Στην «Τεράστια έκρηξη» του Βασίλη Μαυρογεωργίου υποδεικνύεται τον Γιώργο, έναν αιώνιο έφηβο. Κάπως έτσι είναι στην πραγματικότητα και ο Γιώργος Πυρπασόπουλος. Αεικίνητος, δραστήριος, χιουμορίστας. Η εκπομπή All4fun Live τον φιλοξένησε σε μια ημέρα, όπου το τo κλίμα στο στούντιο του www.karmaradio.gr ήταν ούτως ή, άλλως εορταστικό. Λίγες μόλις ώρες πριν τον εορτασμό των τρίτων γενεθλίων του www.all4fun.gr στο πάρτι του σάιτ μας δεν χρειαζόταν μόνο η ευχάριστη διάθεση για να κυλήσει όμορφα η συνέντευξη, αφού ο χρόνος πέρασε πραγματικά πολύ γρήγορα…
Ο Γιώργος βρίσκεται πλέον στη Θεσσαλονίκη, όπου θα μείνει μέχρι τις 15 Ιανουαρίου μαζί με τη Μαρία Φιλίνη και την Κατερίνα Μαυρογεώργη, παρουσιάζοντας την παράσταση στο Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς Μελίνα Μερκούρη. Την ημέρα που τον φιλοξενήσαμε, πάντως, είχε μόλις επιστρέψει από τη Θεσσαλονίκη, όπου βρέθηκε στο φεστιβάλ για την προώθηση της ταινίας του 4ever.
Η ταινία αυτή δεν είναι η μοναδική που συμμετείχε αυτήν τη σεζόν, αφού έπαιξε και Poker Face, το οποίο θα βγει μέσα στον χειμώνα. Από τους πιο αγαπημένους ηθοποιούς της γενιάς του με συμμετοχές σε σπουδαίες δουλειές, όπως το κινηματογραφικό «Τέλος Εποχής» και το τηλεοπτικό «Λόγω τιμής» ο Γιώργος αναφέρθηκε και στην πρόσφατη αλλαγή πρωθυπουργού…
Για την ταινία του 4ever: Bασίζεται στο θεατρικό έργο του Γιώργου Ηλιόπουλου 4ever. Aφορά την σχέση ενός ζευγαριού σε μια σουίτα σ’ ένα 24ωρο. Είναι 15 χρόνια παντρεμένοι και εξομολογούνται αλήθειες. Βγάζουν όλη την καταπίεση που έχουν φάει σ’ ένα 24ωρο. Η ταινία μάλλον θα βγει την άνοιξη. Εχει τον ομώνυμο τίτλο και παίζω μαζί με τη γυναίκα μου Μόνικα Μακσέιν. Την έχω σκηνοθετήσει, έχω κάνει παραγωγή και την έχω μοντάρει. Εχει παιχθεί πολλές φορές στο θέατρο. Φέτος παίχθηκε με τον Δημήτρη Αγορά και την Έλενα Τυρέα. Εχει ανέβει επίσης στη Γερμανία, αλλά και στο Λονδίνο, όπου την είχα κάνει εγώ την παράσταση. Το 2004 στα αγγλικά. Είναι μια πολύ δημιουργική στιγμή για μένα.
Για το πόσο διαφορετική ήταν η απόδοση του στο Λονδίνο: Το συγκεκριμένο έργο και ο λόγος του Ηλιόπουλου για κάποιο λόγο είχε ευκολία στη μετάφραση εκτός από κάποια ελληνικά χαρακτηριστικές φράσεις, που είναι δύσκολο να τις μεταφράσεις. Ο λόγος του, όμως, είναι ευθύς, κοφτός, πολύ σύντομος και έχει μια ευκολία. Η παράσταση παίχθηκε για 2,5 εβδομάδες στα μέσα της περασμένης δεκαετίας σ’ ένα θέατρο 50 ατόμων. Το αγγλικό κοινό την υποδέχθηκε πολύ καλά. Ηρθε κόσμος, τους άρεσε. Γενικά είχε πάει καλά.
Για το αν έχει διαφορές στον τρόπο παρουσίασης του στον κινηματογράφο σε σχέση με το θεάτρο; Το συγκεκριμένο έργο το κρατήσαμε σχεδόν όπως ήταν. Οι διάλογοι ήταν ίδιοι, απλά το ανοίξαμε λίγο, κάνοντας ορισμένα εξωτερικά γυρίσματα, βγήκαμε στην παραλία. Κάποια πράγματα έχουν αλλάξει, αλλά το 80% είναι ίδιο. Μπορεί και 90%
Για τη συμμετοχή του στο Poker Face του Χρήστου Δήμα, που βγαίνει αυτόν τον χειμώνα: Είμαι μαζί με Άλκη Κούρκουλο, Εύη Σαουλίδου, τον Δημήτρη Πιατά, τον Γιάννη Μποσταντζόγλου και φυσικά ο Αντώνης Καφετζόπουλος, αυτή η μεγάλη μορφή. Είναι στην ουσία μια ερωτική ιστορία, που προκύπτει με αφορμή το πόκερ. Γενικά ο Έλληνας τον έχει στο αίμα του τον τζόγο. Εγώ δεν το έχω, δε με θέλει μάλλον. Αν δε σε θέλει και συνεχίζεις είναι καταστροφή (σ.σ. γέλια). Ο Αλκης με την Εύη γνωρίζονται από παλιά και συναντιούνται σ’ ένα τουρνουά πόκερ. Μεγάλωσαν μαζί, η Εύη είχε έναν τυχερό παπαγάλο, που ήταν το γούρι της και κάποια στιγμή αυτός βρέθηκε στα χέρια του Άλκη και από τότε την έχει φάει γκαντεμιά και αυτός έχει εκτοξευθεί στα ουράνια. Και γίνεται ένα παιχνίδι τώρα πώς θα πάρει τον παπαγάλο και παίζει ένα φλερτ, ένας έρωτας μεταξύ των δύο και προσπαθούμε εμείς οι φίλοι της να τη βοηθήσουμε να μπει στο τουρνουά και να μπορέσει να πάρει ξανά πίσω το γούρι της. Και να κερδίσει φυσικά και τον τύπο!
Για το πόσο ο τζόγος βρίσκεται στην καθημερινότητα του Ελληνα: Γενικά το πόκερ, αλλά και όλο αυτό με τον ηλεκτρονικό τζόγο είναι στα φόρτε του. Βλέπω διαφημίσεις παντού, όλος ο κόσμος παίζει. Α, τώρα βέβαια δεν ξέρω αν παίζει πια ή, αν έχουν μείνει μόνο οι διαφημίσεις (σ.σ γέλια).
Για το αν έχει γούρια: Πιστεύω σε γούρια ανάλογα με τη διάθεση (σ.σ γέλια). Άλλες φορές πιστεύω, άλλες όχι. Δεν έχω κάποια συγκεκριμένο γούρι, αλλά είμαι γενικά προληπτικός. Δηλαδή όποτε είμαι συναισθηματικά ευάλωτος μπορεί να νιώσω προληπτικός. Άλλες είμαι οκ. Υπάρχει και η αυθυποβολή. Η πανσέληνος, πάντως, επιστημονικά επηρεάζει. Υπάρχει και το φαινόμενο της παλίρροιας και επειδή το ανθρώπινο σώμα είναι φτιαγμένο κατά μεγάλο ποσοστό από νερό σαφώς έχει και μια επιρροή. Μέχρι εκεί ξέρω (σ.σ. γέλια)
Για το αν κρύβει άσους στο μανίκι: Όχι…Ωραίο, πάντως, το πόκερ. Δεν έχω ασχοληθεί πολύ. Εκεί στα γυρίσματα έμαθα και εθίστηκα μπορώ να σου πω! Την ώρα του πλάνου έπαιζα και είχα το μυαλό μου στο χαρτί (σ.σ. γέλια).
Για το πώς βίωσε την ατμόσφαιρα του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: Γενικά νομίζω ότι πήγε καλά. Δεν είχα πολύ χρόνο να δω ταινίες στο φεστιβάλ. Είδα, πάντως, τον «Παράδεισο» του φίλου μου του Πέτρου Φαφούτη, που θα βγει μέσα στον χειμώνα. Ηταν πολύ θετικό, πάντως, ότι πήγαινε κόσμος και το παρακολουθούσε. Το φεστιβάλ έχει ένα σταθερό κοινό και επισκέπτες που έρχονται κάθε χρόνο. Γενικά ο ελληνικός κινηματογράφος ακούγεται προς τα έξω, γιατί έχει πάρει κάποιες διακρίσεις. Ο Λάνθιμος, ο Φίλιππος ο Τσίτος και πέρσι και φέτος, ο Αντώνης Καφετζόπουλος πήρε βραβείο πρώτου αντρικού ρόλου, η Ραχήλ η Τσαγκάρη επίσης. Πολύς κόσμος, ο Παπαδημητρόπουλος πήγε και άνοιξε το φεστιβάλ του Γκέτεμποργκ. Γενικά υπάρχει ένα άνοιγμα του ελληνικού κινηματογράφου προς τα έξω. Δεν ξέρω, όμως, πόσο θα συνεχιστεί, γιατί δεν υπάρχουν χρήματα καθόλου. Τα μπάτζετ είναι χαμηλά. Και εντάξει αν μια ταινία στοιχίζει 50-000 με 100.000 ευρώ μπορούν να έρθουν πίσω. Αν κάνεις μια ταινία των 200.000 και άνω, όμως, τότε είναι πιο δύσκολο.
Για το τι σημαίνει για εκείνον ο κινηματογράφος: Αγαπώ το σινεμά και αυτό θέλω να κυνηγήσω τώρα. Τηλεόραση έχω κάνει πολύ. Κάπου έχω κουραστεί, έχω βαρεθεί. Σινεμά θέλω να κάνω, γιατί έχει ατμόσφαιρα. Ούτως ή, άλλως τηλεόραση δεν υπάρχει πια (σ.σ. γέλια). Οπότε θα στραφούμε στο σινεμά. Να σκεφτείς ότι έχω κάνει μια σειρά πριν τρία χρόνια. Κάθε χρόνο την προμοτάρουν ότι θα βγει. Λένε ότι θα βγει, αλλά δεν βγαίνει. Δεν έχω ιδέα ούτε αν θα βγει φέτος.
Για το πώς βιώνει την εμπειρία της σκηνοθεσίας: Μόνο την ταινία έχω σκηνοθετήσει. Είναι πολύ ωραίο, δημιουργικό, αλλά δύσκολο και αγχωτικό. Γενικά όταν καταφέρεις κάτι δύσκολο είναι πολύ ευχάριστο το αποτέλεσμα. Εγινε σε 12 μέρες η ταινία με απίστευτο τρέξιμο. Τη χαρά την ένιωσα όταν βλέπαμε τις λήψεις και λέγαμε αυτό το κρατάμε και πάμε παρακάτω. Εκεί ήταν στιγμιαία. Και μετά έμπαινε το άγχος και η αγωνία να προλάβουμε το επόμενο.
Για το αν θα ήθελε να σκηνοθετήσει χωρίς να παίζει: Γαμώτο, θα ήθελα, αλλά θέλω να παίζω. Μάλλον πρέπει να κάνω ένα από τα δύο για να κάνω καλύτερα. Γιατί όταν κάνεις πολλά πράγματα, μπορεί κάπου να χάσεις. Βέβαια υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν πολλά πράγματα μαζί τέλεια, αλλά εγώ δεν είμαι ένας απ’ αυτούς.
Για την αγαπημένη του συνεργασία: Αυτό που κάνω τώρα στο θέατρο στην «Τεράστια Έκρηξη» του Βασίλη Μαυρογεωργίου είναι μία απ’ αυτές. Με τον Βασίλη είμαστε και στην ίδια γενιά. Μοιραζόμαστε πολλά κοινά και δουλέψαμε πολύ ωραία. Ήταν λίγο σαν σχολική πλάκα η παράσταση που κάναμε. Ο Βασίλης είναι πολύ ταλαντούχος και αυτό που έχει γράψει έχει αναφορές σε διάφορα προσωπικά του βιώματα. Αφορά τις αγωνίες, τις επιθυμίες, τα όνειρα, τους φόβους ενός έφηβου, που φτάνει στην ενηλικίωση. Εγώ παίζω τον έφηβο.
Για το αν νιώθει αιώνιος έφηβος: Την παλεύω φίλε, όσο μπορώ (σ.σ. γέλια). Είναι το μόνο που θα μας σώσει νομίζω. Επίσης κάποιες σειρές, όπως το Λόγω Τιμής, τα Υπέροχα Πλάσματα. Γενικά είχε μια σημαντική παρουσία στον χώρο της τηλεόρασης και ήταν από τις πρώτες σειρές που μπορούσε να εκφράσει το νεανικό κοινό τον πρώτο καιρό της ιδιωτικής τηλεόρασης. Είχε μεγάλη απήχηση και ήταν μια καλή δουλειά. Το «Τέλος εποχής» φυσικά ήταν μια πολύ ωραία συνεργασία. Παίζεται ακόμα σε φεστιβάλ ή, σε διάφορα αφιερώματα. Είχε κάνει μεγάλη αίσθηση, είχε πάει καλά και είχε αγαπηθεί ιδιαίτερα από τον κόσμο. Παντρεύει το παρελθόν με το παρόν και αποτυπώνει πολύ την έννοια της παρέας. Όπως και το Λόγω Τιμής σε άλλη κατάσταση φυσικά και σε άλλες συνθήκες. Σηματοδοτεί επίσης και ένα τέλος μιας εποχής στη μεταπολιτευτική περίοδο, γιατί έχει μια αναφορά εκεί.
Για την εν γένει συμμετοχή του στην «Τεράστια Έκρηξη»: Φέτος φύγαμε από το 50 θέσεων θέατρο του Νέου Κόσμου και βρεθήκαμε στο χιλίων θέσεων, στο τεράστιο του Κέντρου Πολιτισμού Μείζωνος Ελληνισμού. Εκεί είχαμε γύρω στα 150-160 άτομα τη μέρα. Το θέατρο επειδή είναι μεγάλο δε φαίνεται ότι γέμιζε, αλλά επειδή είναι συγκεντρωμένο το κοινό κοντά στην πλατεία ήταν καλά. Είναι ένας πολύ ωραίος χώρος και η παράσταση λειτούργησε πάρα πολύ καλά, παρά το γεγονός ότι παιζόταν σ’ έναν πολύ μικρό χώρο, ο οποίος τώρα άνοιξε, πήρε μια άλλη διάσταση και της πήγε πολύ. Και από 25 Νοεμβρίου ο κόσμος θα μας βλέπει στη Θεσσαλονίκη.
Για το αν θα ήθελε να ζήσει ξανά μια από τις δουλειές που του έμειναν χαραγμένες στην μνήμη του: Δε νιώθω αυτήν την επιθυμία. Ηταν καλά για τότε που έγιναν. Δε νιώθω επιθυμία να επαναλάβω κάτι. Επαγγελματικά αυτές οι δουλειές έπαιξαν ρόλο στην καριέρα μου. Δε θέλω να ξεχωρίσω κάποια από κάποια άλλη, διότι όλες ήταν μοναδικές και έπαιξαν σημαντικό ρόλο σε μένα. Οπότε σε κάθε δουλειά δίνω τη δική της αξία.
Για την αλλαγή πρωθυπουργού: Αλήθεια; Τα καταφέρανε; Να πάω να ανάψω κανά κερί. Να κάνω την ερώτηση της χρονιάς; Ποιος τους ψήφισε όλους αυτούς; Απάντηση: Περιμένω (σ.σ. γέλια) Συγχαρητήρια αγαπητέ μου κερδίσατε μια χρεωοκοπία (σ.σ. πολλά γέλια). Καλό; Είναι τρομερό, είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει. Κανείς απ’ όλους που βρίσκονται εκεί δεν θέλει ν’ αναλάβει την ευθύνη του. Δηλαδή είναι τρομακτικό. Να μπει, όμως, να πάρει την καρέκλα και να πάρει τα λεφτά του βουλευτή θέλει. Ν’ αναλάβει τις ευθύνες, όμως, σε μια περίοδο, όπου η χώρα περνάει τη δυσκολότερη στιγμή της όλοι βγάζουν την ουρά τους απέξω. Όλοι, όμως. Δηλαδή είναι τραγικό. Όλοι έχουν πάει εκεί για να φτιάξουν ένα στάτους ζωής. Δεν έχουν πάει μ’ ένα όραμα για να κάνουν κάτι για αυτόν τον τόπο. Σαφώς και υπάρχουν κάποιοι αξιόλογοι, όμως θεωρώ ότι είναι πολύ λίγοι. Δεν εμφανίζονται, όμως, και δεν βλέπω να δηλώνουν μια τέτοια κατεύθυνση. Οι περισσότεροι έχουν πάει εκεί για το στάτους του πολιτικού. για να παίρνουν τα λεφτά και για να εξυπηρετούν τις προσωπικές τους φιλοδοξίες, που δεν έχουν να κάνουν με το κοινωνικό συμφέρον. Πάνε και για τη δόξα, αλλά δεν ξέρουν τι θέλουνε. Δηλαδή η δόξα η δική τους είναι να έχουν ένα στάτους. Και είναι καλό να αναρωτηθούμε όλοι πλέον τι θα ψηφίσουμε και πώς θα ψηφίσουμε. Πρέπει να ψηφίσουμε όλοι αν γίνουν εκλογές. Να τιμωρήσουμε όλους αυτούς εκεί και όχι μόνο αυτό. Από το να ρίξεις άκυρο ή να ρίξεις λευκό είναι προτιμότερο να ψηφίσεις ένα μικρό κόμμα. Τουλάχιστον να μην πάρουν αυτοδυναμία τα μεγάλα κόμματα, που έχουν καταστρέψει τη χώρα. Θέλω να πιστεύω ότι η συνείδηση των Ελλήνων ψηφοφόρων στις επόμενες εκλογές θα είναι στον βαθμό που θα έπρεπε να είναι.
Για την ευθύνη των απλών πολιτών: Είναι ένας φαύλος κύκλος και κάποτε πρέπει να σταματήσει. Το κράτος λειτουργεί μ’ έναν τρόπο προστασίας της νύχτας: Λειτουργεί ως μπράβος. Και έτσι άνθρωποι που έχουν κάνει απίστευτα σκάνδαλα είναι έξω και κυκλοφορούν ελεύθεροι και άνθρωποι που ξέρω εγώ δεν πληρώσανε έναν ΦΠΑ μπαίνουν μέσα. Και γενικά όπως είναι στημένο το σύστημα σ’ εξωθεί στο να παρανομήσεις. Γενικά πρέπει ν’ αλλάξει. Κατ’ αρχήν θα πρέπει να έχουμε δικαιοσύνη, που δεν υπάρχει. Σ’ αυτήν τη χώρα δεν μπορείς να βρεις το δίκιο σου. Π.χ. όταν οι αστυνομικοί δίνουν κλήσεις το κάνουν για να μαζέψουν χρήματα και δεν το κάνουν γιατί πρέπει να προσέξουν την πόλη. Επειδή π.χ. εσύ πάρκαρες εκεί και δεν μπορεί να περάσει ο πεζός. Η Ελλάδα δεν έχει μαφία, επειδή η ίδια η κυβέρνηση λειτουργεί έτσι. Κυβέρνηση μαφίας!
Για το αν σκέφτεται να φύγει από την Ελλάδα: Μπορεί. Πολύς κόσμος το έχει κάνει είναι αλήθεια, αλλά και αν φύγουν και οι άλλοι τι θα γίνει; Αν φύγουν και αυτά τα μυαλά ποια θα μείνουν εδώ για να οργανώσουν τη χώρα; Ούτως ή, άλλως είμαστε μια χώρα γερόντων. Το 1/3 της Ελλάδας δουλεύει για να πληρώνει τα υπόλοιπα 2/3.
Για το αν θεωρεί τον εαυτό του περισσότερο κωμικό ηθοποιό: Γενικότερα έχω μια μεγαλύτερη ροπή προς την κωμωδία. Μου βγαίνει πιο εύκολα, αλλά επειδή μου αρέσει να κρατάω μια ισορροπία μου αρέσει να υπηρετώ και τα δύο είδη. Και το δράμα και την κωμωδία. Το καθένα έχει τις χαρές του. Η κωμωδία σαφώς είναι πιο ευχάριστη, γιατί μπαίνεις σε μια διάθεση πιο διασκεδαστική.
Για τις συνέπειες της κρίσης: Την δραχμή την βλέπω στη γωνία. Εχει βγάλει το κεφαλάκι και κοιτάει στη γωνία (σ.σ. γέλια). Το ότι φτάσαμε εδώ έχει να κάνει και με την ασυδοσία και την αισχροκέρδεια ορισμένων, που δεν ελέγχεται από κανένα. Εχει και κάποια οφέλη η όλη ιστορία. Πιστεύω πως θα γίνουμε πιο συνειδητοποιημένοι. Θα ρθουμε λίγο πιο κοντά, θα σκεφτούμε παραπάνω τον διπλανό μας, πόσο τον επηρεάζουν αυτό που κάνουμε και θα μας νοιάξει, διότι ο διπλανός μας είναι η καθημερινότητα μας μπας και φτιάξει κάπως η κατάσταση.
Για τα καλλιτεχνικά οφέλη που μπορεί να έχει: Και καλλιτεχνικά νομίζω πως θα γίνουν πράγματα. Είναι μια διέξοδος για τον κόσμο, να βγει και να ξεφύγει λίγο απ’ όλο αυτό το στρες. Σχετικά με το κομμάτι η πίεση θα σπρώξει ανθρώπους να μιλήσουν ειλικρινά για αυτό που αισθάνονται και θέλουν να δείξουν.
Για το αν θ’ άλλαζε κάτι στην καριέρα του: Μπορεί να είχα πάει νωρίτερα έξω. Να είχα πάει π.χ. στα 23-24. Γενικά μ’ αρέσει η δυνατότητα να δουλέψω σε διεθνείς κινηματογραφικές παραγωγές. Η απάντηση γιατί δεν πάμε έξω δεν είναι εύκολη. Δεν είναι θέμα ταλέντου, αλλά είναι διάφοροι παράγοντες, όπως π.χ. η γλώσσα. Από πλευράς ηθοποιών είμαστε πολύ ψηλά. Ανθρωποι που δε θέλουν να εξαπατήσουν το κοινό. Γενικά όταν η προσπάθεια είναι αληθινή και δε θες να δείξεις κάτι άλλο απ’ αυτό που είσαι, δεν πας να μιμηθείς κάτι ούτε να το παίξεις δήθεν προκειμένου να κερδίσεις τα φώτα της δημοσιότητας χωρίς να έχεις περιεχόμενο. Όταν κάνεις αυτή τη δουλειά χωρίς αυτές τις παραμέτρους νομίζω πως υπάρχει ανταπόκριση και το αγκαλιάζει ο κόσμος. Το επικροτεί και το θέλει.
Για το σπικάρισμα και ποσο το απολαμβάνει: Είναι μια πολύ ωραία εμπειρία, διότι μου αρέσει και το ραδιόφωνο. Αν είχα χρόνο θα έκανα ραδιόφωνο. Γενικά μου αρέσει το μικρόφωνο. Ακούω στο σπίτι ραδιόφωνο, γιατί οδηγώ μηχανή ή, ποδήλατο. Και της τηλεόρασης της έχω κάνει έξωση τα δύο τελευταία χρόνια. Οπότε και εκεί δεν ξέρω τι γίνεται. Γενικά η τηλεόραση φέρνει λίγο κατάθλιψη και ειδικά όπως είναι στημένη εδώ. Οπότε καλό είναι να την αποφύγουμε και να κάνουμε άλλα πράγματα. Να διαβάσουμε κανά βιβλίο, να βγούμε με φίλους, να πάμε να δούμε καμιά ταινία, καμιά παράσταση, να πιάσουμε καμιά κουβέντα, να κάνουμε κανά σπορ, να μάθουμε μια ξένη γλώσσα, γενικά να κάνουμε κάτι. Η τηλεόραση έχει πλέον λίγα πράγματα να σου δώσει και αυτή τη δύναμη να σε καθηλώνει και να χαζεύεις μόνο την εικόνα, να κολλάς και να περνάνε οι ώρες πρέπει να μπορείς μ’ έναν τρόπο να την ελέγχεις. Και να την ανοίγεις για να δεις συγκεκριμένα πράγματα και μετά να την κλείνεις. Αν μπορείς να το κάνεις καλώς. Βέβαια είναι συντροφιά και για κόσμο που είναι μόνος του ή και για κάποιους ηλικιωμένους. Υπάρχει, πάντως, και η δύναμη της επιλογής, διότι μπορείς να την κλείσεις όποτε θες. Απλά είναι τέτοιο το μέσο που σε παρασύρει, είναι λίγο σαν ναρκωτικό, υπάρχει ένας εθισμός με την τηλεόραση. Το χειρότερο πράγμα στην τηλεόραση είναι η ενημέρωση.
Για το πώς αποφάσισε να κόψει την τηλεόραση: Όταν έπιασα τον εαυτό μου να κάθεται εκεί ώρες, να χαζεύει και να σκέφτεται διάφορες χαζομάρες που του προτείνουν. Επιπλέον είχα απηυδύσει με όλο αυτό το χάλι στην ενημέρωση και στις εκπομπές. Όλα αυτά. Ηταν προσβολή του επιπέδου μου. Και λέω τέρμα. Τα κανάλια εδώ είναι στημένα σε λάθος βάση. Είναι στημένα από επιχειρηματίες, προκειμένου να εξυπηρετούν συμφέροντα για να κάνουν δουλειές. Στο κομμάτι της ψυχαγωγίας δεν ήταν κάποιος που έδωσε βάση στο πώς θα ψυχαγωγείται ο κόσμος. Και απλά υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι από μέσα, που με νύχια και με δόντια προσπαθούν να βγάλουν κάτι καλό…
Του Κυρ. Κουρουτσαβούρη, 8/12/2011