Ο Φίλιππος Μοδινός πρωταγωνιστεί στην όπερα «AIDA» και μιλάει στο All4fun για το ρόλο του σ’αυτήν αλλά και για τη συνεργασία του με τη Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών. Με γονείς τους Τζων Μοδινό και Τζένη Δριβάλα μεγάλωσε σε καλλιτεχνικό περιβάλλον και παρέμεινε πιστός σύντροφος της κλασικής μουσικής.
Πρωταγωνιστείτε στην όπερα «Aïda» του Giuseppe Verdi, η οποία ανεβαίνει για δύο παραστάσεις από τη Φιλαρμόνια Oρχήστρα Αθηνών. Μιλήστε μας γι’αυτή τη συνεργασία.
Η συνεργασία με την ΦΟΑ είναι μία από τις πιο σημαντικές για την δική μας εταιρία (Εταιρία Λυρικού Θεάτρου Ελλάδος μαζί με την Κασσάνδρα Δημοπούλου). Εκτός από την τρομερή εμπιστοσύνη που μας δείχνουν οι πρωτεργάτες της ΦΟΑ, Βύρων Φιδετζής και Νίκος Μαλλιάρας, είναι εξαιρετικά τιμητικό για εμάς το ότι έχουμε καταφέρει να έχουμε μία τόσο αξιόλογη ομάδα καλλιτεχνών όπως αυτή η ορχήστρα ως επαναλαμβανόμενους συνεργάτες. Το γεγονός αυτό πιστοποιεί ότι παρ’ όλες τις δυσκολίες του να ανεβάζεις όπερες ως πρωταρχικά ιδιωτική πρωτοβουλία, είναι εφικτό.
Σκιαγραφείστε μας το ρόλο σας στην παράσταση.
Ο ρόλος μου είναι ένας χαρακτήρας αρκετά διχασμένος στις επιθυμίες του. Αγαπά ανεξέλεγκτα, θα έλεγα, την Αϊντα, πράγμα που θολώνει την κρίση του σε πολλά θέματα. Ίσως γνωρίζετε ότι ο Ρανταμές (ο ρόλος μου) είναι στρατηγός των Αιγυπτίων, ενώ η Αϊντα είναι αιχμάλωτη από τους Αιγύπτιους πριγκίπισσα των Αιθιόπων. Ο Ρανταμές λοιπόν, ήδη στη πρώτη του άρια μας δηλώνει ότι θα πολεμήσει και θα κερδίσει τους Αιθίοπες (τους πατριώτες της δηλαδή) για χάρη της και ως απόδειξη της αγάπης του. Όπως καταλαβαίνετε, οι σκέψεις του είναι θολές και ενώ οι προθέσεις του είναι αγνές, όπως φαίνεται και αργότερα μέσα στο έργο, βρίσκεται σε μία θέση χωρίς λύση… και ως εκ τούτου δεν βρίσκει και ποτέ τη λύση.
Τι προσδοκείτε να αποκομίσει ο θεατής φεύγοντας από την παράστασή σας;
Ο θεατής θα φύγει έχοντας δει ένα πανέμορφο κλασσικό ανέβασμα από ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα που ανεβαίνουν στη σκηνή. Θα έχει δει και ακούσει ένα θέαμα το οποίο συνήθως πρέπει να πληρώνεις εισιτήριο της τάξης των 200 ευρώ για μία καλή θέση και θα έχει παρακολουθήσει καλλιτέχνες παγκόσμιας εμβέλειας, που εμφανίζονται με την καλύτερη διάθεση σε αυτούς τους σχετικά παρθένους χώρους για τέτοια θεάματα.
Σας επηρέασε το οικογενειακό σας περιβάλλον στον επαγγελματικό σας προσανατολισμό;
Απολύτως. Πολλές φορές έχει υπάρξει ξεκάθαρο ότι η ανατροφή μου έπαιξε ρόλο στις επιλογές μου, καθώς και κάποιες ικανότητες μου στο χώρο προέρχονται από την ανατροφή μου και την κληρονομικότητα.
Μετά από την πολυετή καριέρα σας, υπάρχει κάποια όπερα την οποία επιθυμείτε να ανεβάσετε αλλά δεν έχετε καταφέρει ακόμα;
Ναι. Θέλω να ανεβάσω όλο το Δαχτυλίδι του Νιμπελούνγκεν (Έργο 12 ωρών σπασμένο σε 4 επεισόδια) στην Ελλάδα. Δεν είναι τόσο δύσκολο όσο ακούγεται, αλλά δεν είμαστε ακόμα σε εκείνο το σημείο.
Έχετε κάνει μία διαδρομή με διάφορες ιδιότητες όπως τραγουδιστής, πιανίστας, παραγωγός, σκηνοθέτης. Έχετε ξεχωρίσει κάτι από αυτά;
Νομίζω το παραγωγός είναι το πιο καθοριστικό. Όταν έγινα παραγωγός με όλες τις ευθύνες κατάλαβα πόσο ανώριμος ήμουν τα προηγούμενα χρόνια. Οι Σαμουράϊ τα χρόνια των εμφυλίων της Ιαπωνίας έλεγαν: “Όποιος δεν έχει μπει σε σχολή πολεμικών τεχνών είναι πνευματικά αγέννητος.” Εγώ για τα σημερινά χρόνια λέω: “Όποιος δεν έχει κρατήσει επιχείρηση είναι κοινωνικοοικονομικά αγέννητος.”
Θα μοιραστείτε μαζί μας τα μακρόπνοα σχέδιά σας;
Σχεδιάζουμε μία συνεργασία με το νέο θέατρο “Αλκυονίς” το χειμώνα. Έχω αναλάβει και την χορωδία του Συλλόγου Αποφοίτων Ανατόλια στη Θεσσαλονίκη (με τους οποίους συνεργαστήκαμε στη “Νόρμα” το 2015 και στη “Τόσκα” το 2018) και τον Μάρτιο 2020 θα βρίσκομαι στη Αγγλία για 4 μήνες όπου θα συνεργαστώ για πρώτη φορά με την Βασιλική Όπερα του Λονδίνου.
Της Μαρίας Κωνσταντακοπούλου, 26/8/2019