Τι πραγματεύεται η παράστασή σας και τι πρόκειται να δούμε πάνω στη σκηνή;
ΟΙ ΦΑΡΣΕΣ είναι μία κωμωδία που σχολιάζει και γελοιοποιεί τις μικροαστικές μας συνήθειες. Πάνω στην σκηνή, δύο γυναίκες κάνουν ακατάπαυστα τηλεφωνικές φάρσες σε ανυποψίαστους άνδρες, τους οποίους επιλέγουν τυχαία από τον τηλεφωνικό κατάλογο, με μόνο κριτήριο το ιδιαίτερο/γελοίο όνομά τους.
Γιατί θα πρότεινες σε κάποιον να δει το έργο σας;
Όλοι θυμόμαστε τις φάρσες που κάναμε ως παιδιά και έφηβοι. Όλοι μπήκαμε στον πειρασμό να περιπαίξουμε τους φίλους μας με αφορμή κάποια ιδιαίτερή τους συνήθεια, να σχολιάσουμε τον ξύλινο λόγο των «μεγάλων», να βάλουμε φιτίλι σε σχέσεις, προσωπικές και μη.
Στον κόσμο των ενηλίκων που ζούμε πια, μια τέτοια επιστροφή στο παρελθόν μπορεί να μας κάνει να νοσταλγήσουμε την αθωότητα της νιότης αλλά και να παρατηρήσουμε τους εαυτούς μας, που τώρα πια είναι αυτοί οι αποδέκτες της φάρσας. Και να γελάσουμε με… εαυτούς και αλλήλους!
Μίλησέ μας για τον ρόλο σου και την αξία του κειμένου
Το κείμενο είναι ανάθεση στην Μαρία Γουλή, με την οποία είχαμε την απόλυτη σύμπνοια και το αποτέλεσμα μας δικαιώνει πλήρως. Και για την Γόνη και για μένα, η βουτιά στους ρόλους μας είχε κάτι από αυτοπαρατήρηση, αυτο-περισυλλογή και αυτοσαρκασμό.
Μίλησέ μας για το πώς βίωσες τη συνεργασία σου με τον σκηνοθέτη και τους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης;
Από την ίδρυση της ομάδας μας, της ΝΟΗΤΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ, παίζω και σκηνοθετώ παράλληλα. Έχω πολλές φορές συναντήσει δυσπιστία, ως προς τον διπλό μου ρόλο, αλλά ήθελα να τους καθησυχάσω όλους, λέγοντάς τους ότι με τα χρόνια αναπτύσσει κανείς την δεξιότητα του να είναι την ίδια στιγμή μέσα στην παράσταση αλλά και να έχει ένα τρίτο μάτι έξω. Σας διαβεβαιώ δε, ότι όταν η σύλληψη είναι δική σου, ειδικά στις παραστάσεις devised, είναι μάλλον ιδανικό να έχεις διπλό ρόλο, γιατί έτσι καθοδηγείς και τους συναδέλφους στο ύφος και την γραμμή που έχεις ορίσει.
Πόσο σημαντική θεωρείς για σένα αυτήν τη δουλειά και ποιες είναι οι προσδοκίες σου συνολικά;
Όπως όλες οι δουλειές άλλωστε, είναι κι αυτή κάτι πολύ προσωπικό κι αγαπημένο. Και καλωσορίζω με χαρά την γοητευτική αυτή αγωνία που έχει ο κάθε δημιουργός λίγο πριν την πρεμιέρα. Η πραγματική ανησυχία μας είναι το πως νοιώθει ο κόσμος μέσα στην δύσκολη συγκυρία που ζούμε και το κατά πόσο είναι διατεθειμένος να επιστρέψει στην «ζωντανή» τέχνη.
Κι εγώ κι οι συνεργάτες μου θέλουμε να πιστεύουμε ότι το κοινό θα αγκαλιάσει και πάλι το θέατρο.