Με αφορμή το κλασικό και αγαπημένο μυθιστόρημα «Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα» του Μενέλαου Λουντέμη σε σκηνοθεσία Αναστάση Δεληγιάννη και «Ο Τσάρλι και το Εργοστάσιο» το μαγικό μιούζικαλ για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο Embassy Theater σε απόδοση & σκηνοθεσία Γιώργου Βάλαρη, ο νέος και ταλαντούχος ηθοποιός Γιάννης Βογιατζάκης μιλά στο all4fun για τους ρόλους που υποδύεται, τον εαυτό του, και το πώς επέλεξε να γίνει ηθοποιός.
Μίλησέ µας για τις δυο παραστάσεις «Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα» του Μενέλαου Λουντέµη στο Θέατρο Βασιλάκου και «Ο Τσάρλι και το Εργοστάσιο Σοκολάτας» που παίζεις στο νέο EMBASSY Theater.
Το «Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα» είναι ένα κλασσικό μυθιστόρημα που νομίζω πως όλοι το έχουμε στο σπίτι μας. Θυμάμαι ακόμα το σκληρό δερμάτινο εξώφυλλο με τα χρυσά γράμματα, που είχα στη βιβλιοθήκη του παιδικού μου δωματίου. Μία συναρπαστική ιστορία, με αναπάντεχα επίκαιρα μηνύματα, που επιτρέπει στην ελπίδα να ανθίσει. Τα θεμέλια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων… όπως η αποδοχή της διαφορετικότητας, η ελευθερία της γνώμης, το δικαίωμα των παιδιών για ίση ευκαιρία στην εκπαίδευση, είναι μερικά απ’ αυτά. Ένα έργο που αφορά κάθε ηλικία. Απ’ την άλλη «Ο Τσάρλι και το Εργοστάσιο Σοκολάτας», επίσης ένα αγαπημένο βιβλίο, γνωστό μιούζικαλ του εξωτερικού και μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία, ήρθε για 1η φορά στην Ελλάδα και είμαι πολύ ευτυχής που συμμετέχω σε αυτή τη φανταστική δουλειά. Ένα έργο για όλη την οικογένεια, με εξίσου πάρα πολλά μηνύματα, από άλλη σκοπιά. Αντικρουόμενοι χαρακτήρες… κάποιοι γεμάτοι όνειρα, θάρρος, πίστη, αγάπη, αλλά και κάποιοι άλλοι, τόσο άπληστοι και κακομαθημένοι. Όταν οι πύλες ανοίξουν, όλοι μαζί θα ξεκινήσουν ένα απρόβλεπτο ταξίδι στο παράξενο εργοστάσιο που θα αλλάξει ριζικά τη ζωή τους, μέσα από τον κόσμο της φαντασίας του Γουίλι Γουόνκα. Ένα μοναδικό μάθημα ζωής για μικρούς και μεγάλους.
Μίλησέ µας λίγο για τους ρόλους αυτούς τους τελείως διαφορετικούς μεταξύ τους. Σε δυσκόλεψε κάτι;
Στο «Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα» υποδύομαι δύο ρόλους. Τον Μπάρμπα – Ανέστη, ο οποίος είναι ένας ηλικιωμένος που συγκινείται με την προσπάθεια του Μέλιου και τον περιθάλπει από την πρώτη στιγμή που θα ιδωθούν. Είναι φιλότιμος και εργατικός… τον Μέλιο τον έχει σαν παιδί του, μιας και δεν έκανε ποτέ δικά του. Και τον Παπά, ο οποίος είναι ο αυστηρός καθηγητής που κάνει θρησκευτικά στο σχολείο. Μιλά πάντα στην καθαρεύουσα. Μισεί τα παιδιά και συνεχώς υποδεικνύει στους άλλους τι να κάνουν.
Στο «Τσάρλι και το Εργοστάσιο Σοκολάτας» υποδύομαι τον κύριο Σαλτ. Έναν Ρώσο Κροίσο, πατέρα της κακομαθημένης Βερούκα. Που όσο και να προσπαθεί να κρατηθεί στην εικόνα του πλούσιου – δυναμικού επιχειρηματία, μετεωρεί συνεχώς προς την κατάρρευση, λόγω των αντιδράσεων της δυναμικής κόρης του. Κάθε ρόλος θέλει το δικό του ψάξιμο.
Ο καθένας με τις δυσκολίες του… ειδικά όταν έχεις ωροσκόπο στην παρθένο, τα πράγματα είναι δύσκολα. Χαχα. Αυτό που προσπάθησα, είναι να βρω την αλήθεια του κάθε χαρακτήρα. Να βρω το σημείο εκείνο του εαυτού του, που θα κουμπώσει πάνω στην ιδιοσυγκρασία μου. Ίσως με «ταλαιπώρησε» λίγο παραπάνω ο Μπάρμπα – Ανέστης λόγω ηλικίας.
Με ποιον χαρακτήρα ταυτίζεσαι περισσότερο και γιατί;
Όσο οξύμωρο και αν σου ακούγεται, ταυτίζομαι περισσότερο με τον Μπάρμπα – Ανέστη. Έχει καλή καρδιά, είναι ευαίσθητος και δυναμικός. Ηγετικός αλλά και καλαμπουρτζής. Ένας χαρακτήρας που παλεύει για την επιβίωση, αγωνίζοντας ταυτόχρονα και για τους άλλους. Μου αρέσουν αυτά τα στοιχεία και ταιριάζουν και στη δική μου στάση ζωής.
Ποια από τις δυο παραστάσεις θα πρότεινες σε κάποιον να δει και γιατί;
Θα πρότεινα και τις 2 παραστάσεις για τους λόγους που αναφέρω απαντώντας στην 1η σου ερώτηση. Είμαι περήφανος και για τις δύο, γιατί είναι προσεγμένες και έτοιμες να δώσουν στον θεατή ό,τι περιμένει από μία παράσταση. Εδώ να σου πω, ότι παίζω και σε μία ακόμα παράσταση, που αφορά παιδιά προσχολικής ηλικίας. “Τα σ’ αγαπώ του κόσμου” της Μάρως Θεοδωράκη, στο Θέατρο Βασιλάκου.
Πώς ειναι η επαφή µε τα παιδιά, τι ουσιαστικό πιστεύεις ότι τους προσφέρει το Θέατρο;
Τα παιδιά είναι ο πιο αυστηρός κριτής. Είναι πολύ δύσκολο να κρατήσεις την προσοχή τους. Το θέατρο προσφέρει ερεθίσματα για σκέψη… αναρωτήσεις ή απαντήσεις σε θέματα που μας απασχολούν ή για καταστάσεις που βιώνουμε ή παρατηρούμε γύρω μας. Σε άλλους ίσως δίνει θάρρος! Πιστεύω πως τα παιδιά σήμερα έχοντας τόση πληροφορία από πολύ νωρίς, με όλα αυτά τα μέσα που υπάρχουν πια, χρειάζονται καθοδήγηση και προετοιμασία από τους γονείς ή και τους δασκάλους, για να «περιοριστούν» σε μία θέση και να δώσουν την απαιτούμενη προσοχή. Είμαστε χαρούμενοι που τα έχουμε κερδίσει!
Αποκάλυψέ µου την πιο αγαπημένη σου σκηνή από την παράσταση «Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα».
Η αγαπημένη μου σκηνή είναι αυτή όπου ο Μπάρμπα – Ανέστης τσακώνεται με τη γυναίκα του, Αρετή, και ο Μέλιος φεύγει από το σπίτι. Μια πολύ φορτισμένη συναισθηματικά στιγμή, τόσο για την «αλλαγή» των χαρακτήρων υποκριτικά, αλλά και πολύ σημαντική για την εξέλιξη της ιστορίας.
Και αγαπημένη σου σκηνή από την παράσταση «Ο Τσάρλι και το Εργοστάσιο Σοκολάτας».
Η αγαπημένη μου σκηνή είναι και η τελευταία σκηνή του χαρακτήρα. Ο κύριος Σαλτ αποδομείται εντελώς τη στιγμή που αντιλαμβάνεται τι έχει συμβεί στην κόρη του. Αυτή είναι η μαγεία με αυτό το έργο, περνά τα πιο σκληρά μηνύματα για έναν άνθρωπο, με τον πιο φαντασμαγορικό και πολύχρωμο τρόπο.
Διάλεξε πέντε λέξεις που περιγράφουν τον εαυτό σου;
Ανυπόμονος, πεισματάρης, εξωστρεφής, αγχώδης, εγωιστής.
Αλήθεια, πώς επέλεξες να γίνεις ηθοποιός;
Θα πω δυστυχώς το κλισέ, ότι από μικρός τραγουδούσα και χόρευα με το τηλεκοντρόλ στο χέρι. Ήμουν ασταμάτητος χαχα. Η αλήθεια είναι ότι η απόφαση ήρθε ξαφνικά, μόλις τελείωσα τη θητεία μου στον στρατό και μην έχοντας άλλη υποχρέωση, αποδέχτηκα το ποιος είμαι και τι θέλω να κάνω. Εξάλλου, γι’ αυτό επέλεξα αυτή τη δουλειά, γιατί ένιωθα ότι ήταν η μόνη μου διέξοδος ώστε να μπορέσω να εκφράσω όσα νιώθω ή όσα έχω ζήσει. Ήταν ο μόνος τρόπος του να απελευθερωθώ, από όλα τα κοινωνικά στερεότυπα και να αναζητήσω διαδρομές προς εξερεύνηση του εαυτού μου, χωρίς να πρέπει ν’ απολογηθώ. Στα 23 μου λοιπόν, μπήκα στη σχολή και απ’ το 2ο κιόλας έτος άρχισα να δουλεύω. 15 χρόνια μετά καταλαβαίνω πως έκανα τη σωστή επιλογή. Νιώθω ελεύθερος και θαρραλέος!
Ποιο ρόλο θα ήθελες οπωσδήποτε να παίξεις και γιατί;
Να ήταν ένας, καλά θα ήμασταν… χαχα. Έχω πάρα πολλούς στο μυαλό μου αυτή τη στιγμή. Είμαι πολυσχιδής. Η κωμωδία με χαρακτηρίζει, είμαι ο γνωστός «μπουνταλάς» που θες δε θες, θα γελάσεις. Μου αρέσει να αυτοσαρκάζομαι και να προσφέρω γέλιο, τόσο στο θέατρο, αλλά και στη ζωή μου. Απ’ την άλλη, με ιντιγκάρει πολύ ένας δραματικός ρόλος. Ο Λουντέμης φέτος με μετακίνησε αρκετά, από αυτά που είχα συνηθίσει να κάνω. Θέλω να αναμετρηθώ με κάτι πιο κλασικό, κάτι από Μπρεχτ, Λόρκα ή Τενεσί Ουίλιαμς. Έναν ρόλο κόντρα σε εμένα άμα τη εμφανίσει. Μου αρέσει να δοκιμάζομαι και να ανακαλύπτω τρόπους, να αναδείξω πτυχές του χαρακτήρα μου, μέσα από ιστορίες άλλων ή από δικές μου, που αν δεν τις καλύψω μ’ ένα άλλο όνομα, δεν μπορώ να τις πω. Είναι πολλά αυτά που θέλω να κάνω. Να τολμάω και να βουτάω στα βαθιά!
Μελλοντικά σχέδια;
Συζητάω διάφορα όπως λέμε και στον χώρο μας, αλλά δεν έχω κλείσει κάτι ακόμα για του χρόνου. Σίγουρα θα ήθελα να συνεχίσει και η επόμενη χρονιά, τόσο δυναμικά, όσο αυτή. Αυτό που μπορώ να πω μέχρι στιγμής είναι ότι και οι 3 παραστάσεις θα παίζουν μέχρι την Κυριακή των Βαΐων. Στο μέλλον θα ήθελα να σκηνοθετήσω, είναι κάτι που θέλω πολύ να κάνω. Επίσης, μου αρέσει να γράφω… φτιάχνω ιστορίες, που κάποια στιγμή θα ‘θελα να παίξω. Όλα θα γίνουν! Έχω πίστη και πείσμα…
Τι κάνεις εκτός δουλειάς;
Αν εξαιρέσεις τα μαθήματα φωνητικής; Όχι πολλά… γενικά είμαι σπιτόγατος! Απολαμβάνω πολύ τις ώρες που είμαι σπίτι… άλλες φορές ήρεμα με Netflix, μουσική, μαγείρεμα και άλλες, σε καλλιτεχνικό παροξυσμό.. να γράφω ή να φτιάχνω βίντεο για το tiktok. Θέλω συνεχώς με κάτι ν’ ασχολούμαι! Πρόσφατα έκανα ένα σεμινάριο μεταγλώττισης και με ενθουσίασε ο τρόπος προσέγγισης του ηθοποιού, με μόνο εργαλείο τη φωνή του.
Social media:
https://www.instagram.com/giannisvogiatzakis/
Tiktok
//tiktok.com/@giannisvogiatzakis/“>http://tiktok.com/@giannisvogiatzakis/>
Του Γιάννη Αντωνίου, 10/2/2024
Επιμέλεια άρθρου: Δημήτρης Κοτσίφης