Συνέντευξη στον Γιάννη Αντωνίου | 13-12-2024
Με αφορμή την παράσταση «Matilda – The musical», το πασίγνωστο μυθιστόρημα του Roald Dahl, σε σκηνοθεσία της Θέμιδας Μαρσέλλου, o γνωστός και επιτυχημένος ηθοποιός Χάρης Ρώμας μιλά στο all4fun για την παράσταση, το θέατρο, τον εαυτό του, και τα μελλοντικά του σχέδια.
Μίλησέ μας λίγο για την παράστασή σας «Matilda – The musical» το πασίγνωστο έργο του Roald Dahl, σε σκηνοθεσία της Θέμιδας Μαρσέλλου.
Ο Roald Dahl είναι ένας εκπληκτικός συγγραφέας γνωστός όχι μόνο από τη MATILDA αλλά και το CHARLIE AND THE CHOCOLATE FACTORY. Τα έργα του έχουν απήχηση σε όλες τις ηλικίες γιατί έχουν έντονη δράση, σκοτεινό υπόβαθρο, συγκλονιστικούς χαρακτήρες και ισχυρούς συμβολισμούς.
Για το musical MATILDA συνεργάστηκαν δύο μεγαλοφυΐες του σύγχρονου θεάτρου, ο Dennis Kelly στη διασκευή και ο Tim Minchin στη μουσική και τους στίχους. Το αποτέλεσμα είναι αυτό το εξαιρετικό musical υψηλών προδιαγραφών, τις οποίες πρέπει να εγγυηθεί μία παραγωγός εταιρεία για να πάρει τα δικαιώματα. Σημειωτέον ότι μετά τις παραστάσεις στο Εθνικό θέατρο του Λονδίνου μόνο σε πέντε χώρες του πλανήτη έχουν δοθεί τα δικαιώματα μέχρι τώρα. Όσοι συμμετέχουμε νιώθουμε πολύ περήφανοι γιά την υψηλή καλλιτεχνική ποιότητα της παράστασης για την οποία είμαστε όλοι συμμέτοχοι. Με προεξάρχουσα την σκηνοθέτιδα, Θέμιδα Μαρσέλλου, που είναι η πιο πετυχημένη διασκευάστρια-σκηνοθέτης μιούζικαλ στη χώρα μας. Σε αυτή τη συγκεκριμένη δουλειά, όμως, νομίζω ξεπέρασε τον εαυτό της. Έχει δοθεί από όλους προσοχή και στην παραμικρή λεπτομέρεια και γι’ αυτό λέω πως δεν είναι τυχαία αυτή η αθρόα προσέλευση θεατών που παρόμοια δεν έχω ξαναδεί στα 40 χρόνια της μέχρι τώρα καριέρας μου!
Τέλος θα επισημάνω ότι τα μικρά παιδιά που συμμετέχουν είναι υπερταλαντούχα, πλήρως πειθαρχημένα, αληθινοί καλλιτέχνες που αφήνουν τον κόσμο με το στόμα ανοικτό.
Στην παράσταση υποδύεσαι τον πατέρα της Ματίλντας, προσωπική μου άποψη με μεγάλη επιτυχία! Σε δυσκόλεψε κάτι σε αυτόν;
Ο ρόλος του Ηarry Wormwood, του πατέρα της μικρής Ματίλντας, είναι ιδιαιτέρως δύσκολος ρόλος. Όχι γιατί πρέπει να υποδυθείς έναν κακό και άδικο πατέρα που φέρεται απαίσια στην κόρη του (γιατί την ήθελε αγόρι), όχι γιατί είναι ένας απατεώνας που θέλει να κλέβει τον κόσμο χωρίς κανένα ηθικό ενδοιασμό, όχι γιατί πιστεύει στη μόρφωση του πεζοδρομίου και σνομπάρει τη μάθηση, τα βιβλία, τη γνώση, όχι γιατί είναι αρρωστημένα εγωπαθής, νάρκισσος και εξυπνάκιας αλλά κυρίως γιατί αυτό το «τέρας» στο τέλος του έργου κάνει την τεράστια ανατροπή και έκπληξη. Συνειδητοποιεί πόσο άδικος υπήρξε με την κόρη του και συγκινημένος υποκλίνεται μπροστά στο μεγαλείο της. Πραγματικά ως ηθοποιός καλούμαι στην ίδια παράσταση να παίξω δύο συναισθηματικές καταστάσεις τελείως αντίθετες. Είναι ένα μεγάλο challenge αλλά φυσικά τα δύσκολα ικανοποιούν έναν σκεπτόμενο ηθοποιό. Σας ευχαριστώ για την κολακευτική κριτική σας, πάντως.
Πώς είναι η επαφή με τα παιδιά, τι ουσιαστικό πιστεύεις ότι τους προσφέρει το θέατρο;
Το θέατρο προσφέρει στα παιδιά θεατές ό,τι ακριβώς προσφέρει και στους μεγάλους θεατές: Ψυχική καλλιέργεια, διεύρυνση του πνεύματος, ψυχαγωγία και χαρά. Στα παιδιά, βέβαια, όλα αυτά λειτουργούν ακόμη πιο ευεργετικά, γιατί τα διαμορφώνουν σε καλύτερους ανθρώπους. Στα δε παιδιά που παίζουν μαζί μας, στους μικρούς μας συμπρωταγωνιστές, η επίδραση της τέχνης του θεάτρου είναι σίγουρα καταλυτική. Τους ανοίγει παράθυρα στον κόσμο, τους βοηθά να διοχετεύσουν την υπερενέργειά τους σε κάτι πολύ όμορφο και δημιουργικό και με την προϋπόθεση ότι με τη βοήθεια τη δική μας και των γονέων τους δε θα «ψωνιστούν» από το χειροκρότημα (πράγμα που δεν έχει συμβεί καθόλου μέχρι τώρα) θεωρώ ότι θα είναι ο αντίλογος των παιδιών που χάνονται καθημερινά στο διαδίκτυο, στα social και στην παιδική βία.
Θυμάσαι την πρώτη παιδική όμως παράσταση που είδες;
Δεν τη θυμάμαι γιατί προφανώς δεν ήταν μία παράσταση που είχε συγκλονίσει την παιδική ψυχή μου. Αν είχα δει κάτι σαν τη MATILDA ασφαλώς θα το θυμόμουνα! Θυμάμαι, πάντως, πόσο εντυπωσιάστηκα όταν ως παιδί με πήγανε στο σινεμά και είδα την ταινία MARY POPPINS. Είχα μόλις μάθει να διαβάζω και όλο το σινεμά γέλαγε γιατί διάβαζα δυνατά τους υπότιτλους!
Πιστεύεις ότι το θέατρο είναι ένα ομαδικό σπορ;
Το θέατρο είναι ομαδικό σπορ, όχι μόνο σε υπερπαραγωγές σαν την MATILDA, που παίζουμε 30 άτομα επί σκηνής, αλλά ακόμη και σε έναν θεατρικό μονόλογο! Γιατί ακόμη και σε αυτή την περίπτωση πρέπει να συνεργαστούν αγαστά ηθοποιός, συγγραφέας ή μεταφραστής, σκηνοθέτης, σκηνογράφος, ενδυματολόγος, μουσικός και πολλοί άλλοι συντελεστές που όλοι έχουν το δικό τους «ειδικό βάρος». Είναι απαραίτητο σε αυτή την αλληλεξάρτηση να υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός και οι όποιες αντιθέσεις να λειτουργούν μόνο για το καλύτερο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Οι υπέρμετροι εγωισμοί είναι τροχοπέδη ακόμη κι όταν πρόκειται για καλλιτέχνες υψηλού κύρους.
Αλήθεια, πώς ξεκίνησε να σου αρέσει το Θέατρο; Τι σου έκανε “κλικ” μέσα σου;
Ένα ισχυρό «σοκ» ήταν όταν με πήγαν, δωδεκάχρονο, να δω την παράσταση “ΜΑΝΑ ΚΟΥΡΑΓΙΟ” με την τεράστια Κατίνα Παξινού. Μέχρι τότε αγνοούσα την ύπαρξή της αλλά, αν και τόσο μικρός, συγκλονίστηκα όταν την είδα να ερμηνεύει τόσο αληθινά αυτόν τον ρόλο που έμελε να είναι και ο τελευταίος της. Το καθοριστικό και τελειωτικό σοκ το υπέστην όταν δύο χρόνια μετά (δεκατεσσάρων ετών) από λάθος αντί να μπω στο σινεμά ΟΡΦΕΑΣ που με περίμενε ένα παιδικό μου φλερτ, πήγα στο θέατρο ακριβώς από κάτω που ήταν η περίφημη κυκλική σκηνή: ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΡΟΛΟΥ ΚΟΥΝ. Είδα ένα έργο δύσκολο για δεκατετράχρονο έφηβο, την ΟΠΕΡΕΤΑ του Γκομπρόβιτς, χωρίς ανάσα και χωρίς να συλλογιστώ ούτε δευτερόλεπτο ότι είχα στήσει ένα κορίτσι σε κάποιο σινεμά να με περιμένει. Έφυγα από το θέατρο παραπατώντας, σκεπτόμενος ότι θέλω και εγώ να κάνω αυτό που έκαναν «εκείνοι οι περίεργοι άνθρωποι» στη σκηνή του θεάτρου. Η συμμαθήτρια-φλερτ που έστησα στο ραντεβού δε μου ξαναμίλησε.
Χάρη, πέντε λέξεις που περιγράφουν τον εαυτό σου;
Πολυσχιδής, ακούραστος, δοτικός, καλοπροαίρετος, ιδιόρρυθμος.
Κάτι που δεν έχεις ακόμα κάνει, αλλά θα ήθελες;
Θα ήθελα να κάνω μία ταινία στην αγγλική γλώσσα για να έλθω σε δημιουργική επαφή με αλλοδαπούς συναδέλφους. Την τέχνη τη σκέπτομαι πάντα σαν κάτι χωρίς σύνορα. Επίσης θα ήθελα να ξαναπαίξω στην Επίδαυρο. Είναι φοβερή αίσθηση. Γενικώς, όμως, είμαι πλήρως ικανοποιημένος από αυτά που κάνω και αυτά που έχω κάνει.
Υπάρχει κάτι που σε στενοχωρεί στο ελληνικό θέατρο;
Με στενοχωρεί αφάνταστα όταν βλέπω αλαζονικές συμπεριφορές από νεότερους συναδέλφους που έχουν καβαλήσει το καλάμι. Όσο μεγάλο κι αν είναι το ταλέντο τους. Κατά τα άλλα στη χώρα μας παίζεται πολύ και καλό θέατρο και πολύ και κακό θέατρο. Αλλά αυτό είναι φυσικό.
Τι σας φτιάχνει και τι σας χαλάει στην Αθήνα;
Η Αθήνα είναι πολύ όμορφη πόλη και διαθέτει, εκτός από καλό κλίμα που καλλιεργεί ευχάριστη εξωστρέφεια, ένα από τα σπουδαιότερα μνημεία του κόσμου. Τίποτα δε μου λέει το Μάτσου Πίτσου μπροστά στην Ακρόπολη! Δε μου αρέσει ότι η πόλη δεν έχει καταφέρει ακόμη να είναι πλήρως φιλική σε ανθρώπους με αναπηρία. Επίσης, μην το πείτε του Χάρη Δούκα γιατί είναι φίλος, τελευταία η Αθήνα είναι πιo βρώμικη!
Τα επόμενα σχέδιά σου; Επιστροφή στην τηλεόραση;
Πράγματι θα επιστρέψω και στην τηλεόραση. Είμαι βέβαια ενεργός Επικεφαλής της Ελάσσονος Αντιπολίτευσης στον Δήμο Χαλανδρίου και Αντιπρόεδρος Πολιτισμού στην Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδος αλλά, όπως έχω ξαναπεί, καλλιτέχνης γεννήθηκα και καλλιτέχνης θα πεθάνω!!!
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση στο άρθρο https://all4fun.gr/psyxagogia/theatre/parastaseis/71686-matilda-the-musical-dennis-kelly-themis-marsellou-theatro-pallas.
Επιμέλεια άρθρου: Πλάτων Σέρρας