Το πιο όμορφο που έχει ακούσει μετά από μια καλή κριτική είναι το ευχαριστώ. Ένα ευχαριστώ, το οποίο από την επόμενη στιγμή αισθάνεται πως τον κάνει καλύτερο σε όλους τους τομείς. Η ερμηνεία του στον ανοιξιάτικο Βασιλιά Ληρ στην Πειραιώς 260 αποτέλεσε αντικείμενο συζήτησης σε ολόκληρη την Αθήνα, όμως ο Αργύρης Πανταζάρας κρατάει περισσότερο μέσα του το τι του λέει ο κόσμος “πρόσωπο με πρόσωπο”
Το συγκεκριμένο περίεργο καλοκαίρι λόγω των έντονων πολιτικών εξελίξεων τον βρίσκει να συμμετέχει στον Ρήσο σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου.
“Ο θίασος και οι συντελεστές καταφέραμε να δημιουργήσουμε ένα κλίμα σύμπνοιας, προστασίας, τρυφερότητας και αλληλεγγύης. Η Κατερίνα ενορχήστρωσε την τόλμη, την αγωνία, την αθωότητα αλλά και επικινδυνότητα των νέων και κατάφερε να συντονίσει την αλληγορία, ενός “αγνώστου” κατά κάποιο τρόπο έργου με την ρητορική του Αριστοτέλη μέσα στα αρχαία ερείπια του Λυκείου”, λέει στο All4fun για το έργο, το οποίο παρουσιάζεται στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών μέχρι τις αρχές Αυγούστου.
Έχοντας υπάρξει ήδη μία φορά υποψήφιος για το βραβείο Δημήτρης Χορν ο Αργύρης αποφάσισε ν’ ασχοληθεί με την υποκριτική για να δώσει πνοή και λόγο στις όποιες φαντασιώσεις του. Και με βάση τα όσα ζούμε όλες αυτές τις ημέρες εκτιμά πως η κοινωνία συντονίστηκε με την φύση ενός ηθοποιού, που έχει να κάνει με μια αέναη και πνευματική ανησυχία. Εκφράζει παράλληλα την ανάγκη να εκφράζονται όλοι ανεξαιρέτως δημόσια, ν’ ασχολούνται με τα κοινά και να ενημερώνονται απ’ όπου δε θολώνεται η κρίση τους…
* Η υποκριτική ήρθε σαν μια προέκταση δημιουργίας μέσα από το σχέδιο, τη γλυπτική και την ανάγκη για δημιουργία. Μου δόθηκε η ευκαιρία να δώσω πνοή, λόγο και ένα μοναδικό “παρόν” στις φαντασιώσεις μου.
* Μια φράση που συμπυκνώνει για μένα την ουσία της υποκριτικής είναι του David Mamet: “Δεν αρνούμαι τίποτα δεν επινοώ τίποτα, αποδέχομαι τα πάντα και προχωράω”
* Η κρίση των ηθοποιών δεν έχει ηλικία. Οι ηθοποιοί βρίσκονται πάντα σε κρίση και την μετατρέπουν σε τροφή για το πνεύμα. Συνήθως ο ηθοποιός καλείται να ακολουθεί τον παλμό της κοινωνίας, όμως τώρα η κοινωνία συντονίστηκε με την φύση μας. Αυτήν την αέναη ανησυχία μας, την προσωπική , την οικονομική, την πολιτική και την πνευματική. Αυτή είναι η καθημερινότητα ενός ηθοποιού. Εμείς για το μόνο που αποφασίζουμε είναι να κάνουμε όσο καλύτερα μπορούμε τη δουλειά μας και να αναλαμβάνουμε την ευθύνη. Αν ο καθένας έκανε μόνο αυτό, όλα θα ήταν καλύτερα.
* Αν η τέχνη μπορεί να ξυπνήσει το πάθος για δικαιοσύνη, ισονομία και ριζοσπαστική αλλαγή της κοινωνίας, ναι μπορεί να δώσεις απαντήσεις σε όσα συμβαίνουν στη χώρα μας. Είναι σημαντικό για όλους ανεξαιρέτως να εκφράζονται δημόσια, σημαίνει ενασχόληση με τα κοινά και ένα βήμα για την κατάργηση της ιδιωτείας η οποία στην αρχαία Ελλάδα αποτελούσε ντροπή. Ενημέρωση αυτές τις μέρες έπαιρνα από τον ξένο τύπο και από μέσα τα οποία δεν φέρουν βάρη τα οποία θολώνουν την κρίση τους. Στο διαδίκτυο στήνονται τα οδοφράγματα της εποχής μας, αλλά και αποβλακώνεται η συνείδηση μας.
* Η συνεργασία μου με την Κατερίνα Ευαγγελάτου και την παρουσία μου στον Ρήσο είναι μια από τις πιο όμορφες που είχα μέχρι τώρα! Θίασος και οι συντελεστές καταφέραμε να δημιουργήσουμε ένα κλίμα σύμπνοιας, προστασίας, τρυφερότητας και αλληλεγγύης. Η Κατερίνα ενορχήστρωσε την τόλμη, την αγωνία , την αθωότητα αλλά και επικινδυνότητα των νέων και κατάφερε να συντονίσει την αλληγορία, ενός “αγνώστου” κατά κάποιο τρόπο έργου με την ρητορική του Αριστοτέλη μέσα στα αρχαία ερείπια του Λυκείου.
* Δε συνηθίζω να βλέπω αυτά που γράφονται για μένα, δεν προλαβαίνω. Αν γράφονται “καλά” σκέφτομαι πάντα ότι κάτι παρέλειψαν, αν γράφουν “άσχημα” σκέφτομαι ότι είναι “μία γνώμη” και μόνο, και η γνώμη δεν είναι γεγονός. Συνηθίζω να ακούω αυτούς που θέλουν να μου πουν κάτι “πρόσωπο με πρόσωπο”…και το δέχομαι, όπως δέχτηκε και ο θεατής εμένα τόση ώρα πάνω στην σκηνή! Το πιο όμορφο που έχω ακούσει είναι το “ευχαριστώ”! Η κριτική, καλή ή κακή δεν έκανε κανέναν καλύτερο την επόμενη μέρα. Ένα “ευχαριστώ” σε κάνει καλύτερο από την επόμενη στιγμή!
* Όχι δεν αναπολώ την εποχή της σχολής του Εθνικού. Την έχω πάντα μέσα μου! Έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στη πρόωρη ωρίμανση μου. Είναι ένας κοινωνικός και καλλιτεχνικός φούρνος μικροκυμάτων. Ανάλογα με το πως ψήθηκες θα σερβιριστείς.
* Η πιο πρόσφατη κινηματογραφική μου συνεργασία ήταν με τον σκηνοθέτη Γιώργο Φουρτούνη στην ταινία “Ίκαρος”. Είναι μια δουλειά που με κάνει περήφανο για το ελληνικό σινεμά. Γενικά έχω κάνει λίγες ταινίες. Η σχέση μου με τον κινηματογράφο είναι πολύ περιορισμένη. Ο χρόνος που απαιτεί το θέατρο δε προβλέπει το πρόγραμμα του ελληνικού κινηματογράφου που είναι γεμάτο αναβολές, ακυρώσεις και δωρεάν παροχές εργασίας. Για να κάνεις μια ταινία ως ηθοποιός με πέντε μέρες γυρισμάτων μπορεί να πρέπει να χάσεις μια ολόκληρη θεατρική σεζόν. Και για αυτό είμαι πολύ αυστηρός. Θα παίξω σε πολύ επιλεκτικά σενάρια, που θα είναι αντάξια στο ήθος και στο κόπο δουλειάς που θα μου ζητηθεί.
* Η σκηνοθεσία είναι να θέτεις ένα όραμα και έναν προορισμό που θέλεις να μοιραστείς με τον κόσμο και θέλω να συνεχίσω αυτό το ταξίδι. Να σημειώσω με την ευκαιρία ότι τη Δευτέρα 20 Ιουλίου στις 21:00 στα Αισχύλεια στην Ελευσίνα στο Παλαιό Ελαιουργείο θα παιχτεί για μια μόνο παράσταση ο μονόλογος “ΑΩ” βασισμένο στον “Ακατονόμαστο¨ του Samuel Beckett. Η παράσταση ανέβηκε τον χειμώνα στο θέατρο οδού Kυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής σε μια καινούργια προσαρμογή με “συμπρωταγωνιστή” μια τεράστια ρίζα δέντρου!
* Όλες μου οι συνεργασίες έχουν μεγάλη σημασία και είναι ανεκτίμητες. Οι προσδοκίες μου είναι να συνεργαστώ στο μέλλον με νέους ανθρώπους που θα γράφουν θέατρο, νιώθω ότι η παρούσα κοινωνική κατάσταση έχει μεγάλη ανάγκη από νέα γραφή!
*Αυτό που δεν μ’ αρέσει στην Αθηνα είναι ότι μου πήρε τόσο καιρό για να “μου αρέσει”…και αυτό που μου αρέσει είναι ότι τελικά τα κατάφερε!
* Στο All4fun μου αρέσει ότι δίνει βήμα σε νέους καλλιτέχνες να εκφραστούν.
* Αναλυτικές πληροφορίες για τον “Ρήσο” ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/fun/theater/10940-q-q-.html
Tου Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 13/7/2015