Με αθωότητα και διάθεση να εμπλακεί σε βάθος αντιμετωπίζει την υποκριτική η Στέλλα Βογιατζάκη. Και εκτιμά πως ό,τι περνάει δίπλα μας ως αυτονόητο μπορεί να επαναπροσδιοριστεί μέσω της τέχνης….
Από μικρή τη γοήτευε ο χώρος του θεάτρου και έτσι μετά τη Σχολή Καλών Τεχνών στο θεατρικό τμήμα της Θεσσαλονίκης πέρασε στο Εθνικό.
Εδώ και λίγες ημέρες παίζει στον διάσημο «Γυάλινο κόσμο» στο Εμπορικό στο πιο αυτοβιογραφικό έργο του Τενεσί Γουίλιαμς.
Ερμηνεύει τη Λόρα με ιδιαίτερη ευαισθησία, δικαιώνοντας την Ελένη Σκότη για να την εμπιστευτεί σ’ αυτόν τον τόσο εύθραυστο χαρακτήρα.
«Η Λόρα συγκινεί γιατί μπορεί και συγχωρεί», λέει στο All4fun η Στέλλα, η οποία θυμάται με πολλή αγάπη τα χρόνια της σχολής και παραμένει ιδιαίτερη δεμένη με τους συμμαθητές της στο Εθνικό.
Μ’ αυτά τα παιδιά μάλιστα, συμμετείχε σε μια από τις πρώτες της επαγγελματικές δουλειές στην Πενθεσίλεια (σκηνοθεσία Ακύλλα Καραζήση) και ευελπιστεί στο μέλλον να ξαναβρεθεί μαζί τους πάνω στην σκηνή.
* H υποκριτική ήταν κάτι που ήθελα να κάνω από μικρή. Με γοήτευε πάντα ο χώρος του θεάτρου γι’ αυτό και μόλις τελείωσα το λύκειο πέρασα στη Σχολή Καλών Τεχνών, στο Τμήμα Θεάτρου της Θες/νίκης. Αποφοιτώντας το 2010 έδωσα εξετάσεις στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου συνεχίζοντας έτσι τις σπουδές μου στην υποκριτική.
* Υποκριτική για μένα είναι ο άλλος. Η ικανότητα να μπορείς να βρεις τον άλλο επί σκηνής και μαζί να πείτε μια ιστορία. Αλλά με αθωότητα και με μεγάλη ανάγκη να εμπλακείς σε βάθος.
* Ένας νέος ηθοποιός αντιμετωπίζει την κρίση με καλή παρέα και πολύ χιούμορ, πώς αλλιώς. Εγώ δεν ξέρω άλλο τρόπο.
* Η τέχνη δε νομίζω ότι δίνει απαντήσεις. Προβληματίζει επαναπροσδιορίζοντας ότι περνάει δίπλα μας ως αυτονόητο.
* Η Λόρα στον «Γυάλινο Κόσμο» είναι ένα συνεσταλμένο πλάσμα. Μια παιδική αρρώστια την άφησε ανάπηρη, με το ένα πόδι κοντύτερο από το άλλο. Αυτό είναι κάτι που απλώς υποδηλώνεται στο έργο αλλά στο δικό της μυαλό αυτή η αναπηρία έχει πάρει πολύ μεγάλες διαστάσεις με αποτέλεσμα να κλειστεί στον εαυτό της. Ο έξω κόσμος αλλά και οι έντονες συγκρούσεις μέσα στο σπίτι την τρομάζουν. Για τη Λόρα μόνη διέξοδος είναι η συλλογή με τα μικρά γυάλινα ζωάκια της. Είναι ένας τραγικός ήρωας. Συγκινεί γιατί μπορεί και συγχωρεί.
* Δεν μπορώ να πω πως σαν προσωπικότητα ήμουν πολύ κοντά σε αυτό το τόσο εύθραυστο πλάσμα αλλά αυτό ήταν και η δουλειά που έπρεπε να κάνω. Να βρω δηλαδή αυτή την τόσο ευαίσθητη πλευρά της Λόρα σε μένα.
* Το έργο είναι ένα αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και απ’ τα πιο αυτοβιογραφικά του Τενεσί Γουίλιαμς. Διαδραματίζεται τη δεκαετία του 1930 στην μαστιζόμενη από κρίση Αμερική. Η σκηνοθέτης μας η Ελένη Σκότη έχει κάνει μια διαφορετική ανάγνωση. Αυτό το έργο είναι ένα έργο μνήμης έτσι ξετυλίγεται αργά μέσα απ τα μάτια του αφηγητή-ήρωα Τομ.
* Όσον αφορά στη συνεργασία μου με τον Δημήτρη Καταλειφό και τη Θέμις Μπαζάκα πιστεύω πως είναι πολύ μεγάλη εμπειρία για ένα νέο ηθοποιό να δουλεύει με τόσο καταξιωμένους καλλιτέχνες. Παρατηρώντας τους μαθαίνεις πολλά.
* Τα τρία χρόνια της σχολής στο Εθνικό τα θυμάμαι με πολύ αγάπη. Ήταν πολύ δημιουργικά χρόνια και εγώ ήμουν πολύ τυχερή γιατί βρέθηκα δίπλα σε πολύ αξιόλογους δασκάλους. Κάποιες φορές υπήρχε αρκετή πίεση και άγχος αλλά τώρα πια θυμάμαι μόνο τα καλά. Χαίρομαι πάνω απ’ όλα για τους φίλους μου, για μένα οι φίλοι που απέκτησα στη σχολή είναι ένα είδος οικογένειας. Είμαι βαθιά δεμένη μαζί τους και φυσικά είναι οι άνθρωποι που θα ήθελα να δουλεύω μαζί και στο μέλλον.
* Είναι καλή η σχέση μου με το τραγούδι και το χορό. Πέρυσι μου είχε δοθεί η ευκαιρία να κάνω και τα δυο σε μια μουσικοχορευτική παιδική παράσταση (Ζέβρα Πιτζάμα) στο θέατρο Badminton.
* Αξέχαστη ήταν για μένα η πρώτη παράσταση που παίξαμε στο Bios αμέσως μετά την αποφοίτηση μας από το Εθνικό. Ήταν η Πενθεσίλεια του Heinrich von Kleist σε σκηνοθεσία του αγαπημένου δασκάλου-σκηνοθέτη Ακύλλα Καραζήση. Όταν τα πράγματα δυσκολεύουν για μένα φέρνω πάντα στη μνήμη μου αυτή την παράσταση. Γιατί μέσα από αυτή τη δουλειά θυμάμαι ξανά πόσο αγαπώ το θέατρο και την ομάδα.* Ξεχωρίζω επίσης τη συμμετοχή μου στην Ηλέκτρα πέρσι στο Σύγχρονο Θέατρο σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ξανθόπουλου. Ήταν η αφορμή για να γνωρίσω εξαιρετικούς ηθοποιούς. Η αρχαία τραγωδία γενικά με γοητεύει πολύ.
* Η Αθήνα είναι γεμάτη αντιθέσεις κ αυτό με γοητεύει αρκετά. Δύσκολα όμως μένω σε ένα τόπο και ακόμα πιο δύσκολα δένομαι μ αυτόν. Τελικά νομίζω πώς μόνο η δουλειά κάι οι φίλοι με κάνουν να αγαπώ αυτήν την πόλη.
* Στο All4fun μου αρέσει ότι είστε πολλοί ζωντανοί και ευχάριστη παρέα! Εύχομαι να συνεχίσετε έτσι δυναμικά!
& Αναλυτικές πληροφορίες για τον «Γυάλινο κόσμο» που παίζεται στο Θέατρο Εμπορικόν σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/fun/theater/10068-2015-01-21-12-17-08.html
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 23/2/2015