Η Βικτώρια Τσεκμάκ είναι από την Ουκρανία και κάνει την πρώτη της σκηνοθεσία στην Ελλάδα, για το έργο “Ο φίλος μου ο Χίτλερ” του Γιούκιο Μισίμα, που παίζεται στο Θέατρο Κάτω απ΄ τη γέφυρα. Απολαύστε όσα θέλησε να μοιραστεί, με τους αναγνώστες του all4fun.
-Βικτώρια κάνεις το θεατρικό σου ντεμπούτο στην Αθήνα… γιατί επέλεξες αυτό το έργο;
Υπάρχουν ζητήματα που με ανησυχούν, με πειράζουν, τα πράγματα με τα οποία δεν μπορώ να συμφιλιωθώ μέσα μου. Το άνθρωπινο είδος παρά την ονομασία homosapiens, που με “πλήρη” γνώση του αντικείμενου και απερίγραπτη αισιοδοξία ο ίδιος έδωσε στον εαυτό του, έχει το ταλέντο, το όποιο δεν κατέχει μάλλον κανένα από τα βιολογικά είδη να κινητοποιεί όλες τις δυνάμεις του προς την εξαφάνιση του ίδιου του εαυτού του, πάντα με τις καλύτερες προθέσεις βέβαια. Και έτσι διασκεδάζουμε τον εαυτό μας από την αρχή της μακρόχρονης ιστορίας μας, αλλά κάθε φορά που τρέχουμε με καλπασμό προς τον γκρεμό μια εύσπλαχνη βούληση από πάνω φέρνει έναν ισχυρό άνεμο που μας ρίχνει κάτω ένα βήμα πριν πέσουμε στο γκρεμό και έτσι μας σώζει. Αλλά πόσο θα διαρκέσει αυτό το παιχνίδι; Και κάθε φορά μετά από την καινούρια καταστροφή, σύμφωνα με το σχέδιο που δεν αλλάζει ποτέ, προσπαθούμε να καταλάβουμε τα αίτια και να βρούμε τους τρόπους πως να αποφύγουμε την επανάληψή της. Και στο έργο αυτό εγώ βρήκα και τα αίτια και τους τρόπους, ακριβώς έτσι όπως τα σκεφτόμουνα μόνη μου.
-Ποια είναι η σχέση σου με το Ελληνικό Θέατρο και την Ελληνική Λογοτεχνία;
Στην πραγματικότητα η σχέση αυτή αρχίζει μόνο τώρα, αλλά εγώ όπως και ο καθένας που ασχολείται με το θέατρο την θεωρία του αρχαίου ελληνικού δράματος, τις δομές της, τα έχω πάντα στο νου (όχι στον πρώτο πλάνο απαραιτήτως), όταν πρόκειται για ανέβασμα ακόμα και των σύγχρονων έργων. Και πάλι στο πλαίσιο της θεωρίας οι σχέσεις αυτές και με το ελληνικό θέατρο και με την ελληνική λογοτεχνία άρχισαν όταν σπούδαζα στη σχολή Ελληνικής φιλολογίας στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μαριούπολης στην Ουκρανία και όταν πήγα να σπουδάζω την σκηνοθεσία στο Εθνικό Πανεπιστήμιο στο Κίεβο.
-Γιατί πρέπει ένας θεατής να δει αυτή την παράσταση;
Συνεχίζοντας την σκέψη μου στην πρώτη ερώτηση, οφείλω να πω ότι αυτή η παράσταση όπως και το αρχικό έργο του Γιούκιο Μισίμα είναι μια πρόσκληση να κοιτάξουμε μέσα μας με μια κριτική ματιά και και να ψάξουμε καλά μέχρι να ανακαλύψουμε όλους τους σπόρους της καθεμίας εγκληματικής πράξης που διέπραττε ο άνθρωπος κατα την διάρκεια της ιστορικής του πορείας. Ένας άνθρωπος από μόνος του δεν μπορεί να προκαλέσει την καταστροφή, λέω τώρα για τους διάφορους Χίτλερ, Στάλιν, Ρούζβελτ, Τσώρτσιλ, Τρούμαν, ντε Γκωλ, Πούτιν κτλ. Αλλά ένας τέτοιος άνθρωπος με την υποστήριξη και την συναίνεση του λαού ή των λαών μπορεί. Την ευθύνη για την καταστροφή θα φέρουν όλοι οι συμμετέχοντες και πρώτα απ όλα αυτοί που πράττουν τα εγκλήματα με τα δικά τους χέρια και όχι αυτοί που δίνουν εντολές. Αλλά από την άλλη πλευρά ένας άνθρωπος μπορεί να αποφύγει με δυσκολίες ή πολλές δυσκολίες την συμμετοχή σε μια καταστροφική πορεία μόνο υπό την προϋπόθεση που θα αναλάβει την ευθύνη για τις πράξεις του. Οι πόλεμοι τελειώνουν, οι ηγέτες πεθαίνουν αλλά οι λαοί μένουν και για να τους χρησιμοποιήσουν τους λαούς για τους επόμενους πολέμους η ιστορία μας λέει πως δεν φταίνε οι εκατομμύριοι, αλλά αυτοί οι ελάχιστοι, ένας Χίτλερ, ένας Στάλιν, και για να αναλάβει ένας όλη την ευθύνη των εκατομμυρίων που διέπρατταν τα εγκλήματα, γιατί ένας άνθρωπος δεν γίνεται να την αναλάβει, του προσθέτουν τα χαρακτηριστικά ενός δαίμονα, κάποιου τέρατος. Έτσι ο λαός μένει ικανοποιημένος και “αθώος” πάει να κοιμηθεί και είναι έτοιμος αύριο μεθαύριο να επαναλάβει τις “ηρωικές” του πράξεις με τον καινούριο πια ηγέτη. Και έτσι η ιστορία επαναλαμβάνεται, γιατί η πλειοψηφία που μπορει να αλλάξει την πορεία της ποτέ δεν αναλαμβάνει την ευθύνη για τις πράξεις της.
Αναλυτικές λεπτομέρειες για την παράσταση που σκηνοθετεί η Βικτώρια Τσεκμάκ ακολουθούν στον εξής σύνδεσμο: https://www.all4fun.gr/portal/psixagogia/33349-o-filos-mou-o-xitler-tou-gioykio-misima-sto-theatro-kato-ap-ti-gefyra.html
Του Δημήτρη Κοτσίφη, 21/2/2024