Η τέχνη προσφέρει επιλογές! Σαν να περπατάς το βράδυ στο δρόμο με το κεφάλι κάτω, να σου λέει κάποιος: “Για δες το φεγγάρι, για άκου το”. Σε προκαλεί να είσαι εκεί…
Ετσι αντιμετωπίζει την υποκριτική η Βιβή Πέτση. Απόφοιτος του Ωδείου Αθηνών συμμετέχει αυτήν τη σεζόν στην “Αύξηση” της ομάδας 4Frontal στο 104.
“Από αυτή την αμοιβαιότητα προκύπτει πάντα κάτι θετικό”, αναφέρει στο All4fun σχετικά με τη συνεργασία της με μια νεανική ομάδα, η οποία ήδη φτιάχνει ένα σπουδαίο όνομα στη θεατρική Αθήνα.Εκεί ανέλαβε τη “θετική περίπτωση”, που τη βοήθησε και στη ζωή της ν’ αρχίσει να σκέπτεται θετικά. Εχοντας ήδη χρήσιμες θεατρικές εμπειρίες ονειρεύεται να συμμετάσχει στον κινηματογράφο, ενώ μελλοντικά την ενδιαφέρει ν’ ασχοληθεί και με την σκηνοθεσία.
* Μέσω της τέχνης της υποκριτικής αντιλαμβάνεσαι ότι δεν είναι αρκετό να επιβιώνεις, αλλά να ζεις και μάλιστα να ζεις καλά. Δηλαδή να ζεις καλά και με τους άλλους.
* Όταν βρέθηκα σε ανάγκη, θυμήθηκα ότι η καλύτερη εμπειρία που είχα ως τότε ήταν η συμμετοχή μου ως μαθήτρια σε θεατρική παράσταση. Δέκα χρόνια αργότερα βρέθηκα στη Δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών. Έχω καλή μνήμη!
* Ένας/ μία νέος/α ηθοποιός μπορεί να αντιμετωπίσει την κρίση ως ένα λόγο για να πάψει να επιδιώκει τους στόχους του/της σε σχέση με το θέατρο. Ως έναν λόγο να δραστηριοποιηθεί μόνος/η του/της ή και με
παρέα, χωρίς μεγάλες προσδοκίες να τους/τις αποπροσανατολίζουν. Ως έναν λόγο για να φτιάξει μία ή και περισσότερες παραστάσεις.
* Η τέχνη δε δίνει οδηγίες χρήσης για το πως να ζεις. Προσφέρει όμως επιλογές. Είναι σαν εκεί που έχεις χαθεί μέσα στις σκέψεις σου καi περπατάς το βράδυ στον δρόμο με το κεφάλι κάτω, να σου λέει κάποιος “Για δε το φεγγάρι, άκου το”. Σε προκαλεί να είσαι παρών/ούσα.
* Η συνάντησή μας με τους και τις 4Frontal με αφορμή την παράσταση “η Αύξηση”, προέκυψε από μία σειρά τυχαίων γεγονότων, όπως συμβαίνει με όλες τις συναντήσεις. Ένα γεγονός είναι ότι είμαστε όλοι και όλες απόφοιτοι της Δραματικής Σχολής του Ωδείου Αθηνών. Παρακολουθούμε και στηρίζουμε ο ένας την πορεία του άλλου, η μία την πορεία της άλλης κ.τ.λ. από το 2008. Από αυτή την αμοιβαιότητα προκύπτει πάντα κάτι θετικό.
* Ειδικότερα μου προέκυψε να αναλάβω την τρίτη από τις έξι θέσεις τις παράστασης, αυτή της “θετικής περίπτωσης” και ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία εκγύμνασης προς τον θετικό τρόπο σκέψης. Ο Ζ.Περέκ σαρκάζει τον άνθρωπο που στην αδυναμία του να κερδίσει από το σύστημα, το οποίο υπηρετεί, πράγματα για να βελτιώσει τη ζωή του, εν προκειμένω μία αύξηση μισθού, μετατρέπει το στόχο του σε όνειρο.
* Ο Θανάσης (σ.σ. Ζερίτης) με εργαλεία τον αυτοσαρκασμό, την ευρηματικότητα, την ψυχραιμία και την ευγένεια μας πρότεινε πολύ εύστοχες συνθήκες για να κινηθούμε και πολύ συγκεκριμένες κατευθύνσεις για να μη χαθούμε. Tην περίοδο που ξεκινήσαμε τις πρόβες η Αριστέα, η Ελένη, ο Σταύρος και ο Θανάσης έπαιζαν ήδη σε δύο παραστάσεις και λίγο αργότερα ξεκίνησαν να προετοιμάζουν και τον “Φάουστ”, τη νέα τους παράσταση για εφήβους. Δεν μπορούσα να διανοηθώ πως θα διαχειρίζονταν αυτή τη συνθήκη. Πολύ σύντομα το διανοήθηκα. Τα παιδιά δουλεύουν μαζί από τη σχολή, γνωρίζονται πολύ καλά και δε φοβούνται να το δείξουν, έχουν εμπιστοσύνη, υπομονή και επιμονή.
* Μετά την “Αύξηση” φαντάζομαι ότι θα μπορώ να ξεκινήσω “Αποταμίευση”.
* Tα τελευταία τρία χρόνια βρέθηκα στα ΔH.ΠΕ.ΘΕ Καβάλας, Ρούμελης και Πάτρας, όπου συμμετείχα ως ηθοποιός συνολικά σε τέσσερις παραστάσεις. Οι πιο σημαντικές ήταν “Ο Γλάρος” του Α. Τσέχωφ σε σκηνοθεσία του Θοδωρή Αμπαζή και “Στη φάρμα των ζώων”, μια παιδική παράσταση σε διασκευή και σκηνοθεσία της Ελεάνας Τσίχλη. Προσδοκώ σε συνεργασίες , στις οποίες οι συντελεστές θα έχουμε κοινή αισθητική στάση.
* Με την σκηνοθεσία και το γράψιμο “αναμετρηθήκαμε” πολύ συχνά, εντός της Σχολής. Οι εργασίες που μας ανέθεταν οι δάσκαλοι της υποκριτικής ζητούσαν από μας πέρα από τη λειτουργία μας ως ηθοποιών, τη σύνθεση κειμένων, μουσικής, ή μουσικών επιλογών, κοστουμιών, σκηνογραφίας, διαχείριση και συντονισμό αν επρόκειτο για ομαδική εργασία και όλα αυτά σε σχέση με τη δική μας ματιά πάνω σε ένα προτεινόμενο θέμα ή φράση ή ποίημα ή τραγούδι ή μία σκηνή ή ένα έργο ολόκληρο. Μ’ ενδιαφέρει και η σκηνοθεσία και το γράψιμο. Αυτά, όμως, είναι δύσκολα πράγματα για να τα καταλάβεις πρέπει να τα σπουδάσεις. Εννοώ ότι απαιτούν άλλες δεξιότητες που για να τις αναπτύξεις χρειάζεται απόφαση, αφοσίωση και χρόνος και αν όχι πολύς χρόνος τότε μεγάλο θάρρος.
* Σε διαδικασία κινηματογραφικής παραγωγής βρέθηκα δύο φορές.Το 2010 με αφορμή την ταινία μικρού μήκους “casus belli” του Γ. Ζώη και το 2011 σε ένα διαφημιστικό σποτάκι για την τηλεόραση σε σκηνοθεσία του ίδιου. Ο κινηματογράφος και η τηλεόραση αποτελούν προς το παρόν για μένα ανεξερεύνητες και άκρως γοητευτικές περιοχές δράσης.
* Στην Αθήνα μας, μου αρέσει που αν διαλέξεις να κινηθείς στο κέντρο της με τα πόδια, σε λίγο χρόνο θα έχεις συναντηθεί με πολλούς και διαφορετικούς κόσμους. Οι όψεις, η ακουστική, τα ακούσματα, οι μυρωδιές, τα πατήματα αλλάζουν ποιότητες και εντάσεις εκεί που δεν το περιμένεις!
* Μου αρέσει που το All4fun μου δίνει την ευκαιρία να γράψω! Kι ας μην είμαι ακόμα δεξιοτέχνης στο γράψιμο…
& Αναλυτικές λεπτομέρειες για την Αύξηση ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/fun/theater/7393-h-104.html
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 20/1/2014