Θυμίζει συχνά κωμικό του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Ο ρόλος του Σωτήρη στο «Μίλα μου βρώμικα» ήταν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Άλλες φορές πάλι, μπορεί να υποδύεται με την ίδια επιτυχία σκοτεινούς τύπους, όπως στα «Μαύρα Μεσάνυχτα» ή, στη «10η εντολή». Με την εναλλαγή των ρόλων του ο Γεράσιμος Γεννατάς έχει τη δυνατότητα να κρατά πάντα ζωηρό το ενδιαφέρον του. Το κοινό του, μάλιστα, τον ακολουθεί ό,τι και αν παίζει…
Από τους πλέον ταλαντούχους και δημοφιλείς ηθοποιούς της γενιάς του, ανταποδίδει σε κάθε ευκαιρία την αγάπη που εισπράττει. Στον Ιανό κατά τη διάρκεια της συνέντευξης του στo all4fun ο κόσμος συνεχώς τον χαιρετούσε και εκείνος το απολάμβανε δίχως το παραμικρό ίχνος σνομπισμού. Ακόμη και αν δε γίνεται αρεστός σε όλους, όμως, την άποψη του δε διστάζει να τη λέει, όταν κάτι τον ενοχλεί, επειδή όπως υποστηρίζει, έτσι οφείλουν να πράττουν οι καλλιτέχνες…
Το γεγονός ότι είναι αναγνωρίσιμος του έδωσε πέρσι την ευκαιρία να κάνει τηλεοπτική διαφήμιση τραπεζικού δανείου και να εισπράξει 200.000 ευρώ. Εκείνος την απέρριψε, αν και λόγω σεμνότητας είναι ένα θέμα για το οποίο δε θέλει να μιλάει πολύ. Με φιλοσοφία διαφορετική από εκείνην της εποχής μας, ο Γεννατάς δεν ξεπουλιέται, δεν προδίδει τα ιδανικά του, ακόμη και αν μπορεί τόσο εύκολα να κερδίσει τόσα χρήματα. Ετσι ήταν από τότε που ξεκίνησε την ηθοποιία, έτσι παραμένει και τώρα…
Με αφορμή το συγκεκριμένο γεγονός, που του δίνει τη δυνατότητα να κοιμάται ήσυχος τα βράδια, συμβουλεύει τους νέους ηλικιακά συναδέλφους του να μην προδίδουν τα πιστεύω τους και να διατηρούν την εντιμότητα τους. Και επειδή από μικρός είχε όνειρο να αποκτήσει ένα οινοποιείο μας μίλησε και για το νέο του εγχείρημα, το οποίο θα είναι έτοιμο το καλοκαίρι. Οσο για τη φετινή θεατρική σεζόν τον βρίσκει στις Ροές (Ιάκχου 16, Γκάζι) στο, Ολόκληρος ο Σαίξπιρ σε μια ώρα μαζί με Ναταλία Δραγούμη, Αντώνη Λουδάρο και Ακη Σακελλαρίου σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη.
– Γεράσιμε, ο ρόλος που σε καθιέρωσε ήταν ο Παναγιώτης στο «Είσαι το ταίρι μου». Πάντα, όμως, αναρωτιόμουν το πού βρισκόσουν πριν από τη συγκεκριμένη σειρά.
Κυρίως ασχολιόμουν με το θέατρο. Είχα επίσης κάνει κάποιες τηλεοπτικές δουλειές, όπως τα «Χωρικά Ύδατα» στην ΕΤ-1 και το «Ουδέν Πρόβλημα» στο Star. Επίσης είχα δουλέψει και εκτός Αθηνών.
– Μέσα σε λίγο καιρό, βέβαια, έγινες ένα αναγνωρίσιμο πρόσωπο. Φαντάζομαι πως για έναν ηθοποιό είναι άδικο το ότι όλοι ξαφνικά τον μαθαίνουν μέσα από την τηλεόραση, ενώ πριν δεν τον ξέρει σχεδόν κανείς.
Έτσι είναι πια. Η τηλεόραση αποδεικνύει πως αν δεν είσαι εκεί δε σε γνωρίζει ούτε η καλή σου η μητέρα. Το αρνητικό είναι πλέον πώς δε γίνονται πολλά δημιουργικά πράγματα. Ξαφνικά άνθρωποι εντελώς κενοί μετατρέπονται σε πρωταγωνιστές. Όχι με την στενή έννοια του όρου, αλλά γίνονται πρωταγωνιστές της ζωής μας. Δες τα πρόσωπα της τηλεόρασης. Παρότι δεν έχουν προσφέρει τίποτα, δεν έχουν δημιουργήσει τίποτα έχουν τη δύναμη να βγαίνουν στην τηλεόραση. Με την ευρεία έννοια δεν είναι ούτε ηθοποιοί, ούτε τίποτα. Αλλά έχουν βήμα. Ακόμα και τώρα δε θεωρώ ότι είμαι παιδί της τηλεόρασης, αλλά είμαι παιδί του θεάτρου. Από εκεί με είδαν οι άνθρωποι της τηλεόρασης και θέλω να πιστεύω ότι θα συνεχίσω να κάνω καλές δουλειές εκεί, αλλά πάνω απ’ όλα στο θέατρο.
– Αν υπολογίσουμε τους πολλούς ρόλους που έχεις παίξει σε «10η εντολή», «Μαύρα Μεσάνυχτα» και τελευταία στο «Μίλα Μου Βρώμικα» μπορείς να παίξεις τα πάντα με την ίδια ευκολία. Επιζητάς αυτές τις αλλαγές;
Είναι κάτι που μου αρέσει. Αυτή η εναλλαγή των ρόλων αποτελεί το στοίχημα της δουλειάς μας. Είναι επιτακτικό να υπάρχει. Αν δεν αλλάζεις, τότε βαριέσαι και δεν εξελίσσεσαι. Ας το πουν, βέβαια, οι άλλοι για μένα αυτό. Άλλωστε με βαριέμαι γενικώς! Τουλάχιστον προσπαθώ ν’αλλάζω μέσω των ρόλων μου. Δεν ξέρω αν τα καταφέρνω βέβαια (σ.σ. γέλια).
– Άλλοι είναι ευχαριστημένοι βέβαια με το να παίζουν πάντα τους ίδιους ρόλους.
Να το κάνουν και να το χαίρονται! Για μένα, όμως, αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχει κίνηση, δεν είναι μια δυναμική σχέση. Όλοι είναι εγωιστές, όλοι κατά βάθος είμαστε ερωτευμένοι με τον εαυτό μας. Αν μπορείς, όμως, να γνωρίσεις μια πτυχή του εαυτού σου που αγνοείς δεν είναι τόσο ελκυστικό, τόσο γοητευτικό;
– Πιο πολύ τι σου αρέσει; Να υποδύεσαι κάποιον που είναι πιο κοντά σε σένα ή, πιο μακριά;
Όλα είναι και μακριά μου και όλα κοντά μου. Ακόμη και αν φαίνεται κάτι μακρινό δουλεύεις πολύ προκειμένου να το ανακαλύψεις. Γενικότερα προτιμώ αυτά που είναι μακριά από μένα. Απλώς δεν το βρίσκεις εύκολα. Συνήθως σου προτείνουν πράγματα που σου πάνε ή, νομίζουν ότι σου πάνε.
– Υπάρχουν ανεκπλήρωτοι ρόλοι μέχρι τώρα;
Όχι απλά ένας, εκατοντάδες! Άστο καλύτερο. Ελπίζω μέχρι να μεγαλώσω να έχω προλάβει να τους υποδυθώ (σ.σ. γέλια).
– Με τον Σωτήρη του «Μίλα μου βρώμικα» είχες κοινά;
Είχε μια εξωστρέφεια που με κάποιο τρόπο την έχω και εγώ. Από την άλλη, βέβαια, ξέρεις πως όταν αρχίζεις να μπλέκεις με λέξεις, προκύπτουν τόσα πολλά νοήματα. Εξωστρέφεια! Τόσα νοήματα που δεν ξέρεις τι μπορείς να κάνεις με τις λέξεις. Τι θα πρωτοπείς; Σε πολλά είμαι κοντά και σε άλλα τόσο μακριά.
– Θεωρείς πως το «Μίλα Μου Βρώμικα» μπορούσε να συνεχιστεί για μία ακόμη σεζόν;
Νομίζω πραγματικά πως τελείωσε όταν έπρεπε και εκτιμώ πως όλοι το κατάλαβαν. Μπορεί, βέβαια, και να άντεχε μια σεζόν ακόμη. Ωστόσο είχαμε διάφορα διαδικαστικά προβλήματα που θα εμπόδιζαν τη συνέχιση του. Ήταν, πάντως, μια ιδιαίτερη σειρά, ξεχωριστή. Είχε μια ιδιαιτερότητα. Δεν ήταν μια σειρά μέσα σε όλες τις άλλες.
– Και ερχόμαστε σ’ αυτήν την τηλεοπτική σεζόν που με κάποιες εξαιρέσεις δεν είναι ιδιαίτερα ευοίωνη.
Είναι πλέον γεγονός ότι στην ελληνική τηλεόραση δε γίνονται πια πολλές δουλειές. Τουλάχιστον για τον επόμενο χρόνο, όπου οι σειρές μειώνονται πολύ. Θα γίνονται μόνο τα ευτελή κολπάκια. Ριάλιτι. Ξέρεις τι γίνεται πλέον. Μετράει η λογική του κόστους. Έτσι πορεύονται πλέον τα κανάλια. Λένε πλέον στους ηθοποιούς δεν είσαστε εσείς οι πρωταγωνιστές. Γυρνάνε στον απλό κόσμο και του λένε, εσύ θα είσαι ο πρωταγωνιστής. Αυτό τι είναι; Βάζουν τον κόσμο να μπει σ έναν κοινωνικό πρωταθλητισμό και να ανταγωνίζεται ο ένας τον άλλο. Να διεκδικεί λίγα ευρώ και λίγη δημοσιότητα την στιγμή που η κοινωνία χρειάζεται ακριβώς το αντίθετο: Μαζικότητα και συνεργασία. Δυστυχώς υπάρχει αποξένωση σε όλους τους τομείς. Από μόνο της η τηλεόραση δεν είναι ούτε καλή, ούτε κακή. Είναι θέμα του πώς τη μεταχειρίζονται οι άνθρωποι. Απλώς επειδή είναι ένα λαϊκό μέσο μπορεί πολύ εύκολα να γλιστρήσει προς μια πιο εύκολη κατεύθυνση.
– Γενικά δε διστάζεις να τα χώνεις στα κακώς κείμενα.
Δε φοβάμαι να λέω την γνώμη μου. Δεν μπορεί να τα έχεις καλά με όλους. Από την πρώτη στιγμή που βρέθηκα στον χώρο έτσι ήμουν. Δε γίνεται να μη μιλάς σ’ αυτήν τη ζωή. Και είναι ένα θέμα της εποχής. Πριν από 15-20 χρόνια ο καλλιτεχνικός χώρος αντιδρούσε, διεκδικούσε από φύση του. Τώρα τι είναι; Τι φωτογραφία θα βγούμε για τα περιοδικά, τι ψεύτικο χαμόγελο θα φορέσουμε, τι χρήματα θα πάρουμε. Αυτός δεν είναι ο χώρος της τέχνης, όπως θα έπρεπε να είναι.
– Διορθώνεται η κατάσταση;
Με κέφι μόνο. Πρέπει να το βρούμε, όμως. Από μόνο του δε γίνεται τίποτα.
– Γενικά οι καλλιτέχνες μπορούν να δώσουν λίγο φως;
Αν παραδεχθούμε ότι δεν υπάρχει φως πρέπει να μαζέψουμε τα πράγματα μας και να πάμε στα βουνά. Να απαιτούμε να υπάρχει φως και να το διεκδικήσουμε. Δεν πρέπει να θεωρήσουμε ότι όλα τελείωσαν. Τώρα φαίνεται δύσκολο, όμως εδώ είμαστε για να προσπαθήσουμε. Είναι αυτό που είπα πριν. Δυστυχώς υπάρχει εφησυχασμός και πρέπει να προσπαθήσουμε να τον καταπολεμήσουμε. Να μη μας νοιάζει τι εξώφυλλο θα κάνουμε, μόνο τι λεφτά θα πάρουμε κλπ. Και όσοι δεν το κάνουν από τον καλλιτεχνικό χώρο έχουν εγκλωβιστεί σ’ ένα «καλλιτεχνικό αδιέξοδο». Υπάρχει πολύ αισθητισμός στην τέχνη. Νομίζω πως η τέχνη πρέπει να γίνει ξανά όπως παλιότερα. Να δηλώνει, όχι να υπαινίσσεται. Να γίνει ξανά πολιτική πράξη, όχι μόνο αισθητική.
– Ειδικά σε μια δύσκολη εποχή, όπως η σημερινή.
Εχει μεγάλα προβλήματα η χώρα μας. Πολύ μεγάλη κρίση. Και δεν εννοώ οικονομική. Ηθική, κρίση πολιτισμού. Οι ευθύνες του καιρού είναι όλων μας. Και δικές μου φυσικά. Δεν βγάζω τον εαυτό μου απέξω, αλλά πιστεύω τελικά ότι στη ζωή θα περπατήσουμε. Έστω και στα δύσκολα.
– Το γεγονός, ωστόσο, ότι έρχεσαι να πεις όχι σε μια πρόταση τράπεζας για να διαφημίσεις δάνειο της, που θα σου χάριζε 200.000 ευρώ είναι κάτι που γίνεται κόντρα στην εποχή μας. Ηταν ένας ηρωισμός;
Όχι δε νομίζω. Απλά όταν ξαπλώνω για να κοιμηθώ νιώθω καλά. Αναρωτιέμαι, βέβαια, με 500.000 ευρώ τι θα έκανα.
– Και τα 200.000 ευρώ, όμως, δεν είναι καθόλου λίγα.
Σίγουρα, αλλά δεν είναι 500.000. Εκεί σκέφτομαι πως ίσως να έλεγα ναι. Και στο τέλος, λοιπόν, τι θα έκανα δηλαδή; Μηδέν στο πηλίκο. Από την άλλη μπορώ να νιώθω μια μικρή υπερηφάνεια και να παινεύομαι για αυτό το όχι. Μην ξεχνάς, όμως, ότι αυτή η πρόταση έγινε, επειδή είμαι αναγνωρίσιμος. Αν όχι, δε θα μου έδιναν 200 χιλιάρικα, αλλά 5.000. Αν δεν είσαι αναγνωρίσιμος τότε και η τιμή που σου προσφέρουν είναι πολύ μικρότερη.
– Το 95% των Ελλήνων, πάντως, θα έλεγε ναι!
Ε, τότε είμαι στο 5% (σ.σ. γέλια)
– Θα το χαρακτήριζα φωτεινό παράδειγμα ανθρώπου που δεν ξεπουλιέται.
Έτσι το βλέπεις εσύ. Γιατί άκουσα και το άλλο από μία δημοσιογράφο, που έλεγε, έλα μωρέ μας το πουλάει αυτό για διασημότητα. Οπότε τι να πεις.
– Από την άλλη κάποιος θα πει, ε βέβαια είναι ο Γεννατάς, δεν έχει ανάγκη. Θα απαντήσει αρνητικά, διότι έχει τη δυνατότητα, επειδή βγάζει χρήματα.
Ξέρεις από 17 είμαι ορφανός και έχω πεινάσει. Ξέρω τι είναι. Όλα δυστυχώς γίνονται για την τιμή. Αν πεινάς, όμως, δε σημαίνει ότι γίνεσαι ανέντιμος για τον εαυτό σου. Αυτό βέβαια σηκώνει μεγάλη συζήτηση.
– Γενικά λες όχι;
Προσπαθώ πάντα να επιλέγω. Από την αρχή της καριέρας μου αυτό προσπαθώ να κάνω.
– Τα νέα παιδιά που τώρα ξεκινούν την καριέρα τους, όμως, έχουν αυτή τη δυνατότητα;
Όποιος θέλει το μπορεί. Θα μείνει για λίγο καιρό δίχως δουλειά, αλλά θα καταφέρει τον στόχο του. Εξάλλου όλα αυτά τα παιδιά που κινούνται μόνοι τους δημιουργώντας ομάδες αυτό κάνουν.
– Τι θα τα συμβούλευες γενικά;
Να είναι έντιμα. Να έχουν κανόνες ηθικής και να προσπαθούν να τους ακολουθούν.
– Πάμε και στον επόμενο στόχο σου, το οινοποιείο που ετοιμάζεις στην Αχαϊα.
Είναι ένας χώρος στους Αμπελόπους Αιγείρας δίπλα στην Ακράτα που θέλουμε να μην είναι απλά ένας χώρος παραγωγής κρασιού και αν όλα πάνε καλά θα είναι έτοιμος το καλοκαίρι. Με αιχμή φυσικά το προϊόν να είναι ένας πιο ανοιχτός χώρος, όπου θα συναντιούνται άνθρωποι, θα γίνονται καλλιτεχνικά γεγονότα, θεατρικές παραστάσεις. Να είναι ένα αξιοθέατο, ένας προορισμός. Θέλουμε να το ευχαριστιόμαστε εμείς, αλλά και οι επισκέπτες μας.
– Πώς σου δημιουργήθηκε αυτή η επιθυμία;
Έχει να κάνει με την αγάπη μου για το κρασί. Είναι μια πολύ δημιουργική διαδικασία το να φτιάχνεις κρασί. Με τον παιδικό μου φίλο Σωτήρη Παρθένη αποφασίσαμε να φτιάξουμε το οινοποιείο. Νομίζω ότι είναι μια καλλιτεχνία ζωής και έχει να κάνει με το ότι αξίζουμε να ζούμε δημιουργικά. Και ως παραγωγός και ως αποδέκτης του προϊόντος.
– Και αυτό σημαίνει πως μπορείς να εγκαταλείψεις την υποκριτική;
Οχι θέλω να παραμείνω στον χώρο μου. Μου δίνει χαρά. Αν καταφέρω να μη ζω από εκεί, βέβαια, θα είναι ό,τι καλύτερο.
– Να το έχεις δηλαδή σαν χόμπι;
Ε, όχι χόμπι. Πρόκειται για δημιουργία.
– Νιώθεις ευχαριστημένος με τα όσα έχεις πετύχει μέχρι τώρα;
Ποτέ δεν είσαι απολύτως. Ποτέ δε νιώθεις ολοκληρωμένος. Το ταξίδι της ζωής ποτέ δεν τελειώνει. Σίγουρα νιώθω όμορφα για την πορεία μου, όμως, νομίζω τελικά πως πραγματικά εφησυχάζουμε στο τέλος του.
– Ο κόσμος, πάντως, σε αγαπάει. Τόση ώρα στον Ιανό και βλέπω πώς σε αντιμετωπίζει. Σου αρέσει αυτή η δημοσιότητα;
Σαφώς και μου αρέσει, αλλά το θέμα είναι πώς το διαχειρίζεσαι.
– Και σε θεωρεί επίσης έναν από τους καλύτερους Έλληνες κωμικούς. Από εκείνους, μάλιστα, της παλιότερης εποχής. Το αποδέχεσαι;
Αν το λένε χαίρομαι πολύ γιατί είναι μεγάλη τιμή να σε τοποθετούν στην ίδια κατηγορία που έχουν υπάρξει εξαιρετικοί καλλιτέχνες και άνθρωποι.
– Από την άλλη, βέβαια, λειτουργείς αποτελεσματικά και στο δράμα.
Όλες τα νομίσματα έχουν δύο όψεις. Έτσι είναι η δουλειά μας. Αν την κάνουμε με μέθοδο, τρόπο και πίστη έχει πάντα ένα αποτέλεσμα…
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 05/02/2011