Η Λένα Μποζάκη έχει το προνόμιο να συμμετέχει στο “Με λένε Έμμα” σε μια από τις επιτυχημένες παραστάσεις της περασμένης σεζόν, η οποία μάλιστα συνεχίζεται και φέτος.
Μίλησε στο All4fun για τον ρόλο της, αλλά και για το έργο, το οποίο μάλιστα αγαπήθηκε πολύ από το κοινό του σάιτ μας, δεδομένου ότι η Μαίρη Μηνά τιμήθηκε με 1ο Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας στα 7α Θεατρικά Βραβεία Κοινού All4fun.
Τι πραγματεύεται η παράστασή σας «Με λένε Έμμα» και τι πρόκειται να δούμε πάνω στη σκηνή;
Με αφορμή την οδύσσεια της απεξάρτησης της ηρωίδας από τα ναρκωτικά, η παράσταση μιλάει για την πορεία ενός ανθρώπου από τον φόβο, την άρνηση και την αυτοκαταστροφή στην αποδοχή και τον επαναπροσδιορισμό τόσο της ζωής όσο και του ίδιου του του εαυτού. Επί σκηνής βρισκόμαστε εννέα ηθοποιοί σε πολλαπλές διανομές, όπως ορίζεται απ’ τον ίδιο το συγγραφέα DuncanMacmillan, που πλαισιώνουμε την κεντρική ηρωίδα την οποία υποδύεται η Μαίρη Μηνά και βρίσκεται επί σκηνής καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης. Κινούμενοι σε ένα πολυμορφικό σκηνικό το οποίο δημιουργεί επτά διαφορετικούς αφηγηματικούς χώρους, άλλες φορές ρεαλιστικά κι άλλες με έντονα ποιητική οπτική και διάθεση. Όλη η παράσταση ταλαντεύεται ανάμεσα στο ρεαλισμό και την υπέρβαση αυτού, μέσα από τα μάτια της Έμμα.
Είναι η δεύτερη σεζόν της παράστασης. Γιατί θα πρότεινες σε κάποιον να δει το έργο σας;
Η μάχη ανάμεσα στην πραγματικότητα και την ψευδαίσθηση δεν αφορά μόνο ένα τοξικοεξαρτημένο άτομο. Στις μέρες μας όλοι λίγο πολύ ακροβατούμε ανάμεσα σε πολλαπλές, μονοδιάστατες «πραγματικότητες» τις οποίες έχει εγκαθιδρύσει το σύγχρονο lifestyle. Να γιατί…
Μίλησέ μας για τον ρόλο σου και την αξία του κειμένου.
Εντάσσομαι στο ανσάμπλ της παράστασης. Συγκεκριμένα είμαι ένας αντικατοπτρισμός της ηρωίδας, ένα alter ego, που εμφανίζεται κατά την διάρκεια των σκηνών, στις οποίες η Έμμα κατακλύζεται από παραισθήσεις λόγω του συνδρόμου στέρησης των ουσιών. Πρόκειται για σκηνές οι οποίες ξεφεύγουν τελείως του ρεαλιστικού πλαισίου και αποτελούν κομβικά σημεία για την εξέλιξη της πορείας της Έμμα. Το έργο είναι εξαιρετικά σύγχρονο όχι μόνο ως προς το θέμα που θίγει και τον τρόπο γραφής του αλλά και για τα όσα απαιτεί το ανέβασμά του. Με την τελευταία σκηνή να αφήνει τον θεατή μετέωρο ανάμεσα στο ανατέλλον φως και το έρεβος. Ακριβώς εκεί δηλαδή που γεννιέται η σπίθα της δημιουργίας και της σκέψης. Στο αναπάντητο.
Μίλησε μας για το πώς βίωσες τη συνεργασία σου με την Ελένη Σκότη και τους υπόλοιπους συντελεστές της παράστασης.
Παρά το γεγονός ότι είμαστε δέκα ηθοποιοί με πολύ διαφορετική πορεία κι εμπειρία στον χώρο, από την Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου η οποία είναι η πλέον έμπειρη μέχρι εμένα που είμαι η νεότερη ηθοποιός του θιάσου, η συνεργασία μας ήταν και είναι υπέροχη. Έχουμε δημιουργήσει μία πολύ όμορφη σχέση, που δεν περιορίζεται στις παραστάσεις. Με την Ελένη Σκότη δεν γνωριζόμασταν προσωπικά πριν από αυτή τη δουλειά.Φυσικά, εγώ την ήξερα μέσα απ’ την δουλειά της και ήθελα πολύ να συνεργαστώ μαζί της. Αποκόμισα πολλά και την ευχαριστώ θερμά γι’ αυτό! Η παράσταση «Με λένε Έμμα» είναι μία μεγάλη παραγωγή με πολλούς διαλεκτούς ανθρώπους να δουλεύουν γι’ αυτήν πέρα από εμάς που βρισκόμαστε πάνω στη σκηνή ή στην καρέκλα του σκηνοθέτη. Είμαι πραγματικά ευγνώμων που βρέθηκα εκεί.
Πόσο σημαντική θεωρείς για σένα αυτή τη συνεργασία και ποιες είναι οι προσδοκίες σου συνολικά απ’ τον χώρο αυτόν;
Αυτή είναι η δεύτερή μου δουλειά στον χώρο του θεάτρου, οπότε όλα όσα αποκόμισα αποτελούν ακρογωνιαίους λίθους για την μετέπειτα πορεία μου. Από τους ανθρώπους που γνώρισα και συνεργάστηκα έως και την ευθύνη που ανέλαβα προσωπικά ως κομμάτι της παράστασης. Πιστεύω στη συνεργασία. Με όση ελευθερία και περιορισμό εμπερικλείει η έννοια αυτή. Προσδοκώ να δημιουργήσω σταθερές συνεργασίες, μέσα από τις οποίες πιστεύω εξελίσσονται αμφίδρομα οι ιδιότητες και οι ίδιοι οι άνθρωποι.
Πληροφορίες για την παράσταση εδώ
Της Δώρας Μπαρουτάκη, 8/10/2019