Σ’ ένα από τα πιο ζεστά μεσημέρια του φετινού καλοκαιριού ο Στέλιος Μάινας κατάφερε να μας φέρει πιο κοντά στη θάλασσα! Σε μία ακόμα σημαντική στιγμή της καριέρας του καλείται να ενσαρκώσει μία από τις πιο εμβληματικές προσωπικότητες, που προκάλεσε επανάσταση στην ιστορία της ελληνικής ποίησης: Τον Νίκο Καββαδία.
Σ.Μ. «Δεν υπήρξε ποτέ ποιητής που κατάφερε να περιγράψει και να μεταφέρει τον κόσμο, τις εργασίες και την κουλτούρα της θάλασσας καλύτερα από τον Καββαδία. Ωστόσο, δεν υπήρξε και συνθέτης που να ταυτίστηκε τόσο με τον ποιητή όσο ο Θάνος Μικρούτσικος. Προσωπικά πιστεύω, ότι η καλύτερη δουλειά του Θάνου Μικρούτσικου είναι ο Σταυρός του Νότου και του Νίκου Καββαδία είναι το πεζό «ΒΑΡΔΙΑ», στο οποίο στηρίζεται και η παράστασή μας »
Πόσο διαφορετική είναι η παράσταση σε σχέση με αυτή που μας παρουσιάσατε στο Badminton τον Ιανουάριο του 2016;
Σ.Μ. « Πρόκειται για μία πιο ουσιαστική και μεστή δουλειά. Ξέρετε, ο χρόνος είναι ιδιαίτερα σημαντικός. Όταν εργάζεσαι ξανά πάνω σε κάτι, το αποτέλεσμα θα είναι σίγουρα πιο ολοκληρωμένο. Σκεφτείτε πώς είναι, όταν ξαναδιαβάζετε ένα βιβλίο ή βλέπετε ξανά μία ταινία. Πάντα, θα ανακαλύψετε κάτι περισσότερο που θα σας εκπλήξει! Ένα χρόνο μετά, ξαναδουλέψαμε την παράσταση και είναι σίγουρα πολύ πιο ώριμη και πολύ πιο εστιασμένη στο αντικείμενο που διαπραγματευόταν ο ποιητής: το ταξίδι… Με ό,τι αυτό συνεπάγεται! »
Πως αντιμετωπίσατε το γεγονός ότι ερμηνεύετε μία υπαρκτή προσωπικότητα και μάλιστα, σαν αυτή του Νίκου Καββαδία;
Σ.Μ. « Είμαι παιδί καπετάνιου. Με μεγάλωσε και με ανέθρεψε οικογένεια ναυτικών. Η γλώσσα του Καββαδία και όλοι εκείνοι οι ιδιωματισμοί που χρησιμοποιούσε μου είναι ιδιαιτέρως οικείοι! Όλος αυτός ο κόσμος που περιγράφει είναι ο κόσμος της παιδικής μου ηλικίας. Για εμένα ο ρόλος, όπως καταλαβαίνετε, είναι βιωματικός. Τα ξαδέλφια μου, οι θείοι μου είναι, όλοι, ναυτικοί. Η καταγωγή μου είναι από τη Σύρο. Είναι αλήθεια, πως και στη ΝΙΚΗ ο ρόλος μου αφορούσε μία σημαντική, υπαρκτή προσωπικότητα. Αυτή του Βασίλη Νεφελούδη. Με τον Καββαδία, όμως, αισθάνομαι ότι βρίσκομαι σπίτι μου. »
Πως ξεφύγατε από τη ναυτική σας παράδοση και αποφασίσατε να γίνετε ηθοποιός;
Σ.Μ. « Έλα ντε!! » (γελάει)
« Ο πατέρας μου αναρωτιόταν συχνά πώς είναι δυνατόν να θέλω να γίνω ηθοποιός.»
«Μα, καλά, είναι δυνατόν;» μου έλεγε (θυμάται και αναπαριστά με νοσταλγία την αντιπαράθεση με τον πατέρα του) « Επέμενε να πάω μαζί του στο καράβι, να γίνω δόκιμος, καπετάνιος κ.ο.κ. » 
Μετανιώσατε ποτέ που δεν ακούσατε τον πατέρα σας;
Σ.Μ. « Όχι βέβαια! Μέχρι 5 χρονών, μέχρι να πάω στο νηπιαγωγείο, με έπαιρνε μαζί του. Ως πιτσιρικάς έχω ταξιδέψει πολύ με τον πατέρα μου. Οι αξιωματικοί, ξέρετε, είχαν δικαίωμα να πάρουν τις οικογένειες τους μαζί. Εκείνη τη δεκαετία του ‘60 – ‘70 τα πληρώματα ήταν σε ποσοστό 95% ελληνικά! Δυστυχώς, πλέον στα καράβια δεν πάνε οι καλύτερες φιγούρες ανθρώπων. Δεν είναι όπως τότε. Ο πατέρας μου έκανε υπερπόντια ταξίδια με γκαζάδικα. Φανταστείτε, ότι έφευγαν, το λιγότερο, για 9 συνεχόμενους μήνες. Είχε τύχει ο πατέρας μου να λείψει για 2 συνεχόμενα χρόνια. Βγήκε σε σύνταξη το ‘88 και προσπαθούσα διακαώς να τον πείσω να μη βγάλει διαβατήριο και φύγει ξανά. Ήταν σαν θεριό στο κλουβί. Έφυγε ξανά… Η φυλή των γνήσιων ναυτικών, όπως ήταν και ο Καββαδίας, δεν μπορούν την ξηρά. Μοναχικοί, σχεδόν καταθλιπτικοί και αρκετά ιδιαίτεροι δεν επικοινωνούν εύκολα με τους άλλους.»
Κατά τη προσέγγιση του ρόλου σας, ζηλέψατε κάτι από την προσωπικότητα του Νίκου Καββαδία;
Σ.Μ. « Η ζωή του ναυτικού δεν με τράβηξε ποτέ. Αυτό δεν το ζήλεψα. Ως προσωπικότητα, όμως, είναι συγκλονιστική. Θα σας πω μία ιστορία, για να καταλάβετε την προσωπικότητά του. Ο Καββαδίας ήταν φίλος με τον Γιώργο Σεφέρη, τον οποίο εκτιμούσε βαθύτατα.
Κάποτε βρέθηκαν μαζί στην Αλεξάνδρεια και ο Καββαδίας πέρασε με ένα ταξί, να πάρει τον Σεφέρη και να επισκεφτούν την ελληνική Πρεσβεία. Αν δεν κάνω λάθος, πρέπει να ήταν 25η Μαρτίου. Ο Καββαδίας είχε χαρακτηριστικό χιούμορ και αρεσκόταν στο να κάνει διάφορα πειράγματα.
Στο δρόμο για την Πρεσβεία, ο Καββαδίας ζήτησε να περάσουν από μια συνοικία, γεμάτη με ελληνικές σημαίες. Βρίσκονταν και οι δύο στο πίσω κάθισμα και ο Σεφέρης ένιωσε εθνική υπερηφάνεια θαυμάζοντας το έντονο ελληνικό στοιχείο της συνοικίας. Τότε ο Καββαδίας με τον μοναδικό του, εκείνο, τρόπο ρώτησε τον Σεφέρη, εάν γνωρίζει σε ποια συνοικία βρίσκονται αποκαλύπτοντάς του, στη συνέχεια, ότι τον είχε φέρει στα ελληνικά μπορντέλα!
Ο Σεφέρης, ο οποίος δεν είχε το χιούμορ του Καββαδία, ζήτησε από το ταξί να σταματήσει λέγοντας: Κύριε Καββαδία θα κατέβω ή εγώ ή εσείς.
Μετά από χρόνια, ο Καββαδίας είχε ερωτηθεί για τη συνέχεια της ιστορίας απαντώντας, αφοπλιστικά, πως κατέβηκε από το ταξί, άφησε τον φίλο του να πάει στη Πρεσβεία και εκείνος, φυσικά, επισκέφτηκε τα ελληνικά μπορντέλα!
Αυτός είναι ο άνθρωπος που καλούμαι να ερμηνεύσω. Ένα βαθύτατα αναρχικό πνεύμα που δεν μπορούσε να μαντρωθεί και να μπει σε συμβατικά κουτάκια.»
& Αναλυτικές λεπτομέρειες για την περιοδεία ακολουθούν στον εξής σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/portal/theatre-2/parastaseis/14866-to-taksidi-sto-stavro-tou-notou-ton-mikroytsikou-kavvadia-se-kalokairini-periodeia.html
&& Η συγκεκριμένη συνέντευξη είναι αφιερωμένη στη μνήμη του αδικοχαμένου ηθοποιού Πέτρου Αλατζά, με τον οποίο μάλιστα είχε συνεργαστεί ο Στέλιος Μάινας στο “Νησί”
Των Γεωργίας Παντέλη και Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 10/8/2017