To πρόσωπο της εβδομάδας: Λένα Παπαληγούρα – Ηθοποιός

Μια ζωγραφιά της στην πρώτη δημοτικού είχε ουσιαστικά φανερώσει την προδιάθεσή της ν’ ασχοληθεί με ένα κόσμο που την γοήτευε από πολύ νωρίς. Εκείνον του θεάτρου, εκείνον που μέσω της ομαδικότητας επιτυγχάνεται η ουσιαστική επικοινωνία με ανθρώπους και κείμενα. Σαν να νικιέται η ματαιότητα, σαν να κοροϊδεύει τον χρόνο. Η Λένα Παπαληγούρα ταυτίζει την ύπαρξή της με την υποκριτική. Άλλες φορές μπορεί να τη ζορίζει, άλλες, όμως, τη γεμίζει πολλές χαρές.

Έχοντας αποκομίσει πολλά θεατρικά βραβεία μέχρι τώρα απολαμβάνει την περιοδεία της στην «Ιφιγένεια Εν Αυλίδι» σε συνσκηνοθεσία του Μανώλη Δούνια και του συμπαίκτη της στη σκηνή Αιμίλιου Χειλάκη. Η «Κατερίνα» σε σκηνοθεσία του Γιώργου Νανούρη και η μεγάλη επιτυχία του έργου θα συνεχίζουν να τη συνοδεύουν και μελλοντικά, ενώ δεν αποκλείεται να δοκιμάσει τις δυνάμεις της και στο γράψιμο, αφού ήταν εκ των κειμενογράφων στο επεισόδιο «Σιωπή» στη 10η Εντολή, στο οποίο και πρωταγωνίστησε.

* Δε μπορώ να πω με βεβαιότητα. το πώς προέκυψε η υποκριτική. Μάλλον όσο θυμάμαι τον εαυτό μου. Έχω μια ζωγραφιά από την πρώτη δημοτικού που γράφω “όταν μεγαλώσω θα γίνω ηθοποιός”.Η αλήθεια είναι ότι η μητέρα μου με πήγαινε από μικρή στο θέατρο και οι παραστάσεις του θιάσου 81 και της Ξένιας Καλογεροπουλου έχουν χαραχτεί βαθιά στη μνήμη μου. Ο κόσμος του θεάτρου με γοήτευε πολύ από πολύ νωρίς χωρίς τότε να μπορώ να πω το γιατί. Ύστερα είχαμε τη θεατρική ομάδα του σχολείου που νομίζω ότι έσωσε την εφηβεία μου. Και κάπως έτσι βρήκα τι ήθελα να κάνω..

* Υποκριτική είναι ένα ομαδικό παιχνίδι. Είναι η ουσιαστική επικοινωνία με ανθρώπους και κείμενα. Είναι ο τρόπος να κοροϊδεύουμε το χρόνο και να νικάμε τη ματαιότητα. Είναι η δουλειά μου που είναι απόλυτα ταυτισμένη με την ύπαρξη μου. Που καμία φορά με ζορίζει αλλά μου δίνει τεράστιες χαρές.

* Τα μεγάλα έργα θέτουν ερωτήματα. Μας αφυπνίζουν και μας μετακινούν. Δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι η τέχνη μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Μπορεί όμως να βοηθήσει έστω και έναν άνθρωπο να δει την πραγματικότητα αλλιώς. Μπορεί να τον κάνει να ανοίξει την ψυχή του. Έστω και έναν. Σε κάθε παράσταση αυτό σκέφτομαι. Στην Ελλάδα της κρίσης όπως και σε όλα τα επαγγέλματα οι καλλιτέχνες ζορίζονται αφάνταστα. Το μόνο παρήγορο είναι ότι είμαστε περισσότερο μαζί. Είναι νομίζω ανάγκη όλων η συνύπαρξη και η αλληλοστήριξη.

* Η ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΕΝ ΑΥΛΙΔΙ είναι ένα από τα πιο όμορφα έργα του Ευρυπίδη. Η παράσταση που σκηνοθέτησε ο Μανώλης Δούνιας και ο Αιμίλιος Χειλακης βασίζεται στο πρότυπο των τριών υποκριτών που υπήρχε στην αρχαιότητα. Έτσι ο Αιμίλιος υποδύεται τον Αγαμέμνονα και τον Αχιλλέα, η Αθηνα Μαξίμου τον Μενέλαο και την Κλυταιμνήστρα και εγώ την Ιφιγενεια και τον πρεσβευτή. Μαζί μας είναι εννιά υπέροχες κοπέλες οι οποίες αποτελούν το χορό και που έχουν τη χαρά να τραγουδούν με συνοδεία ζωντανής μουσικής την υπέροχη μουσική που έγραψε ειδικά για την παράσταση ο Σταματης Κραουνάκης. 

* Οι κοπέλες αυτές στην παράσταση μας επισκέπτονται το μύθο και μ’ έναν τρόπο οδηγούν τους τρεις υποκριτές στο να αφηγηθούν την ιστορία. Το έργο αυτό δεν είναι μόνο η θυσία ενός αθώου κοριτσιού. Η παράσταση εστιάζει στους φορείς της εξουσίας που είναι αδύναμοι να αναλάβουν ευθύνες, που αποδεικνύονται λίγοι για τις περιστάσεις, που δεν κοιτούν παρά μονάχα τον εαυτό τους και άρα βλέπουν ένας πολύ μικρό κομμάτι της πραγματικότητας. Η μόνη που μπορεί να βγαίνει από το Εγώ της είναι η Ιφιγενεια. Η πιο αθώα, η πιο ανυπεράσπιστη και όμως τελικά η πιο γενναία. Βλέπει την πραγματικότητα στο σύνολο της, αντιλαμβάνεται τη διαφθορά του κόσμου των ενηλίκων και τους πετάει από αηδία το κορμάκι της για να το σφάξουν. Είναι αυτή που βλέπει, αυτή που λέει την αλήθεια. Και όπως λέει και το όνομα της είναι η πιο δυνατή.

* Η ανταπόκριση του κόσμου είναι συγκινητική. Όπου πάμε έχουμε παρά πολύ κόσμο. Και τα λόγια που ακούμε είναι πολύ πολύ όμορφα. Η περιοδεία εμένα μ’ αρέσει πολύ. Γινόμαστε ομάδα με τους συναδέλφους. Σαν οικογένεια. Επίσης, ο κόσμος ειδικά στην επαρχία δεν έχει την ευκαιρία να βλέπει πολύ συχνά θέατρο. Και το χει ανάγκη. Κάπως το αισθάνεσαι αυτό όταν παίζεις σε μέρη μακρινά και είναι ιδιαίτερο συναίσθημα. Το νιώθω λίγο σαν χρέος λοιπόν να ταξιδεύουμε εμείς εκεί τις παραστάσεις. Είναι μέρος της δουλειάς μας.

* Με τον Αιμίλιο και την Αθήνα γνωριστήκαμε πέρσι στη Λυσιστράτη που σκηνοθέτησε ο Μιχαήλ Μαρμαρινός . Είχαμε

ωραία επικοινωνία από την αρχή. Είναι υπέροχοι άνθρωποι και καλλιτέχνες. Η ιδέα για την Ιφιγένεια ήταν του Αιμίλιου και μαζί με τον Μανώλη μου έκαναν την πρόταση. Φυσικά δέχτηκα αμέσως. Ο τρόπος που δουλέψαμε ήταν βαθύς και ουσιαστικός. Υπήρχε ελευθερία και δημιουργικό κλήμα. Ο Αιμίλιος,ο Μανώλης και η Αθήνα ξέρουν να εμπιστεύονται και να αγαπούν τους ανθρώπους γύρω τους. Και αυτό σε κάνει να θες να δώσεις τον καλύτερο σου εαυτό. Τους ευγνωμονώ για αυτήν τη συνάντηση.

* Η Κατερίνα είναι για μένα ένας σταθμός. Ήταν ένα πανέμορφο δώρο. Οι συνεργάτες, το κείμενο, η παράσταση, η απρόσμενη επιτυχία. Όλα.. Δε ξέρω ποσό θα παίζεται ξέρω όμως ότι δεν είμαστε έτοιμοι να την αποχαιρετήσουμε ακόμα.

* Τα θεατρικά βραβεία μου έχουν δώσει πολύ μεγάλη χαρά και δύναμη. Είναι ένα όμορφο χτύπημα στη πλάτη. Οι στιγμές που τα παρέλαβα είναι στιγμές τεράστιας χαράς, συγκίνησης και ευγνωμοσύνης. Όταν ζορίζομαι τις αναπολώ. Από την άλλη, πάντα μετά από τέτοιες στιγμές ξεκινά η αγωνία. Να φανώ αντάξια των προσδοκιών των ανθρώπων που μ’ εμπιστεύονται, να μην τους απογοητεύσω. Όποτε προσπαθώ να επικεντρώνομαι στη δουλειά μου. Τα ξεχνάω κάθε φορά όλα και ξεκινάω όσο πιο αθώα γίνεται. Έτσι και αλλιώς η χαρά που αντλώ από την ίδια τη δουλειά είναι το μεγαλύτερο βραβείο.

* Έχω πολύ καλές αναμνήσεις από την τηλεόραση και είμαι περήφανη για ό,τι έκανα. Και όλα τα αγάπησα πολύ. Ξεχωρίζω την τελευταία μου δουλειά, το επεισόδιο ΣΙΩΠΗ για τη Δέκατη εντολή. Γιατί το θέμα του με αφορά πολύ. Ήθελα να το δει ο κόσμος να μάθει για το τράφικινγκ. Είναι σχεδόν θέμα ταμπού και γνωρίζουμε πολύ λίγα για τα βασανιστήρια που περνούν αυτές οι γυναίκες. Μελέτησα πολύ γι αυτή τη δουλειά για να είναι ακριβής ο τρόπος συμπεριφοράς της ηρωίδας μου αλλά και για αποδώσω σωστά την νοητική γλώσσα που έπρεπε να μιλάω. Δυστυχώς γίνονται λίγες σειρές μυθοπλασίας πια. Και σαν τηλεθεατής αλλά και σαν ηθοποιός θα ήθελα πολύ να γίνουν περισσότερες ποιοτικές δουλειές. Δουλεύω πολύ στο θέατρο και γι’ αυτό δε μου λείπει πολύ η τηλεόραση. Αλλά με πολύ χαρά θα έκανα μια σειρά με ωραίο σενάριο και συνεργάτες. 

* Το σινεμά μου αρέσει πολύ. Η τελευταία ταινία που έκανα ήταν μια Άγγλο-ελληνική συμπαραγωγή. Το NOCTURNE του Κ.Φραγκοπουλου. Απήλαυσα παρά πολύ τα γυρίσματα. Θα θελα πολύ να ξανακάνω ταινία σύντομα. 

* Συμμετείχα στη συγγραφή του σεναρίου της ΣΙΩΠΗΣ και ήταν μια πολύ ιδιαίτερη εμπειρία. Το απήλαυσα πολύ. Το πιο περίεργο ήταν όταν αργότερα κλήθηκα να παίξω στο επεισόδιο και ήταν σαν γράφοντας να είχα κάνει όλη μου την προετοιμασία σαν ηθοποιός. Μαγικό! Θα το ξαναέκανα με πολύ χαρά αρκεί να ήταν ένα θέμα που με έκαιγε, που να με αφορούσε προσωπικά.

* Είναι για μένα πολύ σημαντικό το να θέλω να πω κάτι μέσα από αυτά που κάνω. Με εμπνέει και με μου δίνει κίνητρο όλο αυτό. Μου δίνει δύναμη. Ίσως κάποια στιγμή ασχοληθώ και με τη σκηνοθεσία . Προς το παρόν μάλλον το φοβάμαι . Έχω υπάρξει όμως βοηθός σκηνοθέτη και μ’ άρεσε πολύ.

* Ο χορός και το τραγούδι επίσης μ’ αρέσουν πολύ. Ντρέπομαι όμως λίγο. Θαυμάζω απεριόριστα τους ανθρώπους που κάνουν ήχο και κίνηση τα συναισθήματα τους. Εγώ λειτουργώ καλύτερα μέσα από τον λόγο. Οι λέξεις ανοίγουν την ψυχή και τη φαντασία μου.

* Με τον αθλητισμό δεν έχω και πολύ καλή σχέση. Η γιαγιά μου ήταν πρωταθλήτρια αλλά μάλλον δεν πήρα τα γονίδιά της. Μπορώ να σου πω ότι σχεδόν φοβάμαι τη μπάλα. Έχω από μικρή μια φοβία ότι θα μου σπάσει τη μύτη! Τρελό; Όμως το θέατρο έχει στοιχεία αθλητισμού. Είναι ομαδικό παιχνίδι. Αυτό το χαρακτηριστικό το έχω πολύ έντονα. Μόνο ως κάτι ομαδικό το αντιλαμβάνομαι το επάγγελμα μου.

* Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια από τις συνεργασίες μου. Όχι γιατί δεν αγάπησα κάποια περισσότερο από αλλά. Αλίμονο. Αλλά γιατί πιστεύω ότι στα πράγματα υπάρχει μια ροή. Τίποτα δε γεννιέται από μόνο του. Και κάπως το ένα φέρνει το άλλο. Όλα μαζί συνθέτουν μια διαδρομή.

* Η διαδρομή αυτή έχει σταθμούς. Άλλους μεγαλύτερους άλλους μικρότερους αλλά είναι ενιαία και πολύ προσωπική. Αγαπώ πολύ τους Ρώσους συγγραφείς  και την αρχαία τραγωδία εκεί όπου δε μιλάμε για χαρακτήρες αλλά για δυνάμεις..Θα θελα όμως πολύ να κάνω και ένα πολύ σύγχρονο έργο.

* Η Αθήνα μου αρέσει το βράδυ. Η Πλάκα, η θάλασσα. Τα μπαράκια στα Εξάρχεια. Οι γειτονιές που έχω αναμνήσεις. Δε μ’ αρέσει η βία που βλέπω γύρω μου,η φτώχεια, τα θλιμμένα και θυμωμένα μάτια των ανθρώπων, τα σκουπίδια.

* Στο All4fun μου αρέσει ότι δίνει βήμα στους νέους, ότι στηρίζει τις δουλειές που γίνονται με μεράκι, ότι το αγαπούν και το φροντίζουν οι δημιουργοί του. Το All4fun μ’ αρέσει πολύ.

& To link της Ιφιγένειας: http://www.all4fun.gr/theatre/theater/14960-q-q-.html

Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 22-7-2017