9.6 C
Athens
Τετάρτη, 19 Φεβρουαρίου, 2025

ΜΑΞΙΜΟΣ ΜΟΥΜΟΥΡΗΣ: Απολαμβάνεις περισσότερο την επιτυχία, όταν έχεις κοπιάσει…

Eκεί στα ανοιχτά γήπεδα με το κρύο και τη ζέστη παράλληλα με την ενασχόληση του στο μπάσκετ γεννήθηκε η σπίθα. Αργότερα αναζωπυρώθηκε και στο τέλος φούντωσε. Και από τις μπασκετικές εξέδρες ο Μάξιμος Μουμούρης βρέθηκε αρκετά χρόνια αργότερα ν’ αποθεώνεται από το κοινό στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου.

Η παράλληλα ενασχόληση του με την υποκριτική τον κέρδισε και η πορεία του στο σανίδι αποτέλεσε μια φυσιολογική εξέλιξη για τον πρωταθλητή Ελλάδος με τα παιδικοεφηβικά του Πανιωνίου στις αρχές της δεκαετίας του 90. Με επιτυχημένους τηλεοπτικούς ρόλους σε κωμωδία και δράμα πέρασε και στην σκηνοθεσία.

Η επόμενη απόπειρα, μάλιστα, θα τον βρει να σκηνοθετεί το έργο του Χρήστου Νικολόπουλου «Norma-L/N, που έχει έχει ως αφορμή ένα κείμενο του Αλφρεντ Χίτσκοκ. Θα παίζεται στον χώρο του Καστανιώτη στην Θεμιστοκλέους 104 στις αρχές του Δεκέμβρη του 2010, όπου πιθανότατα θα συμμετέχει και ως ηθοποιός.

Παράλληλα με τη νέα χρονιά, από την στιγμή που το Κάρμα θα ρίξει σύντομα αυλαία θα συμμετέχει στην κυπριακή τηλεοπτική σειρά «Ελένη η Πόρνη, ενώ από τον Απρίλιο θα παίζει στο «Δεσποινίς Τζούλια» του Α.Στρίνμπεργκ, σε σκηνοθεσία  Μ. Αδαμάκη στο θέατρο Τόπος Αλλού.

Αν και δε συνεχίζει πλέον στον αθλητισμό, παραμένει πιστός Πανιώνιος και λάτρης του Moto Gp (παγκόσμιο πρωτάθλημα μοτοσυκλετών). Θαυμαστής του Βαλεντίνο Ρόσι πανηγύρισε στα τέλη Μαϊου την κατάκτηση του τσάμπιονς λιγκ από την Ιντερ, αν και απέκλεισε την άλλη του αδυναμία την Μπαρτσελόνα (έχει και τα χρώματα των κυανέρυθρων, όπως παραδέχεται).

Ο Ηρακλής της σειράς του ΑΝΤ1 Κάρμα μίλησε στο Αll4fun για τα πρώτα του βήματα στον αθλητισμό, καθώς φυσικά και για την ενασχόληση του με την άλλη μεγάλη του αγάπη, το θέατρο…

– Ξεκίνησες από το μπάσκετ. Πόσο σχετίζεται με τη τωρινή δουλειά σου;

Εκτιμώ ότι ο αθλητισμός και το θέατρο έχουν σχέση μεταξύ τους. Το θέατρο είναι μια ζωντανή τέχνη. Όπως και το μπάσκετ. Γίνεται σε πραγματικό χρόνο. Από την στιγμή που κάτι ξεκινάει, πρέπει και να τελειώνει. Είναι ένα παιχνίδι. Με τους κανόνες του. Και όσο πιο απροσδόκητο γίνεται, τόσο πιο πολύ έχει ενδιαφέρον. Η αναζήτηση του κάθε φορά πώς θα τελειώσει. Στην παράσταση, βέβαια, υπάρχει ένα συγκεκριμένο τέλος. Κάθε φορά, όμως, σου επιφυλάσσει μια αποκάλυψη ως προς το συμβάν. Υπάρχουν, βέβαια και, παραστάσεις με μεγαλύτερο ενδιαφέρον, όταν έχουν μια έννοια επαφής με τον κόσμο. Όταν τον βάζεις μέσα στο παιχνίδι. Αν και δεν έχει κάνεις πρόβες μαζί του πρέπει να έχεις ικανότητες να φέρεις το παιχνίδι εκεί που χρειάζεται για να υπάρξει τέλος. Όπως το living theatre ή, το διαδραστικό θέατρο, που παίζεις με το απροσδόκητο, με το απρόσμενο. Ακόμη και οι ηθοποιοί δεν ξέρουν το φινάλε.

– Πόσο καιρό έπαιζες μπάσκετ και ήσουν και στην δραματική σχολή;

Το έκανα έναν χρόνο παράλληλα. Έπρεπε να διαλέξω το ένα, όμως, από την στιγμή που και τα δύο είχαν πολλές απαιτήσεις.

– Θα μπορούσες να κάνεις επαγγελματική καριέρα στο μπάσκετ;

Η προοπτική της Α1 υπήρχε, αλλά είναι θέμα το πού θα δούλευες. Θα ήταν, ωστόσο, δύσκολο.

– Δύο χρονιές, πάντως, γεύτηκες τη χαρά της κατάκτησης του πρωταθλήματος Ελλάδος με τα παιδοεφηβικά του Πανιωνίου.

Ναι ήταν το 1992 (παιδικό) με τον Β.Βλάχο και το 1993 (εφήβων) με Η.Ζούρο και Μ.Οστεϊτς στον πάγκο που πήραμε το πρωτάθλημα. Ηταν πολύ ωραία χρόνια. Δουλεύαμε πολύ, αλλά οι προσπάθειες σου ανταμείβονταν με το αποτέλεσμα. Είναι κάτι που μου αρέσει. Απολαμβάνεις πολύ περισσότερο την επιτυχία, όταν έχεις κοπιάσει. Όταν έχεις πιέσει τα όρια σου για να δεις που μπορείς να φτάσεις. Δουλεύαμε σαν σκυλιά. Στην προετοιμασία κάναμε τρεις προπονήσεις. Από το να μένω στον Καρέα και να έκανα αυτό το δρομολόγιο κάθε μέρα, υπήρχαν μέρες του καλοκαιριού που έμενα σε συμπαίκτες μου στη Νέα Σμύρνη. Και έτσι κατακτήσαμε την κορυφή. Η επιτυχία μας ήταν αντίκτυπο αυτής της δουλειάς.

– Τι έμαθες από την ενασχόληση με το μπάσκετ;

Σου δημιουργεί χαρακτήρα. Πειθαρχία, ομαδικότητα. Ανεξάρτητα από το αν παίζεις ή, όχι. Σε ένα παιχνίδι ο Σπύρος Παντελιάδης, που ήταν βασικός τραυματίστηκε στο 3. Μπήκα μέσα και ήταν ο καλύτερος μου αγώνας. Οφειλόταν και στους συμπαίκτες μου, όμως. Ήταν μια ομαδική προσπάθεια.

– Υπάρχει νοσταλγία από εκείνα τα χρόνια;

Ήταν ωραίες αναμνήσεις. Το νοσταλγία είναι βαριά λέξη βέβαια.

– Το μπάσκετ πώς το ξεκίνησες;

Ο πατέρας μου από μικρός μας έβαλε να ασχοληθούμε με διάφορα αθλήματα. Κολύμπι, ποδόσφαιρο, μπάσκετ. Ο Σάντρο, ο αδερφός μου ήταν στον πρώτο χρόνο στο μπάσκετ του Πανιωνίου και ακολούθησα τα χνάρια του. Ο πατέρας μου ήταν και είναι άρρωστος Πανιώνιος. Εχει κάθε χρόνο διαρκείας στο ποδόσφαιρο.

-Επομένως δε μετάνιωσες ποτέ που ασχολήθηκες. Γενικά μετανιώνεις για τις πράξεις σου;

Έχω μετανιώσει για πράγματα και πράξεις που σχετίζονται με ανθρώπους και με μένα. Είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Όταν έχεις μετανιώσει για κάποια συμπεριφορά. Έχει να κάνει πολύ με το πώς λειτουργείς. Άρα και με τον εαυτό σου.

– Στην τηλεόραση, πάντως, έχεις ταυτιστεί με καλές δουλειές.

Πραγματικά, έχω υπάρξει αρκετά τυχερός. Αν και τα δύο τελευταία χρόνια ήταν δύσκολα. Η τηλεόραση λειτουργεί με διαφημιστικούς κανόνες. Είναι εκείνοι, οι οποίοι την στηρίζουν. Αυτήν την στιγμή τα έσοδα έχουν πέσει. Και όταν δεν υπάρχει η ίδια ζήτηση μ? αυτή των προηγούμενων χρόνων, δεν υπάρχει και ρευστό. Επομένως οι ηθοποιοί δεν έχουν ψωμί.

– Ποια είναι η στιγμή – σταθμός στη μέχρι τώρα τηλεοπτική σου καριέρα;

Εκείνη που μου άνοιξε πόρτες ήταν οι Singles. Αδιαμφισβήτητα ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία. Έτυχε να συνεργαστώ με καλούς ηθοποιούς και συντελεστές. Ήταν όλο το ανθρώπινο δυναμικό. Έπαιξα την πρώτη χρονιά. Μετά από δύο χρόνια ήμουν μόνο ως γκεστ. Ήταν θέμα επιλογής.

– Και σαν ρόλος;

Σαν ρόλο δεν απομονώνω πολλούς. Κυρίως το κάνω με τους θεατρικούς. Εκείνοι σου μένουν περισσότερο και αν είναι να επιστρέψεις κάπου είναι κυρίως αυτοί.

– Όπως το 2008 στην Επίδαυρο;

Ναι ήταν με την Αντζελα Μπρούσκου, όπου υποδύθηκα τον Αίγισθο στον Αγαμέμνονα του Αισχύλου. Ήταν πολύ δυνατή εμπειρία. Στην τηλεόραση αυτό δε συμβαίνει, δε σου αφήνει αποτύπωμα. Στο θέατρο εξελίσσεσαι και έτσι λειτουργείς θετικά και στην τηλεόραση.

– Και η σκηνοθεσία πώς προέκυψε;

Μου είχε μπει στο μυαλό καιρό. Εκτιμώ πως είναι μια εξέλιξη για μένα, μια φυσική συνέχεια. Και είναι φυσικά μια τεράστια εμπειρία. Έχει να κάνει με το πώς θέλεις να αποδώσεις αυτό που θέλει να πει ένας συγγραφέας.  Και το αποτέλεσμα σε ολοκληρώνει. Είναι μια απολυτότητα. Όταν αναδεικνύεις μια πορεία. Έχεις έναν στόχο, μια άποψη. Και ανάλογα με το πόσο ξεκάθαρος και ισχυρός είναι ο σκοπός, δημιουργείται η επικοινωνία με τον θεατή.  Για μένα η σκηνοθεσία είναι μια αναμέτρηση με τον εαυτό μου κατ’ αρχάς. Και κατά δεύτερο ένα παιχνίδι. Ένα στοίχημα για το πώς θα επικοινωνήσεις και με τους συντελεστές και με το κοινό.

– Είσαι ικανοποιημένος από τις πρώτες σου σκηνοθετικές απόπειρες;

Πάρα πολύ. Ξεκίνησα φοβισμένα και μουδιασμένα, αλλά από ένα σημείο και μετά το χειρίζομαι πλέον σε καλό βαθμό. Εκτιμώ πως έχω διορθώσει τα λάθη από την πρώτη φορά, αλλά πάντα υπάρχουν φυσικά περιθώρια βελτίωσης.

– Επόμενη προσπάθεια;

Υπάρχουν πολλά στο μυαλό μου (σ.σ γέλια). Στην επόμενη, πάντως, να σου αποκαλύψω ότι θα σκηνοθετήσω ένα έργο του Χρήστου Νικολόπουλου που λέγεται  Norma-L/N. Εχει αφορμή το Psycho του Α.Χίτσκοκ και είναι πιθανό να παίζω επίσης. Η παράσταση θα ανέβει στον χώρο του Καστανιώτη στην Θεμιστοκλέους 104 στις αρχές του Δεκέμβρη του 2010.

– Στο Κάρμα υποδύεσαι τον Ηρακλή. Σε έχει αλλάξει καθόλου ως άνθρωπο αυτός ο ρόλος;

Όχι. Ο Ηρακλής έχει δύο πλευρές ως χαρακτήρας. Και είναι απόλυτος. Δεν έχει ενδιάμεσο.

– Σου μοιάζει καθόλου; Υπάρχουν στοιχεία του χαρακτήρα σου που θα ήθελες να έχεις;

Δεν έχει καμία σχέση με μένα, αλλά αν κάτι θα έπαιρνα από εκείνον θα ήταν η αποφασιστικότητα του. Έχει να κάνει με την απολυτότητα. Ακόμη και αν κάνει κάτι, είναι ικανός να το στηρίξει. Παίρνει πάνω του την ευθύνη της επιλογής. Εχει πλάκα, πάντως, διότι και στους Singles είχα αρχαίο όνομα. Ορέστης. Εκείνος, βέβαια, δεν πατούσε στη γη, όπως ο Ηρακλής.

– Εκτιμάς πως το κανάλι δεν αξιοποίησε αρχικά το Κάρμα με τον ανάλογο τρόπο;

To έχω πει και όταν είχε ξεκινήσει να παίζεται τα Σαββατοκύριακα. Ασε που υπήρχαν και περιπτώσεις που κάποιες Κυριακές όταν π.χ. είχε φόρμουλα – ένα δεν παιζόταν. Θεώρησα και εγώ, όπως και η πλειονότητα των συνεργατών στο Κάρμα ότι είναι σαν να σου κλείνουν την πόρτα στη μούρη. Φυσικά είναι ένα προϊόν, το οποίο το πληρώνει το κανάλι και το χρησιμοποιεί, όπως εκείνο νομίζει.

– Στην εξέλιξη της σεζόν το έκανε τελικά;

Σαν καθημερινό που είναι το Κάρμα πήγε εκεί που έπρεπε. Το κανάλι κατάλαβε το λάθος του. Τι όφελος είχε δεν το ξέρω. Απ? ότι καταλαβαίνω το έκανε για οικονομικούς λόγους.

– Και το γεγονός ότι πήγε την ίδια ώρα απέναντι σε μια ήδη επιτυχημένη σειρά;

Δεν είναι λάθος που μπήκε η σειρά εκείνη την ώρα. Αν είχε ξεκινήσει νωρίτερα θα είχε αποκτήσει περισσότερο κοινό και θα μπορούσε να χτυπήσει στα ίσα. Αν και πλέον αποδείχθηκε ότι κέρδισε μεγάλο μέρος της πίτας. Είναι κάτι που εισέπραξα από τις αντιδράσεις του κόσμου. Πήγε πολύ καλά και σταθεροποιήθηκε.

– Η σύζυγος σου Νάντια Γιαννακοπούλου είναι βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος. Πως αντιμετωπίζεις όλα αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα;

Με στενοχωρεί πολύ αυτό το σκηνικό. Η Νάντια ήταν άτυχη που μπήκε στην πολιτική σε μια τέτοια στιγμή, είναι όμως μια περίοδος που υπάρχει μεγάλο πεδίο για νέες ιδέες και πράξεις. Είναι δύσκολη συγκυρία λόγω των συνθηκών. Υπάρχει μεγάλη απαξίωση. Και είναι απόλυτα φυσιολογικό βέβαια. Υπάρχει αγανάκτηση. Θεωρώ ότι τα μέτρα έπρεπε να παρθούν, όμως ήταν λάθος ότι έγιναν όλα μαζί. Δεν μπορούν όλα να αλλάξουν μέσα σε τρεις μήνες. Θα έπρεπε να γίνει σ’ ένα διάστημα δέκα χρόνων. Όλα αυτά που δέχθηκε ο κόσμος ήταν απανωτές βόμβες. Με τα ασφαλιστικά, τα εργασιακά, 1002 πράγματα. Θεωρώ πως όποιος και αν κυβερνούσε δεν είχε άλλη επιλογή. Μπήκαμε στη θηλειά της Ευρώπης και της Αμερικής, που ουσιαστικά είναι το ΔΝΤ. Είμαστε λίγο έρμαια τους. Δυστυχώς. Οπως όλος ο κόσμος έχω μεγάλη ανησυχία για το πώς θα ξεφύγουμε από αυτήν την κατάσταση. Όπως και το πώς θα πορευτεί η Νάντια.

-Το μέλλον πώς το βλέπεις;

Αν το ξέραμε δε θα είχε ενδιαφέρον. Είναι σαν τον αθλητισμό. Σαν να ξέρεις ποιο θα είναι το σκορ, μπορούμε μόνο να φανταστούμε.

– Είναι τόσο ζοφερό, όσο παρουσιάζεται από τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης;

Αν χάσουμε και την αισιοδοξία τι να πω. Δε μας μένει τίποτα. Από την άλλη μόνο έτσι δεν γίνεται τίποτα. Απαιτείται συνολική προσπάθεια. Και από τον καθένα ξεχωριστά. Ξέρεις μπορεί κάποιος να πει ότι είμαι βολεμένος. Δε σημαίνει κάτι, όμως, το είμαι σύζυγος της Νάντιας. Δεν πρόκειται να επαναπαυτώ. Ούτε και εκείνη. Και φυσικά δεν έχει να κάνει σε τίποτα με την προσωπική μου πορεία.

– Τι έχει αλλάξει στη ζωή σου από τότε που έγινες πατέρας;

Νιώθεις πολλά συναισθήματα που συνεχώς μεταβάλλονται. Όταν μεγαλώνει το παιδί μεγαλώνουν και αυτά. Όπως κοιτάς να καλύψεις όσο μπορείς περισσότερο τις ανάγκες ενός νέου προσώπου, το οποίο μπαίνει στη ζωή σου…

Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 22/09/2010

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Σχετικά Άρθρα

Τελευταία Άρθρα