Άρη Κακλέα
υπογράφεις την πρώτη σου σκηνοθεσία; το μήλο κάτω από τη μηλιά τελικά;
Είναι μεγάλη μου χαρά που η πρώτη μου δουλειά αποτελεί ένα συνδυασμό των δύο βασικών στοιχείων που με καθόρισαν μεγαλώνοντας, της μουσικής και του θεάτρου. Πρόκειται για “Το θεώρημα του σχοινοβάτη” μία προσωπική μουσική, αλλά και θεατρική, κατάθεση της μητέρας μου. Είναι τιμή μου να μπορώ να αναπτύσσω μια καλλιτεχνική σχέση με τους γονείς μου, τους οποίους εκτιμώ ιδιαιτέρως.
Πως είναι να σκηνοθετείς τη μητέρα σου;
Λόγω της εμπειρίας της μητέρας μου ως προς τον χώρο του θεάματος, θα έλεγα πως δεν διαφέρει από το να σκηνοθετείς έναν οποιονδήποτε άλλο εκτελεστή (από την μικρή εμπειρία που έχω). Πιστεύω επίσης πως η οικογενειακή μας σχέση λειτουργεί ενισχυτικά σε αυτό το δημιουργικό ταξίδι καθώς μπορούμε να επικοινωνήσουμε ευκολότερα σε ένα πιο προσωπικό επίπεδο.
Πρόκειται για μια προσωπική καλλιτεχνική κατάθεση (για το κείμενο). Ο σχοινοβάτης… ο καλλιτέχνης, ένα πλαίσιο που μοιάζει να το ξέρεις καλά. Πως το δάμασες ένα τέτοιο κείμενο;
Το κείμενο της παράστασης το συνέθεσε η μητέρα μου (Ίρις Λουκά) και απαρτίζεται από στοιχεία διαφόρων δημιουργών (ποιητών, μουσικών, φυσικών) που συνάδουν με την προσωπική της ανησυχία. Μέσω διαφόρων συζητήσεων και αναλύσεων, τόσο κειμενικών, όσο και μουσικών, προσπάθησα να εμβαθύνω στην δραματουργία αυτού του καινούργιο έργου και να φωτίσω τα σημεία τα οποία πίστευα πως φέρουν την μεγαλύτερη βαρύτητα.
Πως φαντάζεσαι τον καλλιτεχνικό σου εαυτό μετά από 10 χρόνια;
Θα ήταν μεγάλη μου χαρά να μπορώ να δίνω το παρόν στον θεατρικό χώρο τόσο της Ελλάδας, όσο και του εξωτερικού, καθώς τρέφω μια μεγάλη αγάπη για την παγκόσμια θεατρική σκηνή.
Κάνουμε θέατρο για την ψυχή μας έλεγε ο Κουν; δεν είδες φυσικά παράσταση του; όταν όμως διαβάζεις ή ακους το όνομά του τι σου έρχεται αμέσως στο νου;
Φέτος είχα την τύχη να δουλέψω ως βοηθός σκηνοθέτη στην παραγωγή της Δωδέκατης Νύχτας, στο θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία του πατέρα μου. Μέσα από αυτόν τον χώρο ήρθα σε επαφή με την προσωπικότητα του Καρόλου Κουν, από την οποία έχω πολλά ακόμα να μάθω. Δυστυχώς δεν είμαι σε θέση να απαντήσω ακόμα στο γιατί κάνουμε θέατρο.
Μπορεί η θεατρική διαδικασία να κάνει καλύτερο τον άνθρωπο;
Η πυξίδα της ηθικής είναι μια δύσκολη υπόθεση για τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Δεν πιστεύω πως ο ρόλος του θεάτρου είναι να κάνει καλύτερο τον άνθρωπο γιατί μέσω αυτής της δήλωσης τείνουμε πολλές φορές να δημιουργούμε έργα διδακτικά. Αλλά ακόμα και αν προσπεράσουμε αυτήν την παγίδα, το τι σημαίνει “καλύτερος” είναι μια πολύ εύθραυστη έννοια. Ο πραγματικός αγώνας του θεάτρου για μένα είναι ο αγώνας ενάντια στην λήθη. Βιώνουμε μια εποχή υπερπληροφόρησης, μέσω της οποίας βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από καινούργιες ειδήσεις, με σκοπό να ξεχνάμε πολύ εύκολα τα πράγματα που συμβαίνουν και που έχουν συμβεί. Στόχος του θεάτρου είναι να υπενθυμίζει στον άνθρωπο την ιστορία του.
Τι σε φοβίζει στην επιλογή σου να ασχοληθείς με αυτό τον χώρο;
Ζούμε σε μια εποχή που το θέαμα εμπορευματιποιειται με σκοπό να αποφέρει το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος στους παραγωγούς. Ταυτόχρονα δεν υπάρχουν αρκετά κονδύλια από το κράτος έτσι ώστε να στηριχθούν νέοι καλλιτέχνες ή καλλιτέχνες που θέλουν να χαράξουν μία διαφορετική πορεία. Από όπου και αν το δούμε συμβαίνει ένας πόλεμος κατά της τέχνης. Κατά της τέχνης που αφυπνίζει, που εναντιώνεται, που αντιστέκεται. Εμείς όμως είμαστε εδώ. Και θα παλέψουμε…
Αναλυτικές λεπτομέρειες για την παράσταση που σκηνοθετεί o Άρης Κακλέας ακολουθούν στον εξής σύνδεσμο: https://www.all4fun.gr/portal/theatre-2/parastaseis/33445-to-theorima-tou-sxoinovati-sto-theatro-bellos.html
Του Δημήτρη Κοτσίφη, 24/3/2024