Στη διαδικασία αναζήτησης της πρωταγωνίστριας που έψαχνε η Αλίκη Δανέζη Κνούντσεν στην πρωτοποριακή για τα ελληνικά δεδομένα ταινία της ούτε καν χρειάστηκε χρόνος. Στο πρόσωπο της Κατερίνας Μισιχρόνη είχε βρει την ιδανική επιλογή. Αλλωστε ο χαρακτήρας έμοιαζε κομμένος και ραμμένος για την τηλεοπτική «Ηλέκτρα» που εντυπωσίασε την περασμένη τηλεοπτική σεζόν στο «Νησί».
Ευλύγιστη με φοβερή κίνηση λόγω της χρόνιας ενασχόλησης της με τον χορό η Κατερίνα εκπαιδεύθηκε σκληρά στο κουνγκ φου και αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στον στόχο της. Tα ασιατικά στοιχεία στο παρουσιαστικό της, μάλιστα, τη φέρνουν ακόμη πιο κοντά στον πρωταγωνιστικό ρόλο, όπως τον έχει εμπνευστεί η Κνούντσεν.
Το «Chinatown: Τα τρία καταφύγια» θα κάνει πρεμιέρα το φθινόπωρο και αποτελεί μια ταινία πολεμικών τεχνών, όπου όμοια της δεν έχει εμφανιστεί ποτέ στην Ελλάδα.
Το all4fun συνάντησε την Κατερίνα και πλην της συμμετοχής της στο συγκεκριμένο εγχείρημα μίλησε μαζί για το «Νησί», το «Γ4», τον χορό, αλλά και το ποδόσφαιρο, το οποίο παρακολουθεί με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
– Eίσαι η πρωταγωνίστρια της πρωτοποριακής για τα δεδομένα της χώρας μας ταινίας δράσης Chinatown η οποία ακόμα γυρίζεται. Μίλησε μας για αυτό το εγχείρημα.
Είναι σταθμός για μένα, μια πολύ δυνατή εμπειρία. Είναι η πρώτη απόπειρα για μια ταινία τέτοιου είδους στην Ελλάδα. Στις σκηνές μάχης χρησιμοποιήθηκαν αληθινά σπαθιά. Για δύο μήνες έκανα ειδική προπόνηση. Πρόκειται για μια αξιόλογη προσπάθεια με μια πολύ δυνατή ομάδα, η οποία ελπίζω να πάει καλά.
– Ένιωσες και σαν Νάταλι Πόρτμαν που ένιωθες ότι υπερέβαλλε εαυτόν στον Μαύρο Κύκνο; Ή σαν Ούμα Θέρμαν στο Kill Bill;
Δεν ξέρω το πώς ένιωθε η Νάταλι (σ.σ. γέλια), ούτε η Ούμα Θέρμαν. Το Kill Bill, πάντως, το έχω δει πολλές φορές! Στο Chinatown κατάλαβα από την αρχή ότι θα έπρεπε να ξεπεράσω τον εαυτό μου. Αυτό μου αρέσει στη δουλειά μου. Θα ήταν πολύ βαρετό το να αναπαράγομαι. Το να ξεπερνάς τα όρια σου, όμως, είναι συναρπαστικό.
– Προκύπτει λοιπόν ότι είσαι πολύ επίμονη.
Πράγματι! Επιπλέον είναι και η πίστη που έχω σ? αυτό που κάνω. Δύσκολα πιστεύω, αλλά όταν πιστεύω σε κάτι, δίνω όλο μου το είναι?
– Τη σεζόν που μας πέρασε συμμετείχες στο «Νησί». Τι αποκόμισες από την παρουσία σου σε μια τέτοιο σπουδαία σειρά;
Από την εμπειρία αυτήν αποκόμισα την αξία και τη δύναμη της καλά οργανωμένης και ομαδικής δουλειάς.
– Έδωσες γενικά και αρκετές συνεντεύξεις λόγω του «Νησιού».
Σε μια τέτοια σειρά με τέτοια προβολή θεωρώ πως είναι λογικό τα μέσα ενημέρωσης να δείχνουν ενδιαφέρον για να γνωρίσουν τους συμμετέχοντες.
– Υποδυόσουν την Ηλέκτρα. Πόσο πολύ την αγάπησες ως χαρακτήρα;
Αγάπησα πολύ και τον ρόλο, αλλά κυρίως τη διαδικασία του να φτάσει η Ηλέκτρα να πάρει σάρκα και οστά.
– Ο αγαπημένος της βρέθηκε μπροστά από ένα μεγάλο δίλημμα, προκειμένου να είναι κοντά στην Ηλέκτρα. Δικαιολογείς την αντίδραση του; Θα έκανες και εσύ το ίδιο σε μια ανάλογη περίπτωση;
Κατανοώ και θαυμάζω τη ψυχική τόλμη του Δημήτρη. Δεν μπορώ ν? απαντήσω θεωρητικά σε μια τέτοια ερώτηση. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι στα εκάστοτε διλήμματα της ζωής προσπαθώ να είμαι όσο το δυνατόν πιο γενναία.
– Η αγάπη είναι μια λύση στα προβλήματα;
Το μόνο για το οποίο είμαι σίγουρη είναι πως η αγάπη είναι πηγή ζωής.
– Η Αθήνα του 2011 αντιμετωπίζει πολλές δύσκολες καταστάσεις. Πώς βιώνεις την καθημερινότητα σου στην πόλη;
Δύσκολα με μεγάλη υπομονή, οπλισμένη σε πείσμα των καιρών με την καλύτερη μου διάθεση.
– Πριν το «Νησί» το τηλεοπτικό σου ντεμπούτο ήταν στο Γ4. Μίλησε μας για τη συγκεκριμένη δουλειά.
Ήταν η πρώτη μου εμπειρία στην υποκριτική. Η σκηνοθεσία του Σέργιου Κωνσταντινίδη ήταν πολύ καλή και με βοήθησαν τρομερά και οι υπόλοιποι συμπρωταγωνιστές μου. Ήταν σούπερ παιδιά και πραγματικά τους ευχαριστώ, διότι εγώ ήμουν η πιο άπειρη.
– Δεν εκτιμάς πώς θα μπορούσε να τα πάει καλύτερα ως σειρά;
Συν Αθηνά και χείρα κίνει. Σαφώς και θα μπορούσε να είχε μεγαλύτερη προβολή.
– Είχες κοινά στοιχεία με τη Μάιρα, που υποδυόσουν;
Ίσως ταίριαζα όσον αφορά στις αντιδράσεις της ως έφηβη. Όχι, βέβαια, με τον ίδιο τρόπο. Και εγώ ήμουν της αμφισβήτησης και της αντίδρασης. Ξέρω ότι αυτό ξεκινάει από την επιθυμία του να έχω συνείδηση των πράξεων μου, αλλά και της αλληλοεπίδρασης μου με το περιβάλλον.
– Δεν έχεις πάει σε κάποια θεατρική σχολή, όμως με όσα έχουμε δει από σένα αυτό δε δείχνει να αποτελεί κανένα μείον στη δουλειά σου.
Μετά τη Θεσσαλονίκη πήγα στο Ρέθυμνο, όπου σπούδασα ψυχολογία. Δεν ξέρω, δεν μπορώ να μπω στη διαδικασία του τι δεν έχω κάνει. Όταν ασχολούμαι με κάτι δίνω πάντα το καλύτερο δυνατό. Αν έχεις δυνατότητες και δε χάνεις την πίστη σου θα δουλέψεις. Στην Ελλάδα υπάρχει μια εμμονή με αυτό. Στη Νέα Υόρκη που είχα πάει κανείς δε με ρώτησε σε ποια σχολή πήγα. Με ρώτησαν: Έχεις υλικό; Έχεις διάθεση να δουλέψεις; Ούτε πόσες ταινίες έχω κάνει, ούτε σε ποια σχολή έχω πάει, ούτε τίποτα.
– Δε θεωρείς πως θα σε βοηθούσε το να πήγαινες σε μια σχολή;
Σίγουρα σε κάποια πράγματα σε βοηθάει, αλλά αν θέλεις να βοηθήσεις τον εαυτό σου ψάχνεις και βρίσκεις τον τρόπο Επιπλέον μ? έχει βοηθήσει πολύ ο χορός και σε θέματα υποκριτικής, αλλά και ως άνθρωπο. Σε μαθαίνει πολλά στο θέμα της ισορροπίας.
– Θα ήθελες να δοκιμάσεις την τύχη σου στο εξωτερικό;
Θα ήθελα να κάνω πράγματα δημιουργικά μαζί με ανθρώπους που έχουν έμπνευση και πάθος. Το πού θα συμβεί αυτό δεν με απασχολεί καθόλου. Αρκεί να συμβεί. Η διαφορά που παρατηρείται στις αγορές έχει να κάνει νομίζω στο θέμα του επαγγελματισμού. Μερικές φορές νιώθω πως οι ηθοποιοί έχουν την ανάγκη να αντιμετωπιστούν στην Ελλάδα με μεγαλύτερη έμπνευση, διότι κάποιες φορές παρατηρείται το φαινόμενο της αναπαραγωγής του ίδιου μοτίβου. Δεν υπάρχει η ανάγκη να γίνει κάτι άλλο διαφορετικό και λείπει το πάθος.
– Έχεις πετύχει, πάντως, πράγματα έξω, όπως στο Βερολίνο, όπου έμεινες δύο χρόνια. Τι θυμάσαι από τότε;
Κυρίως τη δουλειά που είχα κάνει με μια προσωπική εξομολόγηση σε μια performance υπό την καλλιτεχνική επιμέλεια της Μarina Abramovic και του Michael Laub. Είχα διασκεδάσει πολύ το όλο τόλμημα. Πάρα πολύ. Ήταν μια παρουσίαση 10 διαφορετικών σόλο από 10 διαφορετικές χώρες. Την ακρόαση την έκανα στα γαλλικά.
– Δε μου φαίνεσαι, πάντως, αυτό που λέμε κορίτσι με «γαλλικά και πιάνο»
– Όχι, πάντα ήμουν αγοροκόριτσο. Μικρή έπαιζα ποδόσφαιρο και ήμουν τερματοφύλακας. Mου αρέσει το ποδόσφαιρο. Aπαιτεί τον συντονισμό πολλών ικανοτήτων. Ταχύτητα, δεξιοτεχνία, αντοχή, φαντασία, τακτική. Ήμουν και χορεύτρια και θεωρώ πολύ θεαματική θέση αυτή του τερματοφύλακα, που ίπταται στον αέρα για να κάνει την απόκρουση. Κάτι σαν ακροβάτης. Και στο μπάσκετ συμβαίνει αυτό, αλλά το θεωρώ πιο βαρετό. Πάντα θεωρούσα πως είναι πιο εύκολο να μπορέσεις να κάνεις κάτι με τα χέρια και όχι με τα πόδια.
– Με εντυπωσιάζει το πώς μιλάς για το ποδόσφαιρο, διότι οι περισσότερες γυναίκες δεν ασχολούνται καν με το άθλημα.
Μου κάνει εντύπωση που σου κάνει εντύπωση! Στην Ελλάδα υπάρχουν αυτά τα λάθος πρότυπα που προκαλούν τον συναισθηματικό ακρωτηριασμό. Έτσι δημιουργούνται τα κόμπλεξ και οι εσωτερικές συγκρούσεις. Π.χ. το κλασικό δεν κλαίνε οι άντρες, οι γυναίκες είναι αυτό κλπ. Είναι σαν να σου βάζουν θηλειά στον λαιμό. Και οι άντρες μπορεί να θέλουν να κλάψουν. Τι πάει να πει αυτό; Και εγώ που είμαι κορίτσι γιατί δεν πρέπει να κάνω κάτι που στερεοτυπικά να θεωρείται αντρικό.
– Ποιοι είναι οι ποδοσφαιριστές που θαυμάζεις;
Μου αρέσει τρομερά ο Λιονέλ Μέσι. Μου αρέσει γιατί είναι και έξυπνος. Όχι μόνο καλός παίκτης. Γενικά μου αρέσει η Μπαρτσελόνα, διότι βλέπω τους ποδοσφαιριστές της να έχουν κέφι στο παιχνίδι τους, εκτός φυσικά από τη μεγάλη τους τεχνική κατάρτιση. Έχουν μια γενναιοδωρία να ευχαριστούν με την απόδοσή τους τον κόσμο που πάει στο γήπεδο.
– Υπάρχει σχέση θεάτρου και ποδοσφαίρου;
Ίσως, σε ότι αφορά στην πίστη και στην πειθαρχία.
– Ασχολήθηκες με τον αθλητισμό ως παιδί;
Ουσιαστικά μέσω του χορού. Ο πρωταθλητισμός λίγο με τρομάζει όσον αφορά στο αν μπορώ να αναλάβω μια τέτοια ευθύνη. Ήμουν πολύ καλή στο τρέξιμο, αλλά όλο αυτό το θέμα με τον πρωταθλητισμό δεν μπορούσα να το διαχειρισθώ?
Του Κυρ. Κουρουτσαβούρη, 18/07/2011