην Πάτρα. Μετά η προτροπή μιας φίλης ν΄ ασχοληθεί πιο ενεργά με την υποκριτική. Και έπειτα μιας άλλης φίλης να πάει σ’ ένα αντίστοιχο σεμινάριο.
Και όταν τελικά αυτός ο κόσμος ανοίχτηκε μπροστά της η Ναζίκ Αϊδινιάν γνώριζε πια καλά τα μονοπάτια, που έπρεπε ν’ ακολουθήσει στην πορεία της. Αρκετά χρόνια μετά και παρά τις αντίξοες συνθήκες εξακολουθεί να βρίσκεται ενεργά στον αγαπημένο της χώρο. Αυτό το καλοκαίρι, μάλιστα, τη βρίσκει να είναι μέλος του χορού των “Ευμενίδων” που σκηνοθετεί η Γεωργία Μαυραγάνη στην τριλογία Ορέστεια.
Έχοντας ήδη νωπές τις αναμνήσεις από την παρουσία της στην πρώτη φετινή παράσταση του Φεστιβάλ Επιδαύρου η Ναζίκ διασκέδασε και διασκεδάζει και με το παραπάνω αυτήν την ιδιαίτερη στιγμή σε μια συμμετοχή, που ήδη έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά της…
* Θυμάμαι σ’ολες τις σχολικές γιορτές την ανυπομονησία μου να πάρω μέρος ενεργά και το γέμισμα που ένιωθα κατά τη διαδικασία. Δεν μπορούσα όμως τότε να το μεταφράσω μέσα μου.
* Στην Πάτρα όταν σπούδαζα μηχανολόγος μια φίλη μου, μου είπε ότι θα έπρεπε ν’ ασχοληθώ με την υποκριτική. Μου έσκασε σαν κεραμίδα στο κεφάλι! Πέρασαν δύο χρόνια μέχρι να πάρω την απόφαση να πάω σ’ ένα σεμινάριο υποκριτικής που έκανε το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. και αυτό με την προτροπή μιας άλλης φίλης που ήθελε να πάει. Ντρεπόμουν πολύ. Με το που ξεκίνησα ένας άλλος κόσμος ανοίχτηκε.
* Υποκριτική για μένα σημαίνει χαρά, γέμισμα, αναζήτηση, πολλές φορές ταλαιπωρία, βουτιά στα βαθιά, ανάσα.
* Την κρίση ένας ηθοποιός την αντιμετωπίζει όπως όλοι οι άνθρωποι. Με χιούμορ και ελπίδα.
* Δεν νομίζω ότι είμαστε ικανοί αυτή τη στιγμή να δώσουμε απαντήσεις μέσω της τέχνης. Αλλά και αν υπήρχαν απαντήσεις πολύ φοβάμαι ότι δεν είμαστε σε θέση να τις ακούσουμε.
* Το έργο “Ευμενίδες” είναι μια ευχή για κάθαρση. Μιλά για το πώς εξευμενίζονται όσα κουβαλάμε, πώς συγχωρείς τους άλλους και τελικά τον εαυτό σου.
* Είμαστε ένα κομμάτι του παρελθόντος μας, μιας ιστορίας που πρέπει να την αποδεχτούμε αλλά και να την αφήσουμε πίσω μας για να προχωρήσουμε μπροστά.
* Στη συγκεκριμένη δουλειά για μένα η συνθήκη ήταν ιδανική. Ήμουν πολύ τυχερή γιατί βρεθηκα να δουλεύω με ανθρώπους πολύ κοντινούς μου, που τους έχω σαν οικογένεια μου.
* Με τη Γεωργία Μαυραγάνη έχω ξανασυνεργαστεί αρκετές φορές είτε σαν ηθοποιος είτε σαν βοηθός της και όλο αυτό το βίωσα και το βιώνω σαν μια μεγάλη γιορτή.
* Μέσα σ’ όλη αυτή τη διαδικασία της παράστασης συναντηθήκαμε στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου και με τους άλλους δύο θιάσους στην τριλογία της Ορέστειας.
* Ήταν πολύ συγκινητικό το γεγονός του ότι έγιναν μέρος και της δικής μας παράστασης. Μας αγκάλιασαν με μεγάλη αγάπη, χαρά, φροντίδα και ήταν πολύ γενναιόδωροι με εμάς, γεγονός που έκανε αυτή τη συνύπαρξη ακόμα πιο συγκινητική και σημαντική.
* Στον κινηματογράφο έχω συμμετασχει σε μία μονο ταινία στην «Τρίτη» του Νίκου Κορνήλιου που ήταν και δάσκαλος μας στην σχολή. Το νέο ελληνικό σινεμά σε κάνει να λαχταράς να πάρεις μέρος…Μακάρι να μου συμβεί!
* Από μικρή μου άρεσε πολύ ο χορός, αυτή η αισθηση της ελευθερίας. Είναι το μόνο πράγμα που με κάνει να μη σκέφτομαι γι’αυτό και το εξασκώ όποτε μου δοθεί η ευκαιρία
* Η σχέση μου με το γράψιμο έχει σταματήσει απ τις πανελλήνιες που είχα γράψει 11 στην έκθεση … Αν και έχουν περάσει χρόνια δεν νομίζω ότι έχει αλλάξει κάτι σε σχέση μ’ αυτό. Όσο για το τραγούδι μ’ αρέσει αρκετά και ασχολούμαι στο πλάισιο της δουλειάς. Αν και θεωρώ πως ουσιαστικά είναι ξεχωριστό επάγγελμα.
* Μ’ αρέσουν όλες οι δουλειές που έχω κάνει μεχρι τώρα και όλες οι συνεργασίες. Ξεχωρίζω βέβαια την τωρινή μου γιατί είχε πολλά χαρακτηριστικά και στιγμές που θα θελα να βιώνω κάθε φορά.
* Η Αθήνα μ’ άρεσει πιο πολύ τα βράδια που είναι ζωντανή και ήρεμη ταυτόχρονα. Η γειτονιά μου, τα Εξάρχεια και ευρύτερα το κέντρο, όπου μένουν οι περισσότεροι μου φίλοι και μπορω να τους δω ανα πάσα στιγμή!
* Δεν αντέχω τα πρωϊνά με την κίνηση και τα νευρα που προκαλουνται απ την ανυπομονησία όλων να φτάσουν στον προορισμό τους.
