Θα μπορούσε να βαδίσει κόντρα στις αρχές της και να συμβιβαστεί. Η πρόκληση του να υποδύεται την Τζένη Καρέζη ήταν μεγάλη και είχε ανταποκριθεί πλήρως στις απαιτήσεις ενός τέτοιου δύσκολου εγχειρήματος. Για τη Mαρκέλλα Γιαννάτου, όμως, πάνω απ’ όλα ήταν ζήτημα ηθικό. Και όταν ενημερώθηκε από την παραγωγή της σειράς Έχω ένα μυστικό ότι διακόπηκε η συνεργασία με την σκηνοθέτιδα Ρέινα Εσεκανάζυ, που την είχε επιλέξει για τον ρόλο, αποφάσισε να αποχωρήσει.
Είναι ζήτημα ηθικών αρχών. Αλλιώς θα γινόμουν δημόσιος υπάλληλος και θα έκανα κάτι που δε θα μου άρεσε, εξηγεί στο All4fun η Κερκυραία ηθοποιός, η οποία θα εμφανίζεται κανονικά μέχρι το ένατο επεισόδιο και μέχρι να βρεθεί η αντικαταστάτρια της, όπως ορίζει η συμφωνία που είχε συνάψει.
– Σου είχε τύχει κάτι ανάλογο στο παρελθόν;
Όχι, ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα. Το αντιλαμβάνομαι διαφορετικά από τους ανθρώπους που πήραν αυτήν την απόφαση για την αλλαγή της Ρέινας. Δεν είναι πως έκανε κάτι λάθος και έφυγε. Θεωρώ πως από την στιγμή που εκείνη με επέλεξε, έπρεπε να αποχωρήσω.
– Επομένως είσαι καλά με τον εαυτό σου, ακόμη και αν αυτή η απόφαση στερεί χρήματα από τον λογαριασμό σου.
Εμείς οι ηθοποιοί υπολογίζουμε τρία πράγματα όταν επιλέγουμε μια δουλειά. Το σενάριο, με ποιους θα παίξεις και ποιος είναι ο σκηνοθέτης. Στην περίπτωση της Ρέινας ήταν σαν να ακυρώνουν τη δουλειά της αλλά και τη δική μου. Έπρεπε, λοιπόν, ν’ αποχωρήσω. Είμαι καλλιτέχνης και το να παρέμενα για τα χρήματα είναι αντίθετο με την υπόσταση μου.
– Φαντάζομαι, βέβαια, ότι υπάρχει μια απογοήτευση από την στιγμή που δεν ολοκληρώνεις κάτι που άρχισες.
Ναι. Σε όλους τους ανθρώπους θα ίσχυε κάτι τέτοιο. Πόσο μάλλον όταν έχεις κάνει μια προεργασία και έχεις αφιερώσει αρκετό χρόνο για να βγει ένα καλό αποτέλεσμα.
– Πώς έγινε η επιλογή του ρόλου;
Η Ρέινα ήταν αυτή που με διάλεξε. Όταν μου το είπε στην αρχή με φόβισε. Μετά άρχισα να το ψάχνω, προκειμένω να δουλέψω καλά αυτόν τον ρόλο, όπως και κάθε άλλον, βέβαια, που έχω κάνει στο παρελθόν. Διάβασα και άρθρα για τη ζωή της, διότι γνώριζα λίγα πράγματα ή, τουλάχιστον ό,τι όλοι ήξεραν για εκείνη.
– Σε αντίθεση με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, πάντως, η Καρέζη δεν είχε απασχολήσει τόσο τα μίντια εκείνης της εποχής.
Ήταν σταρ, αλλά δεν ήθελε να έχει τέτοια προβολή. Φαντάζομαι ότι ήταν επιλογή της.
– Με δεδομένο ότι υποδυόσουν ένα αληθινό πρόσωπο υπήρχαν στιγμές που μπορεί να σκεφτόσουν ή, να έπραττες κάτι ως Καρέζη και όχι ως Μαρκέλλα;
Όταν δουλεύεις οποιονδήποτε ρόλο, μέσα στην ημέρα τον σκέφτεσαι. Είναι λογικό να επηρεάζεσαι. Ξέρεις π.χ. τι θα έλεγε, τι θα έκανε σε μια αντίστοιχη περίπτωση όποια ηρωίδα και αν υποδύεσαι. Από εκεί και πέρα, όμως, το να ενεργείς ως {εκείνη} είναι ψυχασθένεια. Γνωρίζεις απλά πως από σένα θα βγει και θέλει δουλειά. Δεν μπορείς να ξυπνήσεις ένα πρωί και να είσαι ο ρόλος. Όταν τελειώσεις το γύρισμα πας σπίτι σου και προσπαθείς να ηρεμήσεις.
– Κατάγεσαι και μεγάλωσες στην Κέρκυρα. Από εκεί πήρες το έναυσμα να γίνεις ηθοποιός;
Είναι αλήθεια. Όλοι στην Κέρκυρα έχουν κάτι το καλλιτεχνικό. Γενικά είναι πολύ πιο ωραίο να ακούς στον δρόμο μια φιλαρμονική από ότι τα κορναρίσματα των αυτοκινήτων. Έχει άλλη αισθητική. Αγαπάω, πάντως, την Αθήνα. Δεν είμαι απ? αυτούς που λένε άσχημα πράγματα για την πόλη. Της λείπει, βέβαια, η ευγένεια των ανθρώπων. Είναι το μόνο που μ’ ενοχλεί, αλλά αν κάποιος θέλει φτιάχνει. Επίσης εδώ είναι όλοι στην τσίτα.
– Αυτό είναι καλό ή κακό;
Εξαρτάται πόσο συχνά είσαι, το γιατί είσαι και πόσο διαρκεί.
– Εσύ είσαι;
Συνήθως όχι, αν και υπάρχουν κάποιες φορές που αναγκάζεσαι. Έχεις για παράδειγμα να κάνεις μια δουλειά σε δημόσια υπηρεσία και μπορείς να χάσεις μία μέρα. Αν θες, μάλιστα, να βγάλεις και κάποιο χαρτί, τότε ίσως χρειάζονται μέρες ή, ακόμα και μήνες (σ.σ.γέλια)
– Άλλωστε είσαι γενικά υπέρ της ηρεμίας. Δεν βγαίνεις πολύ έξω, δεν ξενυχτάς.
Τα τελευταία χρόνια είμαι πρωινός τύπος, διότι νιώθω ότι κερδίζω χρόνο. Είσαι πιο ήρεμος, όταν ξυπνάς το πρωί και βλέπεις το φως της ημέρας. Το βράδυ, άλλωστε, υπάρχουν πιο λίγα πράγματα που μπορείς να κάνεις. Μ’ ενοχλεί επίσης η έλλειψη επικοινωνίας το βράδυ στα μπαρ. Είναι αδύνατο να επικοινωνώ εκεί. Δεν μπορώ να το αντέξω. Το αποφεύγω. Πρέπει να με … μισεί κάποιος για να με πάει εκεί, έστω και για μισή ώρα. Το σκοτάδι μου φέρνει νύστα! Ολο αυτό το πακετάκι με δυνατά τη μουσικά, πολύ καπνό – αν και καπνίζω – δεν μου αρέσει. Νιώθω πολύ ξένη μ΄αυτό.
– Και επίσης δε σου αρέσει το ποδόσφαιρο. Σωστά;
Σε σχέση με άλλα αθλήματα δεν το προτιμώ, αν και έχω δει από κοντά έναν αγώνα όταν σπούδαζα στη Ρώμη, ανάμεσα στη Ρόμα και την ΑΕΚ. Μ΄ αρέσει ο στίβος και η πυγμαχία. Απολαμβάνω την ηρεμία των πυγμάχων. Για παράδειγμα έβλεπες τον Μοχάμεντ Άλι να κινείται στο ρινγκ και ήταν σαν να χόρευε. Δυστυχώς δε μεταδίδεται συχνά στην τηλεόραση. Μ’ ενοχλεί η τόσο μεγάλη προβολή του ποδοσφαίρου και οι φανατικοί του. Μπορώ να βλέπω δέκα συνεχόμενες ώρες στίβο, αλλά δε θα συζητάω μετά για αυτό.
– Aντιποδοσφαιρική, λοιπόν!
Η εμμονή των φανατικών με το ποδόσφαιρο σε απομακρύνει από το άθλημα, να μη θες να βλέπεις γκαζόν ούτε σε κήπο (σ.σ. γέλια). Μακάρι να το αγαπούσαν οι γυναίκες, αλλά και να θες δε σε αφήνουν. Για παράδειγμα σε όσους αρέσει το μπάσκετ, όπως π.χ. συμβαίνει με τον αδερφό μου μόλις τελειώσει ο αγώνας δε συνεχίζουν να μιλάνε τόσο πολύ για το τι έγινε στο γήπεδο. Στο ποδόσφαιρο υπάρχει μεγάλη πώρωση. Μπορώ εγώ να σου εξηγήσω μπαλέτο και να σου λέω διάφορους όρους του; Όχι. Δε σε ενδιαφέρουν και σίγουρα θα βαρεθείς. Όπως επίσης δε μου αρέσει και η ερώτηση τί ομάδα είσαι, είναι σαν την ερώτηση τι ζώδιο είσαι, Τι σε νοιάζει; Και τι θα καταλάβεις; Κάποτε το ποια ομάδα υποστήριζες είχε κάποιους λόγους. Τώρα με όλες αυτές τις επενδύσεις που γίνονται στο άθλημα και με τα τόσα χρήματα που δίνονται είναι σχεδόν αδύνατο να το κοιτάξεις με αγνή ματιά. Και μην ξεχνάς οτι το μεγαλύτερο ποσοστό της βίας στον αθλητισμό, προέρχεται από τους φανατικούς του ποδοσφαίρου.
– Έχεις και ένα σκύλο, τον Τσάρλι. Γενικά είσαι ευαίσθητη με τα ζώα;
Ναι. Επίσης έχω μια ευαισθησία με τους ηλικιωμένους και τα παιδιά. Όταν θα γίνει ένα τροχαίο θα στενοχωρηθώ πιο πολύ για τα παιδιά και θα με συγκινήσει πιο πολύ αν δω στενοχωρημένη μια ηλικιωμένη απ’ ότι έναν συνομήλικό μου. Όλο αυτό βέβαια όταν μιλάμε για άλλους ανθρώπους, γιατί στους δικούς μας η ηλικία δεν έχει καμία σημασία. Επίσης τρελαίνομαι με τους ανθρώπους που κακομεταχειρίζονται τα ζώα.
– Μετά την επερχόμενη αποχώρηση σου από τη σειρά, πού θα σε δει ο κόσμος στη συνέχεια;
Τον Φεβρουάριο θα βγει η ταινία Γκίνες με τον Γιώργο Πυρπασόπουλο, τον Αντώνη Καφετζόπουλο και τον Στέλιο Μάινα σε σενάριο και σκηνοθεσία του Αλέξη Καρδαρά. Είναι μια μοντέρνα περιπέτεια με αρκετά κωμικά στοιχεία και την περιμένω με ανυπομονησία.
– Γενικά είσαι ανυπόμονη;
Ναι. Ανυπομονώ για το τώρα και το μετά. Το να περιμένω μερικές φορές με τρελαίνει. Όταν θέλω κάτι, το θέλω τώρα, διότι ίσως σε μία εβδομάδα να μην το επιθυμώ πλέον. Να σου δώσω ένα παράδειγμα. Αν έχω κλείσει μια δουλειά και αυτή καθυστερεί, τρελαίνομαι, και το έχω περάσει στο παρελθόν. Αν είναι να συμβεί καλώς. Αν όχι και περνάει πολύς καιρός, σκέφτομαι πως είναι καλύτερο να ακυρωθεί και να μη γίνει καν…
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 28/11/2008