Aντισυμβατικός, ρομαντικός, με πίστη στους κοινωνικούς αγώνες ο Ηλίας Λάτσης καταφέρνει να συνδυάζει αρμονικά τις αντιθέσεις μέσα του.
Ένας ηθοποιός, που ξεχωρίζει από μόνος του, δεδομένου ότι οι πλευρές του χαρακτήρα του μπορεί να μοιάζουν ανόμοιες, αλλά ο συνδυασμός τους έχει το ίδιο κέντρο. Την ελευθερία!
Έτσι νιώθει όταν γράφει ποιήματα, έτσι νιώθει και όταν ασχολείται με την πυγμαχία. Έχοντας δοκιμάσει την τύχη του ήδη και στη σκηνοθεσία ο Ηλίας θα εμφανιστεί φέτος σε δύο έργα, τα οποία σκηνοθετεί ο Γιώργος Λύρας.
Το ένα είναι το “No Man’s Land”, που σχετίζεται με το μεταναστευτικό πρόβλημα, τα οποίο απασχολεί έντονα όλη την Ευρώπη και θα παίζεται στο “Από Μηχανής Θέατρο” μαζί με τις συμφοιτήτριες και καλές του φίλες από το Θέατρο Τέχνης Άρτεμις Γρύμπλα, Βένια Σταματιάδη, ενώ το δεύτερο είναι το “Στέλλα Βιολάντη”, που θα ξεκινήσει στις 5 Δεκεμβρίου στο θέατρο Χώρα.
Εκτός από τις τρεις μεγάλες του αγάπες, την υποκριτική, την ποίηση (ανθό της καρδιάς του, όπως την χαρακτηρίζει) και την πυγμαχία έχει μια ιδιαίτερη αδυναμία στα τατουάζ.
“Είναι το πάθος μου ειδικά τα old school. Σε παλιότερη ζωή πρέπει να ήμουν ναυτικός βασανισμένος ή πειρατής τρελός. Τα σέβομαι είναι ο χάρτης της ζωής μου και τριπάρω στη σκέψη πως όταν εγώ φύγω από τούτον τον κόσμο αυτά θα υπάρχουν λίγο παραπάνω από εμένα!*Γνωρίζω τα πως είναι μόδα αλλά δεν με νοιάζει. Ξεκίνησα το πρώτο μου στα 16 (μερικά χρόνια πριν το μεγάλο μπαμ ) και πρόλαβα τη φάση του όποιος είχε τατουάζ ήταν αλήτης. . Κάποια στιγμή τα tatoo μου θα μου στερήσουν κάποιο ρόλο αλλά χαλάλι τους..”, αναφέρει στο All4fun.Εμείς, όμως, θα αντικρούσουμε την άποψη του και θα συμπληρώσουμε πως τα tattoo και το προφίλ του μπορούν να του χαρίσουν στο μέλλον και ρόλους, ειδικά στον κινηματογράφο, στον οποίο θέλει να δουλέψει και πολύ…
* Η υποκριτική προέκυψε τυχαία. Αρχικά ήταν ο φόβος πως η ζωή είναι μικρή για να ζήσεις τόσα ενδιαφέροντα πράγματα. Σκέφτηκα πως μέσω της υποκριτικής τέχνης ίσως ξέκλεβα λίγο χρόνο…Κι έτσι άρχισα.
* Η υποκριτική για εμένα είναι μια βαθιά ανάσα ζωής, ο τρόπος να στέκομαι απέναντι στις υπαρξιακές μου αναζητήσεις.
* Οι ηθοποιοί αντιμετωπίζουν την κρίση όπως κάθε άνθρωπος. Άλλοτε με θάρρος κι αγώνες κι άλλοτε με μια αίσθηση λύπης και παραίτησης. Μέχρι στιγμής κερδίζει η πίστη στους κοινωνικούς αγώνες και η ανατροπή.
* Η τέχνη σίγουρα μπορεί να δώσει απαντήσεις,αλλά μέχρι ένα συγκεκριμένο βαθμό. Μετά θέλει και δράση ατομική και συλλογική. Η τέχνη μπορεί να δώσει δύναμη για να δράσεις και να γυρέψεις απαντήσεις.
* Το “No man’s land” είναι ένα έργο που μιλάει για ανθρώπους οι οποίοι προσπαθούν να περάσουν “σύνορα” για να καταφέρουν να “ζήσουν” ανθρώπους που γίνονται πρόσφυγες.
* Κάπως έτσι είναι και στη ζωή προσπαθούμε να βρούμε ένα τόπο για να ζήσουμε κυριολεκτικά ή μεταφορικά.
* Είναι μεγάλη μου η χαρά γιατί συνεργάζομαι με τα άτομα που υπέραγαπώ και είμαστε φίλοι από τη σχολή (Άρτεμις Γρύμπλα και Βένια Σταματιαδη). Η μεγάλη ευτυχία είναι ότι όλη η ομάδα του no man’s land είναι αξιόλογα άτομα και ταλαντούχα.
* Η “Στέλλα Βιολάντη” είναι ένα υπέροχο έργο, βαθύ σε πολλά επίπεδα και με μια σκηνοθετική ματιά του Γιώργου Λύρα που έρχεται να το απογειώσει. Κι εδώ οι συντελεστές είναι αξιόλογοι και χαίρομαι που τους συνάντησα και συνεργάζομαι μαζί τους. Ξεκινάμε από 5 Δεκεμβρίου στο Θέατρο Χώρα.
* Θεωρώ πως και τα δύο έργα έχουν να πουν πράγματα στο κοινό γιατί έχουν μέσα τους πραγματική ζωή.
* Στη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης πέρασα τρία υπέροχα χρόνια και πλήρη σε όλα τα συναισθήματα. Είχαμε ένα πολύ δυνατό τμήμα σε όλα!
* Με μεγάλη μου λύπη, πάντως, έχω να πω πως το θέατρο Τέχνης δεν αγαπά και δεν φροντίζει τα παιδιά του δυστυχώς. Σε αντίθεση με το Εθνικό που δείχνει με μεγαλύτερη φροντίδα. Είμαστε ένα σορό νέοι με πείσμα και θέληση απ το τέχνης που έχουμε κάνει όμορφα πράγματα μόνοι μας εκεί έξω (με ανταπόκριση του θεατρικού κοινού ). Κάποτε μου δόθηκε το βήμα με το πεδίο τέχνης στην παράσταση “Όταν ο ήλιος” της Ζωρζ Σαρή κι επειδή πήγαμε πάρα πολύ καλά εισπρακτικά μας το πήραν πίσω! Πάντως παραμένουμε ρομαντικοί, αγαπάμε τη σχολή μας, τις ιδέες που δίδασκε ο σπουδαίος Κάρολος Κουν και είμαστε πάντα έτοιμοι να αγωνιστούμε για το θέατρο Τέχνης!
* Η ποίηση είναι ο ανθός της καρδιάς μου. Είναι η απόλυτη ελευθερία, είναι μάλλον το πιο σημαντικό πράγμα για εμένα.
* Το γράψιμο είναι μια καθημερινή διαδικασία. Η σκηνοθεσία είναι ένα φρέσκο φλερτ. Τώρα ξεκινάω, για την ακρίβεια πέρσι. Είναι κάτι που με ενδιαφέρει πάρα πολύ και σχεδιάζω διάφορα. Το τραγούδι πολύ το γουστάρω κι τον χορό επίσης αλλά σαν θεατής. Ο χορός και το τραγούδι είναι για μένα διασκέδαση.
* Ο αθλητισμός και κυρίως η πυγμαχία ήταν η πρώτη μου αγάπη μέχρι που ήρθε το θέατρο. Η πυγμαχία είναι απ τα όμορφα πράγματα που συνάντησα και μεάλλαξαν σαν άνθρωπο προς το καλύτερο και με βοήθησε πολύ και στο θέατρο (όποιος έχει κάνει και τα δύο μπορεί να καταλάβει…)
* Είχα έναν υπέροχο δάσκαλο τον Γιώργο Ιωαννίδη που λειτούργησε σαν μέντορας για εμένα και θα τον ευχαριστώ πάντα.
* Τα τατουάζ είναι η το πάθος μου ειδικά τα old school. Σε παλιότερη ζωή πρέπει να ήμουν ναυτικός βασανισμένος ή πειρατής τρελός. Κάποια στιγμή τα tatoo μου θα μου στερήσουν κάποιο ρόλο αλλά χαλάλι τους. Τα σέβομαι είναι ο χάρτης της ζωής μου και τριπάρω στη σκέψη πως όταν εγώ φύγω από τούτον τον κόσμο αυτά θα υπάρχουν λίγο παραπάνω από εμένα!
* Γνωρίζω τα πως είναι μόδα αλλά δεν με νοιάζει. Ξεκίνησα το πρώτο μου στα 16 (μερικά χρόνια πριν το μεγάλο μπαμ ) και πρόλαβα τη φάση του όποιος είχε τατουάζ ήταν αλήτης. Εγώ δεν έχω κάτι να σκεφτώ από τα δέκα μου χρόνια ήξερα πως θα γεμίσω μελάνι (το είχα ανακοινώσει και στους γονείς μου ). Να δω οι μοδάτοι των καιρών τι θα κάνουν όταν περάσει η μόδα. . . Χαχαχα (εντάξει λέιζερ…Καλή μπίζνα)
* Τηλεόραση σ’ αυτήν τη φάση δεν με νοιάζει ιδιαίτερα να κάνω. Είμαι ερωτευμένος κι έχω κοπέλα… χαχαχα! Αστειεύομαι, αν οι άνθρωποι πληρώνουν και παίζει κάτι καλό, μέσα! Πέρσι συμμετείχα στους Άσφαιρους. Ήταν μια σειρά με χιούμορ και αισθητική πέραν του συμβατικού που δυστυχώς δεν του δόθηκε προσοχή και χώρος!
* Το λιμάνι της αγωνίας το αγαπώ! Ο κινηματογράφος μ’ αρέσει πολύ. Θέλω πολύ να δουλέψω εκεί!
* Οι αγαπημένες συνεργασίες μου είναι με τον Πέτρο Φιλιππίδη που τον αγαπώ και τον εκτιμώ απεριόριστα. Τον θεωρώ μεγάλο δάσκαλο! Επίσης οι συνεργασίες μου με τον Γιώργο Λύρα που τον αγαπώ και τον θαυμάζω κι ελπίζω να έχουμε μακρύ δρόμο ακόμα.
* Όπως επίσης οι συνεργασίες φυσικά με τα παιδιά απ’ το Πεδίο τέχνης. Μιας ομάδας που έχουμε με τη Βένια Σταματιάδη, τρελή μου φίλη απ’ τα χρόνια του Τέχνης ως τώρα.
* Ακόμα υπάρχουν ένα σορό σπουδαία έργα και ρόλοι που θα ήθελα να αναμετρηθώ στο μέλλον.
* Στην Αθήνα μ’ αρέσει η νύχτα και τα μπαρ του κέντρου (θα έπρεπε να είχα ποσοστό σε αρκετά …) Δεν μ’ αρέσει το χαοτικό άγχος της μέρας. Ίσως την κάνω κάποια στιγμή από την πόλη.
* Στο All4fun μ’ αρέσει πως έχω μια άμεση ενημέρωση και ξέρω τι παίζει μπαμ μπαμ. Και γουστάρω που η ομάδα του του έχει δημιουργήσει ένα πράγμα από μόνο του και αγωνίζεται τίμια. Από έξω προς τα μέσα κι όχι από μέσα προς τα μέσα…
& Αναλυτικές πληροφορίες για το “Νο Man’s Land ” ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/fun/theater/13862-qno-mans-landq.html&& Αναλυτικές πληροφορίες για το “Στέλλα Βιολάντη” ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://all4fun.gr/fun/theater/13877-q-q-.html
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 19/10/2016