Μιλήστε μας για τη μουσική παράστασή σας “Το νησί των θησαυρών” σε διασκευή / σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου στο Θέατρο Πόρτα.
Μαρί-Σουζάν Μουζέλα: Το μυθιστόρημα “Το νησί των θησαυρών” του Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον γραμμένο το 1883 -σε διασκευή και σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου, μουσική Κορνήλιου Σελαμσή, κίνηση Σοφίας Πάσχου, σκηνικά Ευαγγελίας Θεριανού, κοστούμια Κλαιρ Μπρέσγουελ, φωτισμοί Σοφίας Αλεξιάδου- είναι μια σύγχρονη μουσικοθεατρική παράσταση για μικρούς και μεγάλους, βασισμένη σε ναυτικούς σκοπούς και πειρατικά τραγούδια του 17ου και 18ου αιώνα. Η παράσταση αποτυπώνει με στοιχεία θρίλερ και κωμωδίας, τις περιπέτειες του μικρού Τζιμ και των πειρατών να βρουν τον κρυμμένο θησαυρό μέσα από πολλές ανατροπές που προκύπτουν και διαπραγματεύεται το ζήτημα της ενηλικίωσης του μικρού Τζιμ σε σχέση με τους διαφορετικούς χαρακτήρες που συναντά στη ζωή του αλλάζοντάς τον ριζικά συνειδητοποιώντας τα δυσδιάκριτα όρια «καλού» και «κακού», «είναι» και «φαίνεσθαι», αλήθειας και ψευδαίσθησης, φθάνοντας στο σημείο να αποφασίζει -στις πιο κρίσιμες στιγμές- με κύριο γνώμονα το δίκαιο. Οι χαρακτήρες του έργου, παρά τα ποικίλλα συναισθήματά τους μετατρέπονται σε σύμβολα στο μυαλό των θεατών.
Τι πρόκειται να δούμε πάνω στη σκηνή;
Γιώργος Φασουλάς: «Το νησί των θησαρών» σε σκηνοθεσία και διασκευή Θωμά Μοσχόπουλου και μουσική του Κορνήλιου Σελαμσή είναι μια παράσταση που βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ρόμπερτ Λουίς Στίβενσον. Πρόκειται για μια ιστορία που ακολουθεί τα βήματα του νεαρού Τζιμ, ο οποίος ανακαλύπτει τυχαία έναν χάρτη που τον οδηγεί στον μυθικό θησαυρό του θρυλικού πειρατή Κάπταιν Φλιντ σε ένα μακρινό νησί. Μέσα από αυτή την ιστορία ενηλικίωσης παρακολουθούμε ότι τα όρια ανάμεσα στο καλό και στο κακό δεν είναι τόσο ευδιάκριτα και ότι τα πράγματα δεν είναι αυτό που φαίνονται. Το πώς κάποιος φτάνει να διαχειρίζεται τις απογοητεύσεις του και να ωριμάζει στον τρόπο που συνδέεται με τους άλλους αλλά και τον κόσμο. Πρόκειται για μια περιπέτεια που άλλοτε έχει στοιχεία κωμωδίας άλλοτε θρίλερ και άλλοτε δράματος. Είμαστε μια ομάδα ηθοποιών που αφηγούμαστε την ιστορία ερμηνεύοντας τους ρόλους, παίζοντας και τραγουδώντας ζωντανά τα τραγούδια της παράστασης. Η επιμέλειας κίνησης είναι της Σοφίας Πάσχου, τα σκηνικά της Ευαγγελίας Θεριανού, τα κοστούμια της Κλαίρ Μπρέσγουελ και οι φωτισμοί της Σοφίας Αλεξιάδου.
Μαρί-Σουζάν Μουζέλα: Οι ηθοποιοί παίζουν ζωντανά επί σκηνής φλάουτο, βιολί, κλαρινέτο, κιθάρα, μπάντζο, μαντολίνο, ακορντεόν, σαξόφωνο, κόντρα μπάσο, κρουστά, και πιάνο, τραγουδούν χορωδιακά-σόλο τραγούδια, κινούνται και χορεύουν στους ρυθμούς της μουσικής ντυμένοι με στολές εποχής, σε ένα σκηνικό το οποίο μετακινούν και αλλάζει, δηλώνοντας τους διαφορετικούς χώρους του έργου, σε ατμόσφαιρα θρίλερ, δράματος, κωμωδίας, με έντονες ρυθμικές εναλλαγές.
Πώς προσεγγίσατε τον ρόλο σας;
Μαρί-Σουζάν Μουζέλα: Στην παράσταση παίζω τρεις διαφορετικούς ρόλους: τη μάνα του μικρού Τζιμ, έναν πειρατή, και τη γυναίκα του πειρατή Τζων Λογκ Σίλβερ, τους οποίους προσέγγισα υπό την καθοδήγηση του διακεκριμένου σκηνοθέτη Θωμά Μοσχόπουλου με την ανάλυση του συνολικού έργου και όλων των χαρακτήρων, θεατρικές ασκήσεις, παιχνίδια, αυτοσχεδιασμούς με πρωταρχικό στόχο την κοινή αφήγηση της ιστορίας που επιτεύχθηκε η σύνδεση και άμεση επικοινωνία της ομάδας. Μέσα από τον ρόλο μου προβάλλεται όχι μόνο ο δυναμισμός και η σκληρότητα του χαρακτήρα της μάνας του Τζιμ, η οποία μετά την αρρώστια του άνδρα της διαχειρίζεται μόνη της το πανδοχείο, σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία, χρησιμοποιώντας την εξυπνάδα και την εμπειρία της για να αντιμετωπίζει δύσκολες καταστάσεις και ανθρώπους κρύβοντας τους φόβους και τις ευαισθησίες της, αλλά και από την άλλη πλευρά η τρυφερότητα, η στοργή της για τον μονάκριβο γιο της, δίνοντάς του σοφές συμβουλές για τους κινδύνους της ζωής.
Γιώργος Φασουλάς: Σαν ομάδα προσπαθήσαμε να μάθουμε να συνδεόμαστε, να ακούμε τον άλλο και μέσα από αυτό να συν-αφηγηθούμε την ιστορία. Εγώ κάνω τον Τζιμ που είναι ο αφηγητής της ιστορίας. Στοχεύσαμε σε μια καθαρή και συνεχόμενη αφήγηση η οποία είναι σε διαρκή συνομιλία με το τι συμβαίνει πάνω στη σκηνή και τη μουσική. Ο Τζιμ ενηλικιώνεται στην πορεία του έργου μέσα από τα γεγονότα που συμβαίνουν και τις σχέσεις του με τους άλλους. Καταλήγει να αντιμετωπίζει τα πράγματα διαφορετικά και με περισσότερο σχετικισμό ενώ στην αρχή με αφέλεια, αθωότητα και ενθουσιασμό.
Η αγαπημένη σκηνή από την παράσταση;
Γιώργος Φασουλάς: Είναι η σκήνη του βαρελιού. Το ταξίδι του πλοίου έχει ξεκινήσει. Σε αυτή τη σκηνή, ο Τζιμ πεινασμένος τρυπώνει μέσα σε ένα βαρέλι με μήλα. Μετά από λίγη ώρα και αφού έχει φάει αρκετά από αυτά αποκοιμιέται μέσα στο βαρέλι. Τον ξυπνάνε δύο άνθρωποι που συζητάνε χαμηλόφωνα. Καταλαβαίνει ότι πρόκειται για μια συνωμοσία πειρατών και ο αρχηγός αυτής είναι ένας άνθρωπος που εμπιστευότανε και θαύμαζε πολύ. Ο Λονγκ Τζον Σίλβερ (Δημήτρης Κουρούμπαλης). Από εκεί και έπειτα τα πράγματα αλλάζουν πολύ για τον Τζιμ.
Μαρί-Σουζάν Μουζέλα: Αγαπημένη μου σκηνή είναι όταν ως γυναίκα του πειρατή Τζων Λογκ Σίλβερ τραγουδάω και χορεύω ζωντανά σε ρέγκε μουσική και ρυθμούς με τη συνοδεία της μπάντας, η οποία αποτελείται από τους πειρατές-δεξιοτέχνες μουσικούς.
Η συνεργασία σας με τον Θωμά Μοσχόπουλο πώς είναι;
Γιώργος Φασουλάς: Έμαθα και μαθαίνω πολλά από αυτή τη συνεργασία, νιώθω τυχερός. Στις πρόβες υπήρχε πολλή έμπνευση και καθοδήγηση. Μέσα από το παιχνίδι, τους αυτοσχεδιασμούς, τη συζήτηση μάθαμε να επικοινωνούμε σαν σύνολο με στόχο να αφηγηθούμε την ιστορία και να εξερευνήσουμε τις προεκτάσεις της.
Μαρί-Σουζάν Μουζέλα: Η συνεργασία μου με τον Θωμά Μοσχόπουλο είναι εξαιρετική. Η γνωριμία μου μαζί του είναι πολύτιμη. Αποτελεί έμπνευση και σχολή θεάτρου για μένα, είναι σπουδαίος σκηνοθέτης, δάσκαλος και άνθρωπος. Στις πρόβες μάς καθοδηγούσε σε νέα ερμηνευτικά μονοπάτια βοηθώντας μας να εξελίσσουμε τον ρόλο μας με κύριο στόχο την αλήθεια και την ουσιαστική σύνδεση της ομάδας, μέσα από ποικίλλες ασκήσεις, παιχνίδια, αυτοσχεδιασμούς, συζητήσεις και παρατηρήσεις αντιμετωπίζοντας το θέατρο ως τέχνη και επιστήμη. Είναι πάντα παρών και συνεχίζει να μας συμβουλεύει για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα της παράστασης.
Πώς επιλέξατε να γίνεται ηθοποιοί;
Μαρί-Σουζάν Μουζέλα: Μου αρέσει να μεταμορφώνομαι σε πολλούς χαρακτήρες με στόχο να αποδώσω την αλήθεια τους, εξερευνώντας το βάθος του ψυχισμού τους, τα πραγματικά τους κίνητρα και την αιτία των πράξεών τους. Άλλωστε από δύο χρόνων έπαιζα ρόλους είτε μόνη μου είτε με τα ξαδέρφια μου, διοργανώνοντας θεατρικές παραστάσεις, και στη καθημερινή ζωή, μου άρεσε ανέκαθεν να παρατηρώ και να επικοινωνώ με όλους τους τύπους ανθρώπων και να τους συσχετίζω με τους χαρακτήρες των θεατρικών έργων.
Γιώργος Φασουλάς: Πρώτη φορά έκανα θέατρο στο σχολείο και μετά το αγάπησα. Στο πανεπιστήμιο συνειδητοποίησα ότι θέλω να το κάνω επαγγελματικά. Επέλεξα το θέατρο νομίζω γιατί εμπεριέχει ένα παιχνίδι και μια αναζήτηση που μέσα από αυτά μπορείς να επικοινωνήσεις, να αλλάξεις, να ρωτήσεις, να συγκινήσεις και να συγκινηθείς και τελικά να έρθεις σε επαφή με τον άλλο και το άλλο.
Θυμάστε την πρώτη παράσταση που είδατε;
Γιώργος Φασουλάς: Δυστυχώς όχι.
Μαρί-Σουζάν Μουζέλα: Ήμουν περίπου δύο χρονών όταν άρχισα να παρακολουθώ θεατρικές παραστάσεις. Απ’ ότι μου λένε η πρώτη παράσταση που είδα ήταν μια αρχαία τραγωδία στο Θέατρο Δάσους της Θεσσαλονίκης, αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ με ακρίβεια.
Ποιο ρόλο θα θέλατε να παίξετε και γιατί;
Μαρί-Σουζάν Μουζέλα: Μου αρέσουν πολλοί ρόλοι, τόσο από την αρχαία τραγωδία, το κλασικό και σύγχρονο θέατρο, όσο και από το μιούζικαλ και τη σύγχρονη performance.
Γιώργος Φασουλάς: Νομίζω δεν υπάρχει κάποιος ρόλος συγκεκριμένος που θα ήθελα να παίξω γιατί πιστεύω ότι ένας ρόλος προκύπτει από το πλαίσιο και το σύνολο στο οποίο ανήκει.
Υπάρχει κάτι που σας στεναχωρεί στο ελληνικό θέατρο;
Γιώργος Φασουλάς: Ναι, ότι πολλοί άνθρωποι δεν
βρίσκουν δουλειά.
Μαρί-Σουζάν Μουζέλα: Πολλά θέατρα πλήττονται οικονομικά λόγω της οικονομικής κρίσης.
Τι σας φτιάχνει και τις σας χαλάει στην Αθήνα;
Μαρί-Σουζάν Μουζέλα: Μου αρέσει η Αθήνα γιατί είναι πολυστυλική και πολυμορφική συνδυάζοντας το αρχαίο και σύγχρονο στυλ, το φυσικό και αστικό τοπίο, την κίνηση στους δρόμους και τη λιγότερη κίνηση στα μικρά, στενά, μη πολυσύχναστα δρομάκια. Με εμπνέει το όμορφο και το άσχημο που συνυπάρχουν στο ίδιο μέρος. Με χαλάει η βρωμιά στους δρόμους και η συνεχής φασαρία.
Γιώργος Φασουλάς: Μου αρέσουν κάποια σημεία της πόλης και είμαι δεμένος πολύ με αυτά γιατί εδώ μεγάλωσα και έχω ωραίες αναμνήσεις. Αγαπώ πολύ τον Υμηττό. Αυτό που με χαλάει είναι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα και μεταφορικά και κυριολεκτικά σαν να μην υπάρχει χώρος και χρόνος.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Γιώργος Φασουλάς: Προς το παρόν επικεντρώνομαι σε αυτά που συμμετέχω τώρα. Εκτός από το “Νησί των θησαυρών” συμμετέχω στην παράσταση “Συρανό” που ανεβαίνει στο Θέατρο Αλκυονίς σε σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη και στην παράσταση «Πάμε Στοίχημα» της ομάδας Who am I to, που είμαι και μέλος στο Θέατρο Πλύφα αλλά και σε διάφορες πόλεις της επαρχίας. Στο μέλλον θα ήθελα να συνομιλήσω με ανθρώπους που έχουμε κοινό όραμα γιατί θεωρώ ότι το θέατρο είναι η ομορφιά που πηγάζει από τις ποιητικές σχέσεις των ανθρώπων του.
Μαρί-Σουζάν Μουζέλα: Προς το παρόν εστιάζω στο μιούζικαλ στο οποίο συμμετέχω και είμαι ανοιχτή σε νέα καλλιτεχνικά πρότζεκτ.
Του Γιάννη Αντωνίου, 10/2/2024
Επιμέλεια άρθρου: Δημήτρης Κοτσίφης