Με αφορμή την παράσταση «παραµύθι χωρίς όνοµα» από το ομώνυμο μυθιστόρημα της Πηνελόπης ∆έλτα στο θέατρο Κιβωτός η ηθοποιός, σκηνοθέτης, σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χριστίνα Κουλουμπή μιλά στο all4fun για την παράσταση, τη συνεργασία με την μητέρα της Κάρμεν Ρουγγέρη, τον εαυτό της, το θέατρο, και πως επέλεξε να γίνει ηθοποιός.
Μίλησε µας για την νέα παράσταση σας «παραµύθι χωρίς όνοµα» από το οµώνυµο µυθιστόρηµα της Πηνελόπης ∆έλτα.
Η παράσταση μας «Παραμύθι χωρίς όνομα» είναι θεατρική διασκευή του πασίγνωστου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Δέλτα. Η έμπειρη Κάρμεν Ρουγγέρη έχει φωτίσει με αριστοτεχνικό τρόπο στο κείμενο τους χαρακτήρες του αλληγορικού αυτού παραμυθιου, σεβόμενη απόλυτα αυτό το λογοτεχνικό έργο με τα διαχρονικά μηνύματα που νομίζεις ότι γράφτηκε στις μέρες μας.
Η σκηνοθεσία, θέλαμε να είναι ανάλαφρη, φωτεινή και γεμάτη κίνηση!
Η έμπνευση μας; Όλα ξεκίνησαν απο ένα ξύλινο παιχνίδι με κυβάκια που βρήκα στην αποθηκούλα του σπιτιού μου! Το συζήτησα με την Κάρμεν, ενθουσιάστηκε και συναποφασίσαμε όλη η ατμόσφαιρα της παράστασης μας να διαπνέεται απο μια παιχνιδιάρικη διάθεση που έρχεται σε αντιδιαστολή με τα υψηλά νοήματα και τα ανθρώπινα ιδανικά που αναδύονται μέσα απο το κορυφαίο αυτό έργο! Χωρίς ίχνος διδακτισμού και σοβαροφάνειας, οι μικροί αλλά και οι μεγάλοι θεατές ψυχαγωγούνται, γελάνε, συγκινούνται, μαθαίνουν…
Τι πρόκειται να δούµε πάνω στη σκηνή;
Βρισκόμαστε στο πλούσιο βασίλειο των Μοιρολάτρων! Ο γέρος βασιλιάς Συνετός μας αφήνει χρόνους, και τον διαδέχεται στον θρόνο ο γιός του πρίγκηπας Αστόχαστος, ο οποίος παντρέυεται την ταιριαστή του βασιλοπούλα Παλάβω. Τα χρόνια περνούν… Αποκτούν τέσσερα παιδιά, την Πικρόχολη, την Ζήλιω, τον Συνετό και την Ρηνούλα! Οπως προοικονομούν τα ονόματα τους, ο Αστόχαστος κι η Παλάβω με τον ελαφρόμυαλο τρόπο διακυβέρνησης της χώρας, οδηγούν το – άλλοτε πλούσιο – βασίλειο στην απόλυτη παρακμή. Κι εκεί που νομίζουμε οτι δεν υπάρχει ελπίδα να πάνε τα πράγματα καλύτερα, ο νεαρός πρίγκηπας Συνετός, έχοντας στο πλευρό του την μικρή αδερφή του Ρηνούλα ξεκινά το περιπετειώδες ταξίδι του! Γνωρίζει και ερωτέυεται την όμορφη Γνώση και εμπνέεται απο την μητέρα της, την κυρά Φρόνηση! Οπλισμένος με θάρρος και ιδεαλισμό, δίνει νέα πνοή στον αγώνα τον καλό, πασχίζει για την αναδιοργάνωση του κράτους και των συμπολιτών του. Η δικαιοσύνη, η εργατικότητα, η εντιμότητα, η υπομονή και η κορωνίδα όλων των αρετών, η παιδεία, φτιάχνουν τις προυποθέσεις και αποκαθιστούν την χαμένη ευημερία στον τόπο! Η παράσταση μας, γεμάτη «θησαυρούς» μηνύματα γοητέυουν τα παιδιά που νιώθουμε οτι τα εισπράττουν και τα καταλαβαίνουν όλα! Τα χρώματα στο σκηνικό μας, ήθελα να έχουν το γαλανόλευκο του ουρανού της Ελλάδας μας, τα κοστούμια κι αυτά επηρεασμένα απο την Ελληνική μας παράδοση! Περιπλανιόμαστε μαζί με τους ήρωες του έργου, αλλάζοντας σχήματα στους ζωγραφιστούς μας κύβους, με μια αέρινη κινησιολογία του ευφάνταστου, μοναδικού χορογράφου της θεατρικής μας συντροφιάς, Πέτρου Γάλλια! Η μουσική του Αντώνη Δελαπόρτα βασισμένη σε κλασσικές μελωδίες γνωστών τραγουδιών που θυίζουν παιχνίδια της γειτονιάς! Οι στίχοι,γεμάτοι χιούμορ, κέφι του Ανδρέα Κουλουμπή! Επι σκηνής, μια εκπληκτική ομάδα προικισμένων ηθοποιών. Ο Αυγουστίνος Ρεμούνδος, ο Νεκτάριος Φαρμάκης, ο Γιάννης Νικολάου, η Μαριαλένα Ροζάκη, η Μελίνα Σπετσιέρη, η Ιωάννα Καλλιτσάντση, χαιρόμαστε να παίζουμε και να ενσαρκώνουμε τους ιδιαίτερους και ξεχωριστούς μας ρόλους!
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να δουλεύεις µαζί µε την µητέρα σου Κάρµεν Ρουγγέρη;
Είναι λυτρωτικό να συνδημιουργώ με υπερταλαντούχους ανθρώπους που αγαπώ αληθινά και η μητέρα μου είναι ένας σπάνια χαρισματικός άνθρωπος που με τιμά με την εμπιστοσύνη της, και μου έχει μεταδώσει τον ενθουσιασμό της! Θαυμάζουμε η μια την διαφορετικότητα της άλλης, και αυτή η αποδοχή εμπλουτίζει την οπτική μας!! Απολαμβάνω την συνεργασία επειδή η αμφίδρομη αναζήτηση της έκπληξης δέν σταματά!!!
Πως είναι η επαφή µε τα παιδιά, τι ουσιαστικό πιστεύεις ότι να τους προσφέρει το θέατρο;
Κάθε φορά που συναντώ τα παιδιά, στο θέατρο, νιώθω αφάνταστα τυχερή και αισιόδοξη! Είναι αυθόρμητα, γεμάτα αλήθεια, με αλάθητο ένστικτο. Αισθάνονται τον σεβασμό με τον οποίο τα αντιμετωπίζουμε και μας ανταποδίδουν γενναιόδωρα την αγάπη και την προσοχή τους. Οι παραστάσεις που φτιάχνουμε για αυτα, επιδιώκουμε να προσφέρουν γνώσεις, ψυχαγωγία, καλαισθησία, γέλιο, συγκίνηση, μαγεία! Στόχος μας, να εκπαιδευτούν οι μικροί θεατές ωστε να απολαμβάνουν και να εξοικειώνονται με την ιερή τελετουργία του θεάτρου, να αντιλαμβάνονται το δώρο του μοιράσματος με τους καλλιτέχνες αλλά και του άλλους θεατές. Αυτό το «μαζί», όπου σκήνη και πλατεία γίνονται ένα, είναι αναντικατάστατο!
Πιστεύεις ο,τι το θεάτρο είναι ένα οµαδικό σπόρ;
Το ρητό που συνηθίζω να λέω είναι το «η ισχύς εν τη ενώσει»! Η συνεργασία, το να μπορούν να συνεννοηθούν και να συνδημιουργήσουν τόσοι πολλοί άνθρωποι, είναι το θάυμα που συντελείται όταν υπάρχει ομαδικό πνέυμα! Δεν είναι εύκολο να συγκεραστούν πολλοί διαφορετικοί χαρακτήρες αλλά το κοινό όραμα, η αλληλοεκτίμηση και η εμπιστοσύνη βοηθά!
Υπάρχει κάτι που σε στεναχωρεί στο ελληνικό θέατρο;
Το θέατρο είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας μας δεν θα μπορούσε να είναι άσπιλο και αμόλυντο… Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να επιλεγουμε (αν είμαστε αρκετα τυχεροί και μπορούμε να έχουμε αυτη την πολυτέλεια) το περιβάλλον και τους συνεργάτες μας. Αλλά ακόμα κι άν αυτό δέν είναι εφικτό να γίνεται, καλό θα είναι να καταθέτουμε την δική μας ποιότητα σε ο,τι κι αν καταπιανόμαστε. Το μόνο που μπορούμε να ελέγξουμε είναι τις δικές μας πράξεις, την προσωπική μας νοοτροπία. Θεωρώ οτι όλοι οι άνθρωποι, ανεξάρτητα απο το επάγγελμα που κάνουμε επιβάλλεται να σεβόμαστε τον εαυτό μας αλλά και τους άλλους. Η αλαζονεία και η εξουσιολαγνεία δέν έχουν θέση πουθενά, πόσο μάλλον στην Τέχνη, που υπάρχει για να ανασύρουμε την Θεική φύση μας.
Θυµάσαι την πρώτη παιδική παράσταση που είδες;
Θυμάμαι το «Αυγό της κότας» του Γ. Ιωάννου στο Εθνικό Θέατρο!! Η μητέρα μου υποδυόταν την γάτα! Την επόμενη μέρα μάζεψα τα φιλαράκια μου στην γειτονιά, μοίρασα ρόλους (όλο το ζωικό βασίλειο) και μαντέψτε ποιό συμπαθές αιλουροειδές τετράποδο, επέλεξα να ερμηνεύσω…
Μίλησέ µας για σένα; Αλήθεια, πώς επέλεξες να γίνεις ηθοποιός;
Πέρασα απο πολλά στάδια!! Η καλλιτεχνική μου φύση βρήκε τον δρόμο της αβίαστα με την ζωγραφική! Παράλληλα ο χορός πήγε να κλέψει την παράσταση όταν βλέποντας στην τηλεόραση την κορυφαία χορέυτρια του κλασσικού μπαλέτου Μάγια Πλιτσέσκαγια, είπα γεμάτη αυτοπεποίθηση στην περήφανη μαμά μου «Κλείστο, εγώ χορεύω καλύτερα»… Πέρασα αρκετά χρόνια αναγκάζοντας τους φίλους επισκέπτες του σπιτιού μας, να «θαυμάζουν» με το «έτσι θέλω» την μικρή μπαλαρίνα Χριστίνα! Δεν ησύχαζα αν δεν έκανα την φιγούρα μου στους – προφανώς – έκπληκτους – με το ζόρι – θεατές μου. Μετά, πέρασα στην ντροπαλή μου περίοδο οπου στα πλαίσια της Γιορτής του Σχολείου, απήγγειλα ένα πατριωτικό ποίημα! Στο αποκορύφωμα του ποιήματος, σταμάτησα, κοίταξα με έντρομο βλέμμα το πλήθος των συμμαθητών και των γονιών τους. Έφυγα κλαίγοντας, αφήνοντας τους να πιστέψουν οτι η συγκίνηση μου έκοψε την λαλιά! Ξέσπασαν γεμάτοι συμπόνια σε χειροκροτήματα! Μεγάλωσα κι άλλο, το μονοπάτι της θεατρικής συντροφιάς του δήμου Νέας Σμύρνης άνοιξε εμπρός μου! Ηθικός αυτουργός η πολυμήχανη μαμά μου που για να έχουμε ενδιαφέροντα, σκέφτηκε να μαζέψει τα παιδιά της γειτονιάς και να μετονομάσει την θεατρική ομάδα στους εκπληκτικούς ασυναγώνιστους «Ρακοσυλλέκτες’»!!! Συναντιόμασταν κάθε Σάββατο, παιδιά και έφηβοι διαφορετικών ηλικιών και κάναμε πρόβες, μαθαίναμε τον τρόπο που φτιάχνεται μια παράσταση!!! Το καλοκαίρι παρουσιάζαμε την δουλειά μας, και… ενθουσιάζαμε συγγενείς και φίλους! Οι «Ρακοσυλλέκτες» απέκτησαν θαυμαστές και.. η αυτοπεποίθηση ανέβαινε στα ύψη! Εκεί λοιπόν, μεταξύ παρέας, φιλίας, παιχνιδιού, και των πρώτων αγνών φλερτ, ανακάλυψα οτι μου άρεσε να παίζω αλλά και να δημιουργώ σκηνικά, κοστουμια, αφίσσες, φροντιστηριακό υλικό!!! Τότε ήταν που πήρα και το πρώτο βραβείο ερασιτεχνικής ομάδας για τα σκηνικά και τα κοστούμια της ομάδας μας. Τελειώνοντας το Λύκειο, είχα κατασταλάξει οτι η ζωή μου θα είχε πολλά χρώματα, και την σκόνη της θεατρικής σκηνής! Πέτυχα στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών,και στην Ανώτερη Σχολή Δραματικής του Εθνικού θεάτρου!! Αποφοίτησα Αριστούχος και απο τότε… όσο ζω, μαθαίνω κι αγαπώ.
Στη δουλειά αυτή ήσουν τυχερή πιστεύεις;
Είμαι πολύ τυχερή! Συνάντησα και συναντώ, υπέροχους ανθρώπους, εκπληκτικούς δασκάλους, εξαιρετικούς καθηγητές, άξιους σκηνοθέτες, αγαπημένους συναδέρφους! Και αρκετές φορές, ακόμα κι άν δέν συμβαίνει κάτι που προσδοκώ, βαθειά μέσα μου νιώθω οτι «κάθε εμπόδιο, για καλό»! Γενικά η ευγνωμοσύνη είναι μια αξία που την έχω πολύ ψηλά στο αξιακό μου σύστημα! Μου βγαίνει μέσα απο την ψυχή, πολλές φορές μέσα στην μέρα, μου ομορφαίνει την ζωή! Είναι κάτι που αισθάνομαι αβίαστα, είμαι με ένα «ευχαριστώ» στο στόμα, τόσο που μου φαίνεται περίεργο όταν άλλοι άνθρωποι στο περιβάλλον μου, δέν έχουν την ίδια νοοτροπία.
Ποιο ρόλο θα ήθελες οπωσδήποτε να παίξεις και γιατί;
Με ενδιαφέρουν οι συνεργασίες με άξιους καλλιτέχνες που αναζητούν την αλήθεια στην τέχνη τους με έναν μαγικό τρόπο. Με συγκινεί η ποίηση του Σαίξπηρ και το χιούμορ του Ιονέσκο, η εσωτερικότητα του Ιψεν και η ειλικρίνεια του Διαλεγμένου. Ανυπομονώ για το απρόβλεπτο που «θα με οδηγήσει σε αυτή την μοναδική και ανεπανάληπτη στιγμή, όπου μια πόρτα ανοίγει και η όραση μας μεταμορφώνεται» όπως έλεγε ο μέγας Πήτερ Μπρούκ.
Πως βλέπεις το κίνηµα Me too; Πιστεύεις έχει αλλάξει κάτι;
Επιτέλους κατονομάστηκαν συμπεριφορές που ήταν ανεπίτρεπτες αλλά τις ανεχόμασταν όλοι σιωπηρά… Η αλαζονεία, η ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας, η διαστροφή της επιβολής και εκμηδένισης ανθρώπου από «άνθρωπο» καταγγέλθηκαν και καταδικάστηκαν απο σύσσωμη την κοινή γνώμη. Όχι πια άλλη εκμετάλλευση… Όχι άλλα θύματα… Όχι αλλοι θύτες που δρουν ανενόχλητοι.
Τα επόµενα σχέδια σου;
Ετοιμάζω απο τώρα την σκηνογραφία και τα κοστούμια των παραστάσεων της επόμενης σεζόν, και… άλλα υπέροχα που δέν ξέρω ακόμα.
Του Γιάννη Αντωνίου 2-2-2023
Επιμέλεια άρθρου: Δημήτρης Κοτσίφης