“Καλύτερα να ζεί κανείς τη ζωή του όπως θέλει κι όπως μπορεί”
Η δική μου Ιοκάστη είναι μια Λέαινα με παγερό βλέμμα που ελευθερώνεται απο τα δεσμά του μύθου της – μέσα απο τη σκηνοθετική ματιά του Χρήστου Σουγάρη – κι έρχεται να αφηγηθεί την ιστορία της.
Για να οδηγηθεί πάλι στον θάνατο αλλά με ένα διαφορετικό τρόπο αυτή τη φορά.
Είναι ο αντίποδας του πατρικού συμπλέγματος.
Μέσα απο αυτην θίγονται τα θέματα της οικογένειας και της εξουσίας. Αγάπη, σαγήνη, πάθος, είναι έννοιες που την χαρακτηρίζουν!
Αν και κυρίαρχη του εαυτού της εθελοτυφλεί τζογάροντας εμμονικά στη ζωή και μετά στο θάνατο.
Είναι μυθικό πρόσωπο αλλά και ταυτόχρονα τόσο σύγχρονο.
Έρχεται για να φανερώσει την πάλη του εφήμερου με το αιώνιο.
Αντιστέκεται ακόμη και χωρίς καμία ελπίδα.
Με την αυτοχειρία απελευθερώνεται απο τη μοίρα και πάει προς το φώς.
Η γνώση αφήνει μια εκκωφαντικη σιωπή πίσω της.
Ήρεμη και ελέυθερη αποχωρεί.
Βγάζει τις γόβες της, ανεβαίνει στο μπαλκόνι και βουτάει στο κενό.
Είναι η μόνη ευκαιρία να σμίξει με το Αθάνατο.
Η Ιοκάστη μου είναι μια γυναίκα που πέφτει.
Την βλέπω, την αισθάνομαι κάθε βράδυ “πέφτω“ μαζί της.
Νίκη Σερέτη 25/5/2018
επιμέλεια: Κώστας Ζήσης
φωτο: Βαγγέλης Πουλής
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΔΩ
