Ο Κωνσταντίνος Λάγκος μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις του για τον ρόλο του Κρέοντα που υποδύεται στην παράσταση «Οιδίπους Τύραννος», που παίζεται για δεύτερη χρονιά στο Από Μηχανής θέατρο.
Φέτος, είστε ο Κρέοντας στη βραβευμένη παράσταση «Οιδίπους Τύραννος», σε σκηνοθεσία του Θανάση Σαράντου. Πώς προσεγγίσατε τον ρόλο σας;
Φρόντισα, μέσα από τη συνεργασία με τον κο. Σαράντο, να βρω την αυθεντικότητα και την πρόθεση κάθε ατάκας και να έχω σαφή γνώση της εσωτερικής κατάστασης του ήρωα και της σχέσης του με τους υπόλοιπους επί σκηνής.
Τι συμβολίζει για εσάς ο Κρέοντας;
Η στάση του αλλάζει ανάλογα με το έργο γιατί ως μυθολογικό πρόσωπο έχει διάφορες εκδοχές. Στον θηβαϊκό κύκλο του Σοφοκλή είναι το αρχέτυπο της πολιτικής εξουσίας της εποχής του. Θεοσεβούμενος, ορθολογιστής, αλλά όχι άκαμπτος.
Και γιατί παραμένει τόσο επίκαιρη η Σοφόκλεια τραγωδία;
Σε πρώτο επίπεδο, ερευνά τον κίνδυνο της λατρευτικής εξύψωσης ενός απόλυτου μονάρχη. Αυτό όμως που απασχολεί περισσότερο τον Σοφοκλή, είναι η ανθρώπινη κατάσταση. Η αγωνία κάθε ανθρώπου για το εάν ζει σε ένα ντετερμινιστικο σύμπαν όπου δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση και ο καθένας είναι έρμαιο της μοίρας, των θεών, της αιτιότητας, ή εάν ο άνθρωπος είναι κυρίαρχος της ζωής του.
O «Οιδίπους Τύραννος» είναι η τραγωδία της γνώσης και της αυτογνωσίας. Πλέον, έχουμε μεγάλη πρόσβαση στη γνώση. Με την αυτογνωσία τι γίνεται;
Είναι μακρύς και δύσκολος ο δρόμος της αυτογνωσίας. Δεν ξέρω πόση υπάρχει. Είναι πάντως κάτι που έχει απασχολήσει όλους τους πολιτισμούς, σε όλη την ιστορία.
Πρόσφατα, βρεθήκατε στη Σμύρνη με την παράσταση. Πείτε μας λίγα πράγματα γι’ αυτή την εμπειρία. Πώς αισθανθήκατε και τι εισπράξατε από το κοινό;
Ήταν ένα υπέροχο ταξίδι. Από τη συγκινητική προσήλωση του κοινού μέχρι την πληθωρική πολυχρωμία της Σμύρνης και την επιβλητική αρχαία Έφεσο, είναι μια εμπειρία που θα μου μείνει αξέχαστη.
Μπήκατε στον χώρο σε μικρή ηλικία. Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίσατε και ποια η πιο σημαντική στιγμή της καριέρας σας έως σήμερα;
Μια διαρκής δυσκολία που όμως είναι και ώθηση για δράση είναι η εξέλιξη της τέχνης, η έρευνα, η γνωριμία με τον κάθε χαρακτήρα που καλούμαι να προσεγγίσω. Ως πιο σημαντική στιγμή θα έλεγα τη συνεργασία με τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο διότι ήταν καθοριστική για την επιλογή μου να ακολουθήσω αυτό το επάγγελμα.
Πληροφορίες για την παράσταση εδώ.