Είδαμε το “Ακραιόφιλο” στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων

Υπάρχουν ορισμένες παραστάσεις που τις παρακολουθείς για τα κοστούμια και τα σκηνικά. Υπάρχουν κάποιες άλλες που τις παρακολουθείς για το κείμενο ή και για τους συντελεστές της. Υπάρχουν και άλλες που σε οδηγεί το ένστικτό σου ξεσηκώνοντάς σε ότι κάτι καλό πρόκειται να δεις. Από ένστικτο λοιπόν τα βήματά μου με έφεραν στο ΚΕΤ όπου ανεβαίνει η παράσταση Ακραιόφιλο της Alexandra Badea.  Και σίγουρα δεν το μετάνιωσα.

 

Τα ακραιόφιλα είναι μικροοργανισμοί που επιβιώνουν σε ακραίες συνθήκες στα βάθη των ωκεανών, χωρίς οξυγόνο.  Σε ακραίες καταστάσεις μπλέκονται όμως και οι άνθρωποι όπως ένας πολιτικός σε μια ακραία ερωτική περιπέτεια, ένας στρατιώτης χειριστής μη επανδρωμένων πολεμικών αεροσκαφών σε μια ακραία στρατιωτική επιχείρηση, αλλά και μια ερευνήτρια που εγκαταλείπει τα όνειρά και τις επιθυμίες της για χάρη μιας πολυεθνικής και η οποία θα συναντήσει τα ακραιόφιλα εκ του σύνεγγυς.

 

Οι ζωές όλων με αφορμή κάποιο περιστατικό πέρνουν μια διαφορετική τροπή.  Επικοινωνία, σχέσεις, όνειρα, επιθυμίες, δοκιμάζονται και τελικά υποτάσσονται κάτω από έναν πιο ισχυρό παράγοντα όπως είναι η πολιτική, η οικονομία ή και ο πόλεμος.  Κοινός παρονομαστής όλων ο αποχωρισμός.  Ένας αποχωρισμός που τους καλεί να πάρουν αποφάσεις και είτε να τον δεχτούν, είτε να προσπαθήσουν να τον ξεπεράσουν και να τραβήξουν μπροστά.  Κάτι το οποίο δεν είναι καθόλου εύκολο και θα δημιουργήσει ρωγμές στην ζωή των πρωταγωνιστών.

 

Οι ιστορίες περιπλέκονται μεταξύ τους. Λόγια φαινομενικά ασύνδετα σαν σκέψεις, σαν παράληλλοι μονόλογοι, σαν ρεύματα λέξεων σε προκαλούν να τα ταιριάξεις.  Να βάλεις τις ιστορίες σε μια σειρά.  Έτσι ίσως βοηθήσεις με τον τρόπο σου τους ήρωες να ξεμπλέξουν από τα δικά τους διλήμματα.

 

Παρόλη την δυσκολία του εγχειρήματος να φέρεις κοντά δύο διαφορετικές κουλτούρες την Γαλλική και την Ελληνική, το αποτέλεσμα είναι παραπάνω από ικανοποιητικό. Η ομάδα δουλεύει εξαιρετικά, συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλον και παρόλο που χρησιμοποιούνται και οι δύο γλώσσες σε κανένα σημείο της παράστασης δεν χάνεται το νόημα.  Αντιθέτως από ένα σημείο και μετά η μελωδικότητα της γλώσσας γίνεται τόσο οικεία που σχεδόν γίνεται κτήμα σου.  Και αυτό είναι μια μεγάλη επιτυχία της παράστασης. 

 

Το ακραιόφιλο είναι μία παράσταση που δεν θέλει ανάλυση.  Θέλει ανοιχτό μυαλό και ανοιχτή καρδιά για να την απολαύσης με όλες τις αισθήσεις σου.  Και σίγουρα σε κάποια από τις ιστορίες θα συναντήσεις και τον δικό σου αποχωρισμό.