«Ας μη χάνουμε χρόνο με περιττές συζητήσεις! Ας κάνουμε κάτι, όσο είναι ακόμη καιρός, αυτήν τη στιγμή του χρόνου, όλη η ανθρωπότητα είναι εμείς, είτε μας αρέσει είτε όχι. Ας κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε πριν είναι αργά. Ας εκπροσωπήσουμε επάξια για μια φορά το μολυσμένο είδος που μια σκληρή μοίρα μας έριξε. Τι λες; »
Σάμουελ Μπέκετ, Περιμένοντας τον Γκοντό
Αποφασίστηκε ότι όσοι δεν ταιριάζουν σε συγκεκριμένο υγειονομικό προφίλ δεν θα έχουν πια τη δυνατότητα να ακούσουν και να δουν το έργο του Μπέκετ, Περιμένοντας τον Γκοντό. Ούτε τις Ευτυχισμένες μέρες του ίδιου συγγραφέα θα μπορούν να δουν. Ο Μπέκετ ως παράσταση αποκλείστηκε από τη ζωή τους μαζί με πολλά άλλα. Ο ταπεινός, τρομοκρατημένος βίος τους δεν θα μπορεί πια ούτε καν να ανακουφιστεί από το μοίρασμα της αηδίας του συγγραφέα που τον κυνήγησαν οι μυστικές υπηρεσίες του καθεστώτος.
Το καθημερινό δελτίο συμμόρφωσης εμπλουτίστηκε, άρχισε να αποκτά, επιτέλους, τη λάμψη της αμετροέπειας. Κάτω από το προσωπείο της καθαρότητας παρουσιάστηκε το μη πρόσωπο, εκτυφλωτικό!
Απευθυνόμαστε στην κοινωνία των πολιτών, όχι από το κομμένο τηλέφωνο του Ρομπέρτο Τσούκο (ούτε Κολτές θα έχουν τη δυνατότητα να ξαναδούν οι ασυμμόρφωτοι), αλλά από τη γραμμή που μας ενώνει όλους, έναν έναν, στο σύμπαν της αναπαράστασης που δεν είναι καθόλου μικρότερο από το σύμπαν.
Ας μην ενστερνιστούμε την νέα μεταμφίεση. Εμείς οι άνθρωποι του Θεάτρου, δεν μεταμφιεζόμαστε, ούτε κρυβόμαστε πίσω από ρόλους και κοστούμια. Η καταγωγή μας είναι ιερή. Από εκεί που ερχόμαστε, η τέχνη της σκηνής παραδίδεται ως τέχνη της συνύπαρξης, αλλιώς δεν υπάρχει.
΄Οσοι πήραν αυτές τις γκροτέσκο αποφάσεις περί αποκλεισμού ανεμβολίαστων πολιτών από τα θέατρα, ας τις πάρουν πίσω, όσο είναι ακόμη καιρός. Το τέλος του παιχνιδιού είναι κοινό για όλους.