Η μουσική είναι το φως της. Η μεγάλη αγάπη, η διέξοδος της. Η Μελίνα Ασλανίδου αντιμετωπίζει τη ζωή με αισιοδοξία. Επιλέγει τη δημιουργικότητα, τη θετικότητα, που λειτουργούν ευεργετικά και αποτελούν την κινητήρια δύναμη της. Και με τη βελούδινη φωνή της φροντίζει να καθηλώνει το κοινό της.
Μετά τον χειμώνα και τις εμφανίσεις της στο Πλατώ η αγαπημένη της Θεσσαλονίκη την υποδέχθηκε ξανά. Τον επόμενο μήνα ακολουθούν δύο μουσικές παραστάσεις στη Νέα Υόρκη και μετά οι καθεριωμένες καλοκαιρινές της συναυλίες σε όλη την Ελλάδα.
Αν και ήδη έχει διανύσει τον δικό της δρόμο στο μουσικό στερέωμα παραμένει ταπεινή, λες και μόλις τώρα έκανε την παρθενική της εμφάνιση στον χώρο. Η Μελίνα μίλησε στο Αll4fun σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση, που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Όπως φυσικά και το τελικό αποτέλεσμα της νέας της δισκογραφικής δουλειάς, την οποία ετοιμάζει μέσα στον Μάιο και θα είναι η τέταρτη συνολικά στην καριέρα της.
– Πώς εξελίχθηκε η φετινή σεζόν;
Ήταν πολύ ωραία. Πραγματικά πολύ ωραία. Ημουν στο Πλατώ με την Γλυκερία, τον Χρήστο Νικολόπουλο και τον Κώστα Καραφώτη. Από τις 9 Απριλίου βρίσκομαι στο FIX στην πόλη μου, τη Θεσσαλονίκη, που η αλήθεια είναι ότι τόσο μου λείπει τον χειμώνα. Θα είναι το ίδιο σχήμα μ’ αυτό της Αθήνας, αλλά αντί για τον Καραφώτη θα βρίσκεται μαζί μας ο Γιώργος Λιανός.
– Και στη συνέχεια;
Στις 14 Μαϊου θα έχω την ευκαιρία να εμφανιστώ για δεύτερη συνεχή σεζόν στο TOWN THE HALL στο Μανχάταν με τον Μανώλη Καραντίνη, τον μεγάλο δεξιοτέχνη του μπουζουκιού και τον Βαγγέλη Δούβαλη. Με κάλεσαν οι Ελληνες του εξωτερικού από την ΑΚΤΙΝΑ. Είναι μια μη κερδοσκοπική ομάδα που προωθεί το καλό ελληνικό τραγούδι. Είναι πολύ μεγάλη τιμή που θα βρίσκομαι για δεύτερη σερί χρονιά στη Νέα Υόρκη, διότι ήταν απαίτηση του κοινού. Με είχαν συγκινήσει πολύ και είναι σημαντικό να δίνεις χαρά στους Έλληνες του εξωτερικού, όπως και να εισπράττεις την αγάπη τους. Στις αρχές Ιουνίου θα εμφανιστώ με τον Γιάννη Κότσιρα σ’ ένα φεστιβάλ στο Ισραήλ. Μετά αρχίζει το καλοκαιρινό πρόγραμμα των συναυλιών, όπου θα συνεχίσω με την Γλυκερία Είναι ένας μοναδικός και ζεστός άνθρωπος. Είναι τραγουδίστρια με όλη τη σημασία της λέξης, όπως της αρέσει να την αποκαλούν. Είμαι πολύ χαρούμενη που μοιράστηκα στιγμές μαζί της φέτος. Πέρα από ένα σχολείο για μένα, ήταν και μια σημαντική ευκαιρία για να γνωρίσω έναν τόσο σπάνιο άνθρωπο.
– Στάζεις μέλι όταν μιλάς για την Γλυκερία.
Εκτός από στιγμές που θα μου μείνουν αξέχαστες και μια πολύ ωραία συνεργασία έχει προκύψει και μια πολύ σπουδαία προσωπική σχέση. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα.
– Πώς αντιδράς σε όλα αυτές τις δυσοίωνες προβλέψεις για την Ελλάδα;
Συνεχώς και παντού ακούμε ότι τα πράγματα πάνε χάλια. Προσωπικά δε θέλω να σκέφτομαι ότι όλα είναι έτσι. Προσπαθώ να μην κάνω τέτοιες σκέψεις. Ακόμη και αν είναι όντως έτσι δε θέλω να με παίρνει από κάτω. Αυτές οι σκέψεις μου θυμίζουν σαν να βρίσκεσαι σ΄ ένα μίζερο υπόγειο, όπου τα βλέπεις όλα μαύρα. Δεν επιλέγω λοιπόν αυτόν τον δρόμο. Επιλέγω τη δημιουργικότητα, τη θετικότητα, που είναι πολύ πιο ευεργετικά. Είναι για μένα μια κινητήριος δύναμη. Και νομίζω πως αν όλοι οι άνθρωποι σκέφτονταν έτσι, τα πράγματα θα γίνονταν καλύτερα.
– Θετική σκέψη, λοιπόν.
Είναι για μένα μια στάση ζωής. Αυτά που λένε δε με πιάνουν. Δεν ασχολούμαι μ? αυτά. Είναι μια λεηλασία ψυχής για τόσο πολύ κόσμο, που γίνεται με βέβηλο, μάλιστα, τρόπο. Ο κόσμος πρέπει να ξέρει να στέκεται στα πόδια του, όταν του λες ότι όλα είναι χάλια. Είναι δύσκολο, αλλά θα ήθελα πολύ να μπορέσουμε να ξυπνήσουμε.
– Επομένως κοιτάς μπροστά.
Δεν μπορώ τα κολλημένα πράγματα. Είμαι υπέρ της ροής του χρόνου. «Πέτρα που κυλάει, δε χορταριάζει», όπως λέει και το λαός. Το σημαντικό είναι ν’ αφήνεις τα πράγματα να προχωρούν και εσύ να τα ακολουθείς. Να κρατάμε τις αξίες, προχωρώντας με ανοιχτό μυαλό.
– Η κρίση σας επηρέασε φέτος όσον αφορά στην προσέλευση του κόσμου στο Πλατώ;
Λίγο – πολύ ο Έλληνας πάντα θα βρίσκει τρόπο να ξεφεύγει από την καθημερινότητα του. Σίγουρα δεν είναι όπως παλιά, αλλά μία Παρασκευή ένα Σάββατο θα βγει έξω. Είτε μια φορά την εβδομάδα, μία τον μήνα, αλλά θα βγει. Όπως παλιά, βέβαια, σίγουρα δεν είναι, όμως θεωρώ ότι δε θα σταματήσουν ορισμένα πράγματα. Όπως για παράδειγμα δεν μπορείς κάθε μέρα να πηγαίνεις στο θέατρο, έτσι πλέον δεν έχεις τη δυνατότητα να πηγαίνεις και κάθε μέρα σ’ ένα κέντρο.
– Μια απορία που πάντα έχω είναι το κατά πόσο ένας τραγουδιστής κάποια στιγμή βαριέται όταν λέει τα ίδια τραγούδια.
Είναι όπως ο ηθοποιός στον ρόλο του. Δεν κουράζεσαι ποτέ αν το αγαπάς πολύ. Πάντα έχεις κάτι ν’ αντλείς. Είναι το νόημα του μικρού μονόπρακτου. Ακόμη και τότε που δούλευα μέχρι τα ξημερώματα ποτέ δεν είπα ότι βαρέθηκα ή, κουράστηκα.
– Δεν είναι ανθρώπινο όμως;
Κουράζομαι, αλλά δεν το λέω ούτε στον εαυτό μου. Όταν έρθει η ώρα, άλλωστε, ξεκουράζεσαι. Δεν μπορείς να λες κάτι τέτοιο για αυτό που αγαπάς. Είναι μια μεγάλη ευλογία να κάνεις αυτό που τόσο πολύ σου αρέσει.
– Πώς αντιλαμβάνεσαι ένα τραγούδι την ώρα που το λες;
Καλείσαι να βγάλεις το νόημα των λέξεων. Η ζωή προχωράει. Κάθε φορά φαντάζεσαι διαφορετικές ερμηνείες. Σε βρίσκουν να δίνεις κατάθεση ψυχής. Κάθε φορά φλερτάρεις με άλλον τρόπο με το ίδιο τραγούδι. Υπάρχει μια ερωτική σχέση με το τραγούδι. Έτσι το βιώνω.
– Λες πιο έντονα ένα τραγούδι, όταν είσαι καλά ή, όταν η ψυχολογία σου είναι πεσμένη;
Ωραία ερώτηση. Συνήθως όταν έχεις κακή ψυχολογία αυτό που συμβαίνει είναι πολύ μεγάλο. Όλα αυτά τα συναισθήματα, ο πόνος, η λύπη…Αν λες, μάλιστα, πονεμένα τραγούδια είναι η καλύτερη στιγμή για να τα εκφράσεις. Μπαίνεις πιο πολύ μέσα στο τραγούδι και το αναδεικνύεις. Όταν έχεις καλή ψυχολογία, ίσως να μην μπαίνεις τόσο βαθιά. Να λες, περνάω τόσο καλά και δεν βρίσκεις τον λόγο για να μπεις μέσα σ’ αυτό. Από την άλλη, βέβαια, αν έχεις διανύσει κάποια χιλιόμετρα στον χώρο ξέρεις που βαδίζεις. Κάθε φορά δίνεις κατάθεση ψυχής ανεξάρτητα από τη διάθεση που έχεις.
– Πόσα χιλιόμετρα έχεις βαδίσει μέχρι τώρα;
Δεν τα μετράω (σ.σ. γέλια) Δεν θεωρώ ότι έχω φτάσει κάπου. Προσπαθώ να βρω τον δικό μου σ? έναν πραγματικό κυκεώνα. Να είμαι και εγώ ένα κομμάτι. Για το αν έχω διανύσει, λοιπόν, αυτόν τον δρόμο λέω απλά ότι είχα τη μεγάλη ευλογία να συναντήσω μέχρι τώρα πολύ σημαντικούς ανθρώπους. Νιώθω πολύ τυχερή, διότι βγήκα σε μια εποχή, όπου όλα καταρρέουν. Και σε μια στιγμή που τα πράγματα αλλάζουν στην ελληνική μουσική βιομηχανία. Αν και αυτήν την φράση την απεχθάνομαι (σ.σ. γέλια). Ο καιρός περνάει και από εκεί που βρίσκεσαι στο καλό το συννεφάκι, μπορεί να προσγειωθείς. Είναι θετικό, όμως, να βρισκόμαστε εκεί.
– Με δεδομένη την αποδοχή του κόσμου νιώθεις ένα χρέος απέναντι στο κοινό σου;
Πρώτα απ’ όλα χρωστάω στον εαυτό μου. Και φυσικά έχεις επίσης χρέος στον κόσμο, που σε ακολουθεί. «Ξαγρύπνια καλλιτέχνη, ξαγρύπνια», όπως χαρακτηριστικά λέγεται. Για μένα αυτή η δουλειά δεν είναι ακριβώς δουλειά. Όπως και η μουσική δεν είναι ποτέ ένα μόνο πράγμα. Ο τραγουδιστής δεν ξεκουράζεται ποτέ. Ακόμη και όταν δεν δίνει συναυλίες, δεν εμφανίζεται σε κέντρο. Είναι εκπαιδευόμενος. Προσωπικά νιώθω σαν μια αιώνια μαθήτρια. Μαθαίνω συνέχεια και δε θα σταματήσω ποτέ. Όταν δουλεύεις με ανθρώπους που βρίσκονται 40 χρόνια στη δουλειά δεν μπορείς να μη μαθαίνεις από τέτοια δώρα. Είναι ευλογίες Θεού.
– Τις οποίες νομίζω ότι έχεις αξιοποιήσει.
Είναι αλήθεια ότι δε μου έχει χαριστεί κανείς και νιώθω πολύ όμορφα για αυτό. Ο,τι έχω κερδίσει μέχρι σήμερα έχει γίνει με πολύ κόπο. Δεν έγινε τυχαία. Ακολουθώ τον δρόμο της μουσικής και αυτό που κάνω το αγαπώ πολύ. Είναι το φως μου, η αγάπη μου. Είμαι χαρούμενη που έχω βρει το δικό μου μονοπάτι. Κάθε άνθρωπος, όμως, πιστεύω ότι κάπου έχει ταλέντο. Το θέμα είναι να μπορέσει να το βρει και να το αξιοποιήσει. Να βρει τον σκοπό της ζωής του, αυτό που μπορεί να τον κάνει ευτυχισμένο.
– Είσαι ευτυχισμένος, όμως, μόνο όταν κάνεις αυτό που θες επαγγελματικά;
Όχι βέβαια. Έχεις δίκιο. Θα πρέπει να τα βάζεις στη ζυγαριά. Η μουσική έχει πολλές προκλήσεις, αλλά κρύβει και παγίδες. Για παράδειγμα όποιος είναι δίπλα σου, πρέπει να ξέρει ότι δε θα έχεις την ευκαιρία να είσαι καθημερινά μαζί του για πολύ χρόνο. Είναι σαν αυτό που έλεγε ο Καζαντζίδης και ίσως να είχε δίκιο: «Γυναίκα που χειροκροτείται δεν μπορεί να κάνει οικογένεια». Αυτό ίσως να είναι αλήθεια, αλλά θεωρώ πως μπορείς να βρεις μια ισορροπία και να είσαι ευτυχισμένος. Θα πρέπει, πάντως, να βρεις και τον κατάλληλο άνθρωπο για να σε αγαπήσει και να συμπορευτεί μαζί σου. Όλα γίνονται, όμως, αν το πιστεύεις. Θεωρώ ότι η πίστη είναι μια πολύ σημαντική κινητήριος δύναμη. Όταν έχεις πίστη τα πάντα μπορούν να γίνουν.
– Πόσο έχεις προσγειωθεί από την εποχή που ήσουν σ’ αυτό το συννεφάκι που έλεγες πριν;
Είμαι ακόμα, αλλά από την άλλη για να είσαι μέλος αυτής της κοινωνίας πρέπει να γειώνεσαι. Να πατάς στη γη. Σίγουρα κρατάω πάντα ένα κομμάτι από τότε που βρισκόμουν σ’ αυτό το… συννεφάκι. Από την άλλη όταν πατάμε στη γη είμαστε πιο συνειδητοί και αυτό είναι καλύτερο.
– Τα τραγούδια σου τα αισθάνεσαι σαν να είναι παιδιά σου;
Ναι, σαφέστατα. Πρώτα απ’ όλα, βέβαια, είναι παιδιά των δημιουργών τους. Εμείς απλά τα υιοθετούμε και μετά είναι για πάντα μαζί μας.
– Την προβολή, βέβαια, την έχει πάντα ο τραγουδιστής.
Δυστυχώς ή, ευτυχώς τα πράγματα έτσι είναι.
– Θα υπάρχουν, βέβαια και κάποια που ξεχωρίζεις.
Ναι, πάντα υπάρχουν κάποια ιδιαίτερα. Όπως και η Αόρατη Πηγή και το Κανείς δεν ήρθε. Για μένα είναι κομματάρες.
– Δεν έχουν, ωστόσο, γίνει πολύ γνωστά.
Ίσως τα αγαπάω και γιατί δεν έχουν παίξει πολύ.
– Και ενδεχομένως δεν έχουν πάρει την αναγνώριση που θα έπρεπε;
Μπορεί και να ισχύει κάτι τέτοιο, αν και νομίζω ότι είναι κάτι πιο βαθύ. Μια βαθύτερη σκέψη. Αισθάνομαι πολλά όταν τα λέω. Είναι από τα τραγούδια που αρχίζουν τα κλάματα, όταν βρίσκεσαι στο στούντιο και τα λες.
– Υπάρχουν, πάντως, ακόμα τέτοια τραγούδια.
Ου, Δόξα τω Θεώ. Το κλάμα είναι και λύτρωση. Το να μπορείς να κλαις σημαίνει ότι αισθάνεσαι. Είναι και κάτι απελευθερωτικό. Σημαίνει επίσης ότι μπορείς και να συγχωρείς. Είναι το μεγαλύτερη μήνυμα αγάπης. Κάθε τραγούδι είναι κάτι νέο. Όπως και κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός. Εκτιμώ ότι όλοι έχουν τον δικό τους θρόνο και αξίζουν σεβασμό και αγάπη. Κάποιοι ίσως διαφωνούν, αλλά έτσι αισθάνομαι. Αγαπάτε αλλήλους!
-Αυτό είναι και ένα μήνυμα σε ανθρώπους που μπορεί να μη σε συμπαθούν ή, σου έχουν κάνει κακό;
Το να μπορείς να συγχωρείς αρχίζει πρώτα από τον εαυτό σου. Δυστυχώς λεηλατούμε τους εαυτούς μας με δυσάρεστες σκέψεις και άσχημα συναισθήματα. Όταν μπαίνεις σ’ αυτήν τη διαδικασία, τότε όλα γύρω σου γίνονται πιο μαύρα.
– Έχεις εχθρούς;
Σίγουρα θα έχω και εγώ ή, κάποιους που μπορεί να θέλουν να σε κατηγορήσουν δίχως να ξέρεις το γιατί. Το καταλαβαίνεις με τον χρόνο ότι υπάρχουν κακοπροαίρετοι. Από την άλλη είναι και οι μεγαλύτεροι δάσκαλοι στη ζωή μας. Σου μαθαίνουν πράγματα. Όπως π.χ. το τι να αποφεύγεις. Πρέπει να έχεις καλή άμυνα σαν άνθρωπος. Και το παν είναι να βρεις την ισορροπία σου.
– Φαντάζομαι ότι η καλύτερη σου απάντηση είναι τα τραγούδια σου. Πότε θα περιμένουμε τη νέα σου δισκογραφική δουλειά;
Πολύ σύντομα. Τον επόμενο μήνα. Αυτή στιγμή που μιλάμε βρισκόμαστε στο στούντιο. Πρόκειται για μια θαυμάσια συνεργασία με Κύβελο, Σουμά και θεωρώ ότι το τελικό αποτέλεσμα θα είναι πολύ καλό!
Εμείς, πάντως, είμαστε σίγουροι…
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 22/04/2010