Ο Γιάννης Μπουραζάνας με εικοσάχρονη παρουσία στο θεατρικό σανίδι, ανήκει στις “ήσυχες” δυνάμεις του θεάτρου μας. Φέτος τον συναντάμε στο Αγγέλων Βήμα σε δύο ξεχωριστές δουλιές, με δύο διαφορετικές ιδιότητες, αυτή του ηθοποιού και για πρώτη φορά αυτή του σκηνοθέτη: πρωταγωνιστεί στο έργο που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα του Torben Betts «Οι Άτρωτοι» σε σκηνοθεσία Σταύρου Στάγκου, ενώ σκηνοθετεί το περίφημο έργο του Χάρολντ Πίντερ «Ο εραστής».
Πάνω από είκοσι χρόνια καριέρας στην υποκριτική. Υπάρχουν στιγμές που το μετάνιωσες ή και κάποιες άλλες που δικαιώνουν απόλυτα αυτήν την επιλογή σου;
Δεν υπάρχουν στιγμές που μετάνιωσα, όχι επειδή είμαι αλάνθαστος αλλά γιατί σε κάθε επιλογή που έκανα, για να μπορέσω να δικαιωθώ μέσα από αυτήν έπρεπε να της ήμουνα πιστός και αφοσιωμένος, επομένως δεν μπορώ εκ των υστέρων να λέω πως ήταν λάθος ή πως μετανιώνω για την τάδε επιλογή. Όχι δεν μετανιώνω για τίποτα και όλες οι επιλογές μου είχαν στόχο να με δικαιώσουν, κάποιες τα κατάφεραν και κάποιες όχι.
Μίλησε μας λίγο για τους Άτρωτους. Τι πρόκειται να δούμε πάνω στη σκηνή και τι ουσιαστικά πραγματεύεται το έργο
Οι Άτρωτοι είναι ένα έργο που διαδραματίζεται σε ένα χωριό στην βόρεια Αγγλία. Μας δείχνει την ζωή δύο ζευγαριών, διαφορετικών μεταξύ τους και τα πολύ σημαντικά γεγονότα που τους συμβαίνουν κατά τη διάρκεια λίγων μηνών. Τα υπόλοιπα στη σκηνή.
Υποδύεσαι τον Άλαν, έναν ποδοσφαιρόφιλο ταχυδρόμο, με έφεση στο ποτό και στο στρατό. Σκιαγράφησε το χαρακτήρα του, το ρόλο του στην εξέλιξη του έργου, και τις ανατροπές του. Ποια στοιχεία του θα έβρισκες κοινά και ποια ετερόκλητα με τον ίδιο τον χαρακτήρα σου;
Ο Άλαν είναι ένας άνθρωπος έξω καρδιά, αγαπάει τα παιδιά του, τη γυναίκα του, αλλά δυστυχώς δεν ξέρει πώς να το δείχνει. Είναι ένας άνθρωπος που κατά τη διάρκεια του έργου του συμβαίνουν τόσα πολλά και παρόλα αυτά στέκεται όρθιος γιατί η ανάγκη του για ζωή είναι μεγαλύτερη. Τώρα, ποια στοιχεία του βρίσκω κοινά και ποια ετερόκλητα… Πραγματικά δεν μπορώ να απαντήσω, γιατί ως ηθοποιός πάντα μαθαίνω να αγαπώ τους ρόλους που υποδύομαι και να μπαίνω στη θέση τους. Οπότε δεν θα είμαι αντικειμενικός.
Πόσο επίκαιροι είναι «Οι άτρωτοι» και γιατί θα πρότεινες στον κόσμο να παρακολουθήσει την παράσταση
Καταρχήν, νομίζω, δεν έχουν περάσει 10 χρόνια από την συγγραφή του. Είναι λοιπόν ένα σύγχρονο έργο που καταπιάνεται με πολλά θέματα, ένα από τα οποία είναι οι σχέσεις των ανθρώπων. Και αυτό πάντα μας αφορά όλους.
Σκηνοθετείτε τον Εραστή και ταυτόχρονα παίζετε στους Άτρωτους . Πόσο διαφορετικό στη θεατρική διαδικασία είναι να βρίσκεσαι πάνω στη σκηνή ακολουθώντας οδηγίες από το να είσαι κάτω από αυτήν δίνοντας οδηγίες; (η δική σου προτίμηση και γιατί);
Η διαδικασία είναι εντελώς διαφορετική ο στόχος όμως είναι ο ίδιος. Για να μην εμβαθύνω και μπω σε λεπτομέρειες, το γεγονός είναι ότι σαν ηθοποιός είσαι στη σκηνή, δηλαδή από μέσα, ενώ σαν σκηνοθέτης είσαι από τη θέση των θεατών. Και μόνο αυτό είναι αρκετό. Δεν ξέρω ποιο από τα δύο θα διάλεγα, το καθένα έχει τη γλύκα του.
Αλήθεια, βρίσκεις κάποια σημεία «επικοινωνίας» ανάμεσα στους «’Ατρωτους « και στον «Εραστή»;
Και τα δύο έργα είναι γραμμένα από Άγγλους συγγραφείς. Και οπωσδήποτε ο Betts έχει διαβάσει Pinter. Η θεματολογία είναι κατά κάποιον τρόπο κοινή. Και τα δύο έργα μιλούν για την έλλειψη επικοινωνίας. Ο Pinter όμως είναι πιο φειδωλός και υπαινικτικός στους χειρισμούς του. Οι ήρωές του λένε λιγότερα από όσα εννοούν. Αντίθετα ο Betts, όντας πιο σύγχρονος, ακολουθεί τον καταιγιστικό ρυθμό της εποχής μας. Οι δικοί του ήρωες μιλούν πολύ αλλά και πάλι δεν καταφέρνουν να βρουν σημεία ψυχικής επαφής.
Τα «παιχνίδια» ενηλίκων, είναι η βάση που πατάει «Ο Εραστής» του Πίντερ. Στους ρόλους συναντάμε δύο νέα παιδιά, τον Ντίνο Γκελαμέρη και τη Δανάη Τωράκη. Γιατί αυτή η επιλογή και πως λειτουργεί στη απόδοση του πνεύματος του έργου; Πώς λειτούργησε η συνεργασία σου με τους ηθοποιούς
Δεν πιστεύω πως τα παιχνίδια ενηλίκων είναι η βάση που πατάει ο Εραστής. Πιστεύω πως ο Εραστής βασίζεται στην έλλειψη ουσιαστικής επικοινωνίας του ζευγαριού και αυτός είναι ο λόγος που δημιουργούν το παιχνίδι. Γιατί είναι πιο εύκολο πίσω από έναν ρόλο ενός παιχνιδιού να πεις και να κάνεις οτιδήποτε χωρίς να πειραχτεί το εγώ σου. Ο Πίντερ ναι, πιθανόν να έγραψε το έργο για μεγαλύτερης ηλικίας ηθοποιούς, όμως μου φαίνεται πως τα πράγματα έχουν αλλάξει επικίνδυνα. Πιστεύω πως ο κορεσμός πια δεν έρχεται μετά από μερικά χρόνια γάμου, αλλά έρχεται πριν ακόμα ξεκινήσει. Αυτός είναι ο λόγος που διάλεξα δυο νεαρά παιδιά όμορφα, με τα πρόσωπά τους να λάμπουν και να σφύζουν από ΖΩΗ. Η συνεργασία μας; Μόνο χαρά μου έδιναν. Ελπίζω και εγώ σ αυτά. Περιστατικά πολλά, όπως συμβαίνει σε όλες τις πρόβες. Αλλά αν δοκιμάσω να τα περιγράψω γραπτά, φοβάμαι ότι δεν θα μπορέσω να μεταφέρω το χιούμορ ή τη συγκίνηση που ένιωσα βιώνοντάς τα.
«Ο άνθρωπος φοβάται την ειλικρίνεια, ντρέπεται τις λέξεις». Πόσο εφικτό είναι να συμβεί κάποια στιγμή το αντίθετο; Μήπως τελικά η έλλειψη ειλικρίνειας και η «μάσκα» είναι ξεκάθαρα δομικά στοιχεία της ανθρώπινης ύπαρξης.
Ναι, αν μιλάμε για το ίδιο πράγμα, είναι δομικά στοιχεία για την ανθρώπινη ύπαρξη, όμως υπάρχουν και άλλα δομικά στοιχεία καλύτερα, χειρότερα και κάποια πολύ επικίνδυνα. Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να τα χρησιμοποιούμε όλα. Εγώ πιστεύω πως η αλήθεια και η ειλικρίνεια είναι δομικά στοιχεία που μπορούμε να χρησιμοποιούμε. Είναι βέβαια λίγο δύσκολα στην χρήση τους, όμως ΑΛΗΘΕΙΑ είναι πολύ πιο λυτρωτικά.
3 λέξεις για τους «Άτρωτους» – 3 λέξεις για τον «Εραστή»
Για τους «Άτρωτους» Συγκατάβαση, Ελπίδα, Συμβίωση.
Για τον «Εραστή» Παιχνίδι, Φόβος, Μοναξιά.
Κώστας Ζήσης 1/12/2018
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «Οι Άτρωτοι» ΕΔΩ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «Ο Εραστής» ΕΔΩ
