Οι εξορμήσεις του στο φεστιβάλ Φιλίππων σήμαναν την αρχή. Έπειτα όταν βρέθηκε να ζει στο Βερολίνο οι παρέες του από τον καλλιτεχνικό χώρο τον έφεραν ακόμα πιο κοντά στο να γίνει ηθοποιός.
Από τότε που πήγε στη σχολή του Γιώργου Κιμούλη έχουν περάσει 20 χρόνια, όμως η υποκριτική συνεχίζει να τον κρατάει σε εγρήγορση, να του δίνει δύναμη και ώθηση να συνεχίζει παρά τις αντίξοες συνθήκες. Ο Αλέξανδρος Καλπακίδης συμμετείχε αυτήν τη σεζόν σε τέσσερις παραστάσεις, οι δύο εκ των οποίων ξεκίνησαν μετά το Πάσχα.
Ετσι μετά το πολύ επιτυχημένο «Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα» και την “Καταστρούπολη” παίζει κάθε Δευτέρα και Τρίτη στον πολυχώρο Vault το «Παγκάκι», ενώ μεσοβδόμαδα πηγαίνει στην Καβάλα για να συμμετέχει στο «Δάφνες και Πικροδάφνες», το οποίο από την ερχόμενη εβδομάδα θα μετακομίσει για λίγες μόνο παραστάσεις στο θέατρο Θησείον.
Απολαμβάνοντας τη φετινή συγκυρία δηλώνει γοητευμένος και συγκινημένος, που έχει την ευκαιρία ν’ ανεβάσει το «Παγκάκι», ένα έργο, με το οποίο είχε έρθει σε επαφή από την σχολή μαζί με τη συμπαίκτρια του Έλενα Μαρσίδου.
Πάντα ήθελε να το παρουσιάσει στον κόσμο και τώρα έχει την ευκαιρία να το πράξει, μετά το περσινό πρώτο ανέβασμα σε μορφή work in progress στο θέατρο Βασιλάκου.
To συγκεκριμένο έργο γράφτηκε από τον Αλεξάντερ Γκέλμαν στις αρχές του 80 και αφορά την ιστορία ενός άντρα και μιας γυναίκας, που συναντιούνται σ’ ένα πάρκο στη Σοβιετική Ένωση πριν την περεστρόικα. Τα υπόλοιπα επί σκηνής…
* Η υποκριτική ξεκίνησε σε ηλικία εκεί γύρω στα 10-12 χρόνια μου. Κατάγομαι από τις Κρηνίδες Καβάλας. Στις Κρηνίδες λοιπόν γίνεται κάθε χρόνο τα τελευταία περίπου 60 χρόνια το φεστιβάλ Φιλίππων. Εκεί λοιπόν τα καλοκαίρια με πήγαινε στο θέατρο μια φίλη από το χωριό μεγαλύτερη μου και παρακολουθούσαμε παραστάσεις. Ε αυτό με μάγευε, και μάλλον αυτό ήταν που αργότερα στα 20 μου όταν ζούσα στο Βερολίνο με έκανε και “έμπλεξα” με παρέες που άνηκαν στον καλλιτεχνικό χώρο (ηθοποιοί, χορευτές, εικαστικοί, τραγουδιστές κτλ), και έτσι τότε εκεί ξεκίνησα με την υποκριτική. Αργότερα το 1995 ήρθα στην Αθήνα και μπήκα στην σχολή του Γιώργου Κιμούλη.
* Δεν ξέρω τι να σου απαντήσω για το τι είναι για μένα η υποκριτική, μάλλον δεν το έχω ανακαλύψει ακόμα και τώρα που το σκέφτομαι, ίσως είναι αυτή η αναζήτηση που με κρατάει σε εγρήγορση και μου δίνει δύναμη και ώθηση να προχωρώ ακόμα και κάτω από τόσο δύσκολες συνθήκες που ζούμε τα τελευταία χρόνια. Ειλικρινά δεν ξέρω…
* Η κρίση νομίζω πως δεν αντιμετωπίζεται! Απλώς μαθαίνεις να ζεις μ’ αυτήν. Προσπαθείς να δημιουργήσεις τις απαραίτητες συνθήκες και ξεκινάς να ζεις μ’ αυτήν. Δεν είναι καθόλου εύκολο!
* Ναι η τέχνη δίνει πάντα απαντήσεις σε όλες τις κοινωνικές μορφές, είτε αυτό λέγεται κρίση, είτε λέγεται ευημερία, είτε κατοχή, είτε ό,τι άλλο θες, και όπως δείχνει η ιστορία σε καιρούς χαλεπούς ανθεί η τέχνη και δεν αναφέρομε μόνο στο θέατρο, αλλά σε κάθε μορφή τέχνης. Αλλίμονο κι αν δεν το έκανε!
* Το “Παγκάκι” του Αλεξάντερ Γκέλμαν γραμμένο το 1983 λίγο πριν την περεστρόικα. Είναι η ιστορία ενός άντρα και μιας γυναίκας που συναντιούνται σ’ ένα πάρκο κάποιο σούρουπο και πολύ γρήγορα μαθαίνουμε ότι αυτοί οι δυο είχαν βρεθεί πριν ένα χρόνο κοιμήθηκαν μαζί ένα βράδυ. Εκείνη τον θυμάται αλλά αυτός όχι. Κι εκεί βλέπουμε τι προκύπτει μετά από αυτήν τους την συνάντηση με τρόπο πολύ γοητευτικό αλλά και πολύ αληθινό. Μ’ αυτό το έργο ήρθαμε σε επαφή κι εγώ και ή Έλενα όταν ήμασταν ακόμη στη σχολή. Μας άρεσε πάρα πολύ και είχαμε πει τότε ότι κάποια στιγμή θα το κάνουμε. Έτσι κι έγινε λοιπόν.
* Η συνεργασία με την Έλενα Μαρσίδου και με τον Γρηγόρη Καραντινάκη είναι εξαιρετική, άλλωστε με την Έλενα γνωριζόμαστε 20 χρόνια και αλλά τόσα περίπου με τον Γρηγόρη που τον είχαμε και δάσκαλο στην σχολή, οπότε καταλαβαίνεις ότι έχουμε παρελθόν και είμαι σίγουρος ότι θα έχουμε και μέλλον. Τώρα το γιατί πας σε μια παράσταση είναι υποκειμενικό, πας ή γιατί άκουσες ότι είναι μια πολύ καλή παράσταση ή γιατί είναι πολύ καλό το κείμενο ή και για άλλους λόγους.
* Θα έλεγα σε κάποια/ον να έρθει να μας δει γιατί πιστεύω πάρα πολύ στο κείμενο του Αλεξάντερ Γκέλμαν στην δουλειά που κάναμε όλοι μας και αναφέρομαι στον Βασίλη Μπαρμπαρίγο που έκανε σκηνικά και κοστούμια, στα Κίτρινα Ποδήλατα που έγραψαν την πρωτότυπη μουσική για την παράσταση, για τη Ζωή Κολλάτου που επιμελήθηκε την κίνηση και για τον Στέφανο Κοσμίδη και τον Σπύρο Περδίου που επιμελήθηκαν τις φωτογραφίες και το βίντεο σποτ της παράστασης. Αλλά και στην αλήθεια που κουβαλάνε αυτοί οι δυο ήρωες που είμαι σίγουρος ότι όλοι μας θα βρούμε κάτι για να ταυτιστούμε ή θετικά ή αρνητικά κι αυτό θα μας βάλει σε σκέψη για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, που κατά την γνώμη μου αυτός είναι και ο απώτερος στόχος της τέχνης γενικά και ειδικά!
* Ο κόσμος που έρχεται στο Vault απ΄ ότι λέει φεύγει συγκινημένος, χαρούμενος είναι πάρα πολύ ευχαριστημένος που είδε μια τέτοια παράσταση και ότι του αρέσει πάρα πολύ αυτό που είδε και ευτυχώς για μας το συστήνει και σε άλλους! Αυτό είχε γίνει και πέρυσι στο θέατρο Βασιλάκου που πρωτοανεβάσαμε την παράσταση σε μορφή work in progress και γι’ αυτό την συνεχίζουμε και φέτος. Στην μικρή περιοδεία που κάναμε στην Πάτρα και στο Περιγιάλι Κορινθίας ο κόσμος είχε ακριβώς τις ίδιες αντιδράσεις κι αυτό μας χαροποιεί πάρα πολύ! Μας δίνει δύναμη! Συνεχίζουμε!!
* Η εποχή που γράφτηκε το έργο είναι στην πρώην Σοβιετική Ένωση λίγο πριν την περεστρόικα το 1983 οπότε το κοινωνικοπολιτικοοικονομικό περιβάλλον όλοι λίγο ή πολύ γνωρίζουμε πως ήταν. Δεν ξέρω αν μπορώ να πω τι μηνύματα θέλει να περάσει το έργο, αυτό είναι πιστεύω δουλειά του θεατή, ας τον αφήσουμε λοιπόν ελεύθερο να τα βρει κι εμείς είμαστε εκεί να το συζητήσουμε αν θέλει. Ο συγγραφέας γεννημένος στη Μολδαβία ο Αλεξάντρ Γκέλμαν έζησε τα νεανικά του χρόνια στην Αγία Πετρούπολη, ενώ από το 1978 εγκαταστάθηκε στη Μόσχα, όπου ζει με τη γυναίκα του, τους δύο γιους και τα εγγόνια του.
* «Έκανα πολλά επαγγέλματα, έζησα σε διάφορα μέρη της τότε Σοβιετικής Ένωσης. Άρχισα να γράφω μετά τα 35 μου χρόνια», λέει ο συγγραφέας που σπούδασε για να γίνει πολιτικός μηχανικός χωρίς ποτέ τελικά να εξασκήσει αυτό το επάγγελμα. Σήμερα ζει από το γράψιμο. Έχει γράψει εννέα θεατρικά έργα που ανεβαίνουν στη Ρωσία και όχι μόνο: από την Κίνα και την Ιαπωνία ως την Αγγλία, την Πολωνία, τη Γερμανία, την Τουρκία και την Ελλάδα. Γράφει σενάρια για τον κινηματογράφο (διασκευάζει και τα θεατρικά του), ενώ παράλληλα αρθρογραφεί σε μια μοσχοβίτικη πολιτική εφημερίδα δύο φορές την εβδομάδα.
* Ένας ηθοποιός για να παίξει κάποιον ρόλο πρέπει να δικαιολογήσει μέσα του κάθε τι που πράττει στο έργο ακόμα κι αν είναι φόνος. Βλέπε Μακμπεθ. Νομίζω πως σε όλους μας υπάρχουν όλα, αρκεί να θέλεις και να μπορέσεις να μπεις στην διαδικασία να τα ανακαλύψεις. Αλλά το σημαντικό είναι να ανακαλύψεις την αλήθεια του ρόλου που παίζεις.
* Ήταν δύο όμορφες εμπειρίες και η “Καταστρουπολη” αλλά και το “Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα” στα οποία συμμετείχα μέσα στη σεζόν. Είχαν και ένα κοινό, ότι έκανα και στις δυο αντικατάσταση. Είχα την χαρά να παίξω πλάι σε πολύ καλούς συναδέλφους και να δουλέψω με δυο πολύ καλούς σκηνοθέτες, τον Μανώλη Μαυροματάκη στην Καταστρουπολη και τον Τάκη Τζαμαργιά στον Σκύλο. Η συνεργασία μου με τον Θοδωρή Γκόνη ήταν η ευχάριστη έκπληξη της σεζόν στο ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας και στο έργο Δάφνες και Πικροδάφνες του Δ. Κεχαιδη και της Ε. Χαβιαρα. Κάναμε μια πολύ καλή δουλειά και έχω πολύ αγωνία πως θα την δεχτεί ο κόσμος εδώ στην Αθήνα. Θα παίξουμε στο θέατρο Θησείο από τις 14-24 Μαΐου.
* Το ότι κάνω πολλά πράγματα μαζί είναι κάτι που μου αρέσει πολύ, με τροφοδοτεί και μου δίνει χαρά. Το ότι παίζω σε τέσσερις παραστάσεις αυτήν την σεζόν είναι τυχαίο γεγονός αλλά όπως ξέρουμε πια όλες οι δουλειές γίνονται για 2-3 μήνες οπότε είσαι αναγκασμένος να παίζεις 3-4 παραγωγές την σεζόν.
* Για κάποιον λόγο δεν έχω κάνει κινηματογράφο ή καλύτερα έχω κάνει πάρα πολύ λίγο. ‘’Βασιλιάς’’ του Νίκου Γραμματικού και ένα δύο άλλες πολύ μικρές συμμετοχές. Μου αρέσει πολύ ο κινηματογράφος αν και είναι πιο πολύ δουλειά του σκηνοθέτη και λιγότερο του ηθοποιού θα τολμήσω να πω. Υπάρχουν πολλές και καλές ταινίες που πρέπει κανείς να έχει δει από αμερικάνικο, ευρωπαϊκό, αλλά και ρώσικο κινηματογράφο. Είναι μια μεγάλη κουβέντα αυτή που θέλει χρόνο για να την κάνουμε.
* Με την τηλεόραση έχω επίσης μια σχεδόν πλατωνική σχέση…
* Δε νομίζω ότι μπορώ να γράψω, είναι ένα ταλέντο που δεν νομίζω ότι το έχω και ούτε έχω μπει στην διαδικασία να το δοκιμάσω, δεν ξέρω ο χρόνος θα δείξει. Το ίδιο νομίζω και για την σκηνοθεσία χωρίς να λέω μεγάλα λόγια γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει. Θεωρώ ότι είναι δυο κατευθύνσεις που για μένα αυτήν την στιγμή δεν είναι στο οπτικό μου πεδίο. Ζηλεύω πολύ αυτούς που τραγουδούν, θέλω να πω που έχουν ωραία φωνή, πραγματικά τους ζηλεύω, με την καλή έννοια πάντα μιλώ. Με τον χορό έχω καλή σχέση, νομίζω αν δεν γινόμουν ηθοποιός θα ήθελα να γίνω χορευτής.
* Είχα την τύχη να δουλέψω με σπουδαίους ανθρώπους, από την αρχή της πορείας μου: Γ. Κιμούλη, Θ. Τερζόπουλο, Ρόμπερτ Στούρουα, Λ. Κονιόρδου, Τ. Τζαμαργιά, Ν. Αρμάο, Π. Ζούλια, Θ. Γκόνη, Σ. Παπαδόπουλο, Σ. Φασουλή, Γ. Καραντινάκη και άλλους, οπότε αφήνω το μέλλον να με εκπλήξει για τις νέες μου συνεργασίες! Για το καλοκαίρι δεν έχω κλείσει τίποτα. Το «Παγκάκι» αν συνεχίσουμε έτσι όπως πάμε τώρα, θέλω να πιστεύω ότι θα πάμε και του χρόνου από την αρχή της σεζόν αυτήν την φορά! Για τον “Σκύλο” δεν ξέρω τι θα γίνει του χρόνου.
* Η Αθήνα θα μπορούσε να είναι ίσως από τις ομορφότερες πόλεις του κόσμου, δυστυχώς δεν είναι, αν εξαιρέσω κάποιες ωραίες κρυφές γωνίες της που πρέπει να έχεις περπατήσει πολύ για να τις ανακαλύψεις πράγμα που κάποτε έκανα πολύ. Δεν μου αρέσουν πολλά στην Αθήνα αλλά δε θέλω να γίνω τώρα δυσάρεστος, άστο για μια άλλη φορά!! Άλλωστε νομίζω όλοι ξέρουμε τί δεν μας αρέσει στην Αθήνα, μην κρυβόμαστε!
* Στο Αll4fun αυτό που μου αρέσει είναι, που δίνει βήμα σε καλλιτέχνες να μιλήσουν για την δουλειά τους, οι οποίοι ίσως σε άλλη περίπτωση να μην είχαν αυτήν την δυνατότητα κι αυτό για μένα είναι το σημαντικότερο.
& Αναλυτικές λεπτομέρειες για τους συντελεστές και τις ημέρες της παράστασης «Παγκάκι» ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/fun/theater/10525-q—q—vault.html
& Αναλυτικές λεπτομέρειες για τους συντελεστές και τις ημέρες της παράστασης «Δάφνες και Πικροδάφνες» ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://all4fun.gr/fun/theater/10688-q—-q——-.html
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 4/5/2015