Το πρόσωπο της εβδομάδας: Γιώργος Τσιάλος – Ηθοποιός

Κάτι το απροσδιόριστο ήταν εκείνο που τον τράβηξε με μεγάλη δύναμη προς την υποκριτική.  Και έτσι έμαθε ν’ αντιμετωπίζει καθημερινά τον εαυτό του, να τον μαθαίνει και να τον αγαπά περισσότερο.

 

Ακολουθώντας το ένστικτο του με δεκτικό, ανοιχτό μυαλό, και αντιμετωπίζοντας με προσοχή και υπομονή χαρακτηριστικά, αρετές, που του είναι χρήσιμες ως ηθοποιός.

 

Τον Γιώργο Τσιάλο τον είχαμε ξεχωρίσει μεταξύ άλλων και στη Νεράιδα και στο «Καλώς ήρθατε Ντετέκτιβ Πουαρό» (αμφότερα σε σκηνοθεσία της Φρόσως Λύτρα) και αυτήν τη χρονική στιγμή παίζει στους «Κανόνες Ηθικής/Το ξύπνημα της άνοιξης» στο Cartel. 

 

«To έργο μας  είναι αρκετά επίκαιρο, γιατί ενώ διανύουμε μια εποχή ταχύτατων βημάτων κοινωνικής ενηλικίωσης, δυστυχώς δεν ισχύουν τα ίδια μέτρα και σταθμά για όλους. Κυρίως αυτά τα δεινά προέρχονται λόγω άγνοιας. Ο Frank Wedekind είναι αρκετά μεγάλος στοχαστής, ωστόσο ασχολείται πολύ με την κατάταξη των ανθρώπων σε κοινωνικές διαστρωματώσεις. Προσωπικά θεωρώ ότι μάλλον αυτό το θέμα τον απασχόλησε πολύ στη ζωή του», αναφέρει ο Γιώργος στο All4fun, αναφερόμενος στην παράσταση, όπου συνεργάζεται για πρώτη φορά με τον Θοδωρή Βουρνά.

 

Παράλληλα μας αποκαλύπτει πως για την ερχόμενη σεζόν γράφει τη μεταφορά ενός παιδικού παραμυθιού στο θέατρο, το οποίο θ’ ανέβει στο Underground, ενώ στο μέλλον θα έρθει και η στιγμή που θα εμπλακεί με τη σκηνοθεσία.

 

*  Η υποκριτική προέκυψε γύρω στο 2006-7, ερασιτεχνικά στην αρχή . Από την δεύτερη χρονιά ενασχόλησής μου κατάλαβα ότι κάτι, απροσδιόριστο ακόμη τότε, με τραβούσε προς αυτή τη μορφή τέχνης με μεγάλη δύναμη.

 

*  Υποκριτική για μένα σημαίνει να αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου κάθε μέρα, αλλά και να μαθαίνεις να τον αγαπάς κάθε μέρα ξανά.

 

* Ένας ηθοποιός πρέπει ν’ αντιμετωπίζει την κρίση  με μεγάλη αγάπη για την τέχνη, αλλά και με πολλή φαντασία. Τότε σχεδόν όλα αντιμετωπίζονται.

 

*  Η τέχνη μπορεί να δώσει απαντήσεις αλλά αυτό είναι σπάνιο. Και πιστεύω δεν είναι και καλό. Γιατί αν τις δώσει θα είναι σαν καταναλωτικό αγαθό. Το ζητούμενο είναι να προβληματίσει και ο καθένας να συνθέσει τις απαντήσεις που ψάχνει, μόνος του. Μόνο τότε θα είναι ουσιαστικές οι απαντήσεις για τον καθένα. Πάντως συμβαίνουν και τα δύο.

 

* Η συνεργασία μας στους «Κανόνες ηθικής/Το ξύπνημα της άνοιξης» είναι πολύ ομαλή και με τα παιδιά έχουμε εξαίρετες σχέσεις. Έχουμε “δέσει” αρκετά, παρότι είμαστε αρκετά διαφορετικοί όλοι μας, κάτι που είναι ιδιαίτερα σπάνιο. Θα έλεγα να έρθει να μας δει ο οποιοσδήποτε ψάχνει ακόμη για απαντήσεις, ιδιαίτερα σε όλους τους κοινωνικούς τομείς. Επίσης ένας άνθρωπος που θεωρεί ότι τις έχει βρει, επίσης θα ήταν καλό να έρθει για να το επιβεβαιώσει. Γιατί εντέλει, νομίζω ότι αν ψάχνεται κάποιος και οι άνθρωποι που παρακολουθούν θέατρο είναι ως επί το πλείστον τέτοιοι άνθρωποι, έχουν καταλάβει ότι η αναζήτηση δεν παύει ποτέ και θα βρουν το δικό τους σημείο ταύτισης με το έργο, απευθείας ή στην πορεία.

 

* Είναι αλήθεια ότι κάποιες στιγμές με διασκεδάζει ο ρόλος μου. Θα έλεγα ότι ο Μιχάλης έχει αρκετά κοινά στοιχεία με μια βερσιόν του εαυτού μου 10 χρόνια πριν όμως. Πλέον έχω απαντήσει αρκετά, αν όχι όλα τα εύλογα ερωτήματά του. Τώρα ψάχνω απαντήσεις σε άλλα ερωτήματα. Ο Frank Wedekind είναι αρκετά μεγάλος στοχαστής, ωστόσο ασχολείται πολύ με την κατάταξη των ανθρώπων σε κοινωνικές διαστρωματώσεις. Προσωπικά θεωρώ ότι μάλλον αυτό το θέμα τον απασχόλησε πολύ στη ζωή του.

 

* To έργο μας είναι αρκετά επίκαιρο, γιατί ενώ διανύουμε μια εποχή ταχύτατων βημάτων κοινωνικής ενηλικίωσης, δυστυχώς δεν ισχύουν τα ίδια μέτρα και σταθμά για όλους. Κυρίως λόγω άγνοιας προέρχονται αυτά τα δεινά. Και υπάρχει πολλή απ’ αυτή ακόμα.

 

*   Όσα χρόνια είμαι στον επαγγελματικό χώρο συγκεκριμένα, αυτό που έμαθα είναι ότι πρέπει να ακούω το ένστικτό μου και τον/την σκηνοθέτη με πολύ δεκτικό και ανοιχτό μυαλό και στο τέλος, μόλις χωνευθούν όλα τα στοιχεία, να αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο να τα κάνει πράξη. Ταυτόχρονα έμαθα ότι χρειάζονται και άλλα χαρακτηριστικά και αρετές, υπομονή, να ασχολούμαι με ό,τι βρεθεί στο δρόμο μου. Επίσης έμαθα να διαγράφω πολλά άχρηστα πράγματα, καταστάσεις και ανθρώπους γενικά και να πηγαίνω παρακάτω.

 

*  Με τη σκηνοθεσία θα εμπλακώ κάποια στιγμή. Το πότε δεν το ξέρω. Θα αφήσω τα πράγματα να κυλήσουν και βλέπουμε. Αν και κάτι ξυπνάει σιγά σιγά σαν την Άνοιξη, το νιώθω όσο περνάει ο καιρός. Με το χορό και το τραγούδι τα πάω καλά σε ένα γενικό επίπεδο. Με το χορό καλύτερα απ’ ότι το τραγούδι. Αυτή την περίοδο γράφω μια μεταφορά ενός παιδικού παραμυθιού στη θεατρική σκηνή, συγκεκριμένα θα ανέβει από την επόμενη σεζόν στον πολυχώρο Underground.

 

* Στον κινηματογράφο, η πιο αξιοσημείωτη ταινία είναι το “Forever Young” του Σπύρου Χαραλάμπους, το οποίο πήγε πολύ καλά σε Ελλάδα και κυρίως στο εξωτερικό. Μεγάλου μήκους δεν έχω κάνει ακόμη, αλλά θα έρθει και η ώρα αυτή.

 

* Στην τηλεόραση έχω κάνει τέσσερα γκεστ. Στους Άσφαιρους, στο Ταμάμ, τους Συμμαθητές και στις Τρίχες.

 

*  Στο μέλλον θα ήθελα να δουλέψω ξανά στο αρχαίο δράμα. Πολύ. Επίσης θα ήθελα να δουλέψω σε ό,τι μπορεί να μοιάσει σε αυτό, από σύγχρονα έργα. Θα ήθελα να ξαναπαίξω στην Όπερα της Πεντάρας. Νιώθω κάπως με τον Μπρεχτ, σαν να βρίσκομαι στο σπίτι μου που λένε. Στο Γλυκό πουλί της νιότης.

* Γενικά μου αρέσουν οι αμερικάνοι. Θα ήθελα να συνεργαστώ με τον Κακλέα. Με τον Τσέζαρις Γκραουζίνις. Με τον Τερζόπουλο. Να παίξω σε μιούζικαλ. Από ηθοποιούς δεν έχω φετίχ ακόμη αλλά μου αρέσουν πολλοί/ές. Με όσους ηθοποιούς κουβαλάμε παρόμοιους δαίμονες θα ήθελα να παίξω, αλλά και αντίθετους, αρκεί να αγαπάνε αυτή την τέχνη, ως τέχνη αλλά και ως επάγγελμα. Πολλά θέλω να κάνω. Αμέτρητα.

 

* Στην Αθήνα μου αρέσει η ποικιλία της. Σε ανθρώπους, σε εικόνες, σε εμπειρίες γενικότερα.

 

* Στο All4fun μου αρέσει η διαχρονικότητα του και οι άνθρωποι που το απαρτίζουν…

 

& Αναλυτικές λεπτομέρειες για τους «Κανόνες ηθικής/Το ξύπνημα της άνοιξης» ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/fun/theater/12357-q-q-cartel.html