Οι ηθοποιοί Ελισάβετ Γιαννακού, Τάσος Δέδες, Μιχάλης Κατσούδας, Τζώρτζης Παπαδόπουλος και Μόσχα Χατζηευσταθίου μιλούν στο All4fun για την παράσταση «Ένα Μηδέν Τέσσερα» που ανεβαίνει για πρώτη φορά στις 13 Μαΐου στο Θέατρο Nous σε σκηνοθεσία του Γιώργου Τριανταφύλλου. Ένα έργο της Παρασκευής Ανεβλαβή όπου με αφορμή τη δολοφονία μιας γυναίκας βγαίνουν στην επιφάνεια κρυφά μυστικά και τραύματα τα οποία φέρνουν τα πάνω κάτω στις ζωές τους.
Σε λίγες μέρες θα μας παρουσιάσετε το έργο της Παρασκευής Ανεβλαβή «Ένα μηδέν τέσσερα» στο Θέατρο Nous. Περί τίνος πρόκειται;
Τάσος Δέδες: Είναι ένα έργο βασισμένο σε μια αληθινή ιστορία γυναικοκτονίας που έγινε το 1997! Μια ανεξιχνίαστη δολοφονία που συγκλόνισε την πόλη της Λάρισας αλλά και όλη την Ελλάδα.
Μιχάλης Κατσούδας: Η δολοφονία μιας γυναίκας φέρνει πέντε ανθρώπους, κλεισμένους σε ένα δωμάτιο με έναν κοινό στόχο. Ο ένοχος βρίσκεται ανάμεσά τους και πρέπει να αποκαλυφθεί. Θα καταφέρουν να ανταπεξέλθουν σε αυτό το παιχνίδι απόδοσης της δικαιοσύνης, που τους φέρνει υπόλογους με την ωμή αλήθεια και τα μη ειπωμένα ψέματα και μυστικά; Το τέλος θα τους βρει όλους αντιμέτωπους με τις πράξεις τους και κανείς δεν θα φύγει ίδιος και ανεπηρέαστος.
Τζώρτζης Παπαδόπουλος: Το “Ένα Μηδέν Τέσσερα”, είναι ένα έργο που κατά τη δική μου άποψη, τυγχάνει ακραίου συγχρονισμού με την επικαιρότητα. Το έργο μας βάζει στον κόσμο μια δολοφονίας, ενός κοριτσιού. Μιας γυναικοκτονίας δηλαδή. Η ιστορία στην οποία έχει βασιστεί η γραφή του έργου, είναι αληθινή. το έργο με τη πρώτη ανάγνωση, φαντάζει ως ένα έργο μυστηρίου και εξιχνίασης. Είναι όμως μόνο αυτό; Πόσο σημαντικό είναι απλά να βρεις τον ένοχο; Φτάνει αυτό, και η κοινωνία θα φτιάξει; Σε μια γυναικοκτονία, πόσοι συνένοχοι υπάρχουν γύρω μας; Τέτοια ερωτήματα νομίζω θίγονται στο έργο “Ένα Μηδέν Τέσσερα”.
Μόσχα Χατζηευσταθίου: Το ένα μηδέν τέσσερα είναι βασισμένο σε μια αληθινή γυναικοκτονία. Θα δούμε 5 ανθρώπους σε ένα δωμάτιο όπου στόχο έχουν την ανακάλυψη του ενόχου ! Ο καθένας από αυτούς θα προσπαθήσει να βγει αλώβητος με τον δικό του τρόπο… θα τα καταφέρει όμως;
Ελισάβετ Γιαννακού: Το έργο αγγίζει ένα ευαίσθητο θέμα τις γυναικοκτονίες και βασίζεται σε αληθινά γεγονότα!
Το συγκεκριμένο έργο ανεβαίνει για πρώτη φορά στο θέατρο. Τι προκλήσεις συναντήσατε στο ανέβασμα του;
Τάσος Δέδες: Ο ρεαλισμός σε μια τέτοια ιστορία σε φέρνει πάντοτε σε μια δύσκολη θέση γιατί καλείσαι να ερμηνεύσεις χαρακτήρες που ίσως έπαιξαν σημαντικό ρόλο σε μια τέτοια σοβαρή και ψυχοφθόρα υπόθεση!
Μιχάλης Κατσούδας: Σίγουρα όταν καταπιάνεσαι με τόσο σοβαρά θέματα ανεβαίνει και το επίπεδο δυσκολίας στην απόδοσης της ιστορίας. Είναι από μόνο του πρόκληση η επιλογή αυτού του έργου ,το βάρος είναι μεγάλο χρειάζεται γερό στομάχι και πίστη για να βγει εις πέρας ένα έργο όπως το «Ένα Μηδέν Τέσσερα». Είναι λεπτό το ζήτημα μιας δολοφονίας πρέπει να το διαχειριστείς σωστά , κινδυνεύεις εύκολα να βγεις εκτός ορίων αλλά πιστεύω το διαχειριστήκαμε πολύ καλά και μπήκαμε μέσα σε αυτό με όλη μας την ψυχή.
Τζώρτζης Παπαδόπουλος: Συγκεκριμένα, έχει διπλές προκλήσεις. Το έργο εκτός του οτι ανεβαίνει πρώτη φορά, είναι και ένα κείμενο που θα ακουστεί και ως κείμενο πρώτη φορά. Οπότε καταλαβαίνετε ότι η κυριότερη πρόκληση και το αγχώδες της συνθήκης αυτής, έχει να κάνει με το αν καταφέρουμε να μεταφέρουμε στο κόσμο αυτό που έχουμε σκεφτεί και θέλουμε να καταλάβουν και εκείνοι και αν τελικά τους τραβήξει τη προσοχή. Το ενδιαφέρον. Τη συγκίνηση.
Μόσχα Χατζηευσταθίου: Αφεθήκαμε στα χέρια του Γιώργου Τριανταφύλλου ο οποίος είναι και ο σκηνοθέτης και με το ξεκάθαρο όραμα του μας βοήθησε να χτίσουμε το ρόλο και μαζί να αποδώσουμε το νόημα του έργου όσο το δυνατόν καλύτερα !
Ελισάβετ Γιαννακού: Προσπαθήσαμε όλοι οι συντελεστές της παράστασης να αγγίξουμε με ευαισθησία ένα τόσο σοβαρό θέμα και να δείξουμε όσο μπορούμε την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων που μας περιβάλουν και τις προκλήσεις της καθημερινότητας!
Θα μας συστήσετε τους χαρακτήρες σας στην παράσταση;
Τάσος Δέδες: Ο χαρακτήρας ο δικός μου είναι ο ανακριτής της υπόθεσης με το όνομα Νίκος Παππάς ! Ένας άνθρωπος ο οποίος καλείται να καταλάβει καλά ποιους έχει απέναντι του, να αναμετρηθεί μαζί τους και να τους κάνει να βγάλουν προς τα έξω τα μυστικά που κρύβουν καλά αλλά και τα ψέματα που μπορεί να υπάρχουν σε μια παρέα φοιτητών!
Μιχάλης Κατσούδας: Φυσικά ξεκινάμε με τους φίλους της Βιολέτας η Μαίρη Πετροπούλου και ο Παύλος Μιχαηλίδης, η αδελφή της Βιολέτας Όλγα Μωραλη, ο Κωνσταντίνος Γαλανός το αγόρι της Βιολέτας και ο Νίκος Παπάς ο ανακριτής.
Τζώρτζης Παπαδόπουλος: Η Μαίρη: ενοχική, αγχώδης, προστατευτική και υπερβολικά πάσης υποψίας.
Ο Παύλος: ευέξαπτος, νευρικός, αυθόρμητος και επιρρεπής στις ακρότητες.
Η Όλγα: ήσυχη, κουμπωμένη, ζηλιάρα και ναι πολύ ζηλιάρα εγκληματικά θα έλεγα.
Ο Κωστής: χαμογελαστός, πρόσχαρος, καλό παιδί, με ποινικό μητρώο για βιασμό.
Ο Νίκος: ο άνθρωπος που θα μας δώσει τη λύση.
Η Βιολέτα: ……..
Μόσχα Χατζηευσταθίου: Μαίρη : αγχώδης , υπερπροστατευτική , ονειροπόλα η οποία εθελοτυφλεί
Παύλος : δραστήριος , έξυπνος , πολυλογάς, ζηλιάρης, αθυρόστομος
Όλγα: συνεσταλμένη , πληγωμένη , φοβισμένη ,αδίστακτη
Κωστής: βιαστικός , αυθόρμητος , ισχυρογνώμων, καλός , θετικός
Νίκος: ολιγόλογος, Αδυναμία ελέγχου των παρορμήσεων, γλυκός , πρόσχαρος
Ελισάβετ Γιαννακού: Πρόκειται για μια δεμένη παρέα που γνωρίζονται από παιδιά και δυστυχώς έχουν κλιθεί να αντιμετωπίσουν μια κατάσταση που δεν θα ξεχάσουν ποτέ στη ζωή τους!
Έχετε ξεχωρίσει/ ταυτιστεί με κάποιο συγκεκριμένο σημείο του έργου;
Τάσος Δέδες: Έχω ξεχωρίσει την τελείως διαφορετική διάθεση και τακτική που χρησιμοποιεί ο χαρακτήρας του ανακριτή σε κάθε ύποπτο για να επιτύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα!!
Μιχάλης Κατσούδας: Από τις πρώτες πρόβες που κάναμε βρισκόμουν σε συνεχή ανακάλυψη για το πόσο ευάλωτοι είναι οι άνθρωποι όταν έρχονται αντιμέτωποι με τέτοιες καταστάσεις, όταν φοβούνται η πιέζονται δείχνουν τον πραγματικό τους εαυτό που καμιά φορά κρύβει τέρατα. Η Παρασκευή έχει κάνει πολύ καλή δουλειά πάνω στην ψυχολογία των ανθρώπων. Η μεγάλη ανακάλυψη του ότι καμία φορά δεν μπορείς να εμπιστευτείς ούτε τον εαυτό σου.
Τζώρτζης Παπαδόπουλος: Δε θέλω να ξεχωρίσω κάποιο μέρος του έργου, νομίζω θα με έβαζα σε λάθος διαδικασία για το ανέβασμα, βασικά για το στόχο του ανεβάσματος. Το έργο είναι ένα σημείο ολόκληρο. Η ξεχωρίζεις όλο το έργο ή τίποτα από αυτό.
Ελισάβετ Γιαννακού: Όλο το έργο προσωπικά με αγγίζει διότι έχει να κάνει με ανθρώπινες σχέσεις και ποσό καλά νομίζουμε όλοι οι άνθρωποι ότι γνωρίζουμε καλά τον διπλανό μας!
Οι νέοι ηθοποιοί στις μέρες μας αντιμετωπίζουν πολλές δυσκολίες στο χώρο. Τι αποτελεί κίνητρο για εσάς ώστε να ασχοληθείτε με το θέατρο;
Τάσος Δέδες: Το θέατρο είναι τέχνη, είναι δημιουργία και μέσα απ’ αυτό αντλώ ηρεμία και γείωση στην καθημερινότητα μου! Είναι ένας μοναδικός τρόπος έκφρασης σε μία κοινωνία που ολοένα και περισσότερο σου εξαφανίζει την ελευθερία έκφραση σκέψης και δημιουργίας!
Μιχάλης Κατσούδας: Ο χώρος είναι από μόνος του δύσκολος και ζούμε σε μια χώρα που κάνει τα αδύνατα δυνατά να τον πληγώνει περισσότερο. Υπήρξαν φορές που αμφέβαλλα για την επιλογή μου όχι γιατί δεν το αγαπώ αντιθέτως επειδή το αγαπώ πολύ και βλέπω ότι δεν υποστηρίζεται όσο πρέπει αλλά η λύση είναι να παλεύεις για το καλύτερο και δεν είμαι άνθρωπος που τα παρατάει εύκολα. Στην αρχή ήρθε στην ζωή μου μέσα από θεατρικό παιχνίδι αργότερα εργαστήρι και τέλος αποφάσισα να το σπουδάσω επαγγελματικά να εμβαθύνω περισσότερο στο τι σημαίνει πραγματικά να είσαι ηθοποιός και συγκεκριμένα σε μια χώρα που απομακρύνεται από τον πολιτισμό.
Τζώρτζης Παπαδόπουλος: Τα παιδιά που βγαίνουμε τώρα στο επάγγελμα, στην Ελλαδα του 2015, 2018, 2020, 2024,είμαστε παιδιά με επίγνωση της κατάστασης. Ξέρουμε πριν μπούμε στις σχολές μας, ότι πάμε να σπουδάσουμε μια τέχνη, ένα επάγγελμα, χωρίς ιδιαίτερα ποσοστά επιτυχίας. Νομίζω αυτό και μόνο μας κάνει μια γενιά γεμάτη ορεξάτους συναδέλφους γιατί το κάνουμε για το μέσα μας και όχι τόσο για το απτό κέρδος όλου αυτού. Αυτά είναι εξίσου τα ίδια κίνητρα λοιπόν και για μένα.
Ελισάβετ Γιαννακού: Ένα βασικό κίνητρο για μένα είναι ότι το θέατρο σου δίνει το δικαίωμα της ελευθερίας και του ονείρου σου δίνει φτερά να πετάς όταν η καθημερινότητα σε τσακίζει!