Αυτές ήταν οι μέρες του.
Δε λέει κανείς πως ήταν καλοκαίρι
Μα τα απογεύματα αν ήσουν τυχερός
Μπορεί και να’ βλεπες εξωτικά πουλιά
Να τσιμπολογάν το σάπιο αίμα στις ντόπιες στέγες.
Τούτος ο ήλιος τύφλωνε το χρόνο
Σαν καρφίτσα στην κόρη του χειμώνα.
Λάστιχο η στιγμή που ντύνονταν οι γυμνοί
Για το μεγάλο καρναβάλι.
Ο βασιλιάς καρνάβαλος θα καιγόταν
Χωρίς τραγούδια ή κλάματα
Όπως τα επικίνδυνα απόβλητα.
Αυτές ήταν οι μέρες του
Μα έφυγε κυνηγημένος
Μ’ ένα πήδημα στο ξέφτι του χρόνου
Ως τη μεγάλη Κυριακή.
Ως την ευλογημένη εκείνη μέρα που θα κλάψουμε
Έξω φρενών
Υστερικά
Μαζικά
Ανθρώπινα
Για ένα σκοτωμένο πουλί στις ράγες του τρένου.
Της Πελαγίας Μπότση, 21/2/2013