11.3 C
Athens
Τετάρτη, 19 Φεβρουαρίου, 2025

Ο Δημήτρης Μπούρας, ο Θύμιος Διαμάντης και ο Κώστας Κουτρούλης μιλούν στο All4fun

Ο Δημήτρης Μπούρας, ο Θύμιος Διαμάντης και ο Κώστας Κουτρούλης μιλούν στο All4fun για την παράσταση «Ο Θάνατος του Μολιέρου» που ανεβαίνει στο Ρεκτιφιέ – Κέντρο Έρευνας Μεικτών Παραστατικών Τεχνών από την ομάδα Κ4 Theater Groop.

Ο θάνατος του Μολιέρου: νέο έργο από μια ομάδα που βλέπουμε συνεχώς μαζί;Τι θα δούμε λοιπον;

Θύμιος Διαμάντης: Θα δείτε τον Μολιέρο να πεθαίνει, ξανά. Αυτή τη φορά καταπιαστήκαμε με τη ζωή ενός θρύλου του θεάτρου και αποφασίσαμε να φέρουμε στη σκηνή ένα δείγμα αυτής. Είναι μία πολύ δύσκολη απόπειρα, από πολλές απόψεις , κυρίως όταν το θέμα σου είναι η ζωή του Μολιέρου πάνω στο σανίδι. Θα δείτε πρόσωπα υπαρκτά που πλαισίωναν τον Μολιέρο αλλά και ανύπαρκτα, που εφηύρε η φαντασία μας σε σχέση πάντα με τα γεγονότα που επηρέασαν τον Μολιέρο στις τελευταίες μέρες της ζωής του.

Κώστας Κουτρούλης: Θα δούμε τον Μολιέρο να πεθαίνει μια για πάντα έτσι όπως μου έχουν κάνει την σκηνοθεσία οι άλλοι δύο, αν και έκανα πολύ φιλότιμες προσπάθειες να μιλήσουμε για την κόντρα του με την Εκκλησία και την αναζήτησή του για τον προσωπικό του Θεό. Τώρα, πραγματικά συγγνώμη, αλλά το αποτέλεσμα είναι… τελωσπάντων! Να έρθετε να το δείτε!

Δημήτρης Μπούρας: Θα δείτε ένα σκοτεινό παραμύθι, με στοιχεία μιούζικαλ και τρελές ανατροπές, αλλά έχοντας βασιστεί σε πραγματικά περιστατικά από τις τελευταίες μέρες του Μολιέρου. Αν συνεννοηθούν οι άλλοι δύο κιόλας να κάνουμε ουσιαστική δουλειά θα είναι κάτι κοντινό σε παράσταση

Ποιο είναι το πρωταρχικό στοιχείο που σας δένει;

Θύμιος Διαμάντης: Η αγάπη μας στο να αλλάζουμε όλα όσα προτείνει ο άλλος σκηνοθέτης.

Κώστας Κουτρούλης: Η ανάγκη μας να επικοινωνήσουμε κάτι δικό μας χωρίς όρια.

Δημήτρης Μπούρας: Το ότι συμφωνήσαμε στην αρχή να το κάνουμε και δεν μπορώ να βαρέσω τώρα πιστόλι, σχεδόν ένα μήνα πριν τη πρεμιέρα. Κατά τα άλλα υπάρχει και η φιλία, τελοσπάντων και κάτι σαν κοινό όραμα

Πως αντιμετωπίζετε τις συγγραφικές ή σκηνοθετικές διαφορές;

Θύμιος Διαμάντης: Ο Κώστας δίνει τις πρώτες οδηγίες, ώσπου ο Δημήτρης να τις αλλάξει και εν τέλει να πω εγώ τι θα κάνουμε και είμαστε πολύ καλά με αυτό. Εγώ δηλαδή είμαι πολύ καλά με αυτό.

Κώστας Κουτρούλης: Δεν έχουμε τέτοιες. Εγώ λέω κάτι, ο Θύμιος κάτι και κάτι ακόμα, ο Δημήτρης δεν καταλαβαίνουμε τί λέει, οπότε κρατάμε τις πρώτες δύο ιδέες.

Δημήτρης Μπούρας: Το συζητάμε, τα βρίσκουμε στο μιλητό και περιμένουμε να λείπει κάποιος από τους 3 για να κάνει ο καθένας το δικό του. Αν δεν το παρατηρήσει ο άλλος στην επόμενη πρόβα, τότε έχει περάσει και όλα καλά.

Έχετε χωρισμένους ρόλους;

Θύμιος Διαμάντης: Είναι θαύμα που έχουμε ρόλους. Αρχικά με τον Κώστα οι ρόλοι μας περιορίζονταν στον Μολιέρο και στα πρόσωπα που τον πλαισίωναν. Έπειτα ήρθε ο Δημήτρης και πρόσθεσε έναν φούρναρη που αγόραζε ψωμί ο Μολιέρος, τον ψιλικατζή που αγοράζει τσιγάρα ο Δημήτρης στην Βαλτετσίου και έναν κόκορα.

Κώστας Κουτρούλης: Συνάντηση κάθε Δευτέρα και Παρασκευή, καφές και τσιγάρα, εγώ τράκες από τους άλλους δύο και ανάλυση τί θα γίνει. Έχουμε πολύ συγκεκριμένους ρόλους μέσα στην πρόβα. Πιστέψτε μας. ίσως έτσι το πιστέψουμε κι εμείς.

Δημήτρης Μπούρας: Μπορείς να το πεις και έτσι. Έχουμε διαχωρίσει το τι κάνει ο καθένας και φυσικά έχουμε ένα κοινό στόχο του που θα καταλήξει. Τώρα αν οι άλλοι δύο είναι πιστοί στο ρόλο τους είναι μεγάλη κουβέντα και δεν ξέρω αν μπορώ να την ανοίξω εδώ. Τι είπαν αυτοί;

Ποια είναι η νέα πρόκληση που αντιμετωπίζετε;

Θύμιος Διαμάντης: Να τελειώσουν οι παραστάσεις και να είμαστε και οι τρεις αρτιμελείς. Και μετά να κάνουμε μια ομαδική συνεδρία.

Κώστας Κουτρούλης: Ο μεγαλύτερος Γάλλος θεατρικός συγγραφέας και τα κείμενά του, 6 ηθοποιοί επί σκηνής, μουσική, τραγούδι, ένα πρωτότυπο θεατρικό έργο με αφορμή τα γεγονότα της ζωής του, η κόντρα Θεού κι ανθρώπου και Εκκλησίας – Κοινωνίας…. τί άλλο;

Δημήτρης Μπούρας: Νομίζω κάθε νέο έργο είναι μια νέα πρόκληση. Και η κάθε μέρα θα τολμήσω να πω, γιατί πρέπει να παλεύεις καθημερινά σε αυτή τη δουλειά να υπάρξεις, να μιλήσεις, να εκφραστείς. Είναι πραγματική ευτυχία να μπορείς να σταθείς στα πόδια σου και να τολμάς κάθε μέρα να πας ένα βήμα παρακάτω, κόντρα στους καιρούς.

Ποια είναι για σας η καλύτερη επικοινωνία μιας παράστασης;

Θύμιος Διαμάντης: Ο κόσμος φυσικά. Και κυρίως οι φίλοι μου, που είναι όλοι τους ψαγμένοι και ξέρουν να κρίνουν το καλό θέατρο. Όταν ο κόσμος επικοινωνεί την παράσταση που είδε επειδή του άρεσε.

Κώστας Κουτρούλης: Έχουμε δημιουργήσει ένα σκοτεινό παραμύθι. Κι όπως κάθε σκοτεινό παραμύθι έχει τον κακό του, τον ήρωά του και όλους όσους συντρέχουν τον ήρωα προς την καλή ή την λάθος κατεύθυνση. Αυτό που προσπαθήσαμε, δεν ήταν να κάνουμε μια καταγραφή των τελευταίων στιγμών του Μολιέρου, αλλά να πάρουμε τα στοιχεία που μας ενδιέφεραν και να δημιουργήσουμε έναν κόσμο στον οποίο καλούμε τους θεατές να μπουν και να απολαύσουν την ιστορία… αλλιώς.

Δημήτρης Μπούρας: Από στόμα σε στόμα. Γιατί αυτό σημαίνει ότι υπήρξε αφορμή για συζήτηση και επίσης ότι θα τη πρότεινε το κοινό σε άλλους ή άλλες να το δούνε. Σίγουρα μετράνε και οι συνεντεύξεις και οι φωτογραφίσεις και τα trailer αλλά πιστεύω ότι πάντα θα ακούσεις περισσότερο έναν φίλο ή μια φίλη όταν σου πει να πας να δεις κάτι και ότι αξίζει.

Σχέδια για το μέλλον; το άμεσο και το πιο μακρινό;

Θύμιος Διαμάντης: Να μην ξαναδώ για ένα εξάμηνο τουλάχιστον τις φάτσες του Δημήτρη και του Κώστα.

Κώστας Κουτρούλης: Έχω κάνει απέλπιδα προσπάθεια να μην ξανασυνεργαστώ με τον Θύμιο και τον Δημήτρη, αλλά όντας απέλπιδα φοβάμαι ότι θα αρχίσουμε να γράφουμε ξανά.

Δημήτρης Μπούρας: Να μη ξανασυμφωνήσω να κάνω πράγματα που δεν βγαίνουν. Αν μπλέξεις δεν ξεμπλέκεις με τίποτα.

Φτιάχνουν ιστορία οι παρέες;

Θύμιος Διαμάντης: Οι παρέες φτιάχνουν τις καλύτερες ιστορίες και ο θάνατος του Μολιέρου είναι μία ιστορία που έχει πολλά στοιχεία που μας δένουν ως παρέα και ως συνεργάτες.

Κώστας Κουτρούλης: Καταρχάς πρέπει να γίνονται παρέες. Το πιο δύσκολο είναι να βρεις τους ανθρώπους με το κοινό όραμα. Μετά αναρωτιέσαι τί κάνεις μαζί τους. Μετά πρέπει να έχεις διάρκεια στον χρόνο. Μετά αν είναι να γίνει ιστορία, θα γίνει χωρίς να το καταλάβεις.

Δημήτρης Μπούρας: Σίγουρα το πλέον όμορφο είναι να νιώθεις ότι με τους δικούς σου ανθρώπους με τους οποίους συμπορεύεσαι προχωράτε παρέα, εξελίσσεστε μαζί. Έτσι δημιουργείται ένα κοινό αφήγημα, μια κοινή πλεύση. Τώρα αυτή η ιστορία τι είδους καταλήγει να είναι δεν ξέρω, αλλά εκεί δεν είναι πάντα το πιο όμορφο ρίσκο;

Αγαπημένη θεατρική φράση.

Θύμιος Διαμάντης: Κάτι που είπε ο Δημήτρης στην πρώτη πρόβα και μου έχει μείνει ακόμα : πάω για καφέ και όταν γυρίσω να τα έχετε αλλάξει όλα, αλλιώς φεύγω από την ομάδα.

Κώστας Κουτρούλης: Δεν πεθαίνεις αν έχεις να πεις άλλη μια καλή ιστορία.

Δημήτρης Μπούρας: “θέλω να πάω σπίτι μου”

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Σχετικά Άρθρα

Τελευταία Άρθρα