Η πρόθεση του να γίνει μέλος και μέρος μιας ομάδας υποκριτικής, όταν απόλαυσε στο σχολείο μια παράσταση, που έπαιζαν συμμαθητές του έγινε με τον καιρό πράξη.
Έτσι, λίγα χρόνια μετά, όταν σπούδαζε οικονομικά στον Πειραιά ο Γιάννης Δαμάλας βρέθηκε να παρακολουθεί μαθήματα της θεατρικής ομάδας του Πανεπιστημίου.
Το ένα έφερε το άλλο και μετά την είσοδο του στο Θέατρο Τέχνης η αγάπη του μεγάλωνε για την υποκριτική. Μια κυρία, που τον βοηθά να πραγματοποιεί ένα παιχνιδιάρικο και ατελείωτο ταξίδι γνώσης εαυτού, κόσμου και ζωής.
Το ξεκίνημα της φετινής θεατρικής σεζόν τον βρίσκει στην επανάληψη της παράστασης “Η σημασία να είναι κανείς σοβαρός” του Όσκαρ Γουάιλντ, που μετακόμισε από το Studio Μαυρομιχάλη στο Θέατρο Αλκμήνη σε σκηνοθεσία της Όλγας Τζορτζ.
“Πέρσι παίξαμε οκτώ παραστάσεις, είχαμε πολύ θερμή ανταπόκριση από το κοινό και αποφασίσαμε να συνεχίσουμε και φέτος στη νέα σκηνή που εγκαινιάστηκε φέτος στο Αλκμήνη. Η διαχρονικότητα του κείμενου βασίζεται στη γραφή του Ουάιλντ, ο οποίος με το ιδιοφυές χιούμορ του, ενώ καυτηριάζει τα κακώς κείμενα της συγκεκριμένης κοινωνίας (βικτωριανή Αγγλία) και τον τρόπο που σχετίζονται οι άνθρωποι μεταξύ τους. Παρατηρούμε πως δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά με την κοινωνία στην οποία ζούμε σήμερα, παρά τα όσα έχουν συμβεί στον κόσμο κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, ο οποίος μας χωρίζει χρονολογικά από εποχή του συγγραφέα και παρά το πόσο έχει επέμβει η τεχνολογική εξέλιξη στους τρόπους με τους οποίους προσπαθούμε να σχετιστούμε σήμερα”, σημειώνει στο All4fun ο Γιάννης, που όπως και στο θέατρο αυτήν την χρονική στιγμή θα ήθελε να παίξει και στον κινηματογράφο μια ταινίας άλλης εποχής…
* Πρακτικά, η υποκριτική προέκυψε στα χρόνια των σπουδών στο πανεπιστήμιο. Στο τρίτο έτος της σχολής (Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων, Πανεπιστήμιο Πειραιά) άρχισα να παρακολουθώ τα μαθήματα της θεατρικής ομάδας, στην οποία συμμετείχα τρία συνεχόμενα χρόνια και στη συνέχεια πήρα την απόφαση να δώσω εξετάσεις σε δραματική σχολή. Η ιδέα ωστόσο νομίζω είχε γεννηθεί αρκετά χρόνια πριν, όταν μαθητής γυμνασίου παρακαλούθησα μια παράσταση της θεατρικής ομάδας του σχολείου μου, το “Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας” (αν θυμάμαι καλά, πάνε και χρόνια!) στην οποία έπαιζαν κάποιοι συμμαθητές μου. Είχα ενθουσιαστεί τόσο πολύ, που σκεφτόμουν πόσο πολύ θα ήθελα να ήμουν και γω μέρος αυτής της διαδικασίας.
* Υποκριτική για μένα σημαίνει ένα απίστευτα παιχνιδιάρικο και ατέλειωτο ταξίδι γνώσης του εαυτού, του κόσμου γύρω μας, της ζωής.
* Υποθέτω (!) οι ηθοποιοί αντιμετωπίζουν την κρίση, όπως και κάθε άλλος άνθρωπος που ασκεί ένα οποιοδήποτε επάγγελμα. Εργάζεται σε διάφορες δουλειές για να εξασφαλίσει την επιβίωση και προσπαθεί -στο μέτρο που μπορεί ο καθένας- να αντιμετωπίσει το μέλλον με αισιοδοξία.
* Πιστεύω πως απαντήσεις μπορεί δώσει μόνο ο άνθρωπος. Αν έχει κάποιο σκοπό η τέχνη (και θέλω να πιστεύω πως έχει) είναι να μας κινητοποιήσει να βρούμε εμείς τις απαντήσεις και να κοιτάξουμε την ουσία και την απλότητα παραμένοντας άνθρωποι. Γιατί πρώτα είμαστε άνθρωποι – που είναι αυτό που μας συνδέει και το πιο σημαντικό – και έπειτα όλα τα υπόλοιπα και δυστυχώς, αν παρατηρήσει κανείς την καθημερινότητα (πλέον κάποιων εξαιρέσεων) θα προσέξει ότι το ξεχνάμε και συνεχώς απομακρυνόμαστε απο αυτό. Πολλά πέπλα (λόγω φόβου υποθέτω) ολοένα καλύπτουν αυτή την αλήθεια παραμορφώνοντας την. Η τέχνη λοιπόν θεωρώ ότι μπορεί να μας αφυπνίσει και να μας ενεργοποιήσει να τα αφαιρέσουμε, ώστε να κάνουμε ένα βήμα πιο κοντά προς τις απαντήσεις που ζητάμε.
* Ανεβάζουμε το τελευταίο θεατρικό έργο του Όσκαρ Ουάιλντ ¨Η σημασία να είναι κανείς ειλικρινής¨, σε σκηνοθεσία της Όλγας Τζώρτζ, περισσότερο γνωστό στην Ελλάδα ως “Η σημασία να είναι κανείς σοβαρός” (τίτλος πρωτότυπου ” the importance of being earnest”), διότι θεωρούμε ότι είναι μια πιο δόκιμη μετάφραση της λέξης earnest, σύμφωνα με αυτά που διαδραματίζονται στο έργο. Πρόκειται για κωμωδία, οπότε ο κόσμος θα έρθει για να δει μια κωμωδία! Δύο νέοι φίλοι, στο Λονδίνο της βικτωριανής εποχής, εφευρίσκουν ο καθένας για λογαριασμό του, από ένα φανταστικό πρόσωπο (αδερφό ο ένας, πολύ καλό φίλο ο άλλος), για να δώσουν νόημα στη ζωή τους. Τα πράγματα αρχίζουν να περιπλέκονται, όταν ο ένας εκ των δύο χρησιμοποιεί την ιστορία του άλλου, για ίδιον όφελος. Έτσι ξεκινά μία αλληλουχία γεγονότων, συναντήσεων, παρεξηγήσεων και ανατροπών, ώσπου ο καθένας έρχεται αντιμέτωπος με τον ειλικρινή εαυτό του.
* Ανεβάσαμε την παράσταση σχεδόν στη λήξη προηγούμενης θεατρικής σεζόν, Μάιο και Ιούνιο του 2018, στο θέατρο studio Μαυρομιχάλη. Παίξαμε 8 παραστάσεις, είχαμε πολύ θερμή ανταπόκριση από το κοινό και αποφασίσαμε να συνεχίσουμε και αυτή τη σεζόν. Παίζουμε κάθε Σάββατο στις 19.00, στο Θέατρο Αλκμήνη, στη νέα σκηνή που εγκαινιάστηκε φέτος. Η διαχρονικότητα του κείμενου βασίζεται στη γραφή του Ουάιλντ, ο οποίος με το ιδιοφυές χιούμορ του, ενώ καυτηριάζει τα κακώς κείμενα της συγκεκριμένης κοινωνίας (βικτωριανή Αγγλία) και τον τρόπο που σχετίζονται οι άνθρωποι μεταξύ τους, παρατηρούμε πως δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά με την κοινωνία στην οποία ζούμε σήμερα, παρά τα όσα έχουν συμβεί στον κόσμο κατά τη διάρκεια του εικοστού αιώνα, ο οποίος μας χωρίζει χρονολογικά από εποχή του συγγραφέα και παρά το πόσο έχει επέμβει η τεχνολογική εξέλιξη στους τρόπους με τους οποίους προσπαθούμε να σχετιστούμε σήμερα.
* Στην παραστάση μας θα έρθει κάποιος, ο οποίος θέλει να περάσει ένα ευχάριστο δίωρο, βλέποντας μία καλή κωμωδία!
* Τα τελευταία τρία χρόνια παρακαλουθώ μαθήματα υποκριτικής με την κυρία Τζωρτζ, η οποία διδασκεί την τεχνική υποκριτικής του Sanford Meisner. Όταν λοιπόν πέρυσι μου πρότεινε να συμμετέχω στην παράσταση που ετοίμαζε με τους υπόλοιπους ηθοποιούς, δέχτηκα με μεγάλη χαρά. Τόσο με τη σκηνοθέτιδα όσο και με όλους τους συντελεστές έχουμε μια πάρα πολύ καλή συνεργασία,βασικό στοιχείοτης οποίας είναι η ομαδικότητα, για την οποία είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων.
* Στο Αλκμήνη η παράσταση είναι πολύ διαφορέτική από το studio Μαυρομιχάλη, όχι μόνο λόγω μεγέθους της σκηνής (καθώς και της ίδιας της αίθουσας του θεάτρου), αλλά κυρίως στο γεγονός ότι η περσινή παράσταση ήταν δομημένη σύμφωνα με την ιδιαίτερη χωροταξία που έχει το studio Μαυρομιχάλη, βάσει της οποίας η σκηνή βρίσκεται στο κέντρο και οι θεατές κάθονται αριστερά και δεξιά αυτής, εμπειρία πρωτόγνωρη για εμένα και αρκετά ενδιαφέρουσα. Σχέδιο για επόμενη συνεργασία μέσα στη σεζόν, προς το παρόν δεν υπάρχει. Είμαι ανοιχτός σε προτάσεις! (χαχα)
* Από τα χρόνια της δραματικής σχολής (Θέατρο Τέχνης) έχω όμορφες αναμνήσεις. Πήρα αρκετά εφόδια, έμαθα πολλά πράγματα τόσο από τους καθηγητές όσο και από τους συμμαθητές μου, με κάποιους από τους οποίους έχω συνεργαστεί και στο θέατρο, έκανα φιλίες που κρατάνε μέχρι σήμερα και ευελπιστώ να συνεχίσουν για πολλά χρόνια. Μια από τις συνεργασίες που ξεχωρίζω μέχρι στιγμής, ήταν η παράσταση “Όταν ο ήλιος”, θεατρική διασκευή του ομώνυμου μυθιστηρόματος της Ζωρζ Σαρή, που ανεβάσαμε μια ομάδα αποφοίτων της σχολής (με τους μισούς σχεδόν ήμασταν συμμαθητές) πριν μερικά χρόνια.
* Έχω παρακολουθήσει πάρα πολλές ώρες τηλεόραση ως παιδί κυρίως και αργότερα ως έφηβος. Έδω και αρκέτα χρόνια δεν βλέπω (ελληνική τηλεόραση). ‘Η μάλλον βλέπω, αλλά πολύ σπάνια. Ως συσκευή υφίσταται στο σαλόνι, και όποτε υπάρχει χρόνος (όχι πολύ συχνα) ανοίγει για να δω καμιά ταινία ή κάποια ξένη σειρά. Εάν βρω κάποια σειρά που μου αρέσει κολλάω και βλέπω μανιωδώς μέχρι να την τελειώσω. Δεν έχω εργαστεί ποτέ στην τηλεόραση και δεν έχω κάποια εμπείρια, ωστόσο θα ήθελα να αποκτήσω.
* Στον κινηματογράφο, έχω συμμετάσχει σε μια μικρού μηκούς ταινία και σε δύο μεγάλου μήκους. Μου αρέσει πολύ και θέλω να κάνω και άλλα πράγματα. Θα ήθελα να παίξω σε μια ταινία εποχής!
* Με τη σκηνοθεσία δεν έχω ασχοληθεί. Ούτε με τη συγγραφή-αν εξαιρέσουμε ότι κατά περιόδους καταγράφω ορισμένες σκέψεις σε ένα ημερολόγιο.Το κάθε ένα από μόνο του είναι τεράστιο κεφάλαιο. Δεν αποκλείω κάποια στιγμή να αποπειραθώ να καταπιαστώ με κάποιο, άλλα δεν είναι κάτι που σκοπεύω άμεσα.
* Μαθήματα φωνητικής έκανα για μερικά χρόνια, με βοήθησαν πολύ γιατί το τραγούδι δεν ήταν από τα δυνατά μου στοιχεία και μετά από μια μικρή παύση, φέτος θα ξεκινήσω ξανά. Τα τελευταία τρία χρόνια παρακολουθώ μαθήματα κλασικού χορού σε συνδυασμό με κινησιολογία. Είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα που έχω κάνει σε σχέση με το σώμα, και με έχουν βοηθήσει παρά πολύ, τόσο ως γύμναση, όσο και ως διεύρυνση της αντίληψης μου σε σχέση την κίνηση. Στο παρελθόν έχω ασχοληθεί αρκετά με τη γυμαστική κυρίως γυμναστήριο, όχι κάποιο άθλημα και πολύ λίγο κολύμβηση. Φέτος ξεκίνησα tai chi. Νομίζω ταιριάζει περισσότερο στην ιδιοσυγκρασία μου.
* Μου αρέσουν πολύ ο Τσέχωφ, ο Ουίλιαμς και ο Σαίξπηρ. Θα ήθελα να πολύ να καταπιαστώ με κείμενό τους. Είναι από τους αγαπημένους μου.
* Στην Αθήνα μου αρέσουν πολύ οι περιοχές γύρω από το κέντρο της, τα βράδια κυρίως. Μου αρέσει επίσης παρά πολύ το γεγονός πως παρά το τόσο γκρίζο από το καυσαέριο τσιμέντο, υπάρχουν αρκετές μικρές “οάσεις” με πράσινο που σου δίνουν μια στιγμαία ανάσα και ακόμα και αν απέχεις πολύ από τη φύση, μπορείς συχνά να τις επισκέπτεσαι και να ξεφεύγεις κάπως. Δεν μου αρέσει τόσο η Αθήνα το πρωί. Αν και μου αρέσει να ξυπνάω νωρίς (σχετικά), δεν θέλω καθόλου να κυκλοφορώ μέχρι κάποια ώρα.
* Στο Αll4fun μου αρέσει πολύ που δίνει βήμα σε νέους ανθρώπους και μου αρέσει πως ό,τι κάνει φαίνεται πως το κάνει με αγάπη.
& Αναλυτικές πληροφορίες για την παράσταση, ‘Η σημασία του να είναι κανείς ειλικρινής” ακολουθούν ΕΔΩ:
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 2/11/2018
